Wij proberen sinds de geboorte van Lo sowieso elke maand 1 weekend het rijk alleen te hebben. Alleen deze maand viel dat door de verkoudheid van Lo en mijzelf een beetje in het 100. That reminds me...we moeten nog ff een "date-weekend" voor September moeten plannen
Ik vroeg ook al, wanneer ik mocht komen logeren, maar daar werd niet zo happig op gereageerd Zag me al zitten Mn moeder me lekker verwennen.. maar helaas, dat doen ze nou alleen bij klein kinderen
Is wel verstandig, wij komen er echt niet elke maand aan toe.. Misschien nu weer wat vaker, omdat Noof nu ook 3 is.. dat is toch wat "ouder" vond het eerst veel te moeilijk om haar uit logeren te doen
En dan zeggen "we" dat mannen niet standvastig zijn.. (Ik kan dr helemaal over mee praten, en mn argumenten die worden maar zo zo aangenomen *zucht*)
Ik kan er met mn gedachten niet bij, hoe iemand nou kan denken, dat je als je al super misselijk bent.. alles voor je gevoel "pijn" doet, dat dan je eerste behoefte is, O schat, kom ff boven op me, en schud me lekker door elkaar, man bij de gedachte aan die witte smurrie begin ik spontaan te kokhalzen..
Vond het eerst ook moeilijk maar ben erachter gekomen dat we dit ons gewoon moeten gunnen en nodig hebben....
*proest* Moet even lachen hoor, want hoe je dit ook schrijft !!! Maar ik begrijp het hoor! Alleen bij mij is het gewoon de over-vermoeidheid. Kan er echt nix aan doen Weet dat je "er tijd voor moet maken" maar god... Als ik op bed lig denk ik nou ook niet HOERA, gooi je haar los maak me gek oid Maar ja je kan het uitleggen en het enige wat ik krijg is...verwijten
T is ook erg belangrijk vind ik, om ook lekker samen tijd door te brengen! Beetje mens zijn, ipv alleen maar vader en moeder gedoe (ja ik ben een slechte moeder i know)
Great! Ik moet over op 4 dubbele beglazing!!! Want.... TYGO ZIET ZE WEER VLIEGEN! En het regent hier en de tuindeur is dicht! Ik heb een deja-vu van vanmorgen *zucht*
en het stomme is opzich, is het niet eens "niet" willen.. tenminste hier niet, het is alleen, door het hele gezeur, enz enz zakt het allemaal tot een nul punt, en idd de verwijten (de ergste is nog wel, dat ik vreemd zou gaan.. whaha, heb hem hartelijk uitgelachen ) die maken het er ook niet beter op Ach, misschien is het ook een fase, ik hoop het, want zelf vind ik het ook totaal niet leuk!!
Nou jah ik vind eigenlijk dat je een goeie moeder bent, als je ook voor jezelf durft te zorgen, en dat je je grenzen aan durft te geven, toe kan geven dat je niet alles weet enz.. Maar toch heb ik soms het idee, dat het een soort van weet ik het wat is, om te zeggen, dat je je zelf ook belangrijk vind
*tot zo ver de wijze woorden van mij* Mn patat is per sms besteld, en dan is het toch echt een schat Liefde van mevrouw gaat ook door de maag
Vreemd gaan? Wanneer dan in hemelsnaam, alsof je daar tijd voor hebt (ikke niet in elk geval, sterker nog, daar heb ik de "kracht" niet eens voor zo moe ben ik) Bij mij is het nog steeds (zoals ik in het verleden ook al geschreven heb)....Zodra Hugh een voet over de drempel is, plakt ie aan me, zoals de kids altijd aan me kunnen plakken, dat gaat gewoon door totdat we in bed liggen. Ik heb gewoon serieus (muv dat we op ons werk zitten) 24/7 iemand tegen me aangeplakt of die mijn aandacht opeist! Er is geen "Silla" moment, jah een beetje tussen de middag als de kids slapen mja dan ben je ook weer in huis bezig oid... Dus dat is het hier zeg maar....dus de zin is er gewoon niet meer, eigen initatief is geen ruimte voor want tja...hij zit al aan me vastgeplakt en als ik dan wat doe, dan is het echt letterlijk, geef hem 1 vinger en binnen 5 sec wil hij het hele lijf...terwijl ik bijv gewoon op samen op de bank wil zitten...