och een groot huis hoeft voor mij niet.. wij wonen in een bescheiden oud huisje die heel gezellig is alle kinderen hebben een eigen slaapkamer en een speelhoek is er in huis voor ze.... verder houden we de vaste lasten laag... als je dat zo doet en er gebeurd iets in de financieen dan zijn de vaste lasten nooit een probleem! we kunnen ons alles veroorloven als we willen, van nieuwe auto's tot 2x per jr vakanties, elke maand nieuwe kleding, alles wat de kids nodig zijn kan meteen gekocht worden. maar het is niet zo dat we bakken met geld uitgeven! mijn man vind dat helemaal niet nodig en is heel zuinig, ikzelf ben daar niet zo goed in maar het word steeds beter haha... wel houd ik ervan om voor mijn dochters leuke kleding te kopen, eigenlijk alleen merkkleding omdat ik dat zo ontzettend leuk vind! voor onszelf kopen we eens in de zoveel maand wat nieuwe setjes kleding en schoenen/laarzen. tja ik vind het thuis zijn met mijn dochters erg fijn! nog maar 1 jaar en dan gaat onze oudste al naar groep 1! die tijd gaat zo snel voorbij! 1,5 jr later gaat onze jongste naar groep 1... tegen die tijd heb ik mijn handen wat meer vrij voor mijn webwinkel die aardig begint te lopen nu! zelf zou ik niet meer voor een baas willen werken, ik hou dr gewoon niet van.... dus ben ik zelf wat begonnen.... Ook die inkomsten komen er weer bij.... tikt lekker aan maar er zit ook enorm veel tijd en geld in! daarbij heb je nog de administratieve kanten ervan die je ook bij moet houden. de rest gaat door naar de boekhouder..... maar als het niet anders kon en mijn man niet genoeg verdiende dan was ik ook aan het werk hoor, en dan hadden onze dochters ook naar een kdv of bso gemoeten..... er moet toch brood op de plank komen en geen ouder wil zijn kinderen tekort doen....!
is idd heel mooi gezegd, zo is het eigenlijk ook..... ze zeggen ook weleens dat wanneer je kinderen groot zijn ze zich herinneren hoe fijn het was dat hun ouders tijd voor ze vrij maakten en dat moeders bij thuiskomst van school zat te wachten met een kop thee en wat lekkers en ze hun verhaal kwijt konden... zo'n lekker warm nest gevoel.... dat wil ik voor mijn dochters ook! en niet dat ze later zeggen, mijn moeder was er nooit, ik had een sleutel om mn nek en kon mn eigen brood smeren en daarna achter de computer tot er iemand thuis kwam.... tja is wel hard maar vaak wel zo waar.... en helaas kan niet elke ouder hieraan voldoen.....
nee maar als je 5 dagen in de week je kindje om 7 uur wegbrengt en om 18 uur haalt ga je me toch niet zeggen dat je dat met het grootste plezier doet (mag ik hopen in elk geval) Elke dag moet ze de kinderen om 6 uur wakker maken en zijn ze om half 7 thuis en ze zijn dan supermoe en vallen op de bank in slaap maar mevrouw houd ze wakker omdat ze ze anders niet genoeg ziet, dat is toch vrij krom, als je dat niet met me eens bent dan vraag ik me serieus af waarom je kinderen zou willen?
Dat je je door die laatste aangevallen voelt, snap ik, maar die eerste twee zijn toch gewoon de belevingen van degene die dat zegt? Geen aanval op jouw keuze toch? Ik reageer ook vaak zat zo: ik zou echt geen thuisblijfmoeder willen zijn, dat is totaal niks voor mij, ik geniet veel te veel van mijn werk. Maar dat betekent niet dat ik daarmee vind dat anderen moeten werken ook.... (heb een rothekel aan madame Dresselhuijs wat dat betreft, (de feministische dame van Opzij)). Ik krijg omgekeerd vaak zat opmerkingen terug als: Ik zou mijn kids te veel missen, ik wil de opvoeding zelf doen, enz enz. Voel me daardoor niet aangevallen hoor, dat is dan weer gewoon hoe die persoon er in staat.
ja zo'n kind is mijn man en ondanks dat ie veel van zijn moeder houd is de band totaal verstoord en zal de band nooit zo sterk zijn / worden. Hij nam het vroeger voor lief en vond het toen niet erg , maar juist nu ouder en het hebben van eigen kinderen heeft zijn mening erover veranderd, hij kan zich niet voorstellen dat zijn moeder zo makkelijk ervan af wilde (zijn woorden) elke dag thuiskomen en lag een er fles cola / en zak chips apart en in de zomer 5 gulden om naar het zwembad te gaan. Hij heeft heel wat gemist naar zijn mening.
Nee, ik snap dat wat zij doet, idd schuldgevoel is en niet gezond voor haar kids. Maar dat zijn toch echt wel de uitzonderingen volgens mij.... Ik zou het ook niet kunnen hoor, 5 dagen werken. Geniet heel erg van mijn werk, maar mede ook omdat het nu mooi in balans is, (3 dagen, waarvan ik zelf de werktijden indeel en dus 2 avonden werk als onze dochter toch lekker op bed ligt en ik dus niks mis ). Maar goed, ik ken voorbeelden van vrouwen die wel 5 dagen werken, dat met alle plezier doen en er tegelijk ook zijn voor hun kids op de tijden dat ze wel beschikbaar zijn en niet handelen uit schuldgevoel en hun kids verder gezond opvoeden...
Nou ik vind zo je mening geven toch best wel lullig, ik zou dat ook nooit doen bij een werkende moeder (en ik denk zo ook helemaal niet wat betreft werkende moeders dus heb sowieso geen reden om dat te doen). Een opmerking als 'ik zou me kapot vervelen' zou bij mij overkomen als (je hebt vast geen reet te doen als tbm) en vanuit een thuismoeder naar een werkende moeder de opmerking 'ik wil de opvoeding zelf doen' (alsof een werkende moeder werkt omdat ze haar kind niet zelf wil opvoeden?). Waarom niet gewoon antwoorden met 'goh ja leuk' oid.
Ik heb een moeder die er elke dag was (we hadden wel een eigen zaak maar toch was ze ter beschikking zeg maar) er waren wel eens puberbuien dat ik denk MENS houd je *** haha maar nu ik volwassen ben weet ik hoe belangrijk het was ter vorming van mijn karakter en waarden.
@Ummm: Nou, da's ook wel mijn eerste reactie hoor, maar doorgaans heb je er een gsprek over en dan valt toch echt wel dat het mijn keuze niet zou zijn. Ja, zo is dat eenmaal. Ik bezig me overigens niet van de 'ik-zou-me-kapot-vervelen', want dat zou ik niet als ik niet zou werken Maar dat het niks voor mij is, dat zeg ik wel rustig. Heb daar ook nog nooit scheve blikken op gehad, want uit HOE ik het zeg, is echt wel duidelijk voor de ander dat dat mijn dingetje is en geen oordeel over haar (of zijn!) keuze.
nee tegenwoordig heet dat een BSO kind vroeger ging je gewoon naar huis met een sleutel om je nek.. dat is het verschil van periode maar alleen omdat je niet alleen thuis bent maar met een groepje kinderen bijvoorbeeld heb je nog steeds je moeder / vader niet om je heen...
als je een goede balans voor allebei kunt vinden is dat idd prima. Maar als je 5 volle dagen werkt wat hoeveel kan je dan werkelijk bijdragen aan de opvoeding? Zoveel tijd daarvoor is er niet toch? gewoon even puur tijdtechnisch gezien, je hebt het weekend natuurlijk maar je krijgt toch geen kinderen om ze alleen in het weekend jouw normen en waarden mee te geven en ze te leren kennen e.d.
Mijn moeder was vroeger thuisblijfmoeder en ik zag haar de hele dag ,maar ze was er alleen nooit voor haar kinderen net alsof we niet bestonden zo kan het dus ook gaan.
helaas wel idd dan kan je altijd nog beter een fulltime werkende mama hebben die in elk geval het weekend met je wil doorbrengen (als er geen bruiloften, feestjes, sporten en uitgaan nodig is in elk geval)
hoeft niet nee, als je je werk zo kan aanpassen aan de schooltijden van je kinderen.... maar als ze na school alleen thuiskomen, (wat vroeger zo was) dan noemden ze je een sleutelkind.... tegenwoordig ga je naar een BSO... wel stukken gezelliger voor al die kids dat wel.... maar denk dat de meesten liever thuis waren....
ja dat kan ik me voorstellen! mijn man zn moeder was altijd thuis voor haar kinderen.... hun vader werkte wel om hun gezin te kunnen onderhouden.... mijn moeder was alleenstaand met 4 kinderen en leefde van een uitkering. toen ze niet meer kon rondkomen ging ze schoonmaakwerk doen en was ze dus ineens nooit meer thuis als we uit school kwamen. mijn zus vond dat wel fijn en ging vaak met haar vriendinnen mee naar huis wat eten tussen de middag. Ik kreeg een sleutel om mn nek en kon alleen eten... vaak was ik mn sleutel ook nogeens vergeten en stond ik dus voor een dichte deur te wachten tot het weer tijd was om naar school te gaan.... kon nog net de klok zien in de keuken zodat ik niet te laat op school kwam..... is me zoooo vaak gebeurd.. kan het me nog heel goed herinneren! vreselijk vond ik het! maarja het kon niet anders toen... dit wil ik mijn dochters echt niet aandoen! zo ongezellig!
ja als het niet anders gaat zoals idd alleenstaand zijn dan is het vervelend maar noodzakelijk en daar kan je als volwassene erop terugkijkt nog wel een bepaald respect voor opbrengen (en je begrijpt het) maar leuk is idd anders..
Tjee wat escaleren er de laatste tijd toch ontzettend veel topics! Dames wat hebben we toch weinig respect voor elkaar en elkaars keuzes....triest Natuurlijk respecteer ik moeders die thuisblijven, andersom verwacht ik dat ook. En soms is het dus helemaal geen keuze om te blijven werken, maar dat is natuurlijk niet 'beter' dan dat je er wel voor kiest, dat zou heel raar zijn. Als je een weloverwogen beslissing neemt ben je fout en als je moet (ws ivm hoge lasten) ben je niet fout, terwijl die hoge lasten natuurlijk wel ontstaan zijn door andere keuzes! Nee voor mij is er geen goed of slecht, ik wens iedereen toe dat ze zich lekker voelt in haar moederschap, hoe ze dat dan ook invult
Ik ben het er niet mee eens dat je als ouder de enige bent die de opvoeding kan/moet doen. Als ze 4 zijn zitten ze toch ook meer op school dan dat ze thuis zijn? En ja, ze gaan naar de BSO, so what? Ik ken geen kind in mijn omgeving die daar last van ondervind of een gebrek heeft in de opvoeding omdat mama er niet 24/7 bij is. Als ik zie hoe ze omgaan met de kids op het kdv dan krijgen ze hele goede normen en waarden mee. Dezelfde als thuis. Dat vind ik dan ook wel noodzakelijk; dat de opvang waar je kind naar toe gaat aansluit bij je eigen normen en waarden. En thuis moet de basis goed zijn. Dus ook niet achter de pc duiken terwijl je aan het eten bent of altijd voor de tv eten etc. maar aandacht voor je kinderen en het gezin.
ben ik het niet mee eens, jij zegt dat als diegene zich maar lekker voelt in het moederschap is het okay, how about the kids? Bij mij gaat het om de eerste plaats, hoe doen de kinderen het en op de tweede plaats hoe kan je als moeder zijnde toch je happy voelen en (blijkbaar zoals sommige mensen vinden) een bijdrage leven aan de zakelijke wereld. ZO zou het moeten zijn, niet wat de moeder graag wil maar wat het beste is voor de kinderen. @maya; natuurlijk heb je hulp nodig met opvoeden maar de eerste 2,5 jaar toch niet perse? dan ga je het langzaam opbouwen met PSZ en dan naar school. maar school alleen is toch wel genoeg lijkt me je hoeft daarbuiten ook nog niet eens 2/3 uur extra "sociaal" gemaakt te worden door andere mensen, je bent als kind zijnde al meer als 7 uur (als je overblijft) per dag op school bij andere opvoeders dat is op een dag echt meer als zat hoor daar hoeft toch niet nog een keer BSO bovenop elke dag? Je kindje krijgt dan genoeg invloeden van buitenaf al mee lijkt me...