Te oud begonnen aan zwanger worden?

Bij de eerste was ik 20. Was niet gepland, was een doorschietertje tijdens een anti biotica kuurtje.

Bij de 2e was is 25 en daar hebben we ruim 1,5 jaar over gedaan.

Bij de derde was ik 28 en daar hebben we RUIM 2 jaar over gedaan.

Bij dit laatste kindje was het raak in 4 maanden!!! Dat hadden we nooit verwacht. Ik was me al weer geestelijk aan het voorbereiden op jarenlange teleurstellende testen. Gelukkig was het ons nu eindelijk eens in een normale termijn gegund.

Oh en ik las dat iemand postte dat ze 25 veel te jong vind om zwanger te worden. Wat een onzin! Dat is toch afhankelijk per persoon. De een is daar eerder klaar voor dan de ander. Lekker makkelijk oordelen.

 

Ik herken deze gedachtes wel van toen wij voor de eerste gingen. Ik was toen trouwens net 29, en was nog net 29 toen ze geboren. Was snel raak dus, 2 of 3 rondes. Tot mijn eigen stomme verbazing, na jaren anticonceptie en een periode van ondergewicht

Maar wat je zegt klopt niet - het is toch niet zo dat als het niet gelijk lukt, je meteen de MMM gaat als je 'al' 30 bent? Ik geloof dat het pas vanaf 36 geldt dat je na een half jaar proberen al naar de HA kunt gaan.

Men lijdt het meest onder het lijden dat men vreest... Ik zou rond mijn 25ste echt nog lang niet klaar geweest zijn voor een kind hoor. Niet klaar met mijn vrijheid, reisdrang, en ik had ook geen vriend.

 

Er valt voor beide wat te zeggen hoor. Wij zijn nu 37 en 47 en hebben twee kinderen. Bij de 1e was ik 34 toen ik in ronde 4 zwanger werd en bij de tweede was ik 36 toen ik, wederom in ronde 4, zwanger werd.
Mn stiefdochter is 22 en is pas na 30 rondes ofzo en vele onderzoeken zwanger geraakt (na eerst ook nog 2 miskramen), alles zonder aanwijsbare redenen.

Dus leeftijd wil echt niet alles zeggen....
Hier was het trouwens niet een kwestie van mr Right "te laat" tegenkomen, maar meer een kwestie van de timing qua werk enzo.

 

@ Eliesje: wat fijn dat je zwanger bent van een vierde kindje!

Ik was zwanger toen ik 26 was, lijkt me ideale leeftijd!
Maar als je als vrouw een carrière wil uitbouwen, dan lijkt me 26 wel jong.
Maar dat is natuurlijk afhankelijk van vrouw tot vrouw.
Ik had eigenlijk eerder voor een tweede willen gaan (nu pas tweede ronde) maar job en vermoeidheid hielden me tegen.
Ik heb wel de indruk dat vrouwen er vroeger aan beginnen dan pakweg 5 jaar geleden.

Gemiddeld gezien zal een vrouw van boven 35 jaar minder vruchtbaar zijn dan een vrouw van 25 jaar, lijkt me logisch.

 

Bij de 1e was ik 30 jaar, en nu ben ik 35 jaar.
Ik heb al wel 3 jaar lang last van rammelende eierstokken, maar manlief hoorde ze nog niet

 

Dank je voor je felicitatie!

Ik ben het qua carriere niet helemaal met je eens. Want het is niet zo dat je pas carriere kan maken als je kinderloos bent en full time kunt werken.

Ik heb zelf nu bijna 10 jaar een eigen zaak (die ik wil uitbreiden als mijn jongste naar school gaat) en heb naast mijn gezin ook nog een leven als "Elize".

 

dat leeftijd gedoe vind ik ook nonsense ..mijn moeder werdt zwanger van mijn broertje toen ze 40 was! .. het duurt zoals iemand hier al heeft gezegd een tijd om zwanger te raken.. mischien voor iemand gelijk al raak en voor andere duurt het aantal jaar dat het raak is!

 

Bij de eerste was ik 22 toen ik zwanger werd, 1e ronde.
Bij de tweede was ik 24 toen ik zwanger werd, 1e ronde.

Ik studeerde full-time HBO bij de eerste, deze heb ik afgemaakt. (zonder studievertraging *schouderklopje* )
Ik heb een goede baan, volop carierrekansen ect.
Ik ben nu 27 en we zullen binnenkort voor de derde gaan.

Wat ik hiermee wil zeggen; je hoeft heus niet kinderloos te zijn om een carriere te hebben. En daarbij is carriere een relatief begrip....

 

ben pas met 35 mijn man tegengekomen en toen zijn we meteen als een gek tekeer gegaan

 

Ach ja, we zullen het niet eens worden met elkaar. Ik denk daar toch anders over. Maar dat maakt niet uit.

 

Hihihi ik zou wel willen maar de kamers zijn hierna op en ik wil toch graag dat mijn kids een eigen kamer hebben. Dus na deze gaat er bij m'n man een slotje op.

Ach en ik wil zelf ook nog zoveel dingen doen en mezelf ontplooien dat het mischien maar beter is.

Wat doe jij voor werk eigenlijk? En hoeveel kids heb je?

 

tja, ik was 28 toen ik stopte met de pil en 31 toen we onze dochter kregen. hebben er enige tijd over gedaan, of het door de leeftijd komt? wie zal het zeggen..

achteraf bekeken wou ik dat we eerder waren gestart maarja dat is achteraf.

 

Het is inderdaad zeer persoonlijk en afhankelijk van job denk ik.
Had ik voor mezelf en carrière gekozen, dan had ik zeker weten (nog) geen kind gehad.
Ik ben/was freelance ontwerper en als je ten volle wil gaan voor die job dan ben je dag en nacht bezig. Ik heb dit laten varen toen mijn dochter er was en heb gekozen voor een vaste halftijdse baan.
Ik vind voor mezelf opvoeden van kinderen belangrijker dan een voltijdse baan, ik laat mijn man wel een carrière uitbouwen
Ik zou het bijvoorbeeld nooit over mijn hart krijgen om mijn kind bij 3-4 maanden elke dag in de week bij oma of naar een crèche te brengen.

 

33 toen we begonnen,ben nu 34 en alweer bijna 35 en nog niets. Maar ben ook ernstig ziek geweest. Ik had zelf al willen beginnen op mijn 30e maar door omstandigheden kon dat niet. Iemand die ik ken is op haar 38e na 2 maanden zwanger geraakt. Natuurlijk is dit wel een grote uitzondering maar het geeft mij wel weer moed

ps: Eleonora,IVF,medische molen,waar denk je allemaal al aan Zelf ik ben daar nog niet eens mee bezig

 

Had zelf ook gedacht dat het wel even kon duren ivm leeftijd maar ik was nu op mijn 37e meteen de 1e ronde zwanger. Wel was ik al jaren gestopt met de pil dus mijn lichaam was wel zonder die hormonen. En zo is er mijn zusje die 2 jaar jonger is (35) en die is helaas al meer dan 3 jaar bezig om zwanger te worden. Weet niet of het altijd met leeftijd te maken heeft. Ik denk ook dat de zaadjes en de eitjes ook moeten matchen en dat er veel meer bij komt kijken dan alleen leeftijd. Het is ook iets chemisch naar mijn idee....

 

Behalve leeftijd speelt zoveel meer een rol, je gezondheid en die va je man. IK heb zelf endometriose en volgens de gyn behoorlijk heftig, dus moest ik maar snel beginnen, want hij vresde dat het niet via de natuurlijke weg zou kunnen.
(de endo is gevonden vanwege pijnklachten tijdens de menstruatie en cyclus ondanks pilgebruik.)
Een paar jaar na de diagnose, ik was toen 28, toch met mijn man de knoop doorgehakt. Ik wilde graag kinderen, hij nog niet, maar ja die endo..... Ik zou een operatie krijgen vanwege de pijn die ik had tijdens de cyclus, want ik mocht een half jaar zelf proberen. bleke ik paar dage voor de operatie zwanger te zijn... spontaan dus, nou die gyn was echt heel erg verbaasd. Ik was 29 toen mijn zoontje geboren werd.
Door een postnatale depressie duurde het even voor de wens van een tweede en mijn man moest natuurlijk ook willen. Ik moest van te voren al een afspraak maken bij de gyn om het een en ander door te spreken en de mirena te verwijderen, hij glimlachte en zei nou dan zie ik jullie over 6 maanden of niet? ik gaf toen al aan nee geen ivf, ik wilde geen extra hormonen vanwege de vorige keer met die pd. maar nog geen vier maanden later zat ik al bij hem voor een echo, want ik was gewoon zwanger geworden. Ik was toen 32 en 33 toen mijn tweede werd geboren.
Hij vindt het nog steeds ongelooflijk, dat ondanks mijn endo ik toch gewoon spontaan zwanger raakte.
Hier was het gewoon ondanks de endo supervruchtbaar dus!
enne ed leeftijd maakte dus niets uit....

 

Ik was 25 toen we begonnen en 25 toen we ons knulletje kregen.
Ik keek heel erg uit naar een kindje en heb tijdens m'n zwangerschap m'n masterscriptie geschreven en toen onze knul een half jaar was m'n diploma in ontvangst genomen.

Mijn man werkt en we hebben het heerlijk met z'n drietjes (en hopelijk binnenkort met z'n 4tjes ). We hebben het financieel goed, niet overmatig, maar ik heb me er nog geen dag druk om gemaakt dat dat een probleem gaat worden.

Vruchtbaarheid is voor ons dus niet een probleem. Wel was het voor ons even schrikken met de 20-weken echo. Dan denk je ook: ach, we zijn jong. Maar ons ventje had transpositie van de grote vaten, een ernstige hartafwijking. Dat is nu helemaal verholpen, maar het betekende wel een keizersnede, intensive care en een operatie. Des te groter vinden wij het wonder van onze altijd vrolijke vent en zijn we dankbaar voor de medische kennis in dit land! Maar ook wat dat betreft zegt leeftijd dus niet alles!

lfs