Soms gaat het alleen maar om de insinuatie dat het goed verdient terwijl dat in praktijk tegenvalt. Of omdat de baan interessant is voor een ander. Bijvoorbeeld als iemand een bekend acteur is, dan vinden anderen het leuk om te vertellen dat ze diegene kennen, omdat ze dan denken daardoor zelf interessanter te lijken. Of iemand is interessant omdat ie veel contacten heeft. Mijn man heeft zo'n baan waardoor veel mensen spontaan interesse in hem krijgen. Zo oppervlakkig vind ik dat Wat betreft de term 'huisvrouw' en de gedachte dat je dan wel laag geschoold zult zijn: dat is zo'n onzin! Je kunt toch net zo goed gestudeerd hebben, paar jaar carrière gemaakt hebben en dan besluiten dat je na de geboorte van je kind niet wilt werken, bijvoorbeeld tot hij/zij naar de basisschool gaat? Ben je dan ineens verminderd intelligent? Mensen die er van uit gaan dat je dom bent als je geen baan hebt, dat zijn zelf juist de mensen die niet nadenken.
Ja inderdaad. laag geschoold hoef je zeker niet te zijn. maar wat dan nog.. ik vind iemand die laag geschoold is echt niet minder interessant. Ik denk trouwens een leuk stempeltje voor mezelf gevonden te hebben : Personal Assistent ( van mijn man, mijn kinderen, mijn hond, vissen, iedereen die me belt voor advies et cetera... ) Ik ga denk ik ook maar daadwerkelijk een stempel ga kopen en het daar opzetten.
nou ik ben dus huisvrouw of zoals ze dat tegenwoordig "thuisblijfmoeder"noemen. Persoonlijk gaat mijn voorkeur uit naar huisvrouw want dan klinkt het nog alsof je je bezig houdt met het huishouden en dus druk bezig bent. Thuisblijfmoeder klinkt als bankhangen maar dan mèt kind. anyway. Het viel mij ook al een tijdje op dat men je vaak beoordeeld op wat voor je beroep je hebt. Hoe ingewikkelder het klinkt hoe beter. Moet je mensen zien kijken als ik dan zeg dat ik huisvrouw ben,haken ze gelijk af. ik denk dus ook maar dat ik voortaan zeg dat ik 2 dagen in de week werk bij een zelfverzonnen bedrijf
Thuisblijfmoeder klinkt als bankhangen maar dan mèt kind. ha ha, ja overdag doe ik dat.. met twee kinderen. Mijn huishouden doe ik namelijk veel in de avond.
Maar waarom zou je jezelf anders moeten voordoen dan wie je bent? Als mensen afhaken omdat je huisvrouw bent, dan bewijzen zij je in feite toch een dienst? Ik vind dat je trots moet zijn op wat je doet, ongeacht waar dat is.
Je hebt absoluut geen reden om je minderwaardig te voelen. Er zijn zat mensen die blij zijn dat ze naar het werk kunnen, zodat ze de hectiek van thuis even kunnen ontvluchten. Zegt genoeg over de zwaarte van het werk als huisvrouw toch?
Of begrafenisonderneemster? Mijn moeder werkte ook niet toen wij allemaal nog klein waren. Ik vond het altijd heel fijn dat zij thuis was als wij uit school kwamen. Als iemand vroeg wat voor beroep mijn moeder had en ik antwoordde met 'ze heeft geen baan', merkte ik altijd dat ze (onbewust?) in hun achtig daalde. Ik vind dat er veel te snel over mensen geoordeeld wordt, in de kwestie huisvrouw/thuisblijfmoeder maar ook in het algemeen.
Even terughaken op de opmerking dat je beroep niets over je persoonlijkheid zegt, daar ben ik het niet mee eens. Als je heel bewust voor een bepaald beroep hebt gekozen kan dat heel veel veel over je persoonlijkheid zeggen. Een begeleider in een tehuis met gehandicapten of ouderen lijkt mij een heel ander persoon dan een makelaar of autoverkoper bijvoorbeeld. Ik zie dat ook terug in mijn vriendenkring. Een van onze beste vrienden in leerkracht en thuis echt de beste vader die een kind zich kan wensen! (en trouwens ook deeltijd huisvader!) Maar niet iedereen kan het beroep uitkiezen waar hij of zij van droomt natuurlijk!
Ja, ik vind dit ook heel vervelend. Als ik oud klasgenootjes tegenkom (VWO) en vertel dat ik als secretaresse werk en 2 kinderen heb dan kijken ze me aan alsof ik gek ben. Ze zijn veel hoog opgeleid en veel voelen zich ook echt beter.
Ik ben ook wetenschapper... Politicoloog, aan het promoveren. Dus ik doe onderzoek, en ik geef ook les. Het onderwerp waarop ik promoveer is ook nogal actueel. Dus als ik dat vertel, dan hebben mensen meteen een mening. Vind het zelf heel leuk. Natuurlijk, anders zou ik het niet doen. Maar eerlijk gezegd, als de werkdag om is, ben ik er ook wel even klaar mee. En dan wil ik lekker over mijn kinderen kletsen, of over mode, of design, of een van mijn hobbies. Ik vind het wel grappig om te lezen dat een beroep hier als statussymbool wordt gezien. Want zo voelt het inderdaad ook als ik zeg wat ik doe. Ik krijg dan echt het idee dat mensen zoiets hebben van "oh, zozo, mevrouw is wetenschapper?". Terwijl ik er dus echt niet over opschep en het vaak zelfs omzeil... Maar misschien is het meer mijn eigen ongemak hoor. Dat kan.
ja vervelend kan dat zijn he! wat dat is waarschijnlijk dan helemaal niet je intentie.. bedoel tuurlijk werk je voor geld op de plank! maar daarbij is het ook zo ontzettend belangrijk dat je je werk leuk vind! ik denk altijd maar zo , ieder zn eigen werk!!! vind het heel leuk om te horen/lezen al die diversiteit aan banen/interesses etc.
Ach, ik ben ook meer thuis dan op mijn werk. Ik werk 2 dagen als dierenartsassistente, iets dat ik heel mijn leven al roep dat ik wil worden. Nou ja, ik wilde eigenlijk dierenarts worden, maar dan zonder te leren!!) En ik vermaak me prima zo hoor, 2 daagjes werken en lekker 5 dagen vrij om leuke dingen met de kleine te doen!! En als mensen dan zeggen "pff jij hebt het makkelijk, maar 2 dagen werken" dan ben ik het met ze eens. Ik heb het heerlijk zo. En wij kiezen ervoor om net iets minder te verdienen (man verdiend gelukkig genoeg), zodat ik lekker half-thuismama kan zijn!
Als ik vertel dat ik fulltime moeder en huisvrouw ben. Krijg ik nogal eens de vraag "maar je hebt toch gestudeerd?" of "bewust ervoor gekozen om thuis te blijven?". Dan vraag ik mezelf echt af wat dat er nu toe doet.
Ha ha, leuk hoe het dan langzaam een andere kant op gaat in een topic. Ik ga me er eens in verdiepen waar het beroep in de gescheidenis een statussymbool is geworden. Ik weet dat er namelijk in het verleden ook in Egypte bijvoorbeeld werd gewerkt met betaalde krachten in plaats van slaven of lijfeigenen. Er zal vast ergens te vinden zijn waarom dat beroep nu zo bijzonder is.
Ik heb die ervaring vooral met mensen die hoog en laag beweren dat iemands opleiding of baan er totáál niet toe doet. Dat zijn meestal dezelfde personen die zeggen, Jantje heeft een nieuw vriendinnetje, ze studeert rechten en haar vader is tandarts...dan denk ik, ja, en is het vriendinnetje een leuke meid of doet dat er verder niet toe? Op een feestje ofzo kan ik het me wel voorstellen dat je mensen bijv. aan elkaar voorstelt en het beroep erbij zegt als ze bijv. samen in dezelfde sector ofzo werken, dat ze gelijk iets gemeen hebben, maar als ze allebei dezelfde hobby zouden hebben, zou je dat dan net zo goed kunnen zeggen.
Toch zijn er wel van die beroepen die je 'bent', tegenwoordig wordt het al wat minder, maar toen ik in het onderwijs werkte was ik toch altijd en overal dé juf, bv. ook in de winkel, bij de bieb enz. waar je dan kinderen en ouders tegenkomt. Vroeger in een dorp was iemand toch ook de dokter, de dominee, de meester of de vroedvrouw. Misschien komt het daarvandaan? Tegenwoordig wordt het al minder, nu mesne elkaar veel minder kennen en de beroepen (en de benamingen hiervoor) steeds ingewikkelder worden om je wat bij voor te stellen.