Culturen en aanpassen ja dat wel,, Cultuur of niet, als hun iets doen wat ik niet door de beugel vind kunnen zoals water spuigen in een kind zijn/haar gezicht en allemaal andere onzin dan zeg ik daar mooi wat van, en als het dan weer gebeurd ben ik er klaar mee, kom nou respect moet van beide kanten komen. Ts Succes!
Het heeft voor mij niks met zijn cultuur te maken. Ik heb respect voor zijn cultuur en hoe hij opgevoed is enz. Maar als je 11 weken met een kindje hebt gezeten wat niet wilde eten, nou kan je vertellen dat dat enorm stresserend is! Iedereen wil toch het beste voor zijn kind lijkt me? Het gaat mij erom terwijl ik netjes vroeg niet zo wild met hem te doen men niet luisterd. Of direct kinderachtig reageerd van: Ik mag hem niet vasthouden. Een ander voorbeeld: S maakt(e) heel snel koorts aan. Dus altijd slapen ( zoals hier normaal is) in een kamer van 17 a 18 graden. De hele familie zit in een kamer waar de "verwarming" op 25 graden word gezet. We hadden al 10 keer uitgelegd dat hij op een koele en rustige plaats moest want hij kan daar niet tegen. Toch liep ze iedere keer naar hem toe( als ik ff niet oplette) om hem naar de warme kamer te brengen. En de hele tijd zeggen( ik kan heus wel Turks verstaan) Kijk nu hoe ze met dat kind omgaan, laten hem in de ijskou liggen. En dan vinden ze het gek dat hij ziek word. Hij was helemaaaaaaal uit zijn doen. En zeker als ik daaraan denk word ik weer boos. Want als je iets netjes vraagt dat word allemaal in de wind geslagen. Het neefje van S ( toen 7 weken) werd een paar lepeltjes IJS! gevoerd en mijn schoonzusje durfde niks te zeggen. Nou dat durfde ze niet bij S omdat ze in de gaten had dat ik het nooit zou goedkeuren. Het heeft echt niks met cultuur te maken het heeft zich ermee te maken dat ik weet dat men toch probeert te doen wat ik vroeg niet te doen.
Lieverd ik zou gewoon lekker thuis blijven deze keer samen met Seyhan. Omdat je nu in deze situatie zit kan het allemaal nog erger worden als je wel meegaat. Neem de rust die jij nodig hebt en ga een volgende keer mee dit moeten jou schoonouders ook begrijpen. Ook voor jou en je man is dit beter. Wanneer je uit je pnd bent dan gaat het veel beter. Is niet niks als je depressief bent maar alles komt goed Succes ermee.
Wat een vervelende situatie! Ik kan je niet zeggen wat je moet doen, dat weet je zelf het beste. Als jij er geen goed gevoel bij hebt, volg je gevoel dan en doe het niet. Ongeacht het cultuurverschil moeten ze respecteren dat jij de moeder bent en dat jij bepaalt hoe er met hem om wordt gegaan. Wat moet dat je verdriet hebben gedaan! Ik kan me zo goed voorstellen dat je er, als je eraan terug denkt, nog boos over kunt worden. Ze luisteren naar jou en respecteren jouw regels en anders houd je 'm inderdaad lekker thuis bij je! Sterkte hoor!
ik vraag mij af waar je man hier in dit verhaal is ik zou dan toch in eerste instantie hendig pissig zijn op mijn man als hij hier niks van tegen zijn familie durft te zeggen! het is toch ook zijn kind?? en idd als mijn man niet aan mijn kant zou staan in dat geval zou ik ook liever thuis blijven dan daar in de stress gaan zitten!
Oooooooooh cindy maar dat was ik ook hoor En behooooooorlijk. Ik neem hem dit ook nog steeds erg kwalijk. En we hebben hier ook heel vaak ruzie over gehad. Krijg ik het verhaal te horen dat ik toch zooooo veranderd ben Ik zeg ook steeds tegen hem van je was er niet bij ( andere kamer) maar op een of andere manier gelooft hij dus idd qua dat zijn moeder dat ze echt niet zo hard heeft getrokken onder andere. Hij heeft wel gezegd van anne dat moetje niet doen. Maar erachteraan , laat haar maar ( haar ben ik natuurlijk) Gisteravond had hij uiteindelijk ook zoiets, ik denk idd dat het beter voor S en voor jou dat je niet meegaat. Voordat het misschien op een ruzie uitloopt of dergelijke. Het "erge" was dat mijn smoeder ook al die dingen voornamelijk deed waar hij niet bij was, of ff op de wc was bv. Dus idd liever niet in de stress daarz zitten.
tja ik kan mij er wel iets bij voorstellen, mijn schoonzus had ook zo een schoonmoeder hahaha ik ben blij dat mijn man 100% achter mij staat en mij ook zou geloven als dat met mij zo zou gebeuren! maarja aan de andere kant weet je ook dat zijn anne alles voor hem is,dat is zo in de turkse cultuurhij kan dan natuurlijk weinig zeggen en hij zal dan ook nooit kiezen tussen jou en zijn moeder,je weet dan gewoon wie het kortste einde heeft ik vind het echt moeilijk ik weet ook niet precies wat ik zou doen in deze situatie. al denk ik dat ik toch mee zou gaan al is het maar om de kloof dan tussen mij en mijn man niet groter te maken! trouwens mijn man zou nooit zonder mij gaan,hij zou zeggen wij zijn getrouwd en we gaan samen als familie,hij zou zich tegenover zijn fam kapot schamen als hij zonder ons zou gaan
Ik snap je cindy Mijn schoonmoeder was nu ook ineens zo en van te voren nooit gemerkt. Van een kant is het misschien wel goed dat hij alleen gaat , dat we elkaar wat gaan missen
Ik zou niet meegaan hoor.. Jij voelt je daar niet op je gemak en stresst veel en dat voelt je kindje ook.. Je bent toch niet verplicht om te gaan.. Je kan gaan wanneer hij iets ouder is. Je kindje zal het na een weekje weer vergeten, maar als hij wat ouder is dan kan hij nog onthouden. En dan snapt je schoonmoeder ook waarom je niet bent meegegaan.. Denk alsjeblieft ook aan jezelf.. Je bent ook maar een mens die ook met een goed gevoel op vakantie wilt gaan..
Lieverd, Lekker thuis blijven jij en Seyhan. Eerst moet de rust weer wedergekeerd zijn. De therapie moet eerst maar eens zijn werk doen en pas als jullie een blok zijn en jij niet in je eentje de "boeman" moet spelen gaan jullie samen. Nu kan je dit er niet bij hebben en inderdaad ik denk dat het wel goed is is als jullie een weekje apart zijn,
Jeetje wat een discussie is er los gebarsten hier hahahaha... Ik geloof niet dat dit iets te maken heeft met verschillende culturen, je kunt ook beide uit een boerendorp komen en je schoonouders gedragen zich als horken...gelukkig heb ik een topband met mn schoonouders maar ik heb ook vriendinnen waarbij de schoonmoeder echt een kenau is die even alles bepaald als ze met de baby binnen stappen...ik vind nog altijd jij bent de moeder en jij bepaalt de regels...zeker als het je eerste kindje is dan is het belangrijk dat jij de dingen doet op de manier die voor jou goed voelt... Dit is een gevoelskwestie...jouw kereltje heeft een 6e zintuigje en die voelt echt wel aan of mama lekker in haar vel zit...is dat niet zo dan zal jouw mannetje daar op reageren...ik zeg als je gevoel nu al ingeeft om niet te gaan omdat dit stress oplevert lekker thuis blijven...het zal S en jou echt geen goed doen...Jij hebt al zoveel in je rugzak zitten en die moet je niet nog meer gaan vullen!! Neem de rust en je tijd en laat je tot niets overhalen wat je zelf niet wilt en wat niet goed voelt... Je bent sterk genoeg om op te komen wat voor jou en S het beste is...gewoon je hart volgen want een moeder hart heeft altijd gelijk!! Sterkte meis!! Dikke *knuffel* Pien