Ik hoop tegen de tijd dat mijn kinderen de basisschoolleeftijd bereiken een baan gevonden te hebben waarbij ik 5 dagen onder schooltijd kan werken(liefst een baan in ambulante zorg bij bjz bijvoorbeeld). Ik ken namelijk ook veel kinderen die BSO niks vinden en ik vind het zelf ook helemaal niks.. (heb een aantal keren ingevallen op BSO-locaties en ging altijd met een naar gevoel weg).
Ik kijk naar m'n kinderen en zie hoe zij zich ontwikkelen. Volgens mij gaat het hartstikke goed met ze, zowel lichamelijk en cognitief als emotioneel. En met zoonlief kan ik prima gesprekken hebben over of hij een leuke dag heeft gehad, over wat hij morgen wil doen, dat soort dingen. En over dingen die gebeurd zijn die hij niet zo leuk vindt. Hij gaat met heel veel plezier naar het kdv. Momenteel is hij een beetje van slag. Niet omdat hij zo vaak op het kdv zit, maar omdat het ene vriendje na het andere naar school gaat, en er in hun plaats van die kleintjes bij komen in de groep. Ook daar praten we over, en we nodigen sommige van z'n vriendjes uit om hier een middag te komen spelen. Met dochter is het nog wat moeizamer communiceren. Zij is wat meer eenkennig dan haar broer, maar ze is gek op haar leidsters op het kdv en gaat er met plezier naartoe. Alleen bij haar weten we dat we haar op tijd moet ophalen, anders wordt het hommeles (moe, honger, laatste uurtje is vaak met andere leidster dan die van haar eigen groep). Dat doen we dan ook, als dat enigszins kan.
pffff, de héle bsotijd? dat lijkt me heel extreem. ik zou m'n kind dan niet meer wegbrengen, of in elk geval andere opvang zoeken. In mijn geval zou het duidelijk zijn dat het aan de opvang ligt, mijn kinderen huilen zelden op het kdv, en nooit de hele dag. Hoe oud zijn die kinderen? Wat voor opvang was er voor hen voordat ze naar school en bso gingen? Wij hebben besloten dat zoonlief de eerste weken dat hij naar school gaat, nog niet naar bso gaat. Eerst maar even wennen aan de school, dat is vermoeiend genoeg.
Zo. Nu ben ik weer helemaal bijgelezen. Er zijn dames bij met wie ik het nooit eens zal worden, prima, hoeft ook niet. Gelukkig respecteren de meesten wel de keuzes die een ander maakt, ook al begrijpen we het niet altijd van elkaar. Veel plezier met verder bakkeleien, ik ben wel klaar met dit topic...
Goeie instelling Mss is dat het probleem van de meeste ouders wel. Kind school, bso en ik lekker werken. M roos, ook een goeie onder schooltijd. En Bri goeie, ik stop ook, want ben nu al een halve dag aan het lezen. Ieder doet het toch op zijn of haar manier wat hem goed dunkt of helaas moet.
Ach ja....gelukkig bestaan er subsidies toch? Ik "krijg" ook 70% doorbetaald om thuis te zijn met mijn kinderen (ouderschapsverlof)
sommige mensen Maar goed hier een tbm. Ik heb vanaf mijn 17 tot mijn 31e gewerkt. Toen we 2 jaar geleden zijn geemigreerd ben ik gestopt met werken. Ik heb genoten van de tijd dat ik werkte en de kinderen bij de oppas waren en ik geniet nu dat ik thuis ben bij de kinderen. Ze gaan alle drie naar school en toch blijf ik nog lekker thuis. Financieel kan het, ik geniet ervan, de kinderen en manlief vindt alles best. Wil ik gaan werken prima, blijf ik thuis ook prima. En wij komen rond van zijn salaris zonder extra subsidie's. Wat een andere doet moet hij/zij zelf weten. Leven en laten leven dit is ONZE keuze.
Mss hier nog even op terugkomen; "uitdaging" is idd een vaag woord In m'n huidige job heb ik zowat dagelijks met problemen te maken, die liefst dan nog gisteren opgelost moeten worden. Het is juist dat problem-solving denken, het snel op de bal spelen en beseffen dat er consequenties aan vasthangen voor anderen (zowel financieel als niet financieel) dat uitdagend is voor mij. ( Ook al loop ik dan wel eens te sakkeren en te vloeken dat ze allemaal de hoogste boom in kunnen ) Dus door snel op de bal te spelen en met oplossingen op de proppen te komen, ben ik vrij en werk ik buiten regeltjes om... Voor mezelf ben ik bang dat ik als TBM teveel in het repetitieve blijf hangen en eerder voorthobbel in het leven..Ik denk dat ik gewoon niet iemand ben die zichzelf kan prikkelen om te evolueren en dat ik dus die externe stimulans nodig heb; iets wat jij duidelijk wel gevonden hebt en kan! Om maar aan te geven hoe hetzelfde woord voor ieder een andere invulling kan betekenen....
ok ik ben weer bijgelezen. ik ga inhoudelijk niet meer reageren. ik wil wel een vraag beantwoorden. de rol van de vader en waarom de meeste mama's thuisblijven. wij hebben er uitvoerig over gesproken met zijn tweetjes. en we zijn tot de conclusie gekomen dat we het beiden prettig vinden met een traditionele rolverdeling ( die op andere punten weer wat flexibeler is want mijn vriend kookt bijv weleens, helpt mee met het huishouden als het zo uitkomt of doet de kleine in bad) wij hebben er dus voor gekozen om mam bij de kindjes te laten, omdat wij van mening zijn dat er wel verschil tussen mama's en papa's zit end at die verschillen er niet voor niks zijn. (zijn trouwens de woorden van mijn vriend, waar ik het mee eens ben) hij zorgt ervoor dat hij geld binnen brengt waardoor zijn gezin onderdak, warmte en eten en kleding heeft. (ook niet onbelangrijk die taak) hij is om 4 uur thuis want hij begint om kwart voor 6. zodoende is er elke avond voor het eten tijd om samen te spelen.elke avond doet hij onze jongste in bad, dat is de tijd tussen vader en zoon en in het weekend spelen ze ook lekker samen of gaan de eendjes voeren. hij is in principe op tijd thuis voordat hij naar bed gaat, tenzij we wat extra's nodig hebben en hij dus overwerkt. dit zijn bewuste keuzes en wij voelen ons er allemaal wel bij. ik bevind me ook in de luxe positie dat ik al kan vragen wat mijn kinderen van deze verdeling vinden. over dat gehakketak op mensen met een handicap en of ziekte heb ik maar 1 ding te zeggen. "karma" ,what goes around comes around! misgun of beoordeel iemand met een uitkering niet teveel, op een dag zou je zomaar zelf ernstig ziek kunnen worden of een handicap kunnen krijgen. oordeel dus maar niet te snel, de werkelijkheid is vaak heel anders. je moet alleen vaak eerst een paar mile in die schoenen gelopen hebben voordat je dat beseft.
Omdat sommige mannen een groot bedrijf hebben opgebouwd die ook moet blijven draaien en waardoor de kinderen ook een goed leven hebben. hier is dat namelijk het geval. het voordeel is dat mijn man zijn eigen tijden bepaald en dus nooit voor 10 uur smorgens begint en dus altijd onze dochters uit bed haalt en met ze speelt voordat hij weggaat. ook komt hij soms smiddags even aanwaaien of neemt een van onze meiden weleens even mee... savonds is wisselend... de ene keer is hij al om 18.00 thuis en de andere keer een uur later.... en 1 vaste dag in de week is hij er pas rond 22.00 uur weer. de weekenden zijn van ons samen en dan doen we lekker rustig aan en doen we leuke dingen met onze meiden.... wij hebben wat dat betreft ook een ouderwetse rolverdeling en ik vind dat heel prettig. ik hoef me nergens zorgen over te maken kwa financieen en mijn man niet over onze kinderen. hij vind het een fijn idee dat thuis alles lekker loopt en ik me daar ook goed bij voel. wel had ik al tijden een idee om iets voor mezelf te beginnen en dat is uit een soort van hobbymatig iets gegroeid. ik heb nu iets moois opgezet waar ik in de avonduurtjes mee bezig ben en 3 ochtenden in de week als mijn meisjes naar de pzs gaan. dat wil ik zo gaan opbouwen dat ik als ze beide naar de basisschool gaan ik daar verder mee kan gaan. in ons gezin zijn wij er beide voor onze kinderen alleen weten mijn dochters heel goed dat papa werkt elke dag om centjes te verdienen! is niks mis mee lijkt me!
JUIST omdat ik mensen ken die ziek zijn en met een uitkering zitten reageerde ik zo, kon me gewoon niet voorstellen dat iemand zo´n situatie ´heerlijk´ vind. Maar ze heeft zich nu al verduidelijkt (als je daar op doelde?)
Ik ben nu al weer 5 jaar thuisblijfmoeder. Al van jongs af aan zei ik, als ik kinderen heb gekregen wil ik graag thuis zijn. Toen we besloten voor kinderen te gaan hebben we gekeken of dat financieel haalbaar was, en dat was en is gelukkig zo. Ik ben geen carrière mens, ik hoef niet hogerop te komen. Als de jongste naar school gaat dan kijk ik wel weer. Ik weet dat het moeilijker word om dan weer een baan te vinden. Ik heb nu ook rondgekeken naar een part time baan in een winkel maar overal zijn het flexibele uren en dat gaat niet helaas. Soms mis ik het weleens om wat anders te doen, maar dan het idee dat ik dan weg ben van mijn kinderen, dat vind ik erg moeilijk. Vooral omdat het dan 2 à 3 dagen moet. Ik ben heel blij dat ik deze keuze heb. En ik vind dat iedereen zelf zijn of haar keuze moet maken en elkaars keuze moet respecteren.
nee hoor, niet speciaal op jou. gewoon in het algemeen. ik denk dat jij al een vrij aardig beeld hebt door je zus zelfs.
Brrrrrr, wat een gehakketak hier weer zeg Ik als werkende mama (2 dagen) vind het verschrikkelijk dat er zelfs een woord is bedacht voor de moeders die ervoor kiezen om nìet te werken; "THUISBLIJFMAMA'S" Vreselijk dat tegenwoordig overal een etiketje op geplakt wordt:x Ik werk 2 dagen, onze kinderen gaan die 2 dagen naar de bso. Dit op donderdagmiddag 1 1/2 uur en op vrijdagmiddag 4 uur. Ze vinden het daar helemaal leuk, dus ik laat ze met een gerust hart achter.. Daarintegen heeft mijn zus er voor gekozen om thuis te blijven voor haar kinderen. Zij hadden die bestedingsruimte, dus waarom niet? Ik ben haar hier niet anders door gaan zien of wat dan ook. Bovenal zijn we gewoon mensen die hun eigen keuzes maken, belachelijk dat je je tegenwoordig òveral voor moet verantwoorden. Is het niet in het straatje van Mien, dan vind Mien het nodig om de draak te steken met Trien, omdat Trien een andere keuze maakt. BAH!!!