Ts: Je moet idd proberen om te schakelen en de leuke kanten ervan te gaan zien. Je kunt je kleding evt her gebruiken. En een broertje voor je zoon is toch ook leuk. Iedereen heeft wel een lichtelijke voorkeur en voor sommige duurd de omschakeling wat langer, maar het komt vast goed hoor. En als het gezond is is het allerbelangrijkste.
Toen ik de echo had en zag dat we onze tweede zoon verwachten moest ik ook even omschakelen. Ik dacht echt dat we nu een meisje zouden krijgen.. En toch ben ik zo onwijs blij voor mijn zoontje want hoe leuk is het om een broertje te hebben. Het bespaart me ook een hele boel geld want we kunnen veel hergebruiken. Inmiddels ben ik helemaal aan het idee gewend en ben ik zo benieuwd of de de baby op zijn broer gaat lijken of dat ze straks allebei een ander uiterlijk of karakter gaan krijgen. Ik kan echt niet wachten om mijn tweede zoon in mijn armen te houden. Bij het idee dat het waarschijnlijk bij 2 kindjes blijft en ik nooit een dochter zal krijgen moet ik wel even slikken maar als het goed is krijg ik ooit twee schoondochters, ook leuk
Ook van mij met alle respect. Je hebt gelijk dat ik dat niet kan weten. Echt helemaal gelijk. Het is vreselijk om dat allemaal te moeten doorstaan en dat gun ik niemand. En ik ben ongelooflijk dankbaar dat ik beide keren vrij gemakkelijk zwanger werd en ik ben straks nog meer dankbaar als er weer een gezond kindje ter wereld mag komen. Maar tegelijkertijd: wat heeft de TS eraan als dit topic zo n topic wordt? Dat zorgt alleen maar voor meer schuldgevoelens. En haar schuldgevoelens helpen niemand, ook niet degenen in de MMM of de ongewenst kinderlozen. Hoeveel begrip ik ook heb voor andermans gevoel, ik weiger om me mn leven lang schuldig te voelen omdat ik wel kinderen kan krijgen en iemand anders niet.. Sorry als dat hard klinkt maar zo voel ik het wel. Op dit forum ontstaan vaak zulke discussies, en ik denk echt dat dat in zo n topic compleet misplaatst is want het helpt niemand.
Ik heb 2 jongens en ik kan je vertellen dat dat super is! Ik ben nu zwanger van de derde en we weten niet wat het word. Wij hebben wel getwijfeld of we het wilden weten maar bewust dus niet gedaan, want als je een bevalling hebt gehad ben je volgens mij altijd blij, dan maakt het helemaal niet uit wat het geslacht is...dus hier stellen we ook niet in op een jongetje of meisje...we zien het over een paar week wel. Natuurlijk zou het leuk zijn dat het een meisje zal zijn, maar een jongen is net zo welkom! Ik vind wel dat de omschakeling bij jou lang duurt, ik zou hier toch met iemand over gaan praten. Dat je niet van je kindje zal houden kan ik niet geloven, als je je kleintje 1 x in je armen hebt hoop ik dat het goed voelt! Anders zsm hulp zoeken hoor
Dit had ik ook en ik kreeg een zoontje Moet zeggen dat ik hetzelfde had als TS al weten wij nog niet wat het wordt. Maar nou droomde ik dat ik was bevallen van nog een zoontje en wat vond ik dat geweldig!! En nu ben ik zo gelukkig! Het maakt me nu niks meer uit (was bang dat me dat onbewust wel uit zou maken in het begin maar daarna natuurlijk bij zou draaien ) Maar meid wat ik wil zeggen, je hebt natuurlijk altijd al een beeld voor je gehad en als je daar nu aan moet wennen is dat heel logisch! Je neemt als het ware afscheid van een dochter die je nooit zal krijgen (weet niet of jullie het hierbij houden) Hoop niet dat dat verkeerd over komt want ik heb zelf een zoontje en daar kan geen meid tegenop, maar iedere moeder kan het wel voorstellen, net als een jongen voor een man. Je mag dus best ff verdrietig zijn, dit neemt de blijdschap voor jullie geweldige en gezonde zoon niet weg!!! Zie die twee straks dollen! Samen naar de voetbal en later achter de meiden aan, komt helemaal goed hoor!
Ik denk dat veel mensen een lichte voorkeur hebben, maar dat zullen ze niet snel uitspreken omdat de meeste mensen echt wel weten dat je in je handen moet knijpen als je een gezond kindje mag krijgen. Toch denk ik dat die voorkeur heel normaal is hoor, daar kun je zelf ook niets aan doen. Mijn vriend riep heel hard dat het hem echt niet uitmaakte, dat hij al zielsgelukkig was dat we eindelijk een kindje mochten krijgen, maar toen bleek dat het een meisje was kon hij zijn geluk niet op. Met een jongen was hij ook heel gelukkig geweest, maar stiekem had hij toch ietsje meer voorkeur voor een meisje. Hij voelde zich daar schuldig om, want het is niet vanzelf gegaan, maar ik geloof echt wel dat hij uiteindelijk dolblij met een zoon was geweest. Ts, laat inderdaad een mooie 4D-echo maken en ga alle leuke voordelen in je hoofd eens af. Het is heel normaal dat je het jammer vindt dat je geen 'koningsgezin' zult krijgen, maar jouw kleintje in je buik is er niet minder om. Je wilde dit kindje, ongeacht wat het zou worden, denk daar eens aan terug. Dit mannetje waar jij voor moet zorgen en dat compleet afhankelijk is van jou, heeft recht op al jouw liefde want jij hebt er tenslotte zelf (samen met je man) voor gezorgd dat hij er komt!
Wij krijgen ook een jongen, en ook ik moest daar erg aan wennen. Ik hoopte echt op nog een dochter. Ik begin het nu wel steeds leuker te vinden, een jongen, maar heel eerlijk gezegd zou ik nog steeds liever een dochter erbij krijgen. Dit betekent vast niet dat ik niet van mijn zoon ga houden, dat moedergevoel komt er echt wel hoor .
Er wordt hier heel veel gesproken over voorkeuren.....Ik had dat echt helemaal niet! Iedere keer als ik met een positieve test stond,stroomde ik gewoon over van geluk omdat ik weer MOEDER zou worden. Toen wij na 2 meiden besloten voor een derde te gaan dacht ook iedereen dat we nog graag een jongen wilden Dat was ie ook wel maar met drie meiden was ik net zo blij hoor.... Ik kan dan wel misschien makkelijk praten omdat ik 2 meiden en 2 jongens heb maar ik kan me er echt niks bij voorstellen dat je zo'n sterke voorkeur hebt voor een bepaald geslacht! Wees blij dat je weer MOEDER mag worden anders heb ik nu al medelijden met je ongeboren kind! Probeer om om te schakelen,dat moet je echt doen.Ik ben zelf een kind waarmee de ouders niet blij waren en dat hebben ze altijd goed laten merken. En ik zal je zeggen dat ik daar tot op de dag van vandaag nog elke dag aan denk met mn 37 jaar. Zorg goed voor jezelf en je lieve zoontje(s)!
Ja, zo een voorkeur hebben de meeste vrouwen wel, al durven we het nooit hardop te zeggen. Maar wij kunnen daar niet over beslissen of het een meisje of jongen wordt. En dat is maar goed ook! Want stel je nou eens voor.......... En nu maak je ook nog eens zorgen dat het misschien wel fout kan gaan met je zwangerschap omdat je denkt dat je je zoontje hebt beledigd en niet dankbaar was. Ja, wel een negatieve gedachte. Dan wil ik je hierbij zeggen stop met al die foute gedachten, wees positief over, denk aan al die leuke dingen die jongens doen en ga genieten van je zoontje( trouwens het kan nog steeds een meisje worden, uiteindelijk weet je pas het pas na de bevalling)
Oh, ik herken het wel een beetje! Er is toch niets geks aan! Natuurlijk is een bepaald beeld bij de mens: Eerst een jongen, dan een meisje! Dan heb je een koningswens, en meer soorten zijn er nu eenmaal niet (jaja oke, buiten een hermafrodiet om, maar dat komt niet heel vaak voor). Toen ik zwanger was van Fabiënne, was ik er van overtuigd dat het een meisje was. Met de 20 weken echo wilde we het graag weten, en toen ze heel overtuigend zei dat ze het gezien had, dacht ik meteen: Het is een jongen! Ik dacht het niet alleen, maar zei het ook: Nou, dan is het een jongen! Nee hoor, het is een meid! echt??? Ja hoor, overduidelijk. En toch, hoe graag ik na Dinand ook een meisje wilde hebben, kon ik er maar niet aan wennen dat we er echt 1 kregen. Ik had al tegen m'n mannetje gezegd, als het een meid is ga ik Dinand zijn kleren verkopen. En nu, nu durfde ik dat opeens niet, want stel je voor dat ze het toch fout had gehad! Met 32 weken heb ik spontaan een pretecho van me mannetje gehad. Daar kwam ook uit dat het een meisje was. Toen kon ik pas voorzichtig aan het idee gaan wennen, en heb ik ook wat kleertjes gekocht. Ik durfde het gewoon niet. Met 34 weken en 37 weken heb ik een groeiecho gehad. Ook beide keren was het een meisje. Toen geloofde ik het wel. Bij Dinand hoopte ik ook heel erg op een meisje, maar mijn gevoel zei heel sterk een jongen. Toen we met de 20 weken echo hoorde dat het een jongen was, was ik erg blij dat alles "goed" was. Maar toch had ik wel een steek van een soort jaloezie. Tijdens de zwangerschap van Fabiënne heb ik regelmatig gedacht: wat maakt het uit wat het is! Als het maar gezond is! Dinand heeft al wel een geschiedenis achter de rug (vernauwde aorta en operatie met 14 dagen oud), en sindsdien ben ik alleen maar blij dat dit 2e kindje gezond is. Het had me echt niet uitgemaakt als Fabiënne een jongetje had geweest. De gezondheid van het kindje is het aller belangrijkste!
Ok, zal eerlijk beginnen met te zeggen dat ik niet alle reacties letterlijk heb gelezen maar ik moet wel even wat kwijt.. Ik vind het belachelijk dat mensen TS zo durven aanvallen om een gevoel wat zij met veel lef durft te uiten. als zij een keuzelijstje had gehad met gevoelens die ze wel en niet kon kiezen deze zwangerschap had ze vast niet "teleurstelling over geslacht" aangevinkt hoor! DAT IS GEEN KEUZE! een gevoel is er, of je het nou wilt of niet. het gaan ontkennen omdat je blij MOET zijn is onzin, daar help je niemand mee en stop je t alleen maar weg om ooit te ontploffen.. Ik denk dat veel mensen "de wens" van Marco Borsato eens moeten luisteren.. In dit nummer wordt een prachtig mooi zinnetje neergezet wat bij mij altijd een gevoelige snaar heeft geraakt "Waarom wil ik alsmaar verder, als ik ergens ben?" Waarom voel je iets wat je niet wilt voelen? en beter nog, wat doe je ermee/ertegen?! Ik vond mezelf echt een meisjesmama, ben nooit gek geweest op jongetjes en vond elk meisje een schat.. meidennaam hadden we al, ben gek op roze noem t op.. wij zouden een meid krijgen dat wist ik gewoon. 1 kindje en dan een dochter, zo zag ik mezelf in dromen in alles. Bij de echo wachte ik op de woorden "het is een meisje" maar ipv daarvan lag ik te staren naar een piemel.. HUH?! kon dat ook nog?! en ja ik heb echt even moeten omschakelen en moeten slikken dat ik dus niet een dochter zou krijgen.. Maar GELUKKIG kreeg ik meteen het gevoel van een feestje.. ik kreeg dus een ZOON! Jippie!! ik kon omschakelen en met een week was ik compleet in blauw en groen en stoere setjes bedolven. heerlijk. Maar ik kan me heel goed voorstellen dat het heel moeilijk moet zijn als je dat gevoel niet meteen hebt, als er iets in je aan je knaagt.. Het is net als een depressie, je kan niet gewoon maar ff opvrolijken, je kan niet je ineens goed voelen. dat nare gevoel, die zwarte schaduw die is er, hoe graag je m ook weg wilt hebben. Tis geen aan en uit knop. TS: ik denk dat je idd moet proberen om zelf te grote voordelen en leuke dingen op te zoeken, ga je storten op stoere blauwe dingen en dingen die je lekker met een knul wel kunt kopen en doen en met een meid niet.. en kom je niet uit dit gevoel, ga dan s hulp zoeken.. ga met iemand praten als je dat wilt.. het kan enorm opluchten en wellicht kan iemand anders je helpen van dat nare gevoel af te komen zodat je lekker kunt genieten van de rest van je zwangerschap! Ik vind het knap dat je dit hebt durven schrijven en hoop echt dat mensen je niet aanvallen.. @Mensen die in de mmm zitten of hebben gezeten en die dit niet kunnen begrijpen: Ik snap heel goed dat t verschrikkelijk moet zijn om daar doorheen te moeten, maar je kunt niet mensen afrekenen op t feit dat ze dat niet nodig hebben gehad! dat slaat toch nergens op! Ts zit met een probleem en dat uit ze, schop dr dan niet onderuit zonder te helpen.. daar heeft ze niks aan!
Zie het maar als een luxe probleem.. Zelfs ik kan me voorstellen dat je een voorkeur hebt. Maar niet blij zijn.... Ik kan zeggen dat je na 3 jaar en 9 maanden zo blij bent, dat het me niets uitmaakt. Als het maar gezond is.. En dan nog.. Het is jouw vlees en bloed, een wonder. Hopelijk mogen wij het over een aantal maanden zelf gaan ervaren, we leven nu naar de eerste echo toe. De grootste nachtmerrie dat het toch nog mis kan gaan natuurlijk. Hoewel we daar zo min mogelijk aan proberen te denken. Probeer je over je teleurstelling heen te zetten. Ik weet veel meiden hier op het forum aan te wijzen die het graag van je over zouden nemen... Hopelijk geniet je er verder van, en ik wens je een voorspoedige bevalling en een heerlijke kraamtijd toe! (Neem je toch gewoon roze muisjes )
@Mensen die in de mmm zitten of hebben gezeten en die dit niet kunnen begrijpen: Ik snap heel goed dat t verschrikkelijk moet zijn om daar doorheen te moeten, maar je kunt niet mensen afrekenen op t feit dat ze dat niet nodig hebben gehad! dat slaat toch nergens op! Ts zit met een probleem en dat uit ze, schop dr dan niet onderuit zonder te helpen.. daar heeft ze niks aan! idd onderuit schoppen heeft ze niks aan!is zo ook niet bedoeld denk ik. Maar een schop(je) VOORuit wel hoor... Meid zet jezelf eroverheen en ga proberen de leuke kanten ervan te zien! Enne ik ben het met Milla Rose eens hoor,het is een luxe probleem! En ik kan me heel goed voorstellen dat vrouwen die dit lezen en waar het zwanger worden niet vanzelf is gegaan,dat die met dit onderwerp heel veel moeite hebben. Daar heb ik meer begrip voor als voor iemand die zo'n onderwerp aanroerd.Dan weet je van te voren dat je tegenstanders hebt.
TS, Op het moment dat jij je mooie knul in de armen gaat sluiten ben je op slag verliefd en zou je hem niet eens meer willen 'omruilen' voor een meid! Ik kan heel goed begrijpen dat iemand een (lichte) voorkeur voor een bepaald geslacht heeft maar laat het niet je zwangerschap bepalen/verzieken! Dit hoort zo'n mooie periode te zijn die, in mijn ogen, al veel te snel voorbij gaat ... GENIET ER NOU VAN!!
Héél erg herkenbaar hoor! Iedereen dacht bij ons dat het een meisje zou worden en ik was er ook al een beetje op ingesteld laat maar zeggen. Ik wilde vroeger ook altijd liever een meisje. Bij de 20 weken echo kregen we te horen dat het een jongetje is. Het heeft ook echt een tijd geduurd voor ik dit had kunnen 'verwerken'. Nu ben ik er al helemaal aan gewend en zou niets liever willen dan een jongen Wees niet bang, ik denk dat dat bij jou vanzelf ook groeit tijdens de zwangerschap! Geniet van je zwangerschap en van het knulletje dat in je leeft!
Ik heb precies hetzelfde gehad. Mijn man en ik hoopten allebeide heel erg op een meisje dit keer. Met 17 weken en 19 weken zijn twee verschillende verloskundigen dat ze dachten dat het een meisje was, ik had ook echt helemaal het gevoel van een meisje en ook iedereen in mijn omgeving. Tot de 20 wkn echo. Ze bleek toch een piemeltje te hebben! Ik was toch wel een beetje teleurgesteld en mijn man ook. Maar we hebben er ook wel erg om moeten lachen! Het eerste wat we zeiden was dat het voor ons zoontje van 2,5 wel heel erg leuk is. Ook vind ik het nu erg praktisch. Ik hoef weinig tot niets meer te kopen (financiel zitten we al niet breed), eigenlijk geeft het best wel rust. Ook ik was heel even bang om minder van dit kindje te houden, inmiddels is dat gevoel bij mij weg doordat ik denk ik meteen overal de voordelen van zag en er ook heel open over ben, ik geeft gerust toe dat ik liever een meisje had. Maar dat het toch ook wel erg handig is dat het een jongen is. En ik weet zeker dat zodra je je mannetje in je armen hebt meteen verliefd bent. Vind het erg jammer dat er soms nog zo'n taboe over is. Waarom zouden we onze gevoelens hier niet over mogen uiten! Iedereen heeft ergens diep in z'n hart een voorkeur. Ik had mezelf altijd gezien als een meisjes moeder. We hebben denk ik allemaal vroeger wel een beeld gehad over hoe ons gezin er uit zou zien. Nog een kleine noot: Toen ik werd geboren ( jongste van 3 meiden) ging iedereen er van uit dat ik een jongen was. De teleurstelling was dan ook groot dat ik een meisje was. Ik heb hier nooit last van gehad later, vond het altijd wel grappig.
Ik weet ook sinds kort dat we een jongen krijgen en tja, sta ook nog niet enorm te juichen. Ben toch een meisjesmama en vind t erg jammer niet al het getut en gemuts nog een keer te krijgen. Het shoppen werkt ook niet mee, dat is voor jongens zoooo saai. Maar dat neemt echt niet weg dat ik enorm van mijn zal gaan houden. ik moet alleen waanzinnig omschakelen
Ik wilde de eerste heel graag een meisje! Dat kreeg ik ook maar als ze een jongen was geweest was ik echt teleurgesteld geweest moet ik eerlijk zeggen hoor de 2e had ik geen voorkeur! Een jongen zat in mijn hoofd en ook dat kregen we en hoe verwend kan een mens worden dat ik nu zwanger ben van de 3e en wat wou ik graag weer een meisje! Nog een keer roze nog een keer groeiende haartjes haarbandjes en zoete kleertjes! En Jah we krijgen een meid maar als ik de eerste een jongen had gekregen en de 2e weer had ik me denk ik net als jij gevoeld?! Ik zou toch met iemand gaan praten hoor!.