Daarnaast een baby van nog geen jaar heeft zijn mama nodig de liefde warmte , een KDV doet een prima werk met luiers verschonen, eten geven e.d. maar liefde is een heel ander verhaal en dat maakt een persoon ook zeker tot wat hij is.
Maar hoe peil je dat dan? Wat je kind wilt? Mijn kinderen zijn nog nooit naar een kdv geweest, wellicht heeft mn zoontje het wel helemaal gehad met mij.. hij kan niet praten dus kan het ook niet zeggen
Nee maar ik ken wel kinderen die het absoluut niet leuk vinden om over te blijven of om naar de bso te gaan en hoe ouder ze worden hoe erger het wordt. MAarja papa en/of mama kan niet minder werken dus stappen de kindjes huilend in het busje van school naar de BSO en eten tijdens overblijven geen brood.. Gezonde situatie? Lijkt me niet..
Nou dat vind ik nogal ver gaan.. Op een kdv wordt zeker wel individuele aandacht besteedt aan het kind! DUs een baby heeft daar zeker ook wel wat geborgenheid, het is nooit zoals thuis natuurlijk maar er is zeker niks mis mee..
Totdat ze dus dat een beetje kunnen aangeven, tot ze dat niet kunnen zijn ze zoiezo het best af bij een moeder die het beste voor heeft , dus rust, regelmaat en reinheid, zijn natje en droogje en TLC is voor een baby voldoende, onze dochter geeft bv nu aan ook naar "sjool" te willen, af vanaf haar 2e ongeveer, ze geeft ook duidelijk aan dat ze behoefte heeft aan even een andere omgeving, voor 2 dagdelen per week krijgt ze dat nu ook door middel van Peuterspeelzaal en dan opbouwen naar school.
Hij of zij ligt niet in zijn of haar veilige bedje, andere mensen die hem eten geven, als ie niet lekker is of een huiluurtje heeft en veilig bij zijn mama wil liggen dat kan je toch niet vergelijken met iemand (ook al met de beste bedoelingen) ervoor betaald krijgt, daar hebben ze ook lang niet genoeg tijd voor om elk kindje de persoonlijke aandacht te geven die het nodig heeft en dat hoeft ook niet het zijn geen vervang mama's natuurlijk dus ik vind dat niet meer dan logisch, ik zou geeneens willen dat ze dezelfde liefde zouden kunnen geven..
Ja mijn dochter heeft zich al als baby enorm van alles wat 'moederlijk' was afgezet. Denk dat een kdv vanaf 1 jaar ofzo voor haar echt geen slecht plan geweest zou zijn. Nu gaat ze dus 4 ochtenden naar de psz, mijn zoontje 1 ochtend (met mij samen) naar de baby en dreumesgroep want hij is juist enorm aan mij gebonden en wil toch dat hij wat meer op z'n eigen dingetjes gaat doen. Denk ook dat een kdv voor hem geen goed plan geweest zou zijn vanaf 3 maanden bijv.
Een kind hoeft ook niet 'sociaal gemaakt' te worden door bijv. een BSO, maar het kan wel. Ik zeg dat ik in mijn omgeving nog geen kind heb meegemaakt wat er last van ondervindt. En ik vind niet dat alleen een ouder een kind hoeft op te voeden. Gebeurt dat wel, ook prima natuurlijk maar het hoeft niet.. En natuurlijk is het belangrijk om naar het kind te kijken! (sandraske). Ik heb ook al eerder gezegd dat het goed is om naar jouw situatie te kijken en daar vallen je kinderen uiteraard onder. Is een kind doodongelukkig op een kdv, moet je andere oplossingen zoeken. Is het ongelukkig thuis, moet je ook een oplossing zoeken. Als ik naar mijn dochter kijk, die verveeld zich dood thuis. Heeft veel prikkels nodig en speelt het liefst de hele dag met andere kinderen. Ik kan haar gewoon niet geven wat ze nodig heeft. Wel wat, maar niet alles. Ondanks de 2 dagen kdv. Toch, een kind kan ook ongelukkig zijn op school. Ik heb dat ook gehad vroeger. En wat was er aan te doen? Weinig.. Soms zijn dingen nou eenmaal niet leuk, als je volwassen bent ook niet.
dus jij vind werkelijk wat een moeder wil belangrijker dat een kind en dus op de tweede plaats moet komen, dat vind ik echt ongelofelijk erg dat er zo gedacht word, wat leven wij soms in een ego wereld hoor, zolang mama maar happy is dus?
Tuurlijk zijn het geen vervangmama's, gelukkig niet maar bij een goed kdv is er zeker voldoende tijd voor individuele aandacht.. Niks mis mee om een keer in een andere omgeving te zijn, zelfs voor een baby. Onze dochter is er een stuk rustiger van geworden en kan beter tegen prikkels en een andere omgeving.
Waarom kies je dan voor kinderen als je ze nog geeneens bereid bent om op de eerste plek te zetten (want zo moet het dus WEL zijn in een perfecte wereld) ik kan me niet voorstellen dat je dat als moeder denk, waar in je moedergevoel dan, kinderen zijn geen poppetjes die je kan schuiven en draaien hoe jij wilt, natuurlijk hebben ze niet meteen een mening ergens over vanaf het begin maar als je al vind dat ze niet op de eerste plaats komen zal je ook nooit KUNNEN aanvoelen of ze ergens niet happy mee zijn want e bent dan teveel met jezelf bezig. Kinderen zijn geen leuke hebbedingetjes of leuk op papier om te hebben toch, er mogen opofferingen tegen staan, jezelf even opzij zetten voor een ander levens wezen wat je nodig hebt is dat werkelijk wat je dus niet wilt doen, want dat zeg ik in mijn stukje waar je het niet mee eens bent ..
Je komt allebei op de eerste plaats naar mijn idee. Als ik niet happy ben, zijn mijn kinderen dan ook niet. En dan heb ik het niet over een off day, maar over het algemeen niet gelukkig. Ik ben niet gelukkig nu ik werkloos ben. Vind het vreselijk om hele dagen thuis te zijn. Ook al doe ik nog zo mijn best om een leuke, gezellig moeder te zijn, mijn kinderen voelen dondersgoed aan dat ik niet blij ben.
Is maar net wat je voldoende vind natuurlijk, maar goed is ook maar net welke prioriteiten je blijkbaar hebt misschien stel ik gewoon hogere eisen aan wat ik voor onze kinderen wil....
Dat is het probleem met de mensen van tegenwoordig ze zijn nergens meer tevreden mee, in plaats van dat je gewoon tevreden hebt dat je uberhaupt kinderen hebt en dat je de kleine periode dat ze volledig thuis zijn voor ze MAG zorgen ipv zeuren en zaniken over het feit wat je niet hebt kan je beter waarderen wat je wel hebt ben je meteen een stuk gelukkiger denk ik.. maar die instelling hebben veel mensen tegenwoordig helaas, ikke , ikke, ikke en meer, meer, meer zijn de woorden die veel mensen drijven tegenwoordig.
En zo is het maar net, kijk naar het kind. En dat wordt ook erg weinig gedaan in de huidige maatschappij. Mama en papa willen of moeten blijven werken om te kunnen blijven leven zoals ze dat voor de kinderen deden en zetten de kinderen op de tweede plaats. (geldt niet voor iedereen natuurlijk maar helaas wel voor velen uit mijn omgeving) Mijn hart breekt iedere keer weer als ik die kindjes huilend uit het busje van de bso zie komen..
In JOUW perfecte wereld Geen een moeder denkt dat kinderen poppetjes zijn waar je mee kunt schuiven en draaien hoe jij wilt. En opofferingen doe je sowieso, of je wilt of niet. Dat hoort bij het moederschap. Maar het is een verschil van opvatting dat een kind 24/7 bij een moeder hoort te zijn. Dat vind JIJ. En niet elke moeder heeft dezelfde behoefte aan alleen de zorg voor een kind of tijd voor zichzelf. Dat is heel persoonlijk. Elke moeder wil het beste voor haar kind en voor jou betekent dat dat het zoveel mogelijk door de moeder(ouders? Ik mis sowieso de vader in het verhaal..) wordt opgevoed en voor de ander betekent dat wat anders.
Is er weleens onderzoek gedaan naar hoe het voor kinderen is op een BSO? Ik kan me niet voorstellen dat het niet leuk is. Vroeger moesten wij ook overblijven ( moeder was wel thuis maar was overblijfmoeder) en wij vonden dat leuk. Hoorde er gewoon bij.