Eindelijk weer hoop..! Een nieuwe start?

Pfff. daar zit ik weer, al voor de zoveelste keer me eigen aangemeld op een forum maar dit keer met een betere reden. Ik zal eerst ons verhaal even vertellen.

Mijn vriend is 27 jaar en ik ben 21 jaar. We wilden allebei vroeg ouder worden en in augustus 2008 besloten we om de pil te laten staan en voor een kindje te gaan. We hadden nog niet zo lang een relatie maar al grote hordes overwonnen. Zijn moeder was een paar maanden daarvoor overleden na een kort maar heftig ziektebed. Natuurlijk waren de eerste paar keer super spannend en hoop je al meteen resultaat te boeken. Natuurlijk was er geen resultaat want de pil zou eerst nog uit moeten werken. Ik heb 3 jaar lang de pil geslikt en begon hier mee omdat ik een onregelmatige cyclus had. Met de pil erbij was ik netjes iedere maand ongesteld.

Na 5 maanden deden we een test omdat mijn cyclus nog al lang op zich liet wachten. Een heel licht streepje.. Volgens de huisarts Hartstikke zwanger.. maar na 10 weken en 4 dagen werd ik ineens ongesteld. Een miskraam zeggen ze. Na 9 maanden proberen en steeds een heel afwijkende cyclus te hebben besloot ik toch om naar de huisarts te gaan en te vragen waar dit aan kon liggen. Een van de optie''s was dat de pil nog werkzaam zou kunnen zijn en dus nog niet volledig was uitgewerkt. Dat verklaarde echter niet mijn lange cyclus en daarom werd er besloten mij door te verwijzen naar de gyneacoloog.

Hierdoor kregen we totaal geen angst ofzo maar meer het gevoel van ach wat maakt het uit dan worden we zeker goed in de gaten gehouden wat ook weer "beter" is voor de gezondheid van ons toekomstige kindje. Hoe anders werd het.

Toen ik bij de gyn was werd er al snel vastgesteld dat mijn gewicht wel eens de boosdoener zou kunnen zijn voor mijn onregelmatige cyclus. Ik ben 1.65cm en weeg 45 kilo. Ik zou eerst moeten aankomen dan zou het vanzelf allemaal wel beter gaan met de cyclus.. Je zou denken doen we even... Dat dacht ik zelf ook. Ik ben altijd al een heel mager meisje geweest maar voel me verder op en top gezond. Ik kan me net zo hard inspannen als een "gezond" mens etc etc. Ik werd verwezen naar de dieetiste. Mijn voeding werd aangepast en ik kreeg bijvoeding in de vorm van drinkflesjes. Deze flesjes bevatten per stuk 300kcal. Ik neem er 4 per dag boven op mijn normale voeding. Ik kreeg gemiddeld 3500kcal per dag! binnen. Een normale vrouw heeft aan 2000kcal genoeg. Maar na 1.5 jaar was ik nog niets aangekomen.. Mijn gewicht zat nog altijd tussen de 45 en 46 kg in. Terug bij de gyn werd er gezegd ok.. we sturen je naar de internist en laten je helemaal door checken. Als die groen ligt geeft dat je gezond bent dan kunnen we een behandeling overwegen. Voorwaarde is wel dat je 46kg blijft wegen. Nou dat moet te doen zijn dacht ik.

In de tussentijd is het zaad van mijn vriend ook gecheckt en dit was niet SUPER goed maar wel gewoon GOED en mocht dus geen problemen opleveren.

Aangekomen bij de internist werd er alles gecheckt. Het stress hormoon zelf is zelfs driedubbel gecheckt. Maar er is niets kunnen vinden en de internist gaf groen licht. Weer terug naar de gyn *lees steeds fertiliteitsarts* Nou goed je bent verder dus gezond haha... (ja het was het altijd best leuk en gezellig...) we weten het ook niet maar we durven het nu wel aan als je 46 kg blijft wegen om je te helpen toch een ei-sprong te krijgen.. Ik hartstikke blij dus.

Ik mocht beginnen met Clomid50mg. dag 3 t/m 7. 1 tablet per dag. Ik moest geregeld terug tijdens de cyclussen om mijn ei te laten meten. Het ging goed!! 29mm en 1x zelf 31mm. Tijdens de 3e ronde met Clomid, kregen we zelfs een vrij verbod want er zaten teveel eitjes die rijp waren om te springen, een meerling zou mijn lichaam niet aankunnen.
Tijdens de 4e behandelings ronde moesten we wederom bij de fertiliteitsarts komen. Ze had niet zo''n goed nieuws voor ons zei ze. We dachten dat we kregen te horen dat de behandeling misschien toch niet zo goed had gewerkt.. Maar het was erger.. "we stoppen de behandeling" zei ze even.. Pardon!!, huh!!, wat!!? tja we hebben jou dossier zoals je weet heel vaak behandeld in het team en er waren best tegenstanders om jou te behandelen. Maar ik en de rest durfden het wel aan. Nu is het zo dat er bij een van de artsen een zelfde case was. Een vrouw met ondergewicht.. Deze heeft het niet mogen halen en is overleden tijdens de zwangerschap.. Tja euh heel erg maar wat heb ik daar mee te maken? Ik bedoel op de operatie tafel sterven ook wel eens mensen maar vaak word die operatie dezelfde dag nog eens uitgevoerd. Nee sorry we blijven bij ons besluit je niet verder te helpen.

Een 2nd opinion inwinnen zou dat nog wat kunnen zijn? Ja hoor want niet in ieder ziekenhuis hebben ze een protocol. Na lang nadenken over we dit wel of niet moesten doen hadden we in Juni 2011 een afspraak op het andere ziekenhuis. al onze afspraken hiervoor waren op het elisabeth ziekenhuis te Tilburg. Ze wilden er wel naar kijken maar moesten dan wel ons dossier hebben. Dus wij bellen naar t elisabeth ziekenhuis. Als je even een mailtje stuurt bellen we je als je dossier klaar ligt en kun je hem met je id kaart erbij komen ophalen. Ok doen we..

Dus wij gemaild en gewacht en gewacht. onze volgende afspraak in het andere ziekenhuis stond voor 9 augustus 2011 gepland. dat was morgen al.. Maar gister hadden we nog niets binnen. Wij bellen naar het elisabeth ziekenhuis van ja wanneer zijn ze er dan. Nou weet u wat komt u ze tussen half 5 en 5 uur maar ophalen. Wij die kant heen en er werd ons gevraagd even te wachten op de gang. Terwijl we daar zaten kwam een van de fertiliteitsartsen aan lopen die ons een keer gezien heeft. Ze gaf mij een vals glimlachje en ik zei meteen tegen mijn vriend ik krijg mijn dossier niet. Na 10 minuten overleg met de secretaresses kwam ze naar ons toelopen en zei ze kom even mee een kamertje in, een klein gesprekje. Ze had mijn dossier onder haar arm en ik dacht nja misschien dan toch.. Ze begon meteen jullie arts is op vakantie en kan geen toestemming geven voor het dossier dus jullie krijgen hem niet. pardon? 2 maanden geleden en zelfs 5 maanden terug al toestemming gehad voor een 2nd opinion en ons dossier hoor.. Nee ik beslis dat niet en je krijgt hem niet. Ik was zo overstuur dat ik wederom nogmaals begon uit te leggen dat ik hun standpunt over mijn gewicht sowieso niet kon begrijpen.

Tijdens mijn overstap naar een andere huisarts vond ik namelijk een brief dat ik op de leeftijd van 1 jaar gezien werd door de kinderarts, Hij zegt letterlijk "voor mij staat een zeer tenger en smal meisje met een gewicht onder (P10" Nja p10 lijkt mij de norm, dus zelfs toen al had ik deze lichaamsbouw.

Ik zei van hoe moet ik morgen dan op het andere ziekenhuis mijn afspraak met dr van Rooij door laten gaan. Ja niet want die zit hier ook in het team (en op het andere ziekenhuis dus) en kent je al en zal je ook niet gaan helpen..

Nou ik ben echt ten einde raad en was in staat om mijn dossier uit haar handen te pakken en naar buiten te gaan. Ik wist niet goed meer wat ik moest doen. En sowieso niet waar ik terecht kon.

De volgende dag zouden we dus de afspraak hebben. We belden naar het ziekenhuis en legde hun uit dat we ons dossier niet hadden gekregen en daarom de afspraak maar wilde annuleren. We gaven eigenlijk heel de moed al op. We kregen het advies de afspraak niet af te zeggen maar te verplaatsen. Nou goed doen we dat..
Ongeveer één uur later kregen we een telefoontje van het "nieuwe" ziekenhuis. Het oude ziekenhuis had ons dossier doorgefaxt... HUH WAT... We snapten er niets meer van.. Ja de arts wil jullie vanmiddag toch even zien.. Wow euh ok doen we dan maar.. Het is alleen wel een andere arts dan jullie in eerste instantie wilden. Nja goed so be it dachten we.

Wij naar het ziekenhuis toe. Hij zei dat hij nog niet veel van ons wist en maar vluchtig het dossier had door kunnen nemen. Ik begon te vertellen over ons "probleem" en hoe wij daar tegen aankeken. Voor ons gevoel heeft mijn gewicht er namelijk niets mee te maken. En heb ik gewoon het probleem dat ik geen eisprong krijg.

Hij zei dat hij het ook vreemd vond dat ze het zo op het gewicht hebben gegooid en dat hij al eerder slanke meiden had geholpen. Hij erkende ook het probleem dat ik gewoon geen eisprong krijg. YES YES YES EINDELIJK WE WORDEN BEGREPEN!! Maar.. zei hij. ik ga eerst even overleggen met het oude ziekenhuis waarom ze daar de behandeling zijn gestopt ik bel jullie volgende week even terug, en dan weten we meer. Nja toch met goede moed naar huis en gewacht.. God wat duurde dat lang.. Zouden we weer behandeld worden of niet..

Nja het was dinsdag.. Een voicemail.. dit terwijl mijn telefoon gewoon aan stond.. nja tijdelijk geen bereik ofzo.. Ze hadden nog niet kunnen overleggen en daarom liet hij ons vrijdag wat weten.. Tjonge jonge dachten we.. niet weer.. Dus wij terug gebeld en gevraagd of de dr ons alsnog een keer kon bellen. Hij belde terug en vertelde dat zijn ziekenhuis samen werkt met het elisabeth ziekenhuis als het om IVF IUI en dergelijke gaat.. Maar hoe dan ook ik ga je sowieso behandelen dat heb ik beloofd misschien dat je dan alleen moet uitwijken naar bv eindhoven mocht de behandeling niet aanslaan. YES YES YES ik ga behandeld worden..

Maar goed vrijdag belde hij terug. En vertelde dat het behandeld was maar onze eigen fertiliteitsarts van het elisabeth ziekenhuis was hier niet bij aanwezig ivm vakantie. Daarom kan hij die pas volgende week spreken. Maar hij wil me nu morgen zien om het behandel plan op te stellen. Dat zal waarschijnlijk zijn clomid.. Spannend dus..

Sorry voor het lange verhaal maar hoop dat er mensen zijn die dit lezen en zelf ook weer een beetje hoop houden!

liefs Melanie

 

Idd.. Ik en mijn vriend hebben het zo vaak geprobeerd uit te leggen, maar een arts wil echt niet snel luisteren naar de patient. Nja volgens onze nieuwe arts moet het zwanger worden van mij een eitje worden haha. lets hope so.

 

wow.. suikerboon.. jij bent ook al lang bezig.. wij ook 2008.. Welke dingen heb jij al ondergaan?

 

half 3 vandaag de afspraak.

 

Ja bizar is het inderdaad. De nieuwe arts zei eigenlijk gewoon heel simpel "ja ja dat ondergewicht verhaal ken ik nu wel, daar zie ik het probleem niet zo in, dus daar hoeven we het niet meer over te hebben."

Het ergste vonden wij nog dat ze eerst de behandeling lieten ondergaan, wat echt een mooi resultaat gaf en dan midden in ineens afkapte.. nou denken mijn vriend en ik dat dan andere redenen had maar dat kunnen we niet hard maken dus ja kunnen we ook niets mee.