Waar? Op een terrasje op een mooie zomerdag Hoe? De klokken van de kerktoren begonnen te bengelen, draait hij zich heel serieus naar mij: Nu ze toch bengelen, kunnen we misschien trouwen? Ik ben volledig maar dan ook volledig in de lach geschoten! Had niet door dat ie het meende Oh jee maar hij was echt niet vrolijk de rest van de dag, pas 's avonds kwam ik te weten dat hij het echt meende... Datum is nog niet vastgesteld aangezien we het liefst ons eigen kindje als bloemenmeisje of ringdrager willen en tja die zijn er nog niet hé
Op mn 25e verjaardag. Ik lag nog te slapen, hij kuste me wakker, ging op zn knieen en zette het doosje met ring op mn (net) zwangere buikje. En toen... Ik wil voor altijd bij jou zijn etc etc... Wil je met me trouwen. Ik heb gehuild. En heel hard naar buiten gegild EINDELIJK !!! We weten nog niet wanneer en hoe we gaan trouwen. Vooral over het "hoe" verschillen we nogal van mening. Dus ben bang dat het uiteindelijke trouwen net zo lang duurt als het aanzoek hahahahaha.
We woonden samen in een studenten flatje. Hij deed de hele avond al raar tegen me dus ik ging douchen om vroeg naar bed te gaan. Toen ik mijn haren uit stond te spoelen voelde ik het douchegordijn bewegen en dacht dat dat onze pup was. Toen ik mijn ogen open deed zat hij in zijn blote niksie op zijn knieën met een nep roos in zijn mond en zei " hoi, wil je met me trouwen?"
op het strand in india (waar mijn man is geboren, hij is geadopteerd) bij ondergaande zon. Hij heeft de hele reis de ring onder zijn kleding aan een ketting gedragen en s avonds afgedaan en ik heb niks gemerkt
WAt leuk om die verhalen allemaal te lezen.. Mijn man heeft me met sinterklaas 6 jaar geleden gevraagd. Wij logeerde bij mijn schoonouders en ik kwam terug van het werk en hij was er al. dus ik ging boven mijn tas met spullen op zijn oude kamer neer zetten. Kom ik daar zat hij daar met zijn zus helemaal in paniek omdat ik de kamer op kwam. Ik moest ook asap weg daar . Niets in de gaten dus ik naar onder, toen de cadeautjes uitpakken.. en we gingen eten komt mijn zwager aanlopen, Daan er staat nog een envelop voor jou. Ohw zeg ik, dus ik maak die envelop open zit er een kruiswoord puzzel in. Zegt mijn man: jij gaat daar zitten en die kruiswoord puzzel maken, ruimen wij wel op. Dus ik begon heel optimistisch aan die puzzel, bleek die niet te kloppen . Manlief moest nog een keer of 4 die puzzel veranderen en van de overgebleven letters moest er een zin worden gevormd, maar die letters stonden door elkaar en niet per woord maar gewoon helemaal door elkaar waardoor ik daar ook weer door kon gaan puzzelen.. uiteindelijk was het 23.00 uur zoiets en ik was super moe. Had de hele avond al op die puzzel gezeten en had zoiets van morgen vroeg maar weer verder.. Maar manlief stond erop dat ik de puzzel af zou maken, dus ik de puzzel mee naar boven nemen, en het lukte maar niet. Toen heeft ie me geholpen en een uur later had ik de zin compleet: Wil je met me trouwen (en dan nog in het limburgs ). Dus manlief ging romantisch in zijn onderbroek op zijn knieen en heeft me ten huwelijk gevraagd
*tring tring, telefoon* Man: Heb je een afspraak gemaakt bij de notaris en gevraagd wat de kosten zijn voor partnerregistratie? Ik: Ja, afspraak moet ik nog bevestige, is nogal aan de dure kant.. Hij: Dan kunnen we beter op maandagochtend trouwen.. Ik: Ja eigenlijk wel.. Betaal je alleen trouwboekje, dus paar tientjes.. Hij: Maak jij een afspraak? Geef ik het door aan het werk en neem ik een week vrij Ik: Ja prima.. Tot vanavond.. Dus.......... moet er wel bijzeggen: Als ik toen niet zwanger was geweest waren we ook niet getrouwd
Nergens, we gingen naar mijn zus in Amerika, heb gezorgt dat we de benodigde papieren bij ons hadden. Heb daar te plekke een kapelletje geregeld, ben daar naar de rechtbank geweest om daar weer papieren op te halen. We zijn naar het kapelletje geweest, zijn getrouwd, weer naar het huis van mijn zus gereden. Onze huwelijksnacht op stretchers doorgebracht. Kaartjes gemaakt met de mededeling dat we getrouwd waren en die gepost. En in Nederland weer het papierwerk geregeld zodat we ook hier officieel getrouwd waren. En ik zou het zo weer overdoen
Ik ben ten huwelijk gevraagd toen ik uit de operatiekamer kwam.... klinkt heel raar maar ik werd met spoed geopereerd en tja daar schrok mijn vriend toch wel heel erg van.. die zei meteen "lief was ik je toch zomaar misschien kwijt geraakt!!!" Nouja toen vroeg hij me... heel romantisch ik lag met een werkende ruggenrpik in bed kon alleen mijn armen bewegen en goddank mijn mond dus heb meteen "ja" gezegd.. Hopelijk kunnen we 2012 gaan trouwen...
Ben vrijdagavond ten huwelijk gevraagd waren naar de musical mary poppins geweest en daarna wou me schatje nog even richting de pier wandelen. Even samen nog genieten. Richting de pier lopen we zegt hij kom gaan eens op het zand kijken. Ik gelijk wat moet ik daar doen, hij neeeee kom maar gewoon. En toen opeens ging hij op zijn knieen En heb ik een heel mooi armbandje gekregen van hem. De ring hebben we namelijk al maar die pas ik niet meer En als we gaan trouwen wil ik perse dat die weer past, dus vandaar een armband gekregen nu van hem. Nu gezellig alles regelelen
Ik wilde nooit trouwen, en dat wist mijn man. Ik had hem ook duidelijk gemaakt dat hij het niet in zijn hoofd moest halen om mij ten huwelijk te vragen, want ik zou 'nee' zeggen. Uit principe. En toen ging ik nadenken. Wikken, wegen, voelen, bedenken en oriënteren. Alles in stilte. Dat heeft ruim een jaar geduurd. Toen ik hém ten huwelijk vroeg, compleet met op-de-knie en ludieke ring, was hij natuurlijk flabbergasted! En zei hij gelukkig 'ja'.
Niet. Dan wachtte ik nu nog denk ik. En ik heb hem ook niet gevraagd, want ik vind dan weer dat een man dat moet doen, ha,ha! We hebben het dus een soort van samen 'besloten'. Hoe romantisch kan het zijn....
ik ben ten huwelijk gevraagd in juni 2007 we waren toen een half jaar samen, in spanje op vakantie was die s'morgens heel vroeg uit bed gegaan en heeft daar een bord versierd met kersen (aardbeien waren er niet ) in een hartvorm en daar een ring tussenin gelegd en netjes op zijn knieën gegaan sávonds hebben we heerlijk gedineerd aan het strand super dag
Op het strand, met een mooie ring. We kenden elkaar iets meer dan drie maanden haha, dus wel onverwacht. 4 maanden later zijn we al getrouwd. Als we dan toch gingen trouwen, dan maar voordat de kleine er was. Ik had zelf niet zoveel met trouwen, maar mijn man hecht er wel veel waarde aan. Nu ben ik wel heel blij en trots dat ik mezelf zijn vrouw mag noemen
@djonna wel heel speciaal hoor al is het een raar moment maar je vergeet het nooit meer... mijn man wou me ook al in het ziekenhuis vragen had al een dokters pak geregeld om aan te kunnen doen ...maar omdat ik zo ziek was na de operatie en niet goed bij kwam heeft hij het niet gedaan maar op mijn ziekte bed thuis toen ik weer wat beter te pas was ... leuk om te lezen al die aanzoeken ...
Inderdaad leuk om te lezen. Mijn man ging op zijn knieen op 5 meter diepte in een plas hier in de buurt. Toen haalde hij een bordje uit zijn duikpak met daarop de tekst: "Wil je met me trouwen?" Want tja...praten onder water is nogal lastig. Ik kon dan ook geen ja zeggen...maar we heel hard ja knikken en oppassen dat ik van enthousiasme niet mijn ademautomaat uit mijn mond liet vallen...
Een dikke maand geleden waren we bij de ouders van mijn vriend (die wonen in Limburg vlak bij de Maas) en na het bbqen wilde hij perse nog een stukje wandelen langs de Maas. Ik was moe, had geen zin en was vol van het eten maar hij drong zo aan en was de hele dag al wat zenuwachtig dus toch maar meegegaan.... En na een wandeling van tien minuten ging hij heel dicht naar het water en vroeg mij op een steen te gaan zitten en ja hoor meneer ging op zijn knietjes .... Ik helemaal blij, hij de zenuwen kwijt en als het goed is is de bruiloft begin december. Binnenkort heeft hij vakantie en dan gaan we e.e.a. definitief regelen...