Beste allemaal. Mijn dochtertje is bijna 4. Wij hebben buren waar we al jaren goed mee omgaan. Zij hebben een dochtertje wat bijna 2 jaar ouder is dan onze dochter. Die 2 spelen heel vaak samen, maar ik heb gemerkt dat het buurmeisje écht een beetje gemeen is. Even wat voorbeelden, ze commandeert mijn dochter als er niemand bij is (had de babyfoon stiekem in de kamer gezet), heeft haar een keer opgesloten in haar kamer samen met haar zusje (ze mocht niet naar mij toe, ik zat even een bakkie te doen bij hun), heeft laatst 'even de puntjes geknipt' van het haar van mijn dochter en ontkende dit in alle hevigheid, maar gelukkig was mijn dochter zo bijdehand om het bakje te pakken waar het haar in zat. (want ik twijfelde écht even aan mijn dochter, geloofde niet dat ze dat gedaan zou hebben). Ze praat zachtjes in het oor van mijn dochter, waarop mijn dochter dan komt vragen of ze een ijsje mogen, of ze mag blijven eten, of ze buiten mogen spelen, nouja, noem maar op. Als ze bij ons is, mag ze alles gebruiken, zelf een snoepje pakken, een ijsje etc..(met toestemming uiteraard) ze mag altijd overal mee spelen, zelfs met de nieuwe krijtjes van mijn dochter. (die deelt gelukkig makkelijk) Andersom is dit niet zo....grote scènes als mijn dochter een popje pakt waar ze nooit naar om kijkt, op haar stoeltje gaat zitten, een spelletje pakt. Het is ook eigenlijk altijd: Nee....dat moet zo, of zo...en ze loopt altijd met mijn dochter te zeulen, aan haar te trekken...ze had met zo'n cd stift mijn wc muren zitten kleuren, wat er dus niet meer afgaat, laatst had ze mijn dochter helemaal onder de schmink gesmeerd bij haar thuis. Ze laat mijn dochter in een hoge vensterbank klimmen etc...Ik zeg steeds tegen mijn dochter dat ze niet alles moet doen wat ze zegt, maar ze is nog net geen 4 jaar. Nu is het probleem dat wij heel goed met de buren omgaan, maar eigenlijk wil ik niet meer dat die 2 samen spelen. Het meisje irriteert me omdat steeds meer dingetjes me opvallen. Ik had vertelt van het haren knippen en dat ik daar nou niet zo blij van werd. "Ach ja, dat doen kinderen", maar een meisje van 6 hoort toch wel te weten dat dat niet mag! (of ben ik nou te streng) Ik ben overigens niet boos op het kind geworden hoor, maar heb het wel met de moeder erover gehad, dat ze haar duidelijk maakt dat ze dat niet meer moet doen. En toen merkte ik ineens ook irritatie van de kant van de buren. Ik zou te streng geweest zijn tegen haar kind, terwijl ik juist NIET boos op haar ben geworden. Het meisje liegt dus, heb ik het idee. Ik vind dit zo moeilijk, want ik kan ze onmogelijk vermijden. Ben er geweest om er even over te praten, maar eigenlijk wil ik gewoon helemaal niet meer dat mijn kind met haar speelt. Ik hou gewoon niet van dat sneaky gedrag, ik snap écht wel dat kinderen de boel een beetje verdraaien, maar deze is écht heel gehaaid. Eigenlijk staat zelfs die 'vriendschap' een beetje onder druk, want hun kind afvallen is iets wat écht 'not done' is. Die van mij is ook geen engeltje hoor, maar ze is niet sneaky....Ik heb dit écht met geen enkel ander kind waar mijn dochter mee speelt. Hoe zouden jullie dit nou aanpakken? Ik heb al tegen het buurmeisje gezeg dat: hoe erg het ook is, je mag hier altijd eerlijk zijn! etc, etc...lastig vind ik het. Bedankt voor de antwoorden alvast.
Mja op zich zijn het wel streken voor een 6jarige wat dat betreft. Daarentegen hoef jij (zeker in je eigen huis!) je daar natuurlijk bij neer te leggen. Jouw huis - jouw regels. Als dat betekend dat er niet stiekem wordt gefluisterd; dan is dat zo. Hoe je het met je buren op moet lossen.. Tja dat is lastiger. Meningsverschillen over opvoeding zijn gewoon lastig. Want je denk tenslotte allebei het beste te doen. En je hebt allebei het liefste Kind natuurlijk. Jouw bijna-4-jarige kijkt ongetwijfeld tegen haar op en laat zich daardoor opjutten. Dat probleem hebben je buren wellicht ook enkel met jouw kind omdat ze veel beïnvloedbaarder is dan een klas/leeftijdsgenootje. Dus wellicht kun je buitenshuis proberen je dochter wat weerbaarder te maken tegen zulke "verleidingen". Maar in je eigen huis lijkt me dat jij de baas bent. Willekeurig hoe streng een ander dat vind.
mja beetje onhandig dat haar ouders lekker in het hele verhaal meegaan inderdaad.. ze geloven vast zelf dat ze het prima doen.. maar jij kunt er weinig mee dan. hier geen pasklare oplossingen vrees ik.. al weet ik van vroeger dat als ik ongein uithaalde bij de buren ik daar net zo hard (ok. ze waren nogal strenger dan mijn ouders) straf kreeg als hun kind. En als dat me niet zinde.. dan kon ik thuis gaan spelen. En op zich gaat het nu bij mij thuis net zo... al moet ik zeggen dat het aantal vriendinnetjes dat bij ons speelt nogal beperkt is nog. Volgende maand gaat ze naar shcool.. dan word dat vast vaker.
Ik moet zeggen dat ik het wel redelijk normale streken voor een 6-jarige vind hoor.... En dat je de dingen wat groter maakt dan ze zijn. Ik denk dat als je eigen dochter 6 is, je nog wel een en ander terug zult zien komen, wat je nu bij je buurmeisje ziet. Mijn vader zegt altijd: zodra kids naar de kleuterschool gaan, leren ze liegen. Niet als negativiteit, maar zo werkt het: de combi van ouder worden en veel met leeftijdsgenootjes optrekken, zorgt ervoor dat ze ineens hele gehaaide streken uit gaan halen en door gaan hebben dat als jij niets kunt hard maken, zij er dus onderuit kunnen door gewoon te zeggen dat ze iets niet gedaan hebben. Dat gaat je eigen dochter ook doen, believe me! Wat ik zou doen, is de regels in jullie huis consequent houden. Als buurmeisje zich er niet aan houdt, kan ze 1 waarschuwing krijgen en luistert ze daar niet naar, dan kan ze even wieberen. Straf geven aan een ander kind, zou ik als ouder ook lastig vinden: ik hoor liever van de andere ouder wat er gebeurd is en straf dan zelf wel. En: ga niet op alle slakken zout leggen. Daar is bij kids geen beginnen aan. Sommige dingen negeer je, sommige dingen leveren een waarschuwing en een preek op en sommige dingen leveren een echte straf op. Als je namelijk alles gaat benoemen, kom je in een enorm negatieve spiraal en dan wordt het allemaal alleen maar erger van.
... al moet ik zeggen dat het aantal vriendinnetjes dat bij ons speelt nogal beperkt is nog. Volgende maand gaat ze naar shcool.. dan word dat vast vaker.[/QUOTE] Ja, dat was hier dus ook zo en die kleine van mij wilde zo graag met andere kindjes spelen, dus hop dan maar..snappie? Maargoed, hoop dat ze nu zelf haar vriendinnetjs uitzoekt en met kindjes thuis komt, die lekker relaxed zijn. Wij zijn zelf ook heel relaxed eigenlijk, heb helemaal geen zin in dit soort gedoe. En wat betreft de buren, tja..iedereen doet het op zijn eigen manier en dat moet je ook weer respecteren, dus ik probeer het spelen daar nu tot een minimum te beperken. Mijn man is overigens veel makkelijker daarin, die zegt gewoon: 'Klaar ermee!' Maarja, een 'goeie' buur, is beter dan een verre vriend! en het laatste wat ik wil is ruzie of iets dergelijks. Misschien kan ik het toch nog eens voorzichtig aankaarten, moet ik heel diplomatiek het moment afwachten.
Quote: Ik moet zeggen dat ik het wel redelijk normale streken voor een 6-jarige vind hoor.... En dat je de dingen wat groter maakt dan ze zijn. Ik denk dat als je eigen dochter 6 is, je nog wel een en ander terug zult zien komen, wat je nu bij je buurmeisje ziet. Mijn vader zegt altijd: zodra kids naar de kleuterschool gaan, leren ze liegen. Niet als negativiteit, maar zo werkt het: de combi van ouder worden en veel met leeftijdsgenootjes optrekken, zorgt ervoor dat ze ineens hele gehaaide streken uit gaan halen en door gaan hebben dat als jij niets kunt hard maken, zij er dus onderuit kunnen door gewoon te zeggen dat ze iets niet gedaan hebben. Dat gaat je eigen dochter ook doen, believe me! Quote Haha..ohja, maar ik vlak mijn kleine niet uit hoor, dat is ook echt geen engeltje. Het gaat mij er alleen wel om dat eerlijkheid bij ons wel hoog in het vaandel staat. En tuurlijk halen ze streken uit, maar ik vind het wel vervelend dat de ouders bijvoorbeeld het haren knippen, afdoen als..ach, het is maar een kind! terwijl als het andersom geweest zou zijn, dan was de pl...... uit gebroken. Moet er overigens ook niet aan denken dat mijn dohter de schaar had gepakt en heel die staart van buurmeisje had afgeknipt..snap je? Dat zou ik heel erg hebben gevonden. Maargoed, ik weet niet....Ik kom zelf uit een gezin waar altijd alles bespreekbaar was, hoe erg ook wat je had gedaan, als je het maar eerlijk vertelde, ik kwam er gewoon niet mee weg als ik loog! En mijn moeder wist précies als ik de waarheid niet vertelde
Ik denk dat je eigen waarden (eerlijkheid) je een beetje in de weg zit op dit moment. Het buurmeisje is niet eerlijk (zoals heel veel 6 jarigen), dat vind jij al irritant (zou ik ook vinden) en daarbij komt dat de ouders ook nog eens niet reageren zoals het in jouw ogen 'hoort'. Je vertelt zelf al hoe het vroeger bij jou thuis ging en in dit geval gaat het heel anders. Dat is het vervelende met opvoeding, iedereen doet het anders. Ik heb het zelf ook wel bij de dochter van een vriendin. Ik denk regelmatig 'pak haar nou even aan' of 'zeg er wat van'. Maar dat zou IK doen. Nu gaat het om jouw dochter en idd, in jouw huis gelden jouw regels. Dat is heel simpel. Dus als jij merkt dat het meisje weer wat uitspookt, dan mag je best streng zijn. Als ze iets doet wat echt niet door de beugel kan, zou ik haar ouders zeker inlichten. Ik vind de reactie ook wat 'mild' hoor, over dat haren knippen. Maar het probleem is, het zijn je buren dus ruzie heb je gewoon geen zin in. Je zal dus een soort middenweg moeten zien te vinden. Lastig! Wat je moet beseffen is denk dat de irritaties die je voelt, je alleen zelf kan veranderen. Het buurmeisje zal in elk geval niet veranderen En waar je je op focust wordt alleen maar vergroot
Dat is denk ik ook wel het lastige van het feit dat je dochtertje met een meisje speelt die in een andere levensfase zit. Dat meisje heeft nou eenmaal de overhand op je dochtertje, ze is tenslotte 2 jaar ouder. En dan krijg je denk ik al snel dat dat machtsverschil zich naar jou toe uit. Dat versterkt ook de streken denk ik, zeker met jouw nog wat onschuldigere dochtertje er naast. En wat maja zegt, herken ik ook. Iedereen doet het op zijn of haar eigen manier. Een vriendin van mij voedt haar dochtertje ook totaal anders op dan mijn zoontje. Ik kan me daar ook wel eens aan ergeren, vooral wanneer ze haar dochtertje de hele dag door snoep geeft (wat haar dochtertje vervolgens nauwelijks op eet) en mijn zoontje daarom ook de hele dag door snoep naar binnen schuift (krijgt hij thuis niet eens). Maar ik heb mezelf vooral proberen aan te leren veel te relativeren als ik met hen samen ben. Ik kan het namelijk enorm goed met mijn vriendin vinden en haar dochtertje is verder echt een schat. Dus ik laat het maar aan me voorbij gaan. Echt concrete tips vind ik in jouw situatie wel lastig. Ik weet zelf ook niet hoe ik het zou aanpakken. Zeker als dat meisje inderdaad dingen tegen haar ouders over jou vertelt die niet helemaal waar zijn.
Dat dit helemaal bij de leeftijd hoort, vind ik niet kloppen. Mijn vriendin heeft een dochter die ook 6 jaar is en die doet zulke dingen echt niet. Mijn dochter kan daar heel leuk mee spelen. Je zal het straks wel merken dat, zodra jouw kindje op de basisschool zit, ze dan best wat mondiger wordt en ze ineens goed van zich af kan bijten.
Het probleem zit in mijn ogen meer tussen jou en je buren, dan tussen jou en je buurmeisje. Die gedraagt zich als een redelijk normale (beetje irritante) 6-jarige. Maar haar ouders lijken haar niet te willen corrigeren, en het al helemaal niet te accepteren als iemand anders dat wel doet of wil doen. Als je de vriendschap met je buren op prijs stelt, zou je kunnen proberen een goed gesprek te hebben over wat je dwars zit. En daarnaast met je dochter werken aan haar weerbaarheid, zodat ze niet zo'n makkelijk slachtoffer voor het buurmeisje is. Mijn kinderen schelen ook 2 jaar, daar gaan we vast en zeker de zelfde ´problemen´ mee krijgen. Dat is wat er vaak gebeurt tussen kinderen met een niet al te groot, maar wel significant, leeftijdsverschil. Gelukkig ben ik dan in de positie om ze daar allebei in te corrigeren, omdat ik de moeder van allebei ben. overigens ben ik het helemaal eens met degenen die zeggen dat je in jouw huis, jouw regels moet kunnen handhaven.
Ik lees heel veel dat het normaal gedrag is voor een 6-jarige. Wij hebben nog 2 andere buurmeisjes van 6 en 7 en die vertonen écht niet van dit soort gedrag, dus niet elk kind van 6 gedraagt zich zo. Die zijn juist super lief en zorgzaam voor haar. Ik wil hier verder geen discussie starten over welke opvoeding goed of slecht is overigens, want iedereen doet het op zijn eigen manier en zo moet het ook zijn. Ik beperk voorlopig eens een tijdje hun samenzijn en dan proberen we het weer eens. Ik ben de rotste niet hoor.. En zoals ik al had geschreven, ik kaart het eens aan bij de buren als het zo ter sprake komt. Ik maak er verder geen halszaak van, was wel benieuwd naar jullie meningen. En natuurlijk zijn het onze regels in huis, maar als een ander kind zich hier niet aan houdt, kan ik haar wel even streng toespreken, maar ik kan haar moeilijk in het kolenhok gooien.(Grapje) En voor nu was ik gewoon even helemaal klaar met die grappen en grollen! (vooral ook omdat moeders dat haren knippen afdeed met 1 lullige zin, terwijl andersom de rapen gaar waren geweest) Maargoed... Weerbaar is mijn dochter wel trouwens hoor, met haar buurjongetje van haar eigen leeftijd laat ze zich totaal niet voor het karretje spannen, en op de PSZ was ze ook écht geen meelopertje, dus misschien ligt het gewoon aan hun chemie en het leeftijdsverschil. Bedankt voor jullie antwoorden allemaal.
ik heb 2 pubers dus al een paar 100 6/7 jarigen gezien en meegemaakt. en je hebt ze inderdaad wel in gradaties hoor. van extreme gluiperds , tot huilebalkjes die niks zelf kunnen en alles ertussenin. aan de andere kant is 6/7 jaar ook wel dé leeftijd voor streken, doorkrijgen dat liegen zijn vruchten af werpt, sneaky doen, manipuleren. dat doen ze dus allemaal wel in meerdere of mindere mate. net als dat ze allemaal dingen doen die je als mama liever niet hebt. je gaat er ook niet uitkomen met je buren, die willen natuurlijk niet van iemand anders horen dat hun kind iets doet. in hun ogen kan dat helemaal niet. ongewild bekoeld de situatie toch. je leeft gewoon te dicht op elkaar en de kinderen komen te vaak bij elkaar over de vloer.of je nu wel of niet iets zegt, dit gaat wrijving geven. je erop wachten dat het mis gaat. het is gewoon heel moeilijk en ook een beetje glad ijs, als je zo dicht op elkaar woond en anders over bepaalde dingen denkt. zo te horen zijn het ook types die hun dochter eerder geloven dan een volwassene. dus dan is het tochal weinig hoopvol om een gesprek aan te gaan. tenzij je iets op tape hebt staan, maar daar zal ze wel te sneaky voor zijn. en ook dan zullen ze het niet waarderen. je loopt straks tegen dezelfde dingen aan met vriendjes van school, alleen de afstand is dan groter. en je moet niet op elke slak zout leggen dan wordt je gek. ze zal nog met heel veel dingen aankomen de komende tijd. vaak hebben op laatst de ouders ruzie en de kinderen spelen alweer samen. je moet een beetje schipperen en soms wat dingen laten gaan. (niet dat afgeknipte haar hoor , dat kan natuurlijk niet. het is wel een actie voor een 6 jarige, maar moet wel gecorrigeerd worden) mijn advies is dan ook bewaar wat afstand, laat haar spelen met leefijdsgenootjes. dat probleem lost zich zometeen vanzelf op als ze naar school gaat en dan meer opgaat in de kinderen van haar eigen leeftijd en daarmee gaat afspreken. dan is er automatisch minder aandacht voor het "grote" buurmeisje.
Ik kan me zulk bazig manipulerend gedrag van oudere buurmeisjes ook nog wel herinneren. Twee jaar ouder, tsja.... Maar dat waren dan wel gewoon buurmeisjes en bijv. niet de twee jaar oudere zusjes van m'n vriendinnetjes waarbij ik 'binnen de poort' speelde. Ik had geen vriendinnetjes met zulk leeftijdsverschil. Mijn moeder was voorstander van vriendinnetjes van de eigen leeftijd.
Bedankt Blup, voor je nuchtere reactie. Inderdaad zit mijn dochtertje sinds 15 augustus op school en heeft ze weinig tijd meer over om nog met het buurmeisje te spelen. Het was natuurlijk ook vakantie, dus ze zagen elkaar veel en ik dus ook. Ik ben ook voorstander van spelen met leeftijdgenootjes, maar soms ontkom je er niet aan. Je kan niet altijd 'nee' zeggen. Ik vind het wel jammer dat je als ouders niet gewoon over dat soort dingen kan praten. Je wilt toch dat die kinderen gezellig samen kunnen spelen, ik zou er persoonlijk heel erg voor open staan als een ouder met mij over dit soort dingen zou praten en het me zou melden als ze zou vinden dat mijn dochter gedrag vertoont dat ze niet wenselijk zouden vinden. Ik zou daar dan met mijn dochter over kletsen, want aanpassen hoort er ook bij, ze is tenslotte te gast bij anderen en daar moet ze zich aan hun regels houden, maargoed..wie ben ik??? (bijvoorbeeld ook het opsluiten in dat kamertje, mijn dochter werd knap overstuur thuis gebracht door moeders met de mededeling: ze begon ineens te huilen zonder dat er wat gebeurde!!! want haar dochter had gezegd, Nee..ik weet het ook niet, ineens ging ze huilen!! 's avonds in bed vertelde mijn dochter dat ze het kamertje niet uit mocht, terwijl ze dat wilde en dat grote zus(12 jaar) en het 'draakje' haar niet lieten gaan. Toen waren ze dus ineens 2 tegen 1, misschien zit het wel in de familie, maar heb ik dat nooit willen zien? ) Als mijn dochter dit zou doen bij anderen dan zou ik haar daar zeer zeker op aanspreken en duidelijk maken dat dat gewoon NIET aardig is om te doen. 3-4-5-6-7- of 8 jaar voor mijn part...gewoon NIET DOEN! Ik laat het ff lekker gaan, ik neem wat afstand van de buurtjes en doe er mijn voordeel mee. Weer wat geleerd!!
Moest ineens denken aan 2 jaar terug.. 1 buurmeisje was denk jaar of 4-5 de andere zijn 2 en 3 jaar ouder dan dat. En de 2 oudsten kliekten heel erg samen maar zaten haar ook oprecht te pesten. Wij hebben een groot raam en zitten precies aan het stuk stoep waar iedereen speelt dus we volgen (al dan niet ongewild) een hoop sociaal leven op straat. Vaak gingen ze expres aan de overkant van de straat zitten omdat het buurmeisje niet mocht oversteken. Dan speelden ze een kwartier samen en was het "kom we gaan oversteken!" Met 2 mogelijke gevolgen.. 1. Ze ging niet mee. Einde verhaal. 2. Ze ging wel mee.. Dan renden die 2 oudsten daarna hard weg, ze speelden verstoppertje zonder haar te zoeken... En natuurlijk leeg ze ook straf van haar ouders omdat ze was overgestoken. En dat is slechts 1 voorbeeld van de pesterijtjes... Je wil niet weten hoe vaak ik me in heb moeten houden om gewoon niet te veel er van te zeggen.. Echt heel sneu. Jaar later was iedereen een jaar ouder en is er niks meer aan de hand. Het jongste buurmeisje nu.. (2-3 jaar jonger dan de rest) heeft dit probleem helemaal niet! Blijkbaar is niet elk kind even vatbaar voor plagerij van oudere kinderen.
Dat niet elke 6-jarige dit doet, wil niet zeggen dat het niet bij de leeftjd hoort he? @TS: tja, ik denk dat je met je eigen dochter ook nog vele situaties gaat krijgen waarin je gaat denken: Hallo, ik had je toch eerlijkheid aangeleerd? Ik merk het met de kids van mijn man ook. Eerlijkheid staat hier ook hoog in het vaandel, maar als ze bang zijn dat ze op hun donder krijgen (en dat gaat hier heel normaal, hoor, helemaal geen rare dingen waar ze heel bang van zouden moeten worden), dan liegen ze er gewoon om. Wat betreft haren knippen: dat hebben we hier zo vaak gezegd en zowel met stiefzoon als stiefdochter is het een keer gebeurd dat ze met een lekkere hak in hun haar hier kwamen... En rond die leeftijd van 6 jaar hoor. Terwijl ook hier gehamerd wordt op het feit dat scharen zijn om papiertjes mee te knippen en absoluut niet om haren mee te knippen. Maarja, 6 jaar en dan willen ze zelf wel bepalen wat ze doen, willen dingen uitproberen en juist alles wat verboden is, is dan erg aantrekkelijk. En: 6 jaar is nog wel een typische leeftijd waarop een kind wat magisch-realistisch denkt: als ik zeg dat ik het niet gedaan heb, (ook al is het aan alle kanten zichtbaar dat ik het gedaan heb), dan heb ik het dus niet gedaan. Over het op de kamer opsluiten: tja, je buurvrouw zal de versie van haar kids eerder geloven... Ik moet zeggen dat ik dat een lastige vind: een 4-jarige houdt realiteit en fantasie/ervaring nog niet zo goed uit elkaar doorgaans en eentje van 6 en 12 gaan echt niet zeggen dat ze iemand opgesloten hebben, als ze verwachten daarvoor op hun donder te krijgen. Misschien WAS het in hun ogen een onschuldig spel, misschien heeft je dochtertje het groter gemaakt dan het is. Misschien was het wel echte opzet en waren ze haar even zat, en klopte je dochters ervaring wel.... Dat is allemaal toch lastig te beoordelen! Laat het je niet teveel in de weg zitten, opvoedingsverschillen zijn er nu eenmaal en het is jammer als dat je een vriendschap kost!
Realiseer je wel dat jij nu bent begonnen over gedrag dat zij helemaal niet zo problematisch vinden, blijkbaar. En dat als een ander jou aan komt spreken over gedrag van je dochter, dat jijzelf helemaal niet problematisch vindt, jouw reactie dus ook totaal anders zal kunnen zijn dan wat je hierboven omschrijft.....