Hallo, Ik ben nu 14 weken zwanger en ben ongeloofelijk negatief. Kan alleen maar huilen en vindt het niet meer leuk om zwanger te zijn. Ik en bij de huisarts geweest deze adviseerd mij thuis te blijven van mij werk. Ik werk metr zwaar dementerende en kan het niet meer aan. Agressie en hun gedrag komt me oren uit en zou ze soms wel wat aan willen doen. Nu moet ik straks naar de bedrijfsarts. Heeft iemand ervaring met een bedrijfsarts als je deze klacht hebt. Groetjes
Meid, wat naar voor je dat je dit mee moet maken! Zelf heb ik ook al verschillende topics hierover geopend; ik ben zelf niet huilerig of wat dan ook, maar heb hele nare angstgedachten waardoor ik me ook erg somber heb gevoeld! Goed dat je hulp hebt gezocht! Hoe het precies met een bedrijfsarts in z'n werk gaat weet ik niet! Heb je verder medicatie o.i.d. gekregen? Heel veel sterkte hoor!
Hoi, Nee ik heb geen medicatie gekregen dat wilde de ha pertinent niet. Ik moet eerst tot rust komen. Wel ga ik vanavond naar de psycholoog waar ik voorheen al liep.
Wat naar voor je dat je niet lekker kunt genieten van je zwangerschap. Ken het gevoel wel een beetje, heb zelf angsten met betrekking tot mannelijke gyn. (dankzij naar verleden) en loop dus ook bij een psycholoog daar voor. En ja dat huilen, komt ook geregeld voor, bang dat ik mijn moeder achterna ga wat betreft depressies enzo. Wat betreft de bedrijfsarts, leg hem goed uit wat je gevoelens zijn, je angsten, wat je gedachtes zijn en dat je daarom thuis bent. Verder zou ik anders niet weten wat je hem nog zou kunnen vertellen. Heel veel sterkte in elk geval!
Ik ben pas geleden bij een bedrijfsarts geweest (zwangerschapsgerelativeer ziek) en had een mannelijke bedrijfsarts. Deze is intern vanuit ons werkgever. Ik vond dat de b.arts eigenlijk oog had voor mijn werkgever (terwijl ze er ook voor ons als werknemers horen te zijn) Ik heb mijn klachten voorgelegd, maar als man zijnde vond ik hem weinig begripvol. Uiteindelijk zei hij 4 tot 6 weken 50% werken en vervolgens "hoor" ik weer volledig herstel te zijn (weet hij goed te voorspellen) Maar vervolgens belde het UWV (die betalen je uitkering) en toen ik de vrouw aan de lijn alles vertelde, zei ze dat het goed was. Ook na 6 weken mocht ik deeltijds blijven werken (i.v.m. de zwangerschap) en ze zouden het blijven goedvinden tot aan mijn verlof. Ik wens je heel veel sterkte met alles en een dikke knuffel
Ik herken het maar al te goed. Bij de zwangerschap van Fabiënne had ik ook last van een depressie. Had last van paniekaanvallen en angstklachten. Vreselijk, en net als jij kon ik ook alleen maar huilen, huilen en nog eens huilen! Ik ben bij de bedrijfsarts geweest, ik heb daar mijn verhaal voorgelegd en ook dat mijn chef enorm aan het pushen was dat ik weer volledig moest gaan werken. Het zat me werkelijkwaar zo enorm hoog dat ik daar jankend tegen over haar heb gezeten. Haar conclussie: 3 weken volledige rust en daarna kijken hoe het verder zou gaan. Eenmaal die 3e week stortte ik volledig in! Ik ben toen bij de crisisdienst van het GGZ terecht gekomen. 1 week later moest ik bij een psychiater komen, en die schreef me (ondanks mijn zwangerschap) anti depressiva voor. Liever hadden ze dit niet gezien omdat ik zwanger was, maar de kans dat het kindje eerder zou komen was veel groter aanwezig zonder medicijnen, dan met medicijnen. Ik ben begonnen met een half pilletje (25 mg) sertraline, en na 8 dagen opgehoogd naar 50 mg. De eerste paar weken waren vreselijk, maar toen ik na een week of 2/3 goed gewend was aan de AD, begon ik zienderogen op te knappen. Ik had geen angstgevoelens meer (dacht zelf dat ik helemaal niet meer kon huilen), ik had geen paniekaanvallen meer, ik voelde mezelf weer goed en kon genieten van mijn zwangerschap. Nu gaat het nog steeds goed met me. Ik slik nog steeds sertraline en zal dat voorlopig ook nog wel even blijven doen. Tuurlijk heb ik mijn "slechtere" momenten. Maar ik kan nu goed relatieveren wat er precies is wat me bang maakt. Ook merk ik dat het van me af schrijven heel goed werkt. Wil deze week wil gaan hardlopen om gewoon me hoofd wat leger te maken en gewoon even van huis weg te zijn. Ik kan je 1 tip geven: als de bedrijfsarts jou eerst volledige rust geeft voor een aantal weken en daarna zegt dat je weer aan het werk moet, prima! Maar als hij het gevoel hebt dat je het niet aankan gewoon eerlijk zijn en zeggen! Je hebt er namelijk niets aan als je jezelf de hele zwangerschap zo voelt, en nog belangrijker, dat je straks na de zwangerschap in een of andere postnatale depressie terecht komt! Daar koop jij niet voor, en je werk ook niet. Wat zegt je leidinggevende ervan? Dikke knuffel meid!
Ik heb het helaas bij beide zwangerschappen gehad. Hopelijk heb je een begripvolle man, en misschien helpt het je dat het bij mij meteen na de geboorte over was .
Hallo meiden, De bedrijfsarts was gelukkig heel meegaand. Hij zei 3 weken rust en dan zien we elkaar weer. moet mijn leidinggevende nog bellen morgen. Hij is erg begripvol tot nu toe. Ik hoop dat het over 3 weken beter gaat, er hoeft nu maar een klein dingetje te gebeuren en ik weet niet hoe ik het op moet lossen of mee om moet gaan. IK WIL ZO GRAAG BLIJ ZIJN!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Doe het lekker rustig aan die 3 weken, plan lekker momenten voor jezelf in! Trouwens; vitamine B werkt heel goed voor je stemming! Moet je alleen even aan je VK vragen hoeveel je hiervan mag hebben, want ik heb het ook een poosje gebruikt, maar dat bleek iets teveel te zijn! Of neem een multivitamine voor zwangere vrouwen in (als je dit nog niet doet) Hoop dat je je héél snel fijner voelt! Sterkte! P.s: je mag altijd PB'en hoor als je je verhaal kwijt wilt!
Ik zit nu al vanaf week 15 thuis met een prenatale depressie (in zit nu in week 20). Ik ben door de HA doorverwezen naar de psych. Mijn advies: ga naar je HA!!! De bedrijfsarts heeft alleen je werkgever voor ogen en heeft geen bevoegdheid om je weer aan het werk te zetten. Met behulp van de HA werd het voor mij stukken makkelijker. Ik loop nu bij de psycholoog. Als dat geen vooruitgang brengt, zal ik naar de POP-Poli worden doorgestuurd. Neem geen genoegen met dat je over een paar weken weer aan de slag moet, want dit werkt alleen maar tegen! En dat is slecht voor je kleintje. Mijn volgende afspraak bij de Arbo-Arts is 5 september pas weer. Tegen die tijd ben ik al 7 weken thuis. Komt er bij mij ook nog bij dat ik bekkeninstabiliteit, isschias en RSI heb... Ik vermoed dat de kans dat ik nog aan het werk kom voor mijn verlof erg klein is. Kom voor jezelf op en maak een afspraak bij de HA. Een Arbo- of bedrijfsarts mag toch nooit tegen het advies van de huisarts ingaan.
ik herken het wel een beetje. ik heb bij mijn eerste een PPD gehad (dus na de bevalling) en de eerste weken voelde ik me nu weer zo... gelukkig met een week of 18 verdwenen. veel sterkte! hopelijk is het op dit moment ook nog gewoon een hormonen kwestie , met 18/20 weken nemen je hormonen af en voel je je (hopelijk) ook beter net als ik nu
ik herken je klachten ook,erg fijn trouwens dat je bedrijfsarts begripvol was. Denk goed aan jezelf en neem je rust. Ik heb te lang doorgesukkeld en niemand iets gezegd over mijn sombere gevoelens,tot ik deze week totaal instorte,ik heb helaas een prenaatale depressie en dat is geen pretje,ik loop bij een psycholoog(liep ik al ivm postnatale depressie van mijn eerste dochter en nu dus voor de 2de keer zwanger en meteen een prenatale depressie te pakken,ook heb ik een pitverpleegkundige aan huis en ben nu bezig voor lichttherapie te regelen maar das nog een heel gedoe met de verzekeringsmaatschappij,ik ben echter nog neit zover dat ik antidepresiva durf te nemen dus hoop t op andere manieren een beetje behapbaar te maken. heel veel sterkte en weet dat het ook weer overgaat al is dat nu moeilijk te zien........knuffel
Ik krijg het vermoeden dat het niet zo zeer enkel aan je zwangerschap ligt, maar dat je je werk ook beu bent. Doordat je met tegenzin naar je werk gaat wordt het ook moeilijker om je zwangerschap op een leuke manier te dragen. Komt je vermoeidheid (neem ik aan) nog bij. Schuif het niet allemaal op je zwangerschap dat zou zonde zijn. Er zijn duidelijk meer oorzaken. Sterkte meid.
Er schijnt in het erasmus mc een afdeling te zijn voor vrouwen met psychische problemen die gerelateerd zijn aan de zwangerschap. Mijn Psycholoog gaat kijken of ik hier voor aanmerking kan komen. Heeft iemand hier ervaring mee?
Is dat niet net zoiets als een pop poli? Ik slikte voor mijn zwangerschap ad.... mee gestopt en ook een prenatale depressie. Ik ben weer met AD begonnen (eigenlijk tegen mijn zin in, maar ik was echt depri, voelde me alsof ik wel van de brug kon afspringen..) Nu voel ik me echt 100 keer beter door die AD...Ze zeggen hier (gyn en psych) dat een depressie schadelijker voor je kind is dan een antidepressivia. Maar goed, het blijft natuurlijk altijd een afweging/gevoel die je zult moeten maken..
Een goed vriendinnetje heeft hier beide zs last van gehad. De eerste zs heeft ze het geprobeerd te verbergen, wat eindigde in een pd. De tweede zs onder behandeling geweest bij psycholoog en psychiater. Die laatste wilde haar ook antideoressiva voorschrijven. Maar uiteindelijk heeft ze geprobeerd te blijven denken: het komt door de hormonen, niet door mij.. Ik moet mijn dagen uitzitten. Vrijwel meteen na de bevalling knapte ze zienderogen op en heeft ze een heerlijke kraamtijd gehad. Ik wens je heel veel sterkte en succes de komende tijd!
Ik kan mij zo goed voorstellen dat je vriendin het probeerde te verbergen. Je schaamt je zo erg. Ik probeer een masker op te zetten, maar zodra ik thuis ben komt het 3 keer zo hard aan. Ik zie bijvoorbeeld zo tegen verjaardagen op van vriebden, daar zitten allemaal mensen die willen weten hoe je je voelt enz. Ik heb al een paar keer paniek aanvallen gehad daardoor. Dan wil ik naar huis. Je hebt echt het gevoel dat je gek wordt!