In mijn werk genoeg te maken gehad met alcoholisme en ik heb nog nooit iemand gehad die er zonder hulp (therapie, medicatie e.d) vanaf is gekomen
mijn vader is alcoholist, en dat blijft hij ook zonder hulp van buitenaf, ik heb alle contact met hem verbroken tot hij hulp zoekt maar dit wil hij niet. ik denk persoonlijk dat het heeeeel moeilijk gaat worden zonder hulp van buitenaf.
Mijn oom was een alcoholist. Hij is er nooit vanaf gekomen, hij wou nooit hulp, accepteerde het nooit... Ik kan je dus niet helpen, sorry. Ik denk niet dat iemand er vanaf kan komen zonder hulp!!!
Dat denk ik ook. Mijn ex was alcoholist en heeft hulp gehad, is er toen wel een tijdje afgeweest maar toch weer terug gevallen.
je spreekt vast over iemand die dicht bij je staat helaas meid, diegene zal moeten accepteren dat hij/zij een probleem heeft en hulp moeten gaan zoeken. Anders kan je er weinig tot niets aan doen vrees ik... sterkte !!
Eens.... Helaas zelf heel veel ervaring mee. (nl ikzelf) Maar alleen ga je het niet redden... Heb ik ook een tijd gedacht maar dan ging het toch weer mis. Nu niet meer.
Ik voel me zo verdrietig. Zeker nu ik dit lees. Ik weet ergens ook wel dat het niet anders kan als hulp zoeken. Maar hij wil het niet. Maar hij geeft echter wel toe dat hij alcoholist is. Gisteravond was het weer raak. Hij had gewoon teveel gedronken. Hij loopt dan de hele avond onrustig heen en weer te drentelen. En op een irritante manier aandacht te vragen. laptop dicht drukken op mn handen ed. En is opeens heel seksueel gericht. Het gaat bij hem echt met pieken en dalen. Hebben we weer ruzie gehad. Belooft hij al het goeds. Dan drinkt hij alleen 2 biertjes savonds en alleen in het weekend. Vervolgens word het ook smiddags een paar biertjes en voor je het weet is het al zover dat hij om 10 uur sochtens al onrustig in de koelkast staat te kijken omdat hij eigenlijk heel graag dat biertje wil pakken.. Dan gaat het over op doordeweeks drinken en slaat het over van bier naar wijn. Want dat is dan toch weer lekkerder. En uiteindelijk zit hij elke avond te drinken en gaat er minimaal 1 a 1 1/2 pak wijn naar binnen. En sinds maandag zit hij weer aan de wodka. Ik word er gewoon moedeloos van. Net als gisteren. Dan probeer ik een gesprek aan te gaan. En dan gaat het in eerste instantie goed. Maar ik moet me continu gedeisd houden. Hij word dan boos op mij omdat ik zit te "zeuren" en dat ik niet genoeg tegen hem zeg dat hij wel een goede vader en man is. En dat is ook niet waar want nog geen uur daarvoor zei ik dat ik zo blij was dat hij ochtends een broodje smeerde voor de oudste.. Ik wil dit niet! Vroeger thuis werd er stevig gedronken en ik word er gewoon letterlijk ziek van als ik mijn man zo zie. Ik word misselijk en trillerig.. en dat komt van de stress en nare herinneringen. Als ik dan kijk naar de toekomst wil ik dat absoluut niet voor mijn kinderen! En ik snap het gewoon niet? Waarom nou zoveel? Ik heb hem al aangeboden om gewoon helemaal geen drank ik in huis te hebben. Maar dan gebeurd het stiekem.. Ook met de regel dat er niet meer als 3 biertjes op een avond gedronken mogen worden. Want dan zie ik tot mijn verbazing dat er in de auto lege bierflesjes liggen. Nou volgens mij telt dat ook mee... Voor de rest is het een heerlijke vent, voel ik me zo fijn samen met hem. Alleen dit is een probleem wat steeds grote begint te worden. En ik voel me steeds met een kluitje het riet in gestuurd. Ik heb trouwens de overige wodka door de gootsteen gespoeld nu. Ik heb melatonine pillen voor hem gehaald, zodat hij lekker kan slapen. Want dat schijnt zijn reden te zijn om te drinken. Ik word er zo verdrietig van. De angst slaat me om mijn hart als ik naar de toekomst kijk.....
ik denk dat je helaas. even KEIHARD moet zijn zeg dat ie NU HULP moet gaan zoeken zo niet dan vetrek je. enm dit dan ook doen. met je kinderen uiteraard. hi moet schrikken en hij zal boos doen/schelden enz maar hij moet tot inkeer komen dat het zo niet werkt. alleen hij kan dat. ik weet het, ik heb makkelijk lullen. mijn man drinkt nooit. maar zo doormodderen wordt het van kwaad tot erger. veel sterkte
Ik werk in de verslavingszorg. En ik heb een broer die verslaafd is, die er ook niet echt af kan komen zonder hulp. Sterkte, helaas kun je hem niet dwingen...
cassida wat erg... mijn man kan ook veel drinken, maar die is geen alcoholist. Voordat we kinderen hadden kwam hij echter wel vaak dronken thuis en ik haat het. Dat aandacht vragen en sexueel gerichte brrrr. Ik vind het vreselijk. Mocht dit zo zijn als bij jou dan zou ik persoonlijk er niet meer mee verder kunnen leven en er een punt achter zetten. Vooral voor mijn kids. Bij mij was het dan of je gaat naar een kliniek of iets dergelijks of ik vertrek... succes meid
Wat moeilijk Cassida, wil je heel veel sterkte wensen. Hier ook vroeger mee te maken gehad (vader). Het is uiteindelijk geloof ik wel iets minder geworden maar weet dat ook niet helemaal zeker. Weet wel dat wanneer ik weer eens op bezoek kwam als 'niet drinker' ik best wel schrok van de hoeveelheid drank die hij dronk op eem middagje.
Meisje meisje ... ik weet precies hoe je je voelt ... ik lees mijn verhaal hier. Gelukkig is mijn man tot inkeer gekomen, dus ik kan je wel helpen .... pb me maar als je wilt ...
Jeetje wat onwijs heftig meid... Je man moet zelf beslissen dat hij hulp wil. Maar volgens mij kun jij altijd verslavingszorg bellen voor tips. Zij kunnen je wel helpen. Oh bah het lijkt me verschrikkelijk, in jou schoenen.... Maar wees niet boos op hem... het is echt een ziekte. Het kan goed dat hij het eigenlijk ook niet wil. Helaas heb ik die ervaring, het is een verslaving, dat is hij niet zelf. Bah hoe vervelend. Ik zou absoluut even bellen met verslavingszorg... al is het maar om een luisterend oor vna iemand die er verstand van heeft. Ook daar zijn ze voor. Zij kunnen je man volgens mij ook uitnodigen voor een gesprek o.i.d.
Lieve Cassida, Ik begrijp je wel hoor meid. Ik weet dat je veel van je man houdt en dat hij een goede vader is/wil zijn voor jullie kids, maar als hij geen hulp haalt redt hij het niet een goede vader te blijven ben ik bang. Er zou een dag kunnen komen (je hoort het zo ontzettend vaak) dat hij net iets te veel gedroken zou hebben en iets zou doen ten opzichte van de kids of als de kids in de buurt zijn en het zien, waar hij als hij weer sober is ontzettend veel spijt van zou hebben. Maar dan is het al te laat, kinderen vergeten zulke dingen niet. Bescherm ze. Zorg dat je man de hulp haalt die hij nodig heeft uit liefde voor hem en je kinderen. Ik weet hoe verschrikkelijk moeilijk het is maar je moet sterk zijn. Je bent moeder, en je moet soms door het vuur gaan voor je kinderen. En als je man eenmaal hulp heeft, zou hij tot inkeer kunnen komen en je dankbaar worden, niet in het begin maar geef het tijd. Wees sterk. Hele dikke knuffel en sterkte