In veel landen vind ik mensen ook beleefder dan in NL. Gaat in FR niet altijd op. Hier nog best veel mensen die toch onaardig tegen je doen als ze merken dat je hun taal niet (voldoende) spreekt. Zo wilde een baliemedewerkster bij het lokale postkantoor mij ooit eens geen postzegels verkopen. Ze bleef bij hoog en laag beweren dat ze ze niet hadden. Mijn man diezelfde middag gestuurd en die kreeg ze bij een collega van haar gewoon netjes mee (en nee hij spreekt de taal niet beter dan ik....) Verder qua eetdingen voor de kids vind ik FR echt maar superirritant. Granen voor in je pap(fles) met chocolade en caramelsmaken, etc. Yek. Zelfs de rijstebloem is hier 'peu sucré'. Best moeilijk om je kind dan toch op een goede manier te laten eten. Brood is niet echt geschikt om als maaltijd met beleg te eten. Vind ik wel jammer. Hier krijgen ze ook gewoon 2x warm eten over het algemeen. Dat is minder erg hoor. 's Middags de nadruk op groenten, 's avonds het vlees erbij. Maar soms... Ach ja, ze worden er ook wel groot om natuurlijk...
Wij dromen er stiekem al lang van om te emigreren naar Suriname. Maar ik weet gewoon niet waar je moet beginnen om zoiets voor elkaar te krijgen. Een goed betaalde baan vinden is sowieso een voorwaarde, want een sociaal vangnet heb je daar niet. Leuk om verhalen te lezen van mensen die de stap wel durfden te wagen
Ja denk dat je gelijk hebt. Feit dat wij al familie hebben daar zal het eerder doen voelen als thuiskomen dan emigreren. Waar in Griekenland gaan jullie heen?
Ik heb die drang heel erg. Erger nog dan mijn verloofde die notabene Griek is. Ben bereid alles te geven. Het maakt me echt werkelijk waar geen fluit uit. Ben dit land vreselijk zat. Enige waar ik wel moeite mee heb is mijn mamma. Daar heb ik echt heel veel moeite mee. Bij mij is het overigens niet alleen dat ik Nederland zat ben hoor. Dat zou oneerlijk zijn. Voornaamste feit is dat ik me daar gewoon thuisvoel. Gelukkig. En dat gevoel heb ik hier gewoon weinig of niet. Ik pas veel meer in hun cultuur dan hier.
Hoi Fransa, Ik vind juist dat de Fransen enorm beleefd zijn (zelfs vergeleken met Engeland waar ik tot een aantal maanden geleden heb gewoond). Ik weet natuurlijk niet waar jij woont, maar hier in de Nievre is men echt superaardig naar mijn ervaring, ook als je de taal niet perfect spreekt. Wat betreft de papgranen: ook die zijn ook goed suikervrij te verkrijgen hoor. Ik moet er ook niet aan denken een chocoladepapje voor mijn ukkie te kopen, maar er zijn ook gezonde opties...
Nou ben ik het niet helemaal mee eens hoor. Iedereen hier meent wel ergens een mening over te hebben en je moet hier bang zijn dat je in de supermarkt je krijsende kind een standje geeft. Ik kan me heel goed voorstellen dat dat invloeden heeft. Nou is dat overal wel zo, maar in andere landen springen ze niet meteen in de stress omdat je je kind eens flink de waarheid zegt. Hier bellen ze meteen de kinderbescherming als je niet oppast.
Ik dus helemaal niet. In de winkels helpen ze je nog amper. Respect voor ouderen is er al helemaal niet meer veel te zien en er wordt maar geschreeuwd, geoordeeld en veroordeeld. Nee, kan niet zeggen dat ik hetzelfde gevoel als jij hebt. Nu weet ik best dat in elk land, stad, gemeente of weet ik veel wel iets is hoor. Dat heb je nou eenmaal waar mensen leven . Maar hier vind ik het met de dag storender en onbeschofter worden.
Denk dat dat in veel landen geld hoor , denk dat je gewoon moet proberen als ouder je eigen ding te blijven doen, waar dan ook..
Dat heb ik eens in Lemmer gehad . Die kerel wilde mij niet in het Nederlands te woord staan en ik spreek geen Fries :/. Hij bleef maar stug Fries spreken. Ik zeg 'smeer je dat broodje toch lekker in je haren! Krijg je krullen van'. . Dat werd dan ook weer niet gewaardeerd
Dan zal jij ook wel vaak horen 'meisje, je komt straks op je knieen terug, dat wordt niets daar. Dat is heel anders dan Nederland. Ja duhuh. Ik zeg nooit nooit natuurlijk, maar 90% zeker dat ik me daar helemaal top ga voelen. Rijk hoef ik niet te zijn. Ben nu ook straatarm. Ik hoef ook geen high society werk te hebben. Heb ik hier gehad en werd ik ook niet gelukkig van. Gewoon mijn huur kunnen betalen en kunnen eten, bij voorkeur wat we zelf in de tuin verbouwd hebben en ik ben al dik tevreden.
Tja, dat vind ik dus niet. Overal heb je wel iets, maar ik merk echt een veel te duidelijk verschil tussen hier en andere landen. En niet alleen Griekenland hoor, dichterbij vind ik zelfs het verschil al merkbaar.
Ik heb ooit nog een blauwe maandag een NTI cursus Nieuw-Grieks ( Νεο Ελληνικά gedaan, met het idee er ooit naartoe te gaan emigreren. Was helemaal leip van Griekenland en alles Grieks. Toen er voor het eerst sprake was van de vereniging van Europa ergens in 1994 (ja, ik ben zό oud), hing ik als eerste aan de telefoon met de Griekse ambassade met de vraag of ik dan in Griekenland kon gaan wonen/werken zonder werkvergunning. Kreeg toen een enorm norse Griek aan de lijn die me vertelde dat er 'al genoeg werkeloosheid was in Griekenland zonder mij'. Ben toen maar iets anders gaan doen, maar ik moet bekennen dat ik altijd een zwak heb gehad voor de Griekse bevolking/cultuur.
Ik ga vanaf 19 november weer verder met de Griekse taal. Ik heb eerst een cursus in Groningen gedaan maar dat was uiteindelijk twee uur rijden dus dat ging niet meer. Nadeel was ook het feit dat ik door mijn omgeving en taalknobbel veel sneller leerde dan de rest van de groep met als resultaat dat ik na 10 weken nog steeds bezig was met 'Geia sas, ti kaneis?' . Toen nog blauwe maandag LOI. Inmiddels is mijn Griekse vocabulaire aardig gevuld maar moet ik verder. Ik kan me wel aardig redden maar ik wil het flawless kunnen. Tik van me met taal. DUs binnenkort een cursus van een Griek en met wat verder gevorderde mensen . Griekenland is heerlijk. Tuurlijk zijn er ook wel eikels maar over het algemeen vind ik de mentaliteit, de vriendelijkheid en de gastvrijheid heerlijk. Het past zo goed bij mij.
Hier nog een iemand die geeimigreerd is. Naar een piepklein eilandje naast madagascar maar wat bij frankrijk hoord. Dus subtropisch maar wel europa! Het mooie weer elke dag is top maar werk vinden een drama. Ook al zijn mn diploma's europees, ze hebben er mooi lak aan en willen persé een diplome d'etat (frans diploma). Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik het toch best wel moeilijk heb gehad hoor met het wennen aan de cultuur, ander eten, ander geloof, andere normen en waarden etc. Maar goed, het begint te wennen hoewel ik ook nog wel graag terug naar het regenachtige nederlandje wil hoor, maar manlief wil niet