bah bah bah zit echt de laatste minuten weg te kijken. Wat duurt deze dag lang! Net in de pauze een zak met van die zure beren gekocht bij de Kruidvat, zo zuur dat mijn kaken er van samentrekken. Lekkerrr
@Cupido: oh lekker is dat he?! Ik ben ook gek op zuur in mn zwangerschap! Ik haal altijd van die zure groene "appel" ringen bij de Lidl, ook errug lekker!!!!
Zo ik ben weer klaar met huilen, voel me echt verschrikkelijk K*t en negatief vandaag... Iemand een tip om met beter te voelen. Ik geloof dat ik nu echt last heb van mijn hormonen
Over gevoelens: ik ben er wel van overtuigd dat we het gaan redden samen, bij Joosje liep ook alles vanzelf eigenlijk. Alleen door ons leeftijdsverschil (26 jaar verschil voor degenen die dat nog niet wisten), ben ik soms bang dat ik er jong alleen voor sta. Heel akelige gedachten en nergens voor nodig, maar ja, soms... Zou niet weten wat ik zonder die lieve schat zou moeten. Vooral in mijn periode van ziek zijn (Meniere) heeft hij er altijd voor 200% voor Joosje, het huishouden, mij, zijn werk etc. gestaan. Zo knap en dat op zijn leeftijd. Komt bij dat ik wat depressief werd (ook door het vele ziek zijn etc) en zelfs daar ging hij perfect mee om. Werkelijk alles kon ik tegen hem zeggen, mijn diepste gevoelens, angsten, ook al waren ze soms te belachelijk voor woorden. Zo fijn, hij heeft me er echt bovenop geholpen toen. Andersom natuurlijk ook, wij zijn zo'n éénheid. En dan denk ik wel eens, waarom is hij niet gewoon 20 jaar jonger. Niet om zijn 58 lentes want dat maakt me helemaal niets uit, maar gewoon omdat ik nog heel veel jaren met hem wil genieten en hem niet kan missen. Zucht... love of my life, echt waar. Kan ook wel huilen als ik dit zo schrijf, omdat die gelukzalige gevoelens zo kunnen wisselen met angst etc. Financieel is het niet heel ruim, maar die keuze hebben we heel bewust gemaakt. Allebei partime werken (in de zorg dus geen groot salaris), veel tijd voor Mick en Joosje (en dit wonder) en genieten van het leven. Dus daar maak ik me geen zorgen over, we redden het prima. En we leven van de liefde, hihi. Het leven is zo breekbaar, soms ben ik zo bang dat ons geluk ineens weg is. Daarom meiden: GENIETEN!!! Liefs van mij!
@leske, jeetje, je hebt me weer aan het huilen gebracht! Wat mooi om te lezen...... Jullie gaan het redden! liefs pioentje
Heej meid, Wilde je niet aan het huilen brengen hoor, maar dank voor je compliment. Soms zijn er van die dagen, dat je om alles kunt huilen. Gewoon lekker huilen en als je de behoefte hebt, deze gevoelens delen met je mannetje. Huilen lucht mij vaak wel op, daarna kan ik er weer tegenaan. Er gebeurt nu ook zo veel, met je lijf, met je gedachten, met je toekomst. Allemaal geweldig natuurlijk, maar anderzijds ook spannend en onbekend. Mijn levensmotto is "Als je liefde hebt, heb je alles." En dan komt het dus ook goed. Liefs, Leske
Leske: leeftijd maakt geen verschil, als je maar gelukkig bent samen en van elkaar houdt. Mag ik vragen hoe oud jouw vriend/man is? Ik ga nu ff lekker eten bij mn ouders, en neem meteen even de Angelsounds mee, zodat zij ook het hartje kunnen horen! liefs!
Heej meis, Ja hoor, dat mag je vragen. Ik ben 31, Peet is 58. Leeftijd maakt idd niks uit, alleen is het soms beangstigend. Maar gelukkig denk ik daar 99% van de tijd niet aan hoor en geniet ik idd van de liefde en het geluk op ons pad. Lekker eten bij je ouders, wij gaan zo heerlijk mosseltjes met friet eten, mjammie!!!
Leske, mooi gezegd "geniet van het leven" (maar soms wel lastig). Heerlijk om zo'n man te hebben die er op goede en slechte momenten er voor 200% is. Het kan altijd mis gaan, maar ook die vrouwen en mannen komen er door. Mijn man is chronisch ziek, ik herken je onzekerheid enigzins met het misschien er vroeg alleen voor staan. Hier is de ziekte gelukkig niet dusdanig ernstig dat dat nu nog zomaar kan gebeuren. We hebben er vorig jaar bij stil moeten staan toen hij met spoed werd opgenomen. Achteraf bleek dat hij geen halve dag later had moeten komen, dan was hij er niet meer geweest. Hij heeft toen te horen gekregen dat hij de ziekte van Crohn heeft. Dit was vorig jaar een week voor de 1e verjaardag van onze dochter. Hij lag in het ziekenhuis en is 1 dag voor haar verjaardag "ontslagen". Hij stond erop om thuis te zijn dus . Sindsdien zit hij aan vrij heftige medicijnen, maar ze krijgen het helaas nog niet onder controle. Ons leven is ook aardig op zijn kop komen te staan.
warm bad nemen. Daarna lekker met een kop thee met tijdschrift of goed boek op de bank onder een dekentje kruipen. Even tijd voor jezelf nemen. Andere optie gewoon laten komen die tranen. Kan heel erg opluchten .
@cupido, thanxs lijkt me een goed plan een warm bad! Het huilen lucht ook wel op maar het kost zoveel energie... Jeetje heftig zeg, de ziekte van crohn dit heeft absoluut veel invloed op jullie leven. @leske, mooie woorden, ik ben het met je eens, ik ga er nog wel eens aan voorbij.... Niets is belangrijker als liefde en gezondheid.
@ gabrielle, het is natuurlijk ieder voor zich, maar wij vinden het leuk om samen dit ''geheimpje'' te hebben en om te horen hoe iedereen reageert. Laat ze maar lekker vissen, eigenlijk dezelfde reden die Seth destijd had. Je kunt er ook voor kiezen om het niet te weten of wel te weten maar te zeggen dat je het niet weet. Beide keren is het je eigen keuze. Door het zelf wel te weten en anderen niet, houd je nog steeds die verassing voor je omgeving. @ Frenzy, die onzekerheid heb ik ook. Financieel gezien hebben wij het best goed, maar toch zie ik allemaal beren op de weg. En wat ik allemaal moet laten (de verre reizen, weekendjes weg, spontaan uiteten kunnen gaan etc). Het komt allemaal goed, dat weet ik ook wel (zal ook wel moeten), het is meer het onbekende denk ik.
Hier ook vaak wat zorgen. Komt ook omdat in het begin van onze relatie mijn vriend veel (financiele) zorgen had om zijn moeder en familie in het buitenland. Eigenlijk is dat heel lang niet anders geweest. Gelukkig gaat het de laatste jaren weer goed en ben ik trots op onze sterke liefde die dit alles overwonnen heeft. (al heb ik wel eens gedacht: waarom kon ik niet gewoon op een Nederlandse jongen vallen die hier gestudeerd heeft en niet voor familie hoeft te zorgen?) Ik ben ook trots op mijn sterke vent, die pas sinds zijn 22ste hier woont, een MBOopleiding heeft afgerond en ondanks al zijn eigen zorgen enorm goed voor mij en nu ook onze zoon zorgt. Na de geboorte van mijn zoon zat ik tegen een PND aan, maar ook daar zijn we weer bovenop gekomen. Ik merk dat ik nu steviger in mijn schoenen sta en vermoed dat het me dit keer niet zal gebeuren. Maar idd, hormonen kunnen rare dingen met je doen. Vandaag een drukke maar hele leuke dag gehad. Een september 2008 mama kwam met haar zoontjes op visite. We zijn naar de dierentuin geweest. De jongens konden het goed met elkaar vinden en wij hebben lekker kunnen kletsen. Nu wel moe....
Tjee, dat is idd ook niet niks. Ik ken de ziekte, mijn zwager en neefje (zijn zoon) hebben het en mijn zwager heeft net ruim 3 weken in het zkh gelegen met ontzettend veel ontstekingen in zijn darmen. Gelukkig gaat het nu wel weer. Bij zijn zoon is het gelukkig wel onder controle met Remikade, een medicijn. Ken je dat? Dat gaat gelukkig heel goed, die knul is begin 20, heel erg als zo'n ziekte zich dan openbaart. Dan besef je idd dat liefde en gezondheid de belangrijkste dingen zijn in het leven. Nou meid, ik hoop dat voor jouw man ook snel het goede medicijn gevonden wordt. Dat scheelt een hele hoop. Liefs...
@Leske, oh wat rot zeg! bah 3 weken!!! wat hebben ze gedaan mag ik vragen? Hij gebruikt inderdaad remicade, om de 8 weken. In het begin zagen we echt resultaten. Toen zat hij ook nog aan een stootkuur Prednison. Dat mag je niet te lang gebruiken. Hij heeft momenteel nog steeds ontstekingen en die gaan maar niet weg. Nu dus ook weer aan de entocort. Werkt ook nog niet. Het is echt slopend. We zijn bang dat hij geopereert moet worden om de ontsteking weg te halen. Mijn man is 25... veel te jong allemaal!
Heej, Hij lag daar omdat hij ontzettend veel bloed verloor en heel erg veel afviel. Hij was echt doodziek. Hij heeft via het infuus Prednison gekregen. Hij zat echt 50 keer per dag op het toilet, heel, heel erg. Het gaat wel wat beter nu, maar hoorde net van Peet dat zijn bloedwaardes nog steeds niet goed zijn helaas. Hij is ook constant doodmoe. Erg sneu. Ons neefje is een aantal keer geopereerd aan de ontstekingen idd. Heeft toen ook weken in het zkh gelegen. Sindsdien is het bij hem goed onder controle. Bij mijn zwager is het trouwens ook 12 jaar super goed gegaan. En ineens, na al die jaren, was het er weer. Dus gelukkig kan het ook heel lang goed gaan zie je wel. Nou, lekker slapen! Leske
@ Leske, wat heb je dat mooi geschreven zeg op de vorige pagina. Jeetje de tranen staan in mn ogen. Maar ben dan ook zo snel emotioneel, hormonen he maar idd. GENIETEN! Soms moet je daar aan herinnert worden! @geslacht, wij willen dolgraag weten wat het wordt, en dat mag de rest van de familie ook weten geen probleem. @sex, is wat minder geworden maar dit omdat we óf geen tijd hebben óf te moe zijn. Maar het is wel heerlijk ontspannen hoop dan ook dat we het lang kunnen blijven doen met die dikke buik straks en de ongemakken haha. Nou hier een heftige 2 dagen achter de rug. Mn oom belde me op, op mijn werk van de week dat de kleine van toen 2 dagen oud was opgenomen in het ziekenhuis. Dit omdat hij sinds hij thuis was geen slok gedronken had! Nichtje moest opgevangen worden vanuit school, en mijn tante natuurlijk ook want de kraamverzorgster was meegegaan omdat zij beter kon verwoorden wat ze heeft waargenomen. Helaas moest Boyd een nachtje blijven slapen en is hij helemaal gecheckt. Niets kunnen vinden, alleen slijm in de longen want hoorde dat ze na de geboorte het slijm niet meer weghalen? Heel vaag... Anders was dit helemaal niet nodig geweest. En een kraamtijd zonder je baby in huis is heel heftig zeg. Gelukkig is hij gister weer naar huis gekomen! En drinkt hij nu wel goed!! @zorgen, hele verademing om te lezen dat ik niet de enige ben. Omdat het bij ons ook helemaal niet gepland was, (ja liever over 2/3 jaar) ben ik soms bang dat ik er nog niet klaar voor ben. Of het misschien niet aan kan. Heb er wel onwijs veel zin in, en vind het heel leuk en spannend allemaal. Moet het maar op me af laten komen denk ik, dan zal het wel goed komen! Nou prettig weekend, ik ga back to work, en morgen helaas ook! Lekker druk weekend dus!
Even snel een reactie; @ Leske; mooi geschreven, liefde kent geen leeftijd, en zo mooi om te lezen dat je zo gelukkig bent met je vent, zo hoort het ook! En idd meid, nu genieten, niet stil staan bij de toekomst, daar schiet je niks mee op. @ Eva; mooi om te lezen dat jou vent zich zo heeft moeten profileren en dat zullen jullie het zeker niet altijd makkelijk gehad hebben, maar ik ben ervan overtuigd dat samen door moeilijke tijden gaan je samen sterker maakt! @ Pioentje; knuffel voor de traantjes, hier ook een huilbal... Maar idd tranen lekker laten gaan.... @ Stephanie; wat schrikken van je neefje, fijn dat hij nu weer thuis is. @ allen; ben blij om te lezen dat we allemaal zorgen hebben, uiteindelijk weet ik best dat we het allemaal gaan redden en dat geld ook voor jullie allemaal. Het zal wel een combi zijn van vrouwelijke zorgen met gemixte hormonen..... Fijne dag allemaal!
Zo meiden, ik ben ff een paar dagen druk geweest maar hier ben ik weer even! @Leske: idd wel een groot leeftijdsverschil, maar wat maakt het uit?! Ik denk dat jullie daar weinig van merken... Lekker genieten met zn 3en (straks met zn 4en!)