alles lijkt een beetje op mij eigenlijk... ik ben ook 25 en mijn vriend 26 we wouden ooit wel kinderen maar nu eigenlijk nog niet want er waren nog wat dingen die gedaan/opgelost moesten worden. tot ineens zomaar ik zwanger was gewoon door de pil heen de eerste reacties waren shit en nu kunnen we het wel betalen en het was nog niet de planning enz enz geef hem even de tijd en ik weet zeker dat hij bij draait die van mij is nu super trots papa te worden en weet zeker dat het bij jou ook goed komt!! dikke kus en knuf succes!!
Ik vind dat je er echt samen uit moet komen en er nooit vanuit moet gaan dat man wel eens bij zou kunnen draaien. Dat is simpelweg niet te voorspellen, en het lijkt mme dan sowieso niet raadzaam hier vanuit te gaan. Voor je weet is het te laat!! Dat haar man het niet waard zou zijn? What the fuck?? Het is haar man nota bene!! En dan nog aangeven dat je geen commentaar verlangt.. Moet niet gekker worden!! Hoe durf je in hemelsnaam te zeggen dat haar man het niet waard is? Ze is waarschijnlijk niet voor niets met hem getrouwd.. Ook een reactie vanuit mijn hart!!!!!! En.. Ik hoop natuurlijk dat jullie er op een positieve manier uit weten te komen! Zo niet, zullen er inderdaad heel moeilijke beslissingen genomen moeten worden.. Veel succes ermee!
Dag dames, Helaas nog geen verbetering. Moet dan ook de mogelijkheid dat t kindje niet kan blijven in gedahte houden. Nooit verwacht dat ik over deze keuzes ooit een beslissing zou moeten maken. Hopen we niet allemaal op een prins, dat witte paard en alles wat er bij hoort..?
Het is heel sneu dat jullie in deze situatie zitten, maar hoezo moet je in gedachten houden dat je het kindje niet kunt houden?! Ik denk dat je bijzonder veel spijt krijgt wanneer je je kindje zou laten "weghalen". Bovendien zijn jullie toch allebei volwassen? Je weet dat het risico op zwangerschap altijd aanwezig is, al gebruik je 5 soorten anticonceptie. Ik kan er niet over uit dat, nu jullie onverwacht zwanger zijn, de verantwoordelijkheden zo uit de weg gegaan worden...en je zegt het zelf al, jullie hebben alles goed voor elkaar, dus het is niet om het kindje in bescherming te nemen. Denk dat veel mensen in jullie schoenen zouden willen staan...
Wat zijn zijn grootste bezwaren? Wil hij absoluut geen kinderen, of nu nog niet? Is hij er nog niet aan toe om vader te worden? Als vrouw zijnde ga je je al moeder voelen als je zwanger bent, als man begint dat meestal pas als de baby er is. Een kindje weg laten halen om de relatie te verbeteren zal in het begin misschien wel werken, maar vaak pas als beide partijen er achter staan. Je zult altijd blijven rekenen 'nu zou ik een 20 weken echo hebben, vandaag was ik uitgerekend, enz enz'. Dat kan je evengoed opbreken omdat de kans bestaat dat je het blijft verwijten. Zet dus alle voors en tegens goed tegenover elkaar, ga hier samen goed voor zitten en luister naar elkaar. Geld vind ik zelf een stom argument, je hebt nog zo'n 7 maanden om de uitzet bij elkaar te krijgen, dat hoeft echt niet in 1 keer. En doe een rondje marktplaats of Ikea en je hebt voor een leuk bedrag een ingericht kamertje!
Ik kan ieder bezwaar die hij op tafel legt zo er vanaf vegen. Maar, een man die geen kind wil. Die kun je niet dwingen En een kind zonder vader Daar hebben we allebei helaas ervaring mee En gelukkig wordt je daar echt niet van Daarom is de keus ook zo ontzettend zwaar
Wat een rotsituatie! Maar in je eerdere berichten zeg je dat je er eigenlijk wel heel erg blij mee bent dat je zwanger bent. Ik denk dat wanneer je de baby weg laat halen je dat hem misschien gaat verwijten. En dat lijkt me op de lange termijn zeker geen lekkere basis voor je relatie. En wanneer is hij er dan wel klaar voor? Misschien heeft hij langer de tijd nodig om aan het idee te wennen? Heb je al een eerste echo ingepland? Misschien kun je dat snel regelen. Wellicht dat hij wat positiever wordt als hij kan zien dat er echt wat zit, het is nu voor hem natuurlijk nog niet heel concreet. Natuurlijk moet je hier samen over praten, maar hij kan jou NOOIT dwingen om de baby weg te laten halen. Baas in eigen buik, daar hebben vrouwen 50 jaar geleden voor gevochten en dat geldt nu nog steeds! Ik wens je veel kracht en wijsheid toe!
ik ben opgegroeit zonder vader en zolang je niet beter weet mis je er dan ook echt niets aan.. maar dat is mijn mening.. praat met je vriend over dat het voor jou ook een verrassing is.. jullie gevoelens drijven steeds meer uit elkaar.. jij kan al genieten van het feit dat je zwanger bent,, hij heeft dat gevoel niet.. probeer je meer in te leven in zijn gevoel en vraag van hem hetzelfde te doen met jou gevoel.. miss dat jullie dan snel weer naar elkaar groeien.. dit soort dingen moet je bij de wortel aanpakken en zo snel mogelijk voor het te laat is.. als je geen abortus wilt maak dit na een goed gesprek ook kenbaar.. en als reden ervan.. dat je hem niet wilt haten voor de keuze die je had moeten maken en wat je had moeten opgeven om met je vriend te zijn.. want uiteindelijk gebeurt dit wel als je zelf het kindje wilt houden.. ga samen naar een verloskundige en praat daar ook verder.. ze kan je ook tips geven of de hulp die jullie nodig hebben om hieruit te komen.. vecht net zo hard voor je relatie als voor je kind! kan niemand je ooit zeggen dat je het niet geprobeert hebt veel sterkte en succes! en nog gefeliciteerd offcourse
Wat is dit erg voor je, zeg!! Ik denk dat niemand je kan vertellen wat je moet beslissen. Ik had hier een heel verhaal getypt, maar weer weggehaald omdat het niet goed is je te beïnvloeden. Ik wens je heel veel sterkte de komende periode, hoop dat je je laat leiden door je hart. Hoe ver ben je nu? En heb je al een echo gepland staan?
ik zag dat je ook al actief bent in het topic voor de aprilmama's... je bent er dus wel al mee bezig dat het kindje dan zal komen... dit wil dus ook zeggen dat je geen abortus wil? laat je er dan ook niet toe dwingen... je zal het hem blijven verwijten ben ik bang...
We zijn allebei opgegroeid met een vader die wel in de buurt was maar waar je niets aan had. Voor ons allebei heel pijnlijk geweest. Ben nu zo'n 7 weken zwanger. Ik wil het dolgraag houden Maar niet samen met een man die niet wil Het zou zo fijn zijn als mijn kerel een vader in zijn leven had Die hem op zijn gedrag aan kon spreken. Moet je ons leven zien: 6 jaar samen 3 jaar getrouwd Mooi koopappartement 2 honden Allebei fulltime joh En we leven zoals we willen Hoe erg is het dan om daar een stukje van op te moeten geven... toch? Nou.. als iemand hem dat eens wijs kon maken...
Klopt.. Ik had het idee dat hij het idee van vader worden kon accepteren Waardoor ik me op het leuke deel van zwanger zijn kon richten... Maar sinds enkele dagen is het weer mis...
Het zou idd erg fijn zijn als iemand hem kan doen besluiten om toch blij te zijn met jullie kindje. Ik ben zelf 9 weken zwanger (helemaal gepland) en ik kan me niet voorstellen dat ik me door mijn man zou laten dwingen om mijn kindje weg te laten halen., ook niet als ik daarvoor ons huwelijk zou moeten opgeven. Ik weet zeker dat iedere vrouw haar kind in haar eentje kan opvoeden en een goed leven kan geven.
Nee geen echo nog. Wel verloskundige. Maar das hier apart van elkaar. Ik had me ook nooit voor kunnen stellen dat iemand dit ooit van me zou vragen. Zo niet van deze tijd als er liefde. Geld en ruimte genoeg is. Hij is bang. En ik kan het nie beter maken
Misschien, ik zeg maar wat hoor, is hij er emotioneel gewoon nog helemaal niet aan toe en komt ie daarom met zoveel bezwaren op de proppen -die jij even snel weer van tafel veegt. Maar als hij er emotioneel echt niet aan toe is dan heb je grofweg 3 mogelijkheden. 1) hij heeft even tijd nodig en zal tijdens de zwangerschap nog 'bijdraaien', 2) hij draait na de bevalling pas bij 3) hij draait helemaal niet bij. In het gunstigste geval 'draait hij bij', maar ik zou dat niet op korte termijn verwachten. Dat 'draait hij bij' heb ik tussen aanhalingstekens staan, want als hij het écht zo voelt dat hij er emotioneel niet aan toe is, dan is het geen kwestie van even bijdraaien. Sommige dingen hebben bij sommige mensen tijd nodig. Tijd die jij voor je gevoel misschien niet hebt? Maar ik zou hem daarin wel alle ruimte geven. Zoals jij ruimte mag verwachten voor jouw beslissing. Dat hij liever jou zonder kind heeft is een optie die voor hem misschien nog open staat en zolang hij die deur nog op een kier ziet staan zal hij minder snel bijdraaien? Maar uit bovenstaande begrijp ik dat het geen optie meer is om het kindje weg te laten halen. Heel veel sterkte met de situatie en ik hoop dat je toch snel kunt genieten van je zwangerschap.
Ik ga expres niet direct tegen zijn bezwaren in Om hem zijn ruimte te gunnen Wat zijn exacte reden is.. is me niet geheel duidelijk Zijn redenen zijn alleen niet helemaal reeel... Tis niet dat het alleen voor hem spannend is Ik doe dit ook voor het eerst En deze beslissing heb ik, heel gek, nooit eerder hoeven maken. De abortus vraag staat nog open Ik heb geen keus gemaakt nog
Dan zou het niet raar zijn als hij alles op alles zet om jou nog over te halen. Vanuit hem bekeken dan. Zolang dat nog een mogelijkheid is voor hem zou ik er niet op rekenen dat hij snel bijdraait. Jij zegt dat je zijn redenen niet reeel vindt, maar misschien vindt hij van wel en als hij dat zo ervaart dan is dat zijn waarheid en realiteit.