Dit is dus bij ons om de paar jaar het geval. Heb er eerlijk gezegd nu wel een beetje genoeg van. Net wanneer je eigenlijk alles op orde hebt en alles redelijk loopt begint alles weer van voor af aan. OK, er wordt veel voor ons geregeld maar er blijven toch altijd genoeg dingen over wat je zelf moet doen. Weer een paar maanden onzekerheid welk land, de kinderen weer voorbereiden voor de verandering. Maar aan de andere kant leer je wel veel landen kennen met zijn gewoontes en cultuur en dat is voor de kinderen natuurlijk wel een pluspunt. Mijn vraag aan jullie, zouden jullie dit doen voor de kinderen, omdat het toch een verrijking is voor hun opvoeding en algemene kennis of liever settelen in Nederland?
Ik zou zelf eigenlijk bang zijn voor de rust van mijn kind(eren)... Elke paar jaar losgerukt van alles waar je net aan gewend bent, vriendjes, school, etc. etc. - zou bang zijn dat ze er een soort bindingsangst oid aan over zouden houden Geen idee of dat zo werkt, hoor, maar sowieso ben ik zelf al niet zo'n verhuizer (heb er zelfs een gruwelijke hekel aan), dus wij blijven lekker zitten waar we nu zitten
Ik zou gaan voor settelen in Nederland... De wereld is een geweldige plek om te verkennen, maar kinderen hebben mijns inziens toch wel behoefte aan een vaste plek om op te groeien, zodat ze iets kunnen opbouwen. Zeker vanaf het moment dat ze naar school gaan. Ook vind ik de situatie waarin veel kinderen opgroeien in het buitenland niet echt reëel (kan natuurlijk niet inschatten of dat voor jullie ook geldt.. ). Wat ik bedoel is: privé scholen, veel personeel in dienst, paleizen van huizen met hoge hekken eromheen vanwege de veiligheid. Dat soort dingen... Vrienden van ons wonen in het buitenland met hun kinderen en leven op deze manier. Niks voor mij, dus ik zou dit ook niet willen voor mijn kinderen.
Ik zou settelen. Maar ik ben al niet zo'n buitenlandganger. Het lijkt me moeilijk dat ze telkens alles achter moeten laten. Hier is zopas een vriendinnetje verhuisd, en daar hebben ze het allemaal (ook vriendinnetje ) moeilijk mee. Dus er word heen en weer gependeld (twee uur rijden) om te brengen voor logeren. En dat elke paar jaar... Hun huis, hun school, hun vrienden... Maar goed, ik ben erg plekhecht, ik ben zelfs niet van de buitenlandse vakanties (en ik heb altijd mooi weer) en ik zie verhuizen naar een andere provincie al niet zo zitten Dat werkt ook mee. Hoe vond jij het om alles achter te laten? en telkens nu je vrienden weer te laten gaan? Want je probeert waarschijnlijk wel contact te houden maar uiteindelijk verwaterd dat. Mis je niet een vast honk? Familie, Vrienden, Iets bekents van vroeger waar je je veilig en geborgen en blij bij voelde? En ja, Andere culturen en veel zien, geweldig hoor! En het zal vast veel voordelen ook hebben voor ze hoor, zoveel verschillende mensen leren kennen enzo. Ook goed voor opleiding later, cv, buitenlandse universiteit.... Wat vinden ze er zelf van?
Wel settelen omdat ik het niet zou zien zitten om van hot naar her te moeten en steeds weer alles op te moeten bouwen, maar settelen hoeft voor mij niet perse in Nederland te zijn.
Hangt er vanaf... ik ben een expat-kind en ik kan me niet herinneren dat ik van al het verhuizen veel last heb gehad. Jonge kinderen zijn erg flexibel (althans zo heb ik dat ervaren). natuurlijk is het niet leuk om je vriendjes achter te laten, maar je maakt als je jonger bent makkelijker weer nieuwe vriendjes. Het wordt anders als kinderen ouder worden en middelbaar onderwijs moeten gaan volgen. Toen wij die leeftijd hadden zijn we gesettled terug in NL. Mijn man heeft ook in het buitenland gewoond, daar op school gezeten en heeft daar ook geen slechte herinneringen aan (misschien hebben we ze allebei verdrongen, is ook nog mogelijk ) Overigens heb ik geen prive-scholen gehad, of hordes personeel (ja, een nanny) gezien en okee, wij woonden wel altijd in een expat-wijk in misschien een groter dan gemiddelde woning ... maar wij (mijn zusje en ik) gingen gewoon naar de plaatselijke school, niks International School ... gewoon voor de intergratie, taal en vriendjes ... @Guppienl: een vast honk is vooral wat je ouders ervan maken. Ik heb nooit het idee gehad dat wij dat niet hadden, familie kwam regelmatig overgevlogen, opa's en oma's in de zomer. tantes, nichtjes etc. Fotoboeken vol. En veel plezier gehad. Maar bovenal, mijn ouders waren ons "vast honk", waar wij ons veilig voelden. Daar hoefde wij niet voor op 1 plek te wonen ...
Ik denk, net als szyq, dat kinderen flexibeler zijn dan je denkt Het lijkt mij eigenlijk fantastisch om zoveel van de wereld te zien! Ergens vind ik het nog altijd jammer dat mijn vriend zo vastgeroest zit aan zijn geboorteplaats. Ik zou me op veel plaatsen in de wereld prima redden (zeg ik uit ervaring ).
Ik heb tot mijn 6e jaar in het buitenland gewoond op 3 verschillende plaatsen, mijn oudste broer tot zijn 12e 4x verhuisd. Ik heb er niet zoveel last van gehad ,maar mijn broer voelt zich nergens echt verbonden . Hij is nu 47 en woont nu in Australie en heeft het nu pas echt naar zijn zin geloof ik. Hij heeft na zijn studie zelf ook veel in het buitenland gezeten voor zijn werk. Ik zou zelf helemaal niet de behoefte hebben om ergens anders te gaan wonen.
Waar ik zo bang voor zou zijn, is dat de kinderen niet kunnen teruggrijpen naar het verleden. Ik heb nog basisschoolvriendinnetjes, en mensen van vroeger uit de wijk, ik hoor ergens bij. Als je om de 3/4 jaar verhuisd als kind, moet je telkens op nieuw beginnen, kun je niet teruggrijpen op je verleden. Dat is ook jammer bij het ouder worden want er is verder niemand met wie je je verleden deelt. op je gezin na dan, maar om je hele leven binnen je gezin te leven lijkt me ook ietwat ongezond.
Inderdaad. Ik ben zelf als kind heel vaak verhuisd in mijn leven, omdat mijn ouders steeds wilden verhuizen. Ik heb gemiddeld 3 jaar in elk huis gewoond. Ik heb daardoor op 3 verschillende basisscholen gezeten en heb dit als heel vervelend ervaren. Was je net ergens gewend, had ik mijn vriendjes en vriendinnetjes, moest ik weer weg. Ben dan ook gepest geweest, omdat ik als 'vreemde' zo weer een (hechte) klas binnen kwam vallen. Dus ik zou dit voor je kids ook niet te vaak doen. Lijkt me niet fijn voor hun.
Ik woon mn hele leven al in Nederland en heb 22jr in dezelfde plaats gewoond. Maar heb evengoed geen contact meer met vriendinnetjes van vroeger hoor, dus dat is geen garantie
het schijnt dat kinderen die vaak verhuizen moeite hebben om later wanneer ze volwassen zijn langdurige vriendschappen op te bouwen. Dit omdat ze dit niet gewend zijn. Dit heb ik laatst in een onderzoek gelezen...
Als kind woonde ik in Australië. Vanaf mijn 1e tot mijn 12e. Daar verhuisde we bijna jaarlijks tot om het jaar. Ikzelf heb er totaal geen last van gehad. Integendeel. Als kind maak je heel gemakkelijk nieuwe vrienden. En een leven lang vastgeroest blijven aan 1 plek, altijd dezelfde mensen om je heen enz enz leek me verschrikkelijk. Ik begrijp dat sommige mensen dat wel prettig vinden, maar het heeft van beide kanten voor en nadelen. Veel verhuizen is voor je kinderen ook veel levenservaringen. Vastigheid en geborgenheid vind je thuis bij je ouders en broers/zussen. Ik zou het dus ook geen probleem vinden wat jou kinderen betreft.
@Me81: ik denk dat dat wel meevalt hoor. Ik kan ook gewoon teruggrijpen naar een verleden. Sinterklaas met alle expat kinderen, paard-rijden met mijn vader, door de heg kruipen naar het buurmeisje om te spelen, zomers op het strand (en vooral verjaardagen vieren daar), een vloekende nicht omdat mijn zusje achter op de fiets jeuk had aan haar grote teen en dacht dat de spaken wel een goed middel tegen jeuk waren (en we dus vervolgens bij de dokter belandden), logeren bij onze oppas, zomers met familieleden, verkleedpartijtjes op school, mijn moeder die met sinterklaas zelf marsepijn maakte (en dat is verdomd lekker, zelfgemaakt!!), de schommel in de voortuin waar ik een wedstrijdje deed "wie het hoogst komt" met de buurkinderen en ik pardoes uit de schommel kukelde, het "enge" huis aan het einde van de straat (waar dus een heel hoog hek stond) en waar wij dus met alle kinderen naar toe gingen, elkaar gingen uitdagen wie er durfde de tuin in te gaan (er zat een gat in de heg) ... nee hoor verleden zat en niet alleen binnen het gezin
Dit dus. Ergens settelen zodat de kinderen iets op kunnen bouwen, zonder er over een paar jaar weer weg te moeten. Ik denk dat een stabiele basis ontzettend belangrijk is, en dat een 'vaste plek' in een bekende en veilige omgeving daar een groot onderdeel van is.
Wij hebben familie dit dit hebben gedaan tot de kinderen naar de middelbare school gingen. Toen zijn de kids naar een internaat in nederland gegaan en de ouders naar kenia etc. ( en kwamen zo af en toe eens over) Puur omdat daar de middelbare scholen niet voldeden. De kinderen vonden dit niet erg, want die konden eindelijk een leven opbouwen met vaste vrienden enzo. Ik zou niet weten of ik dat als ouder over mijn hart zou kunnen krijgen om mijn kids achter te laten. Maargoed bij hun werkte het erg goed.
Ben vaak verhuisd, wel binnen Nederland, en heb daar geen schade aan overgehouden...hecht me ook niet aan een woonplaats op zich, het huis moet goed voelen en het gezelschap ook Beetje levenservaring kan ook geen kwaad. Mijn vriend en zijn familie zijn honkvast, wij wonen nu in het dorp ernaast (wel 10 minuten bij z'n ouders vandaan) en dat bracht al heel wat teweeg Ons huis staat te koop maar het verhuisgebied is wel vergroot, m'n vriend ziet nu ook wel in dat iedereen een eigen leven krijgt en wij het samen leuk moeten maken en dat kan ook een paar dorpen verderop. Zo groot is Nederland niet en we hebben een auto. Nou gaat het in jullie geval niet om verhuizen binnen Nederland, jullie maken iets grotere stappen Neem aan dat er op een gegeven moment een eind komt aan al dat verhuizen/emigreren maar wanneer, dat ligt aan jullie...zolang jullie er nog achter staan en het een thuis kunnen maken waarom niet?!?
Ik denk dat dat er vanaf hangt hoe lang je op de verschillende plekken hebt gewoond. Ik heb een collega die op meerdere plekken in de wereld lang heeft gewoond, en die heeft daar wel echte vriendschappen opgebouwd, en daar heeft ze nu nog contact mee. Mijn vriend is - wel binnen Nederland - tientallen keren verhuisd in de eerste 15 jaar van zijn leven, dus hij woonde op veel plekken extreem kort. Hij heeft eigenlijk weinig echte vrienden. Inderdaad, omdat hij dat gewoon niet geleerd heeft. Aan de andere kant: hij is wel ontzettend sociaal en heeft binnen no time contact met iedereen.