gefrusteerd meid? Ik denk dat er niks mis is met mijn mentaliteit Houd jezelf eens een spiegel voor......
Zo ja.. Dan werk ik er ook voor.. Maar dit doe ik niet. Mijn tante, moeder en vriendin (van moeder) hebben samen nou de kleinkinderen onder hun hoede. In totaal 5 + 1 op weg.. Werkt prima, dus ook daar maken we geen gebruik van
Oh ja, daar wilde ik nog op reageren! Ik ben dus wél trots op mijn moeder, die heeft zich laten omscholen toen wij ik een jaar of 8 was. En ja, toen was ze vrij veel van huis. Maar mijn vader was er toen voor ons. En nu kan ik zeggen dat ik het ontzettend knap vind dat ze dat heeft gedaan, en een hele goede baan heeft bij de overheid. Nog een paar jaartjes en dan gaat ze met pensioen. Zo ook de moeder van mijn man. Alleenstaand, 2 kinderen én en HBO opleiding doen. Ja, ik vind dat erg knap en mijn man ook! Toen was het niet anders, en kinderen accepteren de situatie.
Ja een beetje wel, mijn bloed is bijna aan het koken.. Lekker zinloos.. Ga zo denk ik ook maar weg met mijn hormonen, maar vond het een beetje kinderachtige reactie.. Dus vandaar Gr. Carlien
jeetje heb aardig wat pagina's moeten lezen Ik heb geen kinderen maar als ons (adoptie) kindje gaat komen ga ik stoppen met werken. We hebben dit samen besloten. Ik vind dat iedereen hun eigen gezin moet runnen en zelf bepalen wat goed is voor je kinderen. Ik heb respect voor moeders in het algemeen. Wil je thuisblijven blijf dan thuis, wil je werken ga dan werken. Maar respecteer de keuze van iedereen.
zucht..... wat een gewijs heen en weer..... het belangrijkste voor een kind (vind ik) hoe je de tijd met hem/haar indeelt... thuisblijfmama geeft geen garanties voor een leuke EN vooral goede ouder zijn..... werkende mama's zijn niet standaard "mindere" moeders....en thuisblijfmoeders zijn geen standaard "nietsnutten".... leven en laten leven..... we leven allemaal ons eigen leven en maken onze eigen keuze (indien mogelijk!) die ons het beste lijkt in onze eigen situatie....
Hear, hear! Als ik naar mijn eigen moeder kijk, dan denk ik wel eens dat het voor iedereen een stuk beter was geweest als ze er parttime bij had gewerkt. Ik denk serieus dat zij (met haar persoonlijkheid) dan een stuk leukere moeder was geweest. En als ik dan ook nog eens zie hoe onze kleine meid zich op de creche ontwikkelt, dan denk ik weleens dat ik daar zelf ook baat bij had gehad.
had beter niets kunnen zeggen. ik moet ook werken (thuis) zodat mijn man onze centjes binnen kan halen.. Het enige verschil is, jij werkt bij een baas en ik niet
Even offtopic hoor.... zie ik daar een vierde klein boontje in je profielpic? Zo ja, gefeliciteerd meid!!!
Een kind dat huilt bij het wegbrengen is niet per definitie ongelukkig. Nu heb ik zelf nog geen ervaring met bso maar kdv, dus andere leeftijdscategorie, maar daar zie ik veel kinderen (gelukkig niet de mijne, lijkt me niet leuk om zo weg te gaan) die altijd even huilen als papa of mama dag zegt. Diezelfde kinderen zijn 2 minuten later heerlijk aan het spelen en maken zich totaal niet druk over de afwezigheid van hun ouders. Tegelijk ken ik ook verhalen van kinderen die ook huilen als ze naar school moeten. Die hou je toch ook niet thuis, neem ik aan? Ik ken geen kinderen die ongelukkig worden van het verschijnsel bso op zichzelf, dus bij die situatie kan ik mij niets voorstellen. Het lijkt mij een nogal hypothetische vraag, om eerlijk te zijn.
Maar ik zeg het wel vaker. Ik heb beide gehad. Een thuisblijfmoeder en een moeder die veel werkte ( voor en na overlijden vader) en beide keren was gewoon goed. Kinderen zijn heel flexibel en merken er helemaal niks van. Kan ik me niet voorstellen. Ik heb ook gewoon gekozen om rustig aan te doen omdat ik het gewoon niet aankan om en te werken en kleine kinderen te ebben ( als het moet natuurlijk wel, dan kun je alles) Aszz, mijn moeder heeft dat ook gedaan en ik ben ook super trots. 3 kinderen, alleen en een flinke omscholing ( universitair)
Een glazen bol zou handig zijn. ( en niet alleen in dit geval) Vragen jullie ook of je kindje gelukkig is met de situatie? Ligt er natuurlijk ook aan hoe oud je kind is. ( en dat zegt niet dat je gelijk doet wat je kind wilt)
Nou dat is heel fijn, hier helaas geen vangnet zoals familie en voor mij is het financieel gewoon niet heel slim om nu te gaan werken (vooral komend jaar). En ook al werk ik niet, extra'tjes zijn altijd handig natuurlijk, zit ook niet de hele dag op mn luie reet, doe genoeg voor de maatschappij.
ja oke even huilen is oke. Maar echt de hele bso-tijd. En ik ken ze. Ik vind het zo sneu voor die kleintjes. Maar zoals eerder geschreven soms is het niet anders. was ff nieuwsgierig hoe mama's dat hier zouden oplossen, maar ruzie maken is interessanter
Onze dochter vindt het geweldig op de creche. Ze heeft daar al 'vriendjes' gemaakt en gaat er met plezier heen. En ja, soms huilt ze als we weggaan, maar als ik dan buiten weer langs het raam loop is ze druk aan het spelen en lol aan het trappen. We kunnen het haar nog niet vragen, maar uit haar gedrag blijkt tot nu toe dat ze het leuk vindt. En ik denk ook dat het scheelt of je kindje het gewend is. Onze dochter gaat al van jongsafaan naar de creche en is dus niet beter gewend. Het is denk ik wel anders als je pas op latere leeftijd naar creche of BSO gaat.
Mijn moeder was vroeger ook de hele dag thuis. Ik kan niet zeggen of ik dit te gek vond of niet, voor mij was het normaal. Ik heb nooit geweten hoe het is als ze er niet zou zijn geweest, al ben ik er van overtuigd dat ik ook dan goed terecht was gekomen. Ondanks dat zij thuis is geweest en ik zo ben groot geworden, wil ik het zelf niet zo. Ik wil zelf een balans tussen werk (voor mezelf) en privé. En in dat privéleven zullen er ook nog momenten zijn voor mezelf, of voor NooNooman en mij alleen, of voor miniNooNoo en mij alleen. Ik bedacht me nog dat iemand ergens zei dat de weekenden voor het gezin waren doordat de moeder door de weeks thuis was. Ondanks dat ik 3 dagen werk en NooNooman 4, zijn ook hier de weekenden voor het gezin, maar daar doen wij 's dan avonds en op onze vrije dagen door de weeks onze stinkende best voor. Dat bedoel ik te zeggen met zwart-wit. Het is niet het één of het ander, er bestaat ook nog zoiets als een gulden middenweg, met daarbij uiteraard nogmaals alle respect voor degene die wél in het weekend gaan poetsen etc.