Ik ga bevallen in het weekend dat de kindjes ( 3 en 6) van mijn vriend er zijn? (ze zijn er maar2x in de maand maar ik vind dat er wel rekening mee gehouden moet worden) De relatie tussen ons en de moeder is echt een drama! Wij zien ze dan wel om het weekend maar er hoeft maar iets te gebeuren in mevrouw haar hoofd en zij stopt met de regeling. De laatste keer hebben wij de kindjes 3 maanden niet gezien, gerekend vanaf de dag dat hij haar vertelde dat wij zwanger zijn (toevallig!). Wij zijn al 2 jaar lang bezig met de een na de andere rechtzaak, dwangsommen, politie aangiftes etc. etc. Nu zien wij ze dus sinds kort weer, en hebben wij haar laten weten 1 Januari uitgerekend te zijn, met het verzoek of wij dan onderling iets kunnen "regelen". Bijvoorbeeld , als het gaat beginnen dat zij de kinderen ophaalt (kan ook 's nachts beginnen natuurlijk maar dat zij ze dan 's ochtends vroeg ophaalt) Ik zie het niet zitten namelijk dat wanneer ik lig te puffen en te kreunen in het ziekenhuis, dat mijn vriend zijn 2 kinderen moet "vermaken". Tevens vind ik ook niet dat kinderen van die leeftijd hier bij horen te zijn. Ook de moeder zal dit niet goed keuren. Naar zijn moeder kunnen ze gewoon niet, het mensie is echt te oud en niet in staat om voor ze te zorgen. Naar mijn moeder ? Nee dat wil ik niet, ik krijg mijn eerste kind mijn moeder haar eerste kleinkind. En zo vaak ziet zij zijn kinderen niet dus dat gaat 'm niet worden. Buiten het feit dat zij (de moeder) al 2 jaar lang "zeurt" dat mijn moeder niet hun oma is, dus ook dit zal bij mevrouw niet in goede aarde vallen. Kinderen zijn overigens wel gek op hun stief oma. Vrienden/kennissen die zijn kindjes kunnen/willen/mogen(van de moeder) opvangen zijn er gewoonweg niet. Wij denken zelf zoiets van, als het begint bellen we haar op met een of andere smoes en brengen dan zelf de kinderen maar terug ( 20 min heen 20 min terug) het moet maar, echter zit zij zo verrot in elkaar dat wanneer zij enig zins vermoed dat het terug brengen met de bevalling te maken heeft zij "niet thuis geeft". Kortom madame is gewoon verschrikkelijk moeilijk en absoluut niet mee te overleggen in dit geval, haar antwoord op ons smsje met evt. wat te "regelen" was dat wij zelf maar een oplossing moesten zoeken voor ons probleem?! Wat nu? Ik neig naar "gewoon een maand afzeggen", wij zouden absoluut niet weten hoe anders? Het vervelende is alleen dat wij de kinderen dan met kerst ook niet hier hebben, dat vind ik (mijn vriend ook natuurlijk) weer erg jammer. Iemand misschien een idee ?!
ooh das lastig zeg :S maar denk dat je idd met de moeder zou moeten afspreken en evt op papier vastleggen dat waneer het zover is zij de kindjes komt halen en het weekend dan evt verschoven wordt zodat ze hun broertje/zusje toch snel kunnen zien . en heel goed uitleggen aan de kindjes hoe het zit en als ze dan toch niet thuis geeft alleen om te jennen miss toch overwegen om je moeder in te schakelen -weet niet of ze bij de bevalling is ? - enzodra je bevallen bent dat zij de kindjes meeneemt om het kindje te begroeten . voor jou is het je eerste kindje maar voor je vriend dus de derde lijkt me voor hem ook fijn als hij dan alle 3 zijn kindjes bij zich heeft .
Het op papier zetten hadden wij ook aan gedacht ja, het punt is dan weer dat zij zich hier inprincipe niet aan hoeft te houden. De regeling m.b.t. om het weekend die 2 jaar geleden al op papier stond hebben wij ook middels een zaak of 4, een dwangsom en talloze aangiftes moeten afdwingen. Mevrouw is niet makkelijk haha (ja ik lach er maar om...) Het probleem bij mijn moeder is, dat zij in de een bejaardentehuis werkt met ontzettend weinig personeel en dus niet zomaar van haar werk weg kan. Ze werkt tevens ook wisseldiensten. En het klinkt misschien heeeeel lullig maar mijn vriend heeft zoiets van als zij niet mee werkt dan zeg ik ze maar af. Niet omdat hij er geen moeite voor wil doen hoor, maar zij bezorgt hem al zoveel stress en ook hij wil er tijdens de bevalling volledig voor mij zijn en zich hierom niet druk hoeven te maken. Ook is het probleem dat zij de kinderen heel erg betrekt in onze perikelen en ook daarom wil hij ze eigenlijk gewoon af zeggen. Sorry af zeggen klinkt zo bod, maar hoop dat je begrijpt hoe wij het bedoelen.
Ik begrijp je woede. Maar als zij zegt dat het jullie probleem is, mogen jullie het toch ook oplossen? Dan moet ze niet ineens jullie oplossingen afkeuren. Hebben jullie fijne buren die op willen passen? Een (schoon)zusje? Een kindje van 6 snapt heel veel, dat valt uit te leggen denk ik. Die weet ook denk ik heel goed dat je een kindje gaat krijgen. Als ze dan een maand niet mogen komen, denken ze misschien dat het komt door de baby, dat wil je ook niet toch?
Hartstikke fijne buren ! Ook zij kent de buren, zij heeft hier gewoond. Echter is de buurvrouw "afgekeurd" door haar (was eerst een vriendin) aangezien de buurvrouw het te ver vond gaan wij zij allemaal beweerde over ons, en dus in een rechtzaak tegen haar getuigd heeft. Helaas is de buurvrouw gek op kinderen zolang ze bij haar uit de buurt blijven ff vind zij leuk maar oppassen nee dat doet zij niet!. Twee broertjes beide geen ervaring met kinderen van die leeftijd en beide erg druk met school/werk. Nee wij willen absoluut niet dat zij denken dat het door de baby komt.Maar zoals jij al zei en kind van 6 snapt veel. Dus wanneer wij tot een beslissing zijn gekomen, zullen wij haar deze uitleggen ook wanneer dit betekent dat wij elkaar 1 maand niet zullen zien. Het grote probleem is gewoon dat mevrouw alles afkeurt zodra het haar niet aan staat of wanneer zij zelf een rottige dag heeft , dat reageert zij dit af op ons d.m.v.dreigen met het ontnemen van de kinderen en/of zoals eerder gedaan door laten schemeren bij een rechter dat zij denkt dat wij de kinderen mishandelen ?! Eigenlijk zien wij dus als enige optie de kinderen (vooral die van 6) goed uit te leggen dat wanneer de baby komt etc. etc. dat zij dan even niet kunnen komen (omdat ik in het ziekenhuis lig ofzo) wij maken er altijd wel een Jip en Janneke verhaal van zodat zij het begrijpt, wij betrekken echter nooit en te nimmer haar moeder in ons verhaal! Haar mama is de beste en de mooiste bla bla bla haha als kan ik af en toe d'r nek wel omdraaien, maar ja daar kunnen de kindjes niets aan doen ! Wij zullen dit "goed maken" d.mv. verwennerij (sja ze zien papa alleen in het weekend dus ik vind dat zij dan altijd lekker verwend mogen worden) Die van 6 vind het geweldig om met de tram (kent zij thuis niet) naar de bioscoop te gaan met papa zonder haar broertje van 3, zij wil graag papa voor zich alleen op momenten. Dus ik denk dat wij het op die manier maar moeten doen.!?
Heeft je vriend het gezag? Zo ja, dan mag hij helemaal zelf beslissen aan wie hij de kinderen toevertrouwt, als ze bij jullie zijn. Als zij niet wat wil regelen, voor dat moment, dan verliest ze daarmee ook haar recht op inspraak. En ik zou er toch voor kiezen om zelf opvang te regelen... Juist omdat ze de omgangsregeling zo frustreert. Ik zou haar geen stok geven om mee te slaan... Een backup plan maken, in de wetenschap dat je gaat bevallen als de kinderen er zijn echt heeeel klein is, en dat de opwinding waarschijnlijk gewoon niet nodig is. Wel heel jammer voor je dat het zo moeilijk loopt... Dit soort stress kan je er gewoon niet bij hebben. Onze situatie is vergelijkbaar (twee kinderen van toen 6 en 3), maar ik werd uiteindelijk ingeleid met 38 weken. De datum stond al twee weken voor die tijd vast, en wij hebben met de moeder afgesproken dat ze een nachtje langer bij haar bleven. Als mijn bevalling heel lang zou duren, zouden ze daarna nog een extra nachtje kunnen blijven. Dat scheelt een heleboel stress...
Wat een zorgen he, ik heb me hier ook mijn hele zwangerschap druk om gemaakt en mijn kraamweek was door de siefkids ook echt niet onspannend. Wj hadden in goed overleg met de moeder afgesproken dat, mocht de baby geboren worden in of net voor een weekend/woensdag bij ons dat zij de kids zou houden. Ik ben uiteindelijk na een behoorlijk traumatische bevalling van drie dagen (inleiding) op zondag bevallen. Omdat onze baby een hersenschudding aan de bevalling had overgehouden en absolute rust nodig had was zelfs kraamvisite de eerste week verboden. De ex van hubby die vooraf had gezegd mee te werken in de kraamweek deed dit toen puntje bij paaltje kwam totaal niet, in tegendeel. Toen hubby de situatie aan haar uitlegde en vroeg of ze de kids voor 1 keer op woensdag thuis wilde houden ivm de hersenschudding van de kleine begon ze te schreeuwen dat ze wel wist dat hij zijn oude kids zou vergeten als ze baby er was enz. En dat we ze nooit meer te zien zouden krijgen. Kutwijf!!! (Sorry, ik word weer boos) Uiteindelijk heb ik de jongens 5 van de 8 kraamdagen gehad, heb me dus grotendeels met de beeb opgesloten in mijn kamer met het slot erop voor de nodige rust en zodat ik zonder storen aan de bv kon werken. Jullie begrijpen wel dat na deze ervaring ik helemaal NIETS meer voor hun moeder doe Ik praat waar ze bij zijn heel aardig over haar maar hun was geef ik ongewassen mee en een dagje, wat, een uurtje eerder brengen komt standaart niet meer uit. Ik weiger!
@ CVM: Wat een rare vrouw... Zij moet wel heel onzeker zijn, als ze niet begrijpt dat een baby met een hersenschudding gewoon even wat rust nodig heeft, en dat dat niets met de liefde van jouw man voor zijn kinderen te maken heeft.
Ja hij heeft gezag, echter werkt het niet zo dat hij bepaald aan wie hij de kinderen toevertrouwt. Ja op het moment zelf wel, helaas worden wij dan wanneer het mevr. niet bevalt achteraf "gestraft". Dit soort stress kan ik er zeker niet bij hebben, dus aan de hand daarvan denk ik toch dat wij 2 weekenden hoe rot het ook is af zullen moeten zeggen. Wat fijn dat jullie wat met de moeder hebben kunnen afspreken, wij hopen ooit ook zo met elkaar om te kunnen gaan, zeker in het belang van de kinderen.
Juist zo zal het bij ons ook gaan, als zij nu in een goede bui beslist de kinderen op te halen zodra "het" begint, weet ik nu al bijna zeker dat zij op het daadwerkelijke moment lastig zal doen en nee zal verkopen. Daarom is een afspraak maken met haar echt geen doen. Het is hier ook iedere vrijdag maar weer afwachten of de kinderen bij het ophalen thuis zullen zijn, en/of dat wij vrijdag ochtend een sms ontvangen dat zij niet komen. Na 2 jaar na mevr. haar pijpen gedanst te hebben, denk ik ook daaag! En hoe rot het ook is om de kinderen af te zeggen, is dit eigenlijk de beste oplossing. Ik krijg mijn eerste kind, dus voor het eerst in 2 jaar danst zij maar naar mijn pijpen. Wij denken en doen altijd in het belang van de kinderen, en het afzeggen zal in hun belang zijn. Beter als een gestreste vader en/of stiefmama tijdens de bevalling en/of een moeder die hun afsnauwt omdat zij terug naar huis moeten ivm de bevalling of iets dergelijks.
Jeetje joh, wat een moeilijke ex! Wat Mrs Hair ook al aangeeft: jouw vriend/man mag bepalen bij wie hij de kids onderbrengt in zijn weekenden. Omdat zij daar achteraf moeilijk over doet, zou ik zelf het volgende doen: haar vooraf de keuze geven. Dus bijvoorbeeld zeggen: De kids hier aanwezig tijdens een bevalling, dat kan niet, dat is niet goed voor de kinderen en kunnen wij er zelf niet bij hebben op dat moment, (want ik ken weinig mensen die hun oudere kids tijdens een bevalling thuis laten, of je moet 's nachts liggen bevallen en de kids slapen erdoorheen). Om die reden hebben wij twee opties bedacht: optie1: als de bevalling begint in een weekend dat de kids er zijn, brengen wij ze naar die-en-die om op te passen. optie2: papa brengt ze terug naar mama en het eerstvolgende weekend komen ze weer als normaal, (of je moet de optie hebben om ze nog even op te halen als de bevalling voorbij is, zodat ze hun nieuwe broertje/zusje kunnen zien). Wij hebben hier altijd gemerkt dat het geven van 2 keuzes erg fijn werkt: er kan dan altijd nog een alternatief gebracht worden door haar, maar dan is vooraf duidelijk welke keuze zij maakt. Ik zou overigens communicatie daarover per mail doen, ook omdat je zaken dan zwart-op-wit hebt en in een rechtszaak sterker staat. Want eigenlijk is het bij jullie al zover dat ik allang tegen manlief gezegd zou hebben: span maar een zaak in om ze bij ons te krijgen, dit soort ge-emmer zou ik niet eindeloos mee door gaan....
Wij hebben op dat vlak trouwens gelukkig geen problemen. Nu was de ex van mijn man zelf al een keer bevallen van een halfzusje van hun kids, voordat Thirza ooit geboren werd, en hadden wij heel gemakkelijk gedaan, (kids gehaald en gebracht rondom de tijd dat zij uitgerekend was, omdat ze het vervelend vond als haar nieuwe man 3 kwartier van huis zou zijn als bij haar de bevalling mogelijk zou beginnen, enz enz). Maar hier begon de bevalling van Thirza dus idd precies in een weekend dat de kids zouden komen: vrijdag op zaterdag middernacht begonnen de weeen en dus heeft mijn man zaterdagsochtends heel vroeg de kids afgezegd en afgesproken dat ze met opa en oma opgehaald zouden worden zodra Thirza geboren zou zijn en opa en oma zouden komen kijken. Het weekend hebben wij toen 1 week verschoven, (waardoor ze dus twee weekenden achter elkaar kwamen, ipv een week ertussen). Dat kon gelukkig allemaal. Vond dat zo al wel genoeg geregel.... (en wel gek dat zijn ex dus de eerste was die wist dat de bevalling begonnen was.... )
Hmm, hier zal het ook niet van harte gaan... Onje, volgens mij hebben onze kerels dezelfde ex? Die van de mijne heeft al aangegeven geen opvang te zijn als de bevalling gaat beginnen. Het vervelende is ook nog eens dat ik in de herfstvakantie op knappen zal staan wanneer ze er 5 of 6 dagen achtereenvolgend zijn.... Help!!! Wij hebben afgesproken dat mocht het zo zijn dat ik beval als we de kids hebben (zijn er drie van 14, bijna 13 en 7), m'n moeder zal komen om op te passen (doet ze sowieso ook al op m'n hond). Echt heel lief, want echt dik is ze niet met ze, maar ze vindt het belangrijk dat m'n vriend bij mij is dan. Ook stallen we een bed op bij m'n moeder, zodat mochten de kids er zijn ik de eerste dagen bij haar thuis ga bijkomen met de beeb. Ik zie eigenlijk echt ENORM op tegen de drukte van zoveel kinderen en m'n huis is simpelweg niet groot genoeg... Dan moeten ze de eerste dagen ook op hun tenen lopen en dat lijkt me voor niemand leuk. @cmv, wat een horrorverhaal!!! Ik vind dat je je nog licht uitspreekt... De gedachten die ik af en toe heb over zijn ex zijn bijna geschikt voor levenslang TBD. Gelukkig kan ik goed toneelspelen en lief zijn over hun mammie.... *kots*
Nee, maar met een omgangsregeling van 10 dagen in de maand hier + een naderende vakantie vlakbij de uittekdatum is de kans erg groot dat ze hier zijn.
Meisjes dank voor jullie antwoorden, wij zijn er denk ik uit! En zeggen de kinderen "gewoon af" klinkt rot, maar de situatie is nou eenmaal niet anders, verdomd kut voor de kinderen. @Lunacy ik denk dat wij dezelfde gedachten hebben over de (h) exen! haha ! Dat toneelspelen gaat mij ook heeeeuuul goed af, hoewel ik af en toe kotsneigingen krijg van mijzelf bah !