AAAARCH, sorry hoor maar ik moet even stoom afblazen. Mijn zoontje is 2 en is al maanden strontvervelend! De hele dag door huilen, krijsen en driftbuien dat s'morgens bij het opstaan al begint tot s'avonds als 'ie naar bed gaat. Is dit nou die leuke peuterpubertijd . Verschrikkelijk! Ondanks onze consequentie luistert hij voor geen meter en doet lekker waar hij zelf zin heeft. Winkelen met hem? No way! Dan hebben we een hele scene in de winkel, zeker als er dan ook nog zo'n speelding staat waar je geld in moet gooien. Heel vervelend allemaal zeker omdat mijn dochtertje ook aandacht vraagt natuurlijk. Nu zit meneer al een half uur in de keuken te huilen, 't gaat nergens over! Voor wie is het herkenbaar?
ik heb van die dagen, zeker vanochtend. maar ik laat hem nooit lang huilen hoor. omdat ik weet dat hij vervelend is omdat hij aandacht wilt. nou zoveel mogelijk aandacht geven. en als hij echt door gaat dan naar bed, want is hij dan zo moe dat hij niet meer weet wat hij eigenlijk wilt. sterkte...moeilijke leeftijd zeker.
Hij krijgt genoeg aandacht dus daar ligt het niet aan. Hij slaapt s'middags 2 uurtjes dus aan slaapgebrek ligt het ook niet. Het is gewoon de leeftijd en daar moeten we maar even doorheen. Als hij al de hele dag aan het jengelen is en niks is goed en meneer wil niks, naja dan niet. Dan ga je maar lekker jengelen, mama heeft nog meer te doen.
Ik heb er (gelukkig) geen ervaring mee. Maar ik zou zeggen koop dit boek, ik hoor er heel veel positieve verhalen over van moeder en vaders met peuters in hun moielijke periode. bol.com | How2talk2kids, Adele Faber & Elaine Mazlish | Nederlandse boeken Dit is de leeftijd waarin kindjes ontdekken dat ze iemand zijn. En daar is soms moeilijk mee om te gaan het is echt te vergelijken met de pubertijd rond de 14 jaar (buiten het drinken, stappen en verliefd worden) Succes maar probeer vooral rustig en kalm te blijven, normaal te praten en niet nog eens extra boos worden. Naar de hoek sturen of op het stout stoeltje helpen niet, echt niet. Praten is echt de oplossing!
Wat zijn jullie consequenties? WInkel gaat prima, als ik thuis al merk dat het niet helemaal soepel zal verlopen mag ie van thuis het boodschappenkarretje (zo'n plastic kar met een trekstang waar normaal de blokken in liggen) meenemen. En vraag dan aan hem "pak maar een rode paprika""pak maar drie wortels" en een pak melk, de lichtblauwe. Nou hij blij! Tussendoor nog even complimenteren, "goed gedaan, dan kunnen we straks nog even in de auto spelen" (dat geld-ding, alleen van ons geen geld erin). "Zoek maar een toetje uit die jij lekker vindt." Nou dan zie je hem zo trots zijn. EN ik loop er met de tweeling rustig bij. Dat maakt winkelen leuk en hier dus nooit een probleem! En dat speelding met geld dat is hier ook. Niet tot huilends toe, hij mag er altijd wel eventjes in. Dan vraag ik waar hij naar toe gaat en na een tijdje of hij zo terug komt rijden. Meestal doe ik in de namiddag de boodschappen dus als ik tegen hem zeg bv "Kom we gaan naar huis, dan kunnen we de aardappels in de pan doen". grote mensen dingen vinden ze op deze leeftijd erg interessant dus doe er je voordeel mee zou ik zeggen.
Al maanden stontvervelend en 4 maanden geleden heeft ie een zusje gekregen..? Heeft t daar misschien iets mee te maken, denk je?
Het zou heel goed kunnen dat je zoontje moet wennen aan de nieuwe situatie. Wordt hij betrokken bij de verzorging van zijn zusje? Verder wat betreft de driftbuien die hebben wij ook wel eens. We zetten haar dan even op de gang, met tut en knuffeltje en laten haar even rustig alleen uit huilen. (we reageren niet boos) Als ze uitgehuilt is komt mag ze zelf weer terug komen. En dan knuffelen we even. Helpt hier heel erg goed. Verder proberen we heel consequent te zijn. Nee is nee, ook al huilt ze alles bij elkaar.
Het is begonnen toen de kraamverzorgster van onze dochter weg was, toen was ze 1 week oud. Toen was het nog niet zo erg als nu. Bij mij geldt nee is nee, en tja daar is meneer het niet altijd mee eens. Maar bij het zoontje van een vriendin van mij is het net zo, en die zijn even oud. Hij krijgt genoeg liefde en aandacht hoor dus daar zal het niet aan liggen. Als hij stout is moet hij altijd op de trap zitten, dat werkte altijd goed maar nu ook al niet meer. Hij vind 't allemaal wel prima en je hebt 'm er niet mee. Hij wordt altijd bij de verzorging van Quinte betrokken en hij is ook stapelgek op haar. Zijn zusje is alles. We moeten gewoon even door deze periode heen. Nu kom ik mischien heel negatief over maar dat valt nog wel mee hoor. Toen ik mijn topic opende was meneer op dat moment strontvervelend dat ik even gal moest spugen. Nu is 'ie lief aan het spelen en is ie erg lief. Hij leert ook zo ontzettend veel op het moment, denk dat hij het niet allemaal kan bolwerken. Voor hem vervelender als voor ons natuurlijk. Maar af en toe...pfff
Hahahahahaha ik ken het heeeeel goed. Onze kinderen zijn ongeveer even oud zie ik en mijn zoontje kan er ook wat van hoor pfffffffff. Winkelen kan wel dan luistert hij prima maar thuis.... Vooral nu we verhuisd zijn is hij een drama. Ik probeer mn geduld te bewaren maar soms wil ik hem bijna in het tuinhuisje zetten. Ik hou me eraan vast dat hij ook een schat kan zijn en dat zn driftbuien voorkomen uit frustraties. Hij wilt zoveel duidelijk maken maar tsjah hij kent de woorden nog niet. Als ik daaraan denk dan kan ik zn buien wel hebben en heb bijna medelijden met em dat hij zich niet duidelijk kan maken. Tuurlijk zeikt hij soms en dan krijgt hij gewoon straf. Hou vol het is doodvermoeiend ik weet het maar hou vol. Denk maar dat je het straks weer moet doen als de jongste ook deze leeftijd heeft bereikt hiihiihihihiih. We zijn er nog niet
Hier ook een flinke peuterpuber. En dat is een echte meid Haar taakjes geven in huis werkt op zich heel goed. In de supermarkt is ze eigenlijk meestal wel lief, dat doe ik bijna net zo als macy77. Mee laten helpen. Ik heb ook nog wel 2 boekentips: bol.com | Het peuter-opvoedboek over : Slapen, eten en luisteren, Monique Gouwerok... bol.com | Ieder kind heeft grenzen nodig, Annette Kast | Nederlandse boeken Alleen zit ik met het avondeten. Wil ze niet oké, prima. Vind ik niet erg. Alleen die drama's van het überhaupt aan tafel gaan, hoe ik dat kan doorbreken geen idee. Ze gilt, ze krijst, wil bij mij zitten, gilt en krijst dan nog. Als ze dat alleen al niet deed, ben ik allang blij, dat eten komt wel weer. Dus wie hier voor mij dé tip heeft....ROEPT U MAAR. O, ja. Ik ga in november de cursus "Peuter in zicht" doen.
Hier ook zo'n heerlijke peuterpuber. Ze kan heel erg lief zijn, dat is ze meestal ook. Maar ze kan ook letterlijk om niks in een complete huilbui uitbarsten, bv als ze een beetje geknoeid heeft of als er iets gevallen is ofzo. Als het ook maar iets anders gaat als dat ze wil dan is het hopeloos. Nu heeft ze sinds een maand ook een zusje waaraan ze moet wennen, vooral als ze aandacht moet delen. Merk ook dat het jengelen en huilen vooral is als ik met haar zusje bezig ben al probeer ik haar daar ook heel erg bij te betrekken. Gelukkig is het niet de hele dag en kan ze ook super lief zijn, maar soms wordt ik er gek van. Als dan kleine zus ook nog aan het huilen is is het even helemaal erg. Bij mijn dochter probeer ik eruit te krijgen wat er is, maar meestal zegt ze dan niets. Als we ergens anders zijn zoals winkel ofzo dan gaat het meestal wel goed, dan laat ik haar dingen pakken of iets onbreekbaars dragen, gaat prima.
mee laten helpen met de tafel dekken, zelf haar beker en drinken uitlaten zoeken, een feestbordje maken met leuke vormen van groenten, aardappeltjes oid. En zelf met lepel, vork en mes laten eten. Ze mag haar eigen stoel uitzoeken. Hoera een feeststoel (ja, maak er maar wat van). Wij doen ook na elke hap (als het eten soms tegenzit) een kei hard applaus geven en met onze handen op de tafel slaan.. hahah zie je het al voor je. Maar dat zegt ie zelf al "Nog een applaus" en die hap gaat er dan zo in. Kinderliedjes op de achtergrond.
Hihi, bedankt voor het mee denken. Al ga ik op mijn kop staan... Ze mag ook mee helpen 'aardappels schillen'; ik schil ze en zij gooit ze in het water. Zij mag de sla wassen etc. Zij mag de tafel dekken...maar nee hoor. Als we daadwerkelijk gaan eten is ze gewoon hysterisch. Wil bij mij op schoot; prima! Zolang je maar geen stampij maakt, maar zelfs dat is drama. Als ze alleen al even gezellig deed, dat scheelt al de helft Misschien komt het ook omdat ze ziek is geweest en nu flink verkouden. Nou ja, het zal wel een fase zijn
Oh Sjanienu, heel erg herkenbaar. Hier ook een driftkikker die om elke 'nee' stampij maakt alsof de wereld vergaat. Krijgt mevrouw haar zin niet, dan is het huis te klein. Ik blijf volhouden aan onze routine, nee is nee, ik praat met haar (probeer zo veel mogelijk uit te leggen) en soms is het nodig om haar uit de situatie te halen en even tot rust te laten komen. En verder is het een kwestie van uitzitten denk ik. Er zal toch ooit een moment komen dat het tij gaat keren. Ik vermoed dat het hier ook voor een groot deel frustratie is, omdat Noor nog niet kan praten. Al kan ze zich goed uiten via gebarentaal er is toch nog veel wat ze niet kan uiten, alleen via haar emoties.
Volgens mij heeft die van mij ook meegelezen... Hier vandaag ook eindelijk weer eens sinds lange tijd een rustige dag, heerlijk!
Oooohhhh wat fijn om te lezen dat meerderen in dit schuitje zitten. Vandaag was het hier ook weer flink raak met onze peuterpuber. Ik probeer onze dochter ook overal bij te betrekken, uitleg te geven en heel consequent te zijn. Maar sommige dagen lijkt dit haar alleen maar erger te frustreren ofzo, ik weet het niet hoor. Ze kan ook heel lief alleen spelen, lekker haar middagdutje van 2 uur doen, 's nachts slaapt ze goed en komt ze ongeveer pas rond 8uur uit haar bed. Maar buiten dit om heb ik constant het idee of dat ik loop te corrigeren, dingen voor elkaar probeer te krijgen bij d'r, etc etc. Als je zegt dat ze iets niet mag doen en uitlegt waarom niet, dan kijkt ze me aan en doet ze het gewoon nog een keer en dan zeg ik als je het nu nog 1 keer doet mag je in de gang op de trap gaan nadenken, dan doet ze het met een lachend gezicht nog een keer. Pfffff dat beloofd dan nog wat voor de pubertijd over 10 jaar. Maar toch hou ik heel veel van d'r hoor en is ze mijn schatje.
Nou hier ook een peuterpubermeid en manmanman wat een driftbuien komen er hier voorbij. De hoogtepunten zijn vooral s'morgens (wil ze niet aankleden, niet aangekleed worden ook niet zelf doen) en dan natuurlijk 's avonds ook dan wil ze de pyama niet aan. Vanmorgen was het echt zo erg, na een half uur gillen en mij slaan (waar ik deze morgen voor koos om maar te negeren) kwam mijn man uit bed en heeft haar gewoon weer in bed gelegd. Daar werd ze al vrij snel rustig en toen kwam ze gewoon aan tafel en at netjes haar boterham. Als ze moe is zijn de buien erger, zo heeft ze al een keer een driftbui gehad omdat ik moest plassen en zij wilde dat ik zou poepen :x In winkels e.d ondervinden wij juist geen problemen met haar, in de supermarkt mag ze helpen, hier hebben ze van die handige mandjes die je achter je aan kunt slepen. Dan mag ze dingen zelf pakken en in het mandje doen. Tijdens de grote boodschappen moet ze in het karretje zitten maar dan houdt ze het boodschappen briefje vast. Overdag kan ze heel lief zitten spelen en zo is haar gemoed omgeslagen als een blad aan een boom. We proberen dan met haar te praten maar als ze echt in een bui zit dan hoort of ziet ze ons niet. Dan is het gillen en mama slaan (wat weer niet geaccepteerd wordt en ze dus op het strafstoeltje eindigd in de gang)