Hallo dames, Ik ben nu ruim 30 weken zwanger en moet nog twee weken werken. Mag dan genieten van mijn welverdiende rust. Tot nu toe veel reacties gehad op mijn werken. Zelfs de kraamcoach (weer iets nieuws!!!) nam aan dat ik toch niet nog 4 dagen ik de week kon werken?!. Omdat het zo'n zwaar beroep is (verpleegkundige) Tot mijn grote verbazing riep ik en waarom niet!!! Als alles toch goed gaat kun je toch gewoon door. Pfffffff Waarom moet iedereen toch een mening hebben en zich er mee bemoeien. Ik weet dat het iets zwaarder wordt en dit merk ik ook, maar geef zelf echt wel aan als het echt niet meer lukt op de werkvloer. Tot nu toe gaat het prima en geniet nog van mijn werk. Herkennen jullie dit bemoeierige gedrag??? En hoe gaan jullie er mee om. Nog paar weekjes............ Anna
Hoi Anna, Ik herken je verhaal helemaal! Ik ben ook iemand die zich tijdens de zwangerschap gewoon topfit voelt. Ik ben ook erg nuchter daarin. Ik ben wel wat misselijk geweest en was ook wel wat meer moe dan anders (hoewel deze zwangerschap minder dan de vorige) maar dat heb ik niet als 'last' ervaren, heb ook nooit zo geuit dat ik daar last van had. Helaas heb ik een schoonfamilie die vrij theatraal met allerlei klachten en pijntjes omgaat, ook in de kennissenkring waren er afgelopen jaren wat zwangeren die hun zwangerschap enorm uitgebuit hebben (voor mijn gevoel dan). Daar heb ik zo'n hekel aan. Doe toch normaal, denk ik dan, je bent gewoon zwanger en zwangerschap is geen ziekte hoor. Het is voor mijn gevoel maar net hoe je ermee omgaat. Heb ook eens een onderzoek gelezen waaruit zou blijken dat veel zwangerschapsklachten puur en alleen door psychische stress ontstaan, door het alleen nog maar met je zwangerschap bezig zijn en je 'normale' leven uit het oog verliezen. Ik herkende hier veel in, precies de dingen die ik zag bij anderen die hun zwangerschap wel als 'zwaar' hebben ervaren. Mijn schoonmoeder belt nu minstens twee keer per week om te vragen hoe het gaat.... Dus ik heel stoicijns: "Goed, hoezo???" Als ik niet zwanger ben belt ze me nooit haha. Ik werk als wijkverpleegkundige in de thuiszorg. Ook zwaar werk, veel zware immobiele mensen, niet de beschikking over al het gemak van hulpmiddelen zoals in verpleeghuis of ziekenhuis en al helemaal niet een collega bij de hand die even een tilletje kan geven. Ik heb bij mijn vorige zwangerschap gewoon fulltime, onregelmatig, gewerkt tot aan mijn verlof met 34 weken, zelfs nog een extra dag daarna gewerkt omdat er zo veel zieken waren. Nu ben ik ook van plan gewoon door te werken, omdat ik nu part-time werk lijkt het me nu helemaal geen probleem. Maar goed, dat was je vraag niet. Hoe ik ermee omga? Reageren zoals bij mijn schoonmoeder, iemand heel vreemd aankijken en me serieus, hardop afvragen, wat iemand bedoelt. Dan hou ik mezelf in ere en reageer toch serieus op de belangstelling van een ander. Helaas wordt de 'bemoeizucht' daarmee tot nog toe niet minder. Succes!
Blij dat het met jou ook zo goed gaat. En het is inderdaad zo dat sommigen er heel erg op gefixeerd zijn. Misschien komt het omdat het bij ons de 2e is. Tenmninste ook bij mijn eerste werkte ik door tot de 34 weken. Het is wel zo dat iedereen het op haar eigen manier doet maar soms zie ik ook wel es dat er misbruik van gemaakt wordt. Gelukkig zit ik zo niet in elkaar. Anna
Ik ben blij te lezen dat het bij jullie zo goed gaat, zou willen dat dit bij mij ook zo is Het lijkt me heerlijk om gewoon nog alles te kunnen doen wat je wilt doen en ach mensen geven overal commentaar op.
Ik heb bij de eerste tot mijn 30 weken 40 uur gewerkt en daarna nog tot 34 weken 36 uur. Dat ik die 4 uur minder ging werken daar heb ik een hele hoop gezeik om gehad toen, dus ik zou zeggen wees juist blij dat ze rekening houden met het feit dat je zwanger bent en het wel eens zwaar zou kunnen vinden.
Toen ik op het werk vertelde zwanger te zijn, reageerde er een collega; Leuk... voor jou.... Dus ik vroeg haar voor wie niet dan? Ze vond het wel leuk voor mij, maar het team en de cliënten zouden er wel onder lijden. Ik begreep deze reactie helemaal niet, want zwangerschapsverlof wordt gewoon ingevuld door een tijdelijke kracht. Het bleek dus dat de collega's die er hadden gewerkt en zwanger waren, in de ziektewet waren gegaan met 4 maanden en tja... ziektewet is niet zo makkelijk op te lossen voor de rest van het team. Ik werk door tot 4 weken van tevoren en dit gaat goed (nog 1,5 week!) Ik krijg dus telkens complimenten en ik wordt zowat de hemel ingeprezen dat ik nog werk en dat het zo goed gaat. Ook die ene collega is helemaal bijgedraaid. Ik vind het wel grappig allemaal en bij opmerkingen roep ik de hele tijd; ja, wat dacht je dan? dat ik me ziek ging melden ofzo? Ik blijf liever werken. Ik laat mijn collega's zogezegd een beetje versteld staan. Ik trek me er niets van aan, vind het wel lollig om ze te laten zien dat het ook anders kan en dat ik wel graag werk (en nog onregelmatig ook). Ben zelf ook wel wat trots op mezelf, of gaat het nu stinken??
Tja, wees blij. Ik heb deze zwangerschap in het ziekenhuis gelegen, uitgedroogd, en nu weer grote stress om de baby. En dan zeggen inderdaad veel mensen als je in het ziekenhuis ligt, goh, dat snap ik niet hoor, ik was ook misselijk maar ging echt niet naar het ziekenhuis, tis een gezonde ziekte, zwangerschap..
iedere zwangerschap is anders! laat ik het zo zeggen ik dacht ook altijd wat stellen die mensen zich aan bekkenklachten joh doe normaal stel je niet zo aan! todat ik zelf zwanger was en zelf bekkeninstabiliteit kreeg toen dacht jeetje dat ik ooit zo heb kunnen denken dat mensen zich zo aanstellen. Hierbij heb ik ook gelijk excusses gemaakt naar de mensen waar ik dat over dacht ( in mijn eigen gedachten dan)! ik heb zelf geen fijne zwangerschap gehad last van bekkeninstabiliteit hoge bloeddruk en acute zwangerschapsvergiftiging. het is fijn als je een zwangerschap zonder zorgen hebt maar geloof me ik zal nooit weer zeggen dat mensen zich aanstellen ook al gaan ze met 10 weken zwangerschap de ziektewet al in!
ja t kan ook anders , op mijn werk is "unaniem"besloten door 3 collega's en een vervangende manager (omdat onze eigen vakantie had) dat ik mij ziek moest melden met 25 weken want met mij viel niette werken , dit heb ik natuurlijk niet gedaan want het was allemaal zwaar overdreven , mag alleen bepaalde clienten niet meer helpen omdat t niet veilig of verantwoord is . Ik ben dus gewoon blijven werken en vorige week mn trots op zij gezet en toegegeven dat ik t idd niet meer zie zitten om een volledige dienst te draaien ipv boventallig , wij werken op afroep dus kan of heel druk of heel rustig zijn . afgesproken met mijn manager dat ik per 1-8 ziekgemeld zou worden en alleen nog aanwezig zou zijn en makkelijke handelingeren uit zou voeren . Maar doordat er een enorm personeelsprobleem is heeft mn manager gevraagd om het toch nog even te proberen want als mijn diensten ook open komen te staan is er gewoon niemand of maar 1 collega . Ik voelde me bezwaard om nee te zeggen dus loop nu met tegenzin een volledige dienst met 1 collega ipv boventallig te zijn :S mja ziek melden durf ik echt niet , ben niet bang voo mijn contract hoor maar fijn werken is anders
Dit kon ik wel geschreven hebben! Ik werd zelfs niet geloofd (werk in huisartspraktijk, zouden dus beter moeten weten) dat ik in het ziekenhuis lag!!! Ach en een beetje spugen hoort erbij. Niet als je minimaal 25x per dag overgeeft.... Nu ook zh in, zh uit omdat ze niet weten wat er is. Lijkt op HELPP/PE maar word niet aangetoond. Ook dit word een beetje afgewimpeld door de buitenwereld van het valt wel mee en stel je niet aan.
ik wilde even zeggen dat als je ziek ben tijdens je zwangerschap je ziek zijn ook gewoon door het uwv betaald word aan je werkgever en kan die dus gewoon mensen inhuren net als in je zwangerschapsverlof....
Heel fijn voor je dat je kunt doorwerken tot je verlof. Ik hoop dat ook te kunnen deze keer maar ik heb er een hard hoofd in. Bij me eerste zwangerschap reageerde me werk heel leuk. Nu ook wel maar toch wel wat minder aangezien ik bij sem vanaf de 24 weken al minder ging werken en met de 30 weken thuis zat(wel op hun aanraden) ivm met bekkenklachten en ze daar geen passend werk hadden. Ik ben kok en werk op dit moment nog dagen van 10 uur ik vind het wel erg zwaar en de klachten komen nu alweer.
Als je echt ziek bent van de kwalen dan is het logisch dat je eerder moet stoppen of tussendoor. En als je echt misselijk bent en aldoor moet overgeven hou je ook geen energie over om te werken toch? Zo zie je maar dat het erg wisseld. Waar ik me over verbaas is dat mensen er ook echt misbruik van maken. Zeggen dat ze problemen hebben maar ondertussen alles thuis nog gewoon doen (uitgaan, poetsen,feesten enz.) en dan niet kunnen werken??!! Snap je
Tja, ik vind het erg makkelijk om over een ander te oordelen. Erg fijn dat je een probleemloze zwangerschap hebt, maar om nu te zeggen dat anderen zich aanstellen
Als je in het ziekenhuis ligt valt er niet veel te werken nee. Hoe weet jij dat dan of iemand thuis nog alles doet? Ik vind het een beetje vreemd om maar zo aan te nemen dat mensen er misbruik van maken, omdat jij deze zwangerschap weinig last hebt. Ik heb bij mijn vorige zwangerschap gelukkig ook weinig kwalen gehad, maar nu is het 1 bak ellende. Heerlijk hoor, 3 keer in de week je blaas leeg laten halen in het ziekenhuis, kan al niet meer plassen terwijl ik nog maar net zwanger ben. Mag hopen dat mijn collega's niet gaan zeggen dat ik er misbruik van maak omdat ik vaak wat later ben door die ziekenhuisbezoeken.
Tsja, en wat dan als je eigen baas bent? Ik ben dus eigen baas, en heb vanaf het begin last van hevige misselijkheid. Niet elke dag spugen, maar het vergt een hele hoop energie van je.... Ik moet ook door, ik kan niet op de bank gaan liggen... Wel doe ik het anders, en op een rustigere manier, kan ik dit niet, nou dan roep ik even iemand, terwijl ik beneden ff 5 minuten een glas water drink, en ff zit... En daarna weer verder... Savonds kan ik het regelen dat ik op tijd mijn bed in mag, en in de ochtend ben ik op mijn best, dus ik draai de vroege dienst... Mijn moeder zegt ook af en toe, dat was vroeger helemaal niet zo, en ik ben niet misselijk geweest, etc... Maar ze helpt me heel erg goed als ik het even niet trek!!! Elke keer als ik denk dat mijn misselijkheid weg is, dan duurt dit een dag of 2 en dan begint het weer, dus ik durf niet met zekerheid te zeggen dat ik me vandaag kiplekker voel Dus zo maar weer verder aan het werk, net ff pauze gehad, en weer bijgetankt!!
Ik weet het toevallig van een collega die zich tijdens de zwangerschap steeds ziek melde enz.... Toch raar dat je dan op die zelfde dagen op internet zet dat je erg druk bent met poetsen feestjes enz. Zet je toch aan het denken nietwaar?
Iedereen heeft zijn meningen etc maar probeer je dat toch maar ni te fel aan te trekken.. Wat mij "stoort", is dat de verlofdagen voor zwangeren ook vaak kunnen tegenvallen. Ik woon in België en daar is alles nog anders hoor. Wij - met gewone bureaujob - "moeten" werken tot 39 weken. Indien we dat niet doen moeten we ofwel verlof opnemen (en we hebben echt niet veel dagen op een jaar) of we moeten van onze 15 weken dat we in totaal hebben ervoor nemen. Vanaf 34w zwangerschap, gaat je bevallingsverlof eraf. Dus: stel dat ik nu al 2 weken thuis zou zijn, heb ik in totaal nog maar 13 weken over. Nog 3-4 voor de bevalling en dus nog maar 10 weekjes ongeveer nadat de baby er is! Te weinig toch? En ziektewet eendert voor wat (pols verstuikt tot toch iets met zwangerschap) gaat vanaf die 34 weken van de bevallingsrust af. Stomme systemen dus en ik zit elke dag nog fulltime te werken om toch zoveel mogelijk tijd te kunnen doorbrengen achteraf met de baby. Very heavy en eigelijk niet zo eerlijk tov leerkrachten in bijzonder of kleuteronderwijs en verpleegkundigen (of mensen in de zorgsector die ook achter een buro zitten). Tja, het is nu zo maar ik kan er me wel "druk" in maken en ben eerlijk gezegd ook wel jaloers op de mensen die vroeger mogen stoppen zonder verlies van bevallingsverlof na de bevalling. Integendeel, sommigen hebben nog borstvoedingsverlof en ook daar heb ik geen recht op. Soit, ja het "systeem" zit ook wat raar in mekaar. Bij eerste kindje zat ik er minder mee, maar nu fulltime werken + zorgen voor 2jarige is zeeeeer vermoeiend. Gewoon genieten als je vroeger mag en kan stoppen!! En als het echt lukt, gewoon doorgaan tot laatste weekjes, dan vliegt de tijd oook wel vooruit! Groetjes
Hoewel ik je helemaal begrijp, 'piep' je tegen de verkeerde.. in Nederland heb je 16 weken in het totaal en MOET je 4 weken van te voren met verlof.. je hebt dus dan 12 weken na. Als ik jouw verhaal lees, dan heb je in België in ieder geval meer keuze! Ook in Nederland kan je in de ziektewet komen tot 34 weken daarna kom je gewoo in je zwangerschapsverlof en heb je nog 10 weken na de bevalling.
Ik werk ook als verpleegkundige op een revalidatieafdeling in een verpleeghuis en heb ook nog gewoon mijn 32 uur gemaakt tot het laaste hoor! Ik had dan wel mijn zomervakantie voor mijn verlof geplakt dus hoefde maar tot 31 weken maar ik had nergens last van. Oke ik deed bepaalde dingen niet meer en ging 's middags wel wat vaker papierwerk doen, wat toch moest gebeuren of ik deed wat vaker de visite met de arts maar ik maakte gewoon dagen van 8 uur. Ik kreeg juist complimentjes van collega's dat ik het zo goed vol hield. Kon er ook niks aan doen het ging gewoon.. Ze moeten op je werk juist blij zijn dat je er nog bent toch? Bij ons is er een zwangere collega eerder moeten stoppen vanwege complicaties en de hele zomerplanning lag in de war. Dat lijkt me voor hun toch vervelender..