Mijn schoonmoeder woont lekker ver weg zeker 3,5 uur vliegen dus die zie ik godzijdank niet vaak vreselijk mens vind ik het!
Wat erg.. Nee, zo doet mijn schoonmoeder niet. Ze is anders. Knap dat je er op deze manier een stokje voor hebt gestoken. Hoe reageerde je man hierop? Dankje voor het delen van je verhaal en ik wens jullie toe dat het snel een vage herinnering wordt.
Ik heb een leuke schoonmoeder die soms iets te weinig rekening houdt met ons. Autoootje scheef parkeren, dat ze gelijk 2.5 plek in beslag neemt. En de buren maar klagen, ze doet er alleen niets mee. Laat bellen omdat zij niet kan slapen. En ze kan niet echt relativeren. Maar verder is ze geweldig!! Mijn vriend's schoonouders daarintegen zijn verschrikkelijk.
Ik zeg ook kan niet.. Ik zie mijn schoonmoeder pakweg 2/3 keer per jaar, bij verjaardagen van onze kids, verjaardagen waar ik echt niet onderuit kan en begrafenissen. De enige reden dat we nog contact met ze hebben zijn de kids, ze hebben al een heel kleine familie en dat vind ik anders zo sneu.
Mijn schoonmoeder is geestelijk ziek. Dit zegt zij ook zelf, dus dat scheelt. Ze weet wel erg goed wat ze zegt en doet. Ik heb haar keer op keer weer een kans gegeven, als ze mij uitschold voor hoer, slechte invloed, dat ik nooit geboren had mogen worden etc. Nah, ik kan wel wat hebben. Dus voor manlief toch telkens een 2e (100e) kans gegeven. Eingenlijk was ik er klaar mee, tot ik vorige week te horen kreeg dat hij met onze zoon daar naar toe ging. Mijn moeder gevoel kwam omhoog. Ik zou mee gaan, ik moest hem beschermen.. Het is een te lang verhaal om allemaal te beschrijven, dit is een 'korte' versie van wat er zondag gebeurd is. Maar er werden steeds opmerkingen tegen ons zoontje gemaakt 'Ja wie ben ik nou he. Nou ik ben oma, maar ja.. Mama komt nooit zoveel langs hier he.' (toen kreeg ik kippenvel; Je kunt zelf toch ook de bus pakken??) Vervolgens; 'Ja oma is daar best verdrietig om. Rare mama.' (Toen keek mijn man me aan en heb ik netjes Mick bij haar van schoot gehaald, aangezien ze een 'dreigende' toon aannam. En toen kwam het; kleine man begon te huilen, dus wij zeggen; we gaan richting huis, krijgt hij zijn fles en gaat ie lekker slapen. Zeg zij; 'Dat kind $) jankt straks ook nog wel!' Dus ik zeg 'netjes'; Dat kind heeft honger, dus wij gaan.' (Wat was ik kwaad!! Zo praat je niet over mijn kind..) En toen kwam het; Waar ik het lef vandaan haalde om haar zo brutaal te behandelen, dat ik op moest rotten uit haar huis etc. Toen heb ik, zo netjes als ik toen nog kon, gezegd dat het voor mij nu echt klaar is. Ik haar niet meer wil zien. Dat ze eerst aan zichzelf zal moeten werken en in moet gaan zien dat dit niet goed is. Daarna heb ik tegen mijn man gezegd dat ik echt niet wil, dat de kleine man daar naar toe gaat. Misschien niet eerlijk van mij, maar ik ben zo bang dat ze hem iets aan doet. En ik weet dat ze daar toe in staat is, al is het alleen maar het dreigen. Want toen zij zwanger was van mijn man, heeft ze gedreigd zichzelf van een hoge trap te gooien. (Ze stond al boven.) Maar goed, voor het een te lang verhaal word (jaja.. Nog langer ) dit is dus mijn schoonmoeder.. (het kan voor sommige overdreven overkomen dit bericht, maar ze is echt link als ze zo is..)
Mijn schoonmonster leek regelrecht uit hel te komen! Toen onze dochter geboren was is ze gelukkig volledig omgedraait! Ik hoop ook dat het zo blijft!!!
Ik heb ook zo`n leuke, verplicht dit verplicht dat. We krijgen babyspullen van haar en zij wil ze geven als de kleine er is. Maar dat is niet handig. Waar moet de eerste nacht de kleine slapen (stel hij word s`nachts geboren) ik wil dat soort dingen hier hebben staan. En zij gaat een bedje kopen zodat wij een keer op vakantie kunnen zonder de kleine.Na 5x gezecht te hebben wil ze nog niet luisteren. wij gaan niet op vakantie zonder de kleine en flesje geven wil ze ook daarom moet ik maar flesvoeding geven. terwijl wij borstvoeding willen geven. Grrr bemoei je er niet mee, het is ons kind. Als je ergens over wil bemoederen neem zelf nog een kind.
Wij hebben al 2 jaar geen contact meer met mijn schoonmoeder en dat is niet voor niks... Als het aan mij ligt zal er ook zeker geen contact meer gaan komen. Mijn vriend denkt hier op het moment net zo over.
Ik heb gelukkig een redelijk normale schoonmoeder. Ze heeft haar eigenaardigheden maar ja dat heeft iedereen. Wel heb ik het idee bij haar dat ze alleen maar aardig tegen mij doet omdat ik met haar zoon ben getrouwd. Merk vaak aan kleine dingen dat ze mij passeert. Bv, als we gaan winkelen dan krijgen de kinderen en man iets leuks maar ik krijg nooit iets. Ze zijn nu toevallig voor een tijdje weer bij ons en strijkt ze graag maar mijn kleding laat ze gewoon in de mand liggen. Ik ga me er verder niet druk over maken want het zijn maar kleine onbenullige dingen.
Ik vind het wel heftig als ik sommige verhalen lees. Echt jammer dat het in families er zo aan toe kan gaan. Het kan namelijk ook heel leuk zijn met elkaar. Sterkte met jullie schoonmoeders!
Dat klinkt ook wel echt heftig... Ik hoop dan dat het blijvend veranderd is. Wel typisch dat ze zo is omgeslagen met de geboorte van jullie dochter. Blijkbaar heeft ze toen gezien wat echt belangrijk is.
NIet overdreven maar heel heftig. Als je in zo'n situatie zit neem je noodgedwongen beslissingen. Je kunt niet anders en je moet dan bedenken wat het beste is voor je kind.
Mijn schoonmoeder is té lief.. En daar krijg ik het een beetje benauwd van. Ik ben heel zelfstandig opgevoed en gegroeid. Op mijn 17 het huis uit e.d. Mijn partner, is op zijn 27ste pas het huis uit gegaan. En is tot die tijd vertroeteld door zijn mama. Op het begin moest ik er erg aan wennen. Maar nu kijk ik er doorheen. Niemand is perfect. Mijn schoonvader, die is pas erg! ( Zie oud topic )
Tja... ik heb er gewoon niet zoveel mee en ik denk dat het vooral door het leeftijdsverschil komt, we schelen bijna 40 jaar! En ze is niet m'n echte schoonmoeder, maar de vriendin van m'n schoonvader die pas later is komen kijken. Ze houdt er soms nogal aparte opvattingen op na die helemaal niet stroken met de mijne, kan heel raar uit de hoek komen ook... Ze zal het allemaal vast niet naar bedoelen, we zitten denk ik gewoon niet op dezelfde golflengte ofzoiets.
mijns choonmoeder en kzelf zijn ook geen vriendinnen. Ze bedoeld het wel goed allemaal maar ze bemoeid zich eigenlijk overal mee... En buiten dat vind ik haar onvoorzichtig met mijn kindjes.. heb het al vaak zat gehad dat ze met een schaar liepen ineens of met een naald die op de grond lag. Ze hebben geen traphek maar na lang gezeik nu een plank voor de trap. Tsja en wat jou verhaal betreft, de volgende keer dat je om je kind vraagt en er word nee gezegd, dan zeg je gewoon heel kalm.. Ik heb u zeker niet goed verstaan? is het antwoord dan nog nee raap je je spullen bij elkaar en vertrek je.. net zo lang totdat het in die hersenpan doordringd
Vorig jaar is mijn schoonmoeder overleden en dan besef je pas hoeveel een schoonmoeder voor je heeft betekend..ook ondanks alle irritante eigenschappen want die had ze zeker..Daar moet je echt niet teveel aan blijven vasthouden hoor! Probeer de goede dingen te zien..uitzonderingen van extreem moeilijke schoonmoeders daargelaten dan he.. Ik heb ook geen moeder meer dus mijn schoonmoeder was de laatste 3 jaar nog een beetje moeder voor me..ik hoor regelmatig vriendinnen klagen over wissewasjes betreft hun schoonmoeder die eigenlijk enkel handelen uit liefde en krijg dan toch wel een beetje kromme tenen..
Mijn schoonmoeder is een tof mens,beetje overbezorgd maar verder prima mens hoor. Ik heb eigenlijk nog nooit een nare schoonmoeder gehad