Suus met mij gaat alles goed. beeb groeit goed en heb om de 2 weken controle, bloeddruk blijft ook netjes en dat is iets wat we niet echt verwacht hadden.
Oh ik weet wat je bedoelt, zit hier ook steeds met gekruisde vingers te hopen dat het deze keer wel goed gaat. Wat heeft L. gehuild! Echt uren en uren op een dag (en nacht). Och ja, ook dat overleven we allebei wel weer rm, we hebben al bewezen dat we het kunnen Maar het zou wel geweldig zijn als we prachtig rustige, doorslapende babies zouden krijgen
Jeetje wat een naar bericht dit zeg! Je hoopt toch steeds dat die opgaande lijn zo lekker door blijft zetten, en hier kun je helemaal niets aan doen behalve afwachten tot het voorbij is
Ja, dat hoop je, maar in de prematurologie () is het vaak 1 stap vooruit en 2 terug... En ze is pas 36 weken hè, dat is gewoon nog echt heel klein. Het komt goed. Suus
Goed nieuws, gaat lekker zo! Als ik mag vragen, waarom had je verwacht dat de bloeddruk niet goed zou blijven?
@Suus, ik kwam weer even spieken. Vandaag 36 weken. Ik lees net dat ze erg vermoeit is en veel brady's heeft gehad . Krijgt ze ingedikte voeding en staat haar bedje met hoofdeinde omhoog? Nou ja ik probeer ook maar even mee te denken... Hopelijk heeft ze snel wat energie en kan ze dan ook beter haar voeding binnenhouden. Jammer dat de BV nu even niet wilt. Maar ze groeit wel goed, dat is wel een goed teken.
ik was voor de zw bekend met hypertensie en bij controle met 8 weken was de tensie erg hoog (onderdruk boven de 100) medicatie is toen iets bijgesteld en nu blijft hij steeds netjes soms zelfs laag.
Jep, is allemaal in voorzien. Het is vermoedelijk een kwestie van te veel prikkels en nog te weinig energie. Geduld oefenen dus! Suus
Hee Suus: hang in there.. Balen dat het zo lang duurt, maar je weet het, ook hieraan komt een eind, het duurt alleen zo lang... Heb je al eens eerder over mijn dochtertje vertelt. Zij is uiteindelijk, na door de gehele neo te zijn ingehaald en achtergelaten , toch met 38 weken ineens stabiel geworden en naar huis gekomen. (lees: gehaald Ik hoop dat de grote sprong er binnenkort aan gaat komen voor jullie!! Sterkte meid!
Ja, dat zou wel super zijn! Gaan we wel voor iig Nouja, en ik weet ook wel dat als deze beeb dezelfde problemen heeft als Thirza, ik nu DIRECT weet wat te doen en dat ook ga laten uitvoeren en iedereen die me dan (opnieuw) in de weg gaat staan, heeft dan een hele slechte aan mij!
Oh super! Ik heb zelf ook bij mijn vorige zwangerschap flink aan de Adalat gezeten aan het einde, vandaar dat ik nieuwsgierig was
Saturatiedips en brady's, met name na de voeding. Teruggeven van voeding is lang het probleem geweest en ze kwam maar niet van de sonde af. Maarja, alles gerelateerd aan het feit dat ze natuurlijk, net als jouw meisje, gewoon nog veilig in mijn buik hoorde te vertoeven.. Bij een veilig gewicht hebben we toen de sonde eruit gelaten ((ihkv "een zetje proberen te geven") Het blijft gewoon wachten en uitzitten meid, het kan nooit meer heel lang duren!!
Hoi Suus35, Heb niet helemaal bij gelezen maar wilde wel even snel reageren op het er werk van maken. Ik was bij de arboarts van mijn werk geweest en die gaf aan dat ik ziek was als gevolg van zwangerschap/bevalling en dat mijn werkgever recht had op uitkering. Mijn werkgever heeft dit vervolgens zo ingediend en dit gekregen. Na een poosje werd ik op eens opgeroepen door een arts van het UWV. Ik daar heen, was het enige wat die man vroeg "heb je een hekel aan je kind?" Was met het doel om te bepalen of ik een postnatale depressie had of niet. Dat was volgens hem de enige reden om recht die hebben op die 100% doorbetaling. Ik had geen hekel aan mijn kind (wat volgens mij een postnatale depressie niet uitsluit - want ik was wel echt depressief..) en de uitkering werd afgewezen. Ik heb er toen werk van gemaakt door hier bezwaar tegen in te dienen, mijn werkgever heeft dit ook gedaan. Vervolgens kwam er een hoorzitting bij het UWV (met advocaat van mijn werkgever erbij) ik het hele verhaal nog een keer verteld en toen ben ik in het gelijk gesteld. Het kwam eigenlijk door een klein zinnetje dat ik normaal nooit zeg als ik mijn "bevallingsverhaal" vertel. Het bleek dat de crux zat (in het wel of niet vergoed krijgen) in de oorzaak van de ziekte. Je moet echt ziek zijn als gevolg van de bevalling/zwangerschap zelf, niet omdat je kind doodziek is. Ik zei op een gegeven moment dat ik het zo moeilijk vond om te binden en hierdoor depressief was omdat ik mijn zoon pas uren na de bevalling voor het eerst zag en dan ook nog op de NICU van een ander ziekenhuis. Dat heeft uiteindelijk de doorslag gegeven voor de uitkering. Een heel verhaal, hopelijk heb je er wat aan. Conclusie is in ieder geval dat je het zo moet brengen dat het door jezelf komt, en niet door het prematuur zijn van je dochter.
Echt kut gaat het. Waarschijnlijk heeft ze pylorushypertrofie, oftewel een verworven afsluiting van de maag. Gisteren haalde de kinderarts bijna 60 cc voeding uit haar maag terwijl ze al uren niets gedronken had. Straks krijgt ze een echo-onderzoek om de vermoedens te bevestigen. Als ze het idd heeft moet ze op korte termijn worden geopereerd. Wat een nachtmerrie weer, ons arme meisje, nog zo klein... Suus
Och meissie, ik leef zo met jullie mee. Jullie kleine, dappere vechtertje. Hier brandt een kaarsje (in gedachte, want ik zit op mn werk)