Mijn zoontje is bijna 2,5 jaar oud en heeft van die rare buien de laatste tijd. Weet niet goed wat ik ermee aanmoet. Als hij in zo'n "bui" zit dan vraagt hij bijvoorbeeld om "water". Geef je hem water zegtie ie : "nee water" en duwt het weg. Ok, geen water dan zet ik het weer terug. Gelijk in paniek: "water!". Geef ik het weer: nee water! En zo gaat dat de hele tijd door. Zelfde met naar buiten gaan. Naar buiten wil hij. Ok, aankleden en naar buiten. Nee, buiten is het dan. Ok dan niet naar buiten en loop ik weg. Weer helemaal in paniek: "Buiten!". Pfffff. zo gaat dat continue!. Wordt je zo gek van! Herkent iemand dit???!!!
ja, ik herken het! Lees effe mee want ik weet er ook geen raad mee. Het is hier ook vaak, dan vraagt ie om iets, bv drinken. En dan zeg ik :" is goed jongen, ik ga drinken voor jou pakken" En vervolgens komt ie vol drama aan m'n been hangen en schreeuwen dat ie drinken wil, terwijl ik het dus al aan het pakken ben voor m. Het "heel even wachten" kent ie dus niet meer...:x
Herkenbaar zeg, dacht dat mijn zoontje gewoon stront eigenwijs en de enigste was, maar blijkbaar niet Denk dat weer zo'n fase is, meestal geef ik dan alsnog zijn zin Wij hebben het als ie naar de PSZ gaat, dan zeg ik kom aankleden we gaan naar school, helemaal blij dat ie mag en gaat eenmaal aangekleed zegt "wil thuis blijven" en uiteindelijk gaat ie toch af en toe pfff
Hoi, bij mij heeft het niet zozeer te maken met " zijn zin geven". Hij wil iets, dan weer niet, dan weer wel en dan weer niet. Hij snapt het volgens mij zelf ook niet. Eindigt altijd in tranen, want wat ik ook doe, in zo'n geval is het nooit goed zeg maar...
hier vannacht nog. Meneer wilde drinken ( heeft iedere nacht een fles water in zijn bed) hij kon hem denk niet vinden ant hij bleef roepen. Ik er naar toe, hier schat heb je drinken. NEE tul ( speen) kind hier heb je je speen, NEE drinken, en dat ging zo 10 min door nadat ik zei prima hier heb je drinken en je tul en klaar. Mama weet ook niet wat je wil. En ben toen zo weggelopen en hij is daarna gaan slapen. Overdag ook hoor. BANAAN, prima kind als jij een banaan wilt. Mama hem open maken, NEE NIET APPEL. Ik dan: wil je nou een banaan of een appel. NEE NIET APPEL. Ik: mama de appel schoonmaken NEE BANAAN, en zo gaat die westrijdt verder. Ik ben er dan gauw klaar mee en zeg dan vaak. Mama weet niet wat je wilt, en als jij niet duidelijk bent krijg je niks en ga je lief spelen. Vaak snapt hij het dan wel, en kiest dan alsnog 1 van de 2 uit en een andere keer word thij heel boos en blijft doorgaan maar dan negeer ik het. Ik denk zelf dat het gewoon bij de leeftijd hoort.Tot hoever kan je gaan en grenzen zoeken. En niets is toch mooier dan je moeder hard te zien werken en laten doen wat jij zegt . Zo'n idee heb ik ervan.
hihi, herkenbaar; DIT HEET PEUTERPUBERTIJD Mijn dochtertje kan dat ook heeeel goed. Het "ik ben twee en ik zeg nee", begon hier met zo'n 1,5 jaar. En het "ik ben drie en dat wil/doe ik nie" is hier nu ook flink gaande. Gaat weer over denk ik/hoop ik Consequent blijven zeggen ze dan, maar dat vind ik best lastig af en toe.
Oh wat fijn om te lezen dat ik niet de enige ben! Alhoewel ik soms zie dat mijn zoontje er zelf ook gefrustreerd van wordt en dan wel eens afvraag wat er nu aan de hand is
Dat is ook wel kenmerkend, daarom kunnen ze ook zo gefrustreerd zijn, juist omdat ze zichzelf dan ook niet begrijpen. Ik lees momenteel een opvoedboek en daar staan veel herkenbare 'problemen' en ook bruikbare tips.
Ik heb het op aanraden van de wijkverpleegkunige in de bieb geleend het heet "ieder kind heeft grenzen nodig" van Annette Kast zal ff een linkje van bol.com plaatsen; moment..... dit boek bol.com | Zoekresultaten: ieder kind heeft grenzen nodig | ik heb hier alleen een oudere versie thuis, maar is hetzelfde.
bol.com | Het peuter-opvoedboek over : Slapen, eten en luisteren, Monique Gouwerok... deze schijnt ook goed te zijn, maar heb er zelf geen ervaring mee.
welkom in de "ik ben 2 en ik zeg nee" fase oftewel de "peuterpuberteit".(het wordt ook nog wel iets pittiger dan dit de komende tijd vrees ik) een voorbereiding op de "ik ben 3 en dat wil ik nieee!!!!" fase. iedereen komt ervoor te staan. dus je bent zeker niet de enige.
ik herken het ook en het gaat nu beter. Heb heel consequent gereageerd.Als hij iets wilde en daarna niet meer zei ik:"zeker weten" en dan wilde hij het niet?? Legde ik het weg en kreeg hij het niet meer. het is dan even strijd maar nu weet hij het en doet hij dit bijna niet meer. Je hebt er even werk van maar het helpt wel! groetjes Ylona
Erg herkenbaar, maar hier is het ondertussen vaak ook al een graadje erger. Als dit een graadmeter van de gewone puberteit is, dan staat ons nog heel wat te wachten
Ik heb wel eens gehoord dat als de peuterpubertijd lastig verloopt, de 'gewone' pubertijd relatief makkelijker verloopt.
ik wil je niet ontmoedigen. maar leg dat maar naast je neer. mijn middelste was een ramp in de peuterpuberteit. ( hij is er eigenlijk nooit echt uitgekomen ook) en sinds 3 jaar zit hij in de puberteit en ik zal er maar niks over zeggen. ik verlang terug naar de peuterpuberteit, waarin de problemen nog beheersbaar waren. mijn oudste was eigenlijk nooit overdreven dwars als peuter en dat is ze op 17 jarige leeftijd nog steeds niet. natuurlijk wel ahar buien. maar altijd goed voor rede vatbaar verder. ik denk dus niet dat het iets zegt verder.