Omdat meeste vrouwen (het grootste deel in elk geval) toch de zorg voor de kinderen en het ziek zijn dus voor hun rekening nemen, en meestal werken vrouwen ook parttime. Zit iets van een verschil in maar wat mij betreft zou ik het ook op een man zijn CV willen zien hoor (dus ik maak verder geen verschil over bij wie ik dat zou willen zien) hier zou mijn man het ook erop zetten.. En jij kan het niet ter zake vinden doen maar ik als baas zijnde die de rekeningen en de lonen dus betaald (want ja aannemen voor iemand anders vind ik dan niet hetzelfde want dan zit je niet met de lasten "opgezadeld" als iemand belangrijke info niet verteld heeft omdat zij dit niet belangrijk vind) vind dat wel belangrijk om te weten, ik kan hier enigszins rekening mee houden.
Ik ben het met je eens zogelukkig. Ik solliciteer op banen voor 32 uur per week. Mijn man werkt weliswaar volgens zijn contract 38 uur per week, maar werkt 4 dagen (en de rest thuis). We zijn dus evenveel van huis (en dus evenveel thuis bij de kinderen) en delen de zorg ook 50/50. Heel irritant dat het bij vrouwen toch meer een issue is. De vorige keer werd het me dus gevraagd, maar ik vraag me af of ze het ook aan me hadden gevraagd als ik een man was. Kom op, alsof die mensen zelf geen kinderen hebben of niet ooit aan kinderen zullen beginnen. Wat doen ze dan, stoppen met werken? Nee, dan blijven ze waarschijnlijk ook werken en zorgen ze ervoor dat het werkt. (Nou ja goed, er zullen er vast zijn die minder gaan werken dan ik of stoppen met werken, maar onder hoogopgeleiden ben ik echt geen uitzondering met die 32 uur) Ik vind het trouwens ethisch gezien geen enkel probleem mijn kinderen in eerste instantie te verzwijgen. Ik zal ze waarschijnlijk in het eerste gesprek wel noemen (als ze het dan nog niet weten), maar anders sowieso in het tweede gesprek. Het zal er een beetje aan liggen hoe het solliciteren zal gaan. Als ik merk dat het een obstakel vormt, zal ik ze denk ik steeds later aan de orde stellen.
Je burgerlijke staat noemen is wat anders dan noemen of je kinderen hebt. Je kan ook een kinderwens hebben, dat zet je er ook niet op, zou ik zeggen. Dat is strikt prive. De burgerlijke staat heeft wel nut, want het bindt mij aan een partner, qua woning en inkomen, bijv. Dat betekent soms ook: meeverhuizen met de partner voor een baan en zelf moeten zoeken naar een nieuwe baan - soms heeft een bedrijf daar trajecten voor (de RuG heeft dat bijvoorbeeld). Daarnaast mis ik in deze discussie eigenlijk de relativering? Van de beroepsbevolking lijkt me toch dat een heel groot deel kinderen heeft, als niet veruit het grootste deel. In de categorie twintigers-dertigers zullen dat meest thuiswonende of jonge kinderen zijn, het is toch geen status aparte om een gezin te hebben? Ik zou het (mede) daarom niet noemen, mensen weten dat er altijd, bij welke kandidaat dan ook een kans is dat er een gezin bestaat. Zelfs burgerlijke staat zegt daar niks over, ook alleenstaanden kunnen kinderen hebben.
als je nog geen kinderen hebt kun je ze nog wel krijgen in de toekomst. het wel of geen hebben van kinderen vind ik daarom niet nodig te vertellen.als je ze nog niet hebt dan gaat dit misschie nog wel gebeuren waardoor de baas risico neemt met zwangerschap en verlof. als je wel kinderen hebt neemt de baas risico met zieke kindjes waardoor de moeder misschien thuis moet zitten. als ze hier na gaan kijken dan kunnen ze beter meteen de vrouwen schrappe bij een solicitatie. ik vind dit niet liegen of ontkennen maar gewoon prive en niet relevant voor de banen waarop ik heb gesoliciteerd in me verleden
ook met zogelukkig eens, mannen doen het ook niet, dus waarom vrouwen wel. Dat vrouwen meer voor de kids zorgen gaat ook al vaak niet op, je ziet steeds meer huisvaders en in de hogere banen veel 4 om 4 voor beide partners dus.
ach zo zie je maar weer voor iedereen is het anders, lees ook veel "als ik als baas" ja naja voor iedereen is het anders dus. Ik weet gewoon van mijn baas dat hij daar wel naar kijkt, zeker als een moeder hele jonge kinderen heeft en er iemand naast ligt die ze niet heeft. En ik heb ook niet zo heel lang geleden mijn opleiding afgemaakt waarin ik ook cv's en sollicitatie's moest maken maar daar is mij nooit verteld dat het verplicht is om je kinderen erin te vermelden of dat dat de richtlijnen zijn. En ik ben verder in alles eerlijk en zal ook verder echt niks achterhouden hoor. Voor sommige bedrijven ligt het gewoon anders...
Ik hoopte al dat je zou begrijpen wat ik bedoel. Ik heb wel een beetje opgelet hoor wat jij hebt gestudeerd en wat voor functie en werktijden jij ambieert.
Ik probeerde wel te relativeren. Mijn man is dr. en is manager in het internationale bedrijfsleven. Hij heeft geen Nederlandse vrouwelijke collega's op niveau. Er is niks mis met vrouwen die moeder zijn aan de top in het bedrijfsleven. Toch kleeft er aan die Nederlandse vrouwen altijd dat aanrecht. Alsof ze -als ze hun kinderen niet vermelden op hun cv- tekort schieten als moeder of hun kinderen tekort doen. Echt onzin hoor, hoeft niet! Ik heb in 2000 een reintegratiecursus gehad en het vermelden van burg. staat op cv doet echt niet terzake. Ook niet of je homo bent, je diploma reddend zwemmen hebt of houdt van lange wandelingen met je hond.
Ja hoor, je ziet ze gelukkig steeds meer; de ft papa's of de papa's die minder werken of een mindere carriere hebben als de mama. Ik heb het altijd reuze gezellig in speeltuin of op kinderboerderij!
Ik stap een beetje laat in, en heb niet alles gelezen, maar ik doe het nooit. Ik vermeld ook mijn burgelijke staat niet. Ik ben consultant en mijn CV gaat dus enorm vaak weg en wordt heel vaak beoordeeld, en niemand vraagt er ooit naar. Ik solliciteer namelijk op die functie van 32 uur, en ga er daarmee van uit dat ik het wel zo heb geregeld dat ik die 32 uur volmaak. En nu ga ik een beetje chargeren, maar de functies waarop ik solliciteer zijn ook vaak van dien aard dat de werkgever er vanuit gaat dat ik het allemaal geregeld heb, en dat ik mijn baan serieus neem, en niet 'iets voor erbij'. Yukl, ik denk dat jij ook op functies met inhoud en ambitie solliciteert, dus waarschijnlijk gaat het een non-issue worden. Als je op zulke functies solliciteert verwacht men (bot gezegd) gewoon dat ze geen last hebben van je prive leven.
nee waarom zou je in godsnaam je kinderen op je cv noemen dan weet je bijvoorbaad al dat ze je niet uitnodigen voor een sollicitatie als ze willen weten dat je kind hebt dan vragen ze dat maar dan kunnen ze ook gelijk vragen stellen
By the way: op de cv's die ik heb beoordeeld, zie ik dat mannen net zo vaak als vrouwen vermelden dat ze kinderen hebben. Soms zelfs met namen en geboortedata erbij, en de naam van hun vrouw. Vind ik, nogmaals, totaal irrelevant voor op het cv. Natúúrlijk praat je over de privésituatie als je eenmaal tot het stadium van persoonlijke gesprekken bent gekomen (voor zover dit relevant is om je een beeld te vormen van een toekomstige collega/werknemer) maar een CV is bedoeld om een eerste selectie te maken. Die maak je, normaal gesproken, niet op basis van de aanwezigheid van kinderen of een partner. En tijdens de sollicitatiegesprekken vind ik de gezinssituatie van mannelijke sollicitanten net zo belangrijk als die van vrouwelijke, bij beide vraag ik er op dezelfde manier op door. Ik heb overigens nog nooit meegemaakt dat mensen werden afgewezen omdat ze kinderen op hun cv hebben gezet (waar geen kinderen zijn, zouden ze wellicht nog kunnen komen, zo snugger zijn de meeste werkgevers ook wel - en waar wel kinderen zijn kunnen er misschien nog bij komen). En ook niet dat ze werden afgewezen omdat in het gesprek bleek dat ze kinderen hebben die niet op hun cv stonden. De soep wordt in werkelijkheid niet zo heet gegeten... Een ander verhaal is het met solliciteren tijdens je zwangerschap. Dat loopt vaker uit op een afwijzing dan op een nieuwe baan.
Ja jammer is dat... ik wil graag nog een tweede erbij. Heb het gehad met mijn huidige baan en als ik zwanger wordt in de komende maanden helpt dat niet. Ik stel dan wel voor om bij mijn huidige werkgever te blijven en pas te starten na mijn zwverlof, als ik ooit weer zwanger wordt natuurlijk en nog steeds in de molen voor een nieuwe baan zit. maar goed offtopic! sorry
Ik heb het er even over gehad met mijn man. 1) hij heeft de vermelding van kinderen nog nooit zien staan op cv, noch bij man, noch bij vrouw. 2) hij heeft het er nog nooit over gehad tijdens een gesprek. Hij vindt dat totaal niet ter zake doende en bovendien prive. 3) mijn man houdt van werknemers met een no-nonsense mentaliteit die ook langer door kunnen werken mocht dat nodig zijn. 4) door bovenstaande redenen ziet hij juist liever niet dat sollicitanten kinderen op cv vermelden Nu werkt mijn man 80 uur per week in een hoge functie voor een buitenlands bedrijf, dat even meegenomen.
Dat laatste is niet waar. Het is niet zo dat je nooit wordt uitgenodigd als je je kinderen op je CV vermeldt. Zoals ik eerder al zei, ik ben nog niet zo lang geleden wel uitgenodigd op gesprek voor een functie die vrij gewild was (en op academisch niveau). @ all: bedankt voor de reacties! Leuk om de discussie te lezen. Het heeft ook zeker bijgedragen aan mijn voorbereiding voor sollicitatiegesprekken. En het heeft er ook voor gezorgd dat ik wat zelfverzekerder zal zijn over het feit dat ik net afgestudeerd ben en kinderen heb.
@ zogelukkig: dat doorwerken waar nodig vind ik een lastig ding. Ik ben zeker bereid op drukke momenten door te werken, of 's avonds thuis nog wat te werken. Maar het moet niet iedere week en op al mijn werkdagen het geval zijn. Ik wil ook wel eens thuis kunnen eten met de kinderen zeg maar. Ben er alleen nog niet over uit hoe ik dat eventueel communiceer: gewoon zeggen dat ik het prima vind om door te werken (er dan vanuit gaande dat dat niet iedere dag zal zijn), of daarnaast ook vermelden dat er wel een bepaalde max aan zit? Een goede vriendin van mij werkt bij PwC en zij werkt dus bijna iedere dag over, of in ieder geval altijd tot 19.00 uur. Thuiswerken doet ze niet, ze doet het altijd op kantoor. Ze zegt ook dat er geen enkele starter bij dat bedrijf zit die 4 dagen per week werkt, dus ik denk dat ze sowieso geen optie voor me zijn. Maar ik wil dus niet de verplichting voelen iedere dag over te werken. Al zal ik denk ik flexibeler zijn als ik wel gewoon in ieder geval de helft van de dagen op tijd naar huis kan en dan als de kinderen op bed liggen nog wat te gaan thuiswerken.
Mijn advies: wees realistisch naar jezelf en naar de werkgever. Dus zeg het zoals je het hiervoor doet: ik ben zeker bereid op drukke momenten door te werken en 's avonds thuis nog wat uren te maken, maar ik wil ook nog wel eens samen met de kinderen thuis kunnen eten. Ik denk ook dat dit zal betekenen dat je niet direct zult passen bij de PwC's van deze wereld. Héél misschien zou Deloitte wel kunnen, zij profileren zich op de arbeidsmarkt als bedrijf dat wel iets doet om de combinatie werk-gezin te faciliteren. Maar of zij dit ook echt waar kunnen maken, ook voor starters, kan ik niet goed inschatten. Zogelukkig: blijkbaar zijn er verschillende mores bij verschillende bedrijven. Ik werk al 15 jaar in de consultancy en heb de laatste 10 jaar cv's gelezen en beoordeeld, en mijn ervaringen zijn duidelijk anders dan die van je man.
Mijn man gaat vanwege het internationale karakter van zijn baan nooit voor 9 uur 's ochtends de deur uit. Blackberry en laptop blijven tot die tijd uit. Gisteravond heb ik hem niet thuis horen komen en ik ging rond 11 uur naar bed. Is nu even druk met een project dat af moet, zo gat dat. Is het eenmaal afgerond zijn er weer rustiger tijden en is hij gewoon om 18.30 uur thuis. Als ik ook een baan had gehad, was het allemaal wel wat pittiger geweest. Ik kan thuis zijn vanwege de baan van mijn man en mijn man kan zo hard werken (vindt zijn werk leuk, is niet erg) omdat ik thuis ben.
Wat Bri ook zegt, bij sommige bedrijven (zoals pwc) is zo lang werken de norm. Dat betekent dat die al direct niet in aanmerking zullen komen voor jou, neem ik aan. Je moet bedrijven uitzoeken die ook bij jezelf en je prive/werk situatie passen, anders gaat het hoe dan ook niet werken. Ik spreek ook behoorlijk veel sollicitanten en moet heel eerlijk zeggen dat ik een beetje kriebelig word van mensen die op voorhand al aangeven wat hun grenzen zijn (ik wil alleen maar op die en die dagen werken, wil maar zoveel extra werken, etc.). Maar ja, dat past ook weer niet bij het bedrijf waar ik werk en die mensen passen er dan ook hoogst waarschijnlijk niet bij. Voor elke sollicitant heb je een bedrijf, daar moet je zelf ook naar kijken.