Bij 3 haal ik hem uit de situatie, dus ik zet hem bijvoorbeeld in zn bedje en dan loop ik weg en doe ik de deur achter me dicht. Als ik dan een paar minuten later weer binnen kom, kijkt ie altijd super schuldbewust Als we beneden zijn haal ik hem weg van wat ie doet en zet ik hem in de hoek. Dan ga ik wel na een paar tellen al naar hem toe want anders blijft ie toch niet staan/zitten. En dan knuffelen we altijd, geef ik hem een kus en zeg ik dat ik niet meer boos op hem ben. Dan krijg ik van hem ook een kus en is het weer goed. Maar over het algemeen luistert ie wel en hoef ik niet verder te tellen na 2...
Ik snap dat getel ook nooit zo. Je zegt dat iets niet mag, en dan geef je het kind nog drie tellen de kans om door te gaan met het ongewenste gedrag. "Niet doen" = ophouden. Niet ophouden = oppakken en ergens anders wegzetten.
ik zeg altijd wat er komt bij 3. want anders is het zo'n loos iets. want dan komt na 3 gewoon 4 hoor! Dus bv: isabella: mama wil dat je komt, ik tel tot 3, bij de 3 kom ik je helpen en dat is niet leuk. ze is pas 2, maar behoorlijk bij de pinken (oh my, gister zei ze tegen me: mama, dat zeg je niet in het nederlands.... leuk, zo'n dame). ze snapt het prima, maar goed, wil nog niet zeggen dat ze ook luistert, haha.
Ik ben het boek how2talk2kids aan het lezen, daar staan veel communicatietips in. Echt een aanrader!! Ook zonder "dreigen" kun je je kind laten doen wat jij wil. Ik ben gister begonnen met het boek en vanmorgen had ik er al baat bij.
Het is ook niet zozeer "wegzetten" maar voor sommige kinderen inclusief die van mijzelf werkt het dat ze even op een rustig plekje staan. Ik denk dat er ook een onnodig negatieve lading hangt over "de hoek, de gang, de trap" Het is niet zo dat je ze opsluit, maar je haalt alle omgevingsprikkels even weg zodat de het kind rustig word als het boos is of dat het de boodschap wat rustiger kan binnen komen zonder afgeleid te worden door van alles. Tenminste, bij mij dan...
Toen mijn dochter die volgende week 10 wordt ongeveer 2 was en ik begon te tellen 1..2.. Zei ze altijd heel snel 3 4 5 en rende heel hard weg haha deugniet
dat is een fijn boek, sluit aan op attachment parenting. Wilde er over beginnen, maar dan begon het zo op een pleidooi te lijken.. Maar goed, dat boek is goed!
zeker doen!! Ik zat echt met mijn handen in het haar omdat mijn dochters gedrag soms echt heel naar was/ is. Ik heb weer hoop dat het goed komt. Het is fijn te weten hoe zij denkt als ik iets negatiefs zeg. Het is nog fijner te weten hoe je het positiever kunt benaderen. Ik ga vandaag het boek uit lezen. Daarna gaat hij door naar vriendinnen die ook nieuwschierig zijn naar het boek.
Als ik tot 3 tel dan tellen de dames vrolijk verder... Maar ik vertel ze voor ik ga tellen wat er dan volgt, helaas... ze laten me te vaak uittellen.
en echt, het wordt alleen maar leuker en relaxter. Praten is gewoon een heel belangrijk iets. Kinderen zijn niet gek en begrijpen het echt wel.. Een toelichtend gesprek bedoel ik dan. Maar eigenlijk heb je dat boek helemaal niet nodig. Want als je leest denk je zelf al van, "ja tuurlijk zo kan het ook!" Succes!
Vaak weet je idd wel hoe te handelen. Maar ik zat zo vast in mijn eigen gewoontes. Dat je er eigenlijk blind voor bent.
Omdat dat voor mijn dochter de enigste manier is om aan te geven dat ze een grens heeft bereikt. En ik heb er 1 die nogal graag grenzen zoekt. Althans inmiddels een stuk minder omdat ze dus weet dat er consequenties aanzitten. Overigens word ze altijd alleen maar weggezet op een plek waar ze anders niet te zoeken heeft (gang of trap)
Ik had op pagina 3 een reactie geschreven na aanleiding van jou postying. Ik vraag me toch af wat jou reactie hierop is! Vind dit soort onderwerpen altijd erg interessant, loop soms ook wel eens tegen opvoed dingetjes aan, maar denk wel dat ieder kind zijn/haar eigen opvoedingmethode nodig heeft. Ik heb 2 kinderen en de 1 gaat beter om met "vrije"opvoeding, terwijl de ander echt heel strak gehouden moet worden.