Ik tel tot 3... 1,2,3 en dan gaat het gebeuren! -Guus Meeuwis- Ik zet hem daarna op de gang, pak dat gene af wat niet mag en word boos. Maar helaas het heeft weinig tot geen effect. Ik blijf dit topic dus nog even volgen
Oeps, telefoon deed raar. Correctie: ik zeg altijd, ik tel tot 3 en dan... ga je dat oprapen (bijvoorbeeld). Doet ie dat niet, dan zeg ik dat als hij dat niet doet, in de hoek moet. Meestal gaat ie al uit zichzelf in de hoek staan. Doet ie liever dan datgene oprapen Als ik iets doe wat niet mag, zegt ie: mama, ga maar in de hoek. Dan pakt ie mijn hand en wil hij me in de hoek zetten. Dan zegt hij: 'mama, zal je het niet meer doen? Kusje!'
Heb jij dan serieus tijd om dat op zo'n moment uit te leggen? Die van mij ligt dan al beneden Achteraf leg ik het dan wel uit, maar op dat moment kan ik er de rust/tijd niet voor vinden.
hierdoor merk je dus meteen dat je niet series genomen wordt. Kinderen copieren alles en doordat hij dat tegen jou zegt ziet ie het nu al als een spel. En denkt ie, ik ga wel in de hoek staan, ruimt mama het wel op.. je kan ook zeggen kom we gaan even opruimen, laat mama maar zien hoe dat moet. Geen strijd en geen gedoe..
yep, omdat we al vanaf zijn geboorte zo met hem om gaan. Hij weet dat er ook echt naar hem geluisterd wordt. Ik denk als ik nu met 1,2,3 (wat voor hem denk ik erg dreigend en intimiderend overkomt) aan zou komen dat ie denkt, wegwezen!, en dan de snelste weg naar beneden zoekt..
Ik tel dan ook niet hoor, maar reageerde alleen op het feit dat je de tijd hebt om het op dat moment uit te leggen. Ik leg het achteraf uit.
Ehm, ja moeilijk uitleggen omdat het voor ons heel natuurlijk is hoe we dat doen. ja net als met die trap hoef ik alleen maar te zeggen dat ie even moet wachten op mij. Hij weet ook wel dat het pijn doet als ie naar beneden donderd.. En als zegt dat ie iets niet wil of geen zin heeft. Moet ik even nadenken hoor. Bv wij zijn nu bezig met zindelijkheid. Dus even op de wc een plasje proberen. Nee ik wil niet is het dan vaak. Dan maken we er maar een spel van. "wie het eerst bij de wc is!!" maak dan de hal deur vast open dat ie er ook echt als eerst is. Of als ie niet op het plankje wilt staan op eens druk stuk zeg ik vaak. "kom er op dan gaan we snel" en dan ren ik een paar meter. Hij blij, ik blij. Wat belangrijk is is dat je wel moet doen wat je zegt/belooft. Maar dit kan natuurlijk niet van de een op de andere dag. Als deze opvoedmethode nieuw voor jou is, is dat het ook voor je kind. Ook belangrijk maar off topic. Altijd lachend naar bed brengen. Geen verdriet niet huilen. Lachen en slapen! Dus geleidelijk aan naar toe werken
Nee, hij ruimt het uiteindelijk wel op. Ik ga dat echt niet oprapen, blijf gewoon bij mijn standpunt. Als hij de hoek uit gaat zonder dat hij het dan gaat oprapen, gaat ie gewoon weer terug. Net zolang tot ie het wel opraapt. En wat hier ook heeel goed helpt, nog beter dan de hoek, is negeren. Ik zeg dan ook: als je dat nu niet doet, praat mama niet meer tegen jou. Moet je kijken hoe vlug ie wordt Samen doen werkt trouwens ook goed. Maar als hij expres iets doet wat niet mag, gewoon om mij uit te dagen, ga ik dat niet samen doen. Maar ik beloon hem wel als hij geluisterd heeft. Daar leg ik meer nadruk op, dan het straffen als hij stout is geweest.
Negeren betekent dan ook niets zeggen, en dus ook niet "als dit, dan dat". Logisch dat ie het dan meteen opraapt, da's voor een kind bijna het ergste wat ie kan horen, dat zijn moeder niet meer met hem/haar praat. Voor een kind komt dat heel groots over. Dan zou ie bewijzen van spreken nog wel de hele strijk gaan doen. De nadruk op belonen leggen is natuurlijk altijd beter! (ps hopelijk blijft dit topic zoals het is, want opvoeden is een tricky iets om aan te kaarten, maar volgens mij gaat het prima zo..)
Dan kijkt mijn dochter me aan en lacht me hard uit. Die heeft echt een correctie nodig voordat ze wat gaat uitvoeren, Ze moet bv als ze niet wil opruimen op de gang totdat ze wel kan opruimen. Dat werkt
ik heb ook zon klein bedehand peutertje die meetelt en dat soort dingen maar ja hier komt na 123 de hoek en dat vnd ze echt niet leuk en dan luistert ze wel en als ze dan toevallig toch weer doorgaat na de hoek dan gaat ze 5 min time out in haar kinderstoel of haar kamertje
Ik vind geen van beide een optie. Slaapkamertje hoort een veilige omgeving te zijn voor fijne nachtrust, wat niet geassocieerd moet worden met straf. Net zo als een kinderstoel, die is om in te eten. Bij ons tenminste.
Dan volgt de consequentie die ik genoemd heb voor ik ging tellen, bijvoorbeeld naar de gang of even niet met iets mogen spelen etc. Daarna even praten waarom ik hem/haar naar de gang heb gestuurd of waarom hij/zij niet met het speelgoed mocht spelen en we geven elkaar daarna een knuffel. Kost soms wel wat moeite met een dwarse kleuter, maar ze weten allebei waar de grens ligt.
In de hoek ook al zit ik hier ook wel met een probleem want ze denkt sins kort dat het een spelletje is .....