Als het aan moeder natuur had gelegen had ik geen kind gehad denk ik, ik ben erg blij dat we tegenwoordig kunstbaarmoeders hebben en beademingsapparatuur. Maar mijn borsten hebben altijd precies gedaan wat er van ze verwacht werd, er was altijd genoeg melk en toen Simone ging drinken kreeg ze er ook altijd genoeg uit. Nooit kloven of ontstekingen gehad. Dus op dat gebied kan het ook gewoon meteen lekker gaan!
Interessante vraag Heb al wat dingen gelezen die er vast mee te maken hebben: Groepsdieren leren van elkaar, (maar idd, hoe zit het dan met solitaire dieren?) een gebrek aan een alternatief voor de dieren (de drang om je kind in leven te houden is sterker dan pijn) 2 puntjes die ik denk dat er ook nog mee te maken hebben: - onze verwende tepels, die watjes zijn geworden Vroegah, toen we nog bloot over de prairie liepen, stonden onze tepels 24/7 bloot aan wind en zon. Nu zitten die borsten minstens een jaar of 10 knusjes in een zijdezachte BH totdat ze opeens bruut aan het werk moeten in de malende kaken van een baby. Ja, daar schrikken natuurlijk van. - onze premature baby's. Omdat we zo'n groot brein hebben (groot hoofd) en rechtop zijn gaan lopen (smal bekken) moeten onze baby's allemaal eigenlijk prematuur geboren worden. Als ze geboren zouden worden wanneer ze helemaal "klaar" zouden zijn, passen ze niet meer door het geboortekanaal. Dus onze baby's zijn, vergeleken met bijvoorbeeld hondenpuppies extra hulpeloos, en veel ervan zijn dan ook nog niet zo heel goed in het drinken aan de borst.
Ik heb niet alle reacties gelezen, maar heb mijn eigen theorie: Mensen zijn van nature kuddedieren, maar in de Westerse samenleving zijn we steeds meer 'op onszelf' gaan leven. Als we nog in stammen hadden geleefd, hadden we denk ik een stuk minder problemen gehad met BV, kinderen opvoeden e.d. We hadden dan al van jongs af aan voorbeelden gehad van onze moeder, tantes, zussen, en de andere vrouwen in de stam. Zij konden ons dan ook met raad en daad bijstaan. Wat dat betreft zijn we gek bezig in het Westen: het is volgens mij nooit de bedoeling geweest dat we 'alleen' moederen.
hahaha! hoe je het schrijft moet ik wel even hardop om lachen! maar daar zit wel wat in denk ik. mijn kraamhulp vertelde mij ook dat afrikaanse mensen, of uberhaupt mensen met een getinte huid vaak helemaal geen last van gevoelige of pijnlijke tepels hebben. en vrouwen met rood haar des te meer.
Ja, de mens is een zoogdier, maar dieren hebben geen last van vroeggeboortes, zwangerschapsvegiftigingen en keizersnedes enzo. Hier was dat allemaal het geval en daarom was baby ziek, zwak en misselijk en veel te moe om aan de borst te gaan bij een mama waar nog geen druppel melk uitkwam vanwege die kunstmatige bevalling van zegge een week! Als een kalf te vroeg geboren is, wordt het met de fles gevoed of het gaat dood. Het verschil tussen mens en dier is ook emotie, pijn e.d. Wij zijn daardoor natuurlijk watjes vergeleken bij dieren. En ja; niet lukken/moeilijk wordt het al vaak gevonden als de kersverse mama dooooodmoe is en gewoon weer eens lekker door wil slapen. Hoor dat die koe al zeggen. Lichamelijk gezien lukt borstvoeding geven bij 2% niet en dat kan dan liggen aan mama of baby. Bij dieren gaat het veel natuurlijker, wij staan daar inmiddels veel verder van af met alle gevolgen van dien.
Je beschrijft het leuk! dat van die verwende tepels klopt vast en zeker, ik kan me er in elk geval van alles bij voorstellen. Dat van die premature baby's volgens mij niet. Wel als je ze vergelijkt met andere zoogdieren met placenta. Maar de baby's van buideldieren worden nog veel 'prematuurder' geboren. Kangoeroes bijvoorbeeld zijn echt superklein (2-3 cm), niet helemaal af-ontwikkeld en het eerste wat ze doen is de buidel in, vastklampen aan een tepel en daar een aantal maanden verder groeien. Buideldieren hebben geen placenta en daarom moeten hun baby's in een nog veel vroeger stadium geboren worden. En toch kunnen die baby's drinken als de beste. Het heeft denk ik ook te maken met de beschikbaarheid van alternatieven, en van rolmodellen. En met de veelheid aan rollen die wij vervullen in ons leven. Als pasgeboren moeder zou je niets anders moeten doen dan je aan de verzorging van je jong wijden. Maar er zijn zo veel andere dingen die gedaan moeten worden, die onze energie en aandacht gebruiken. Daardoor kunnen we ons wellicht wat minder richten op het voeden van onze baby en sluipen er sneller problemen in. Zelf heb ik opstartproblemen ervaren bij m'n oudste (verkeerd aanhappen, onzeker over aanleggen / laten doorsabbelen, gevolg waren tepelkloven). Bij m'n jongste ging het meteen goed. Ik wist al hoe het moest en mijn dochter was een natuurtalent. Mijn lijf was het blijkbaar ook nog niet vergeten, wat had ik een overproductie die eerste dagen/weken! Alsof ik gelijk weer een dreumes te voeden had, ipv een kleine baby.
Volgens mijn lactatiekundige is dat dus helemaal niet waar. Zij is zelf roodharig en heeft daar helemaal geen last van gehad. Ik ben zelf half Moluks, getint dus, en ik heb bij het minste of geringste al last van gevoelige tepels en niet genezende kloven... Mijn 1e twee bv periodes heb ik moeten stoppen met 6 mnd omdat het echt niet meer ging ivm een zeer hardnekkige candida infectie waardoor ik mijn hele melkgangen 'beschimmeld' waren en de kloven niet meer genazen. Ik heb er alles aan gedaan: creme's, dieeten, fluconazolkuren etc. Maar het hielp niet. Op dit moment voed ik mijn jongste alweer 10 mnd en heb ik de 1e 5 maanden ook weer getobt met de candida infectie. Ik wilde de 6 mnd halen, dat is met veel pijn en moeite gelukt en daarna ben ik, wonder boven wonder, van de ene op de andere dag de infectie kwijtgeraakt. Ik weet dus hoe het voelt om te moeten voeden met (letterlijk) bloed zweet en tranen. Het is mij gelukt om het 6 mnd vol te houden (2x) maar je wilt niet weten hoe. Ik zal dan ook nooooooit zeggen dat het niet kan dat je geen bv kunt geven.
als BV de enige manier wa svan voeden, waren er niet zoveel "problemen" ...maar door dat er ene alternatief is, is er ook onwetendheid of "desintresse" naar bv....wnat je kan altijd nog overstappen... en natuurlijk medische uitzonderingen daar gelaten...slechte begeleiding vanuit zh....idd de om de 3uur regel als je NET bevallen bent... maar mss praat ik erg makkelijk, wnat ik heb totaal geen Echte opstartproblemen gehad, melk kwma eerste dag al op gang, mn zoontje zoog gelijk krachtig ...enige is dat in het ZH nie zo goed is geholpen met goed analeggen, dus heb wle kloofjes gehad...maar niet extreem...was ook snel over... darana wel teveel melk ed...maarja goed daar zoek je oplossingen voor...en daar leer je mee handelen en je kijtk naar je kindje...kotm allemaal goed....als je wilt...
Daar had ik nou helemaal geen last van; van andere dingen die gedaan moesten worden. Ik wijdde me ft aan het voeden en verzorgen van mijn zoontje en een beetje van mezelf. Ik was nog doodziek en uitgeput, maar kwam van dat 12 uur per dag voeden juist enorm tot rust. En als hij sliep, deed ik dat ook. Je moet dat wel willen natuurlijk. Ik wou dat en vond alle andere dingen minder belangrijk. Kon allemaal wachten tot later. Ik snap moeders die meteen alweer zoveel willen dan ook niet.
Omdat we ook gezellig moeten zijn tegen de kraamvisite die meteen moet komen, de baby niet continu bij ons mogen houden, het huis schoon moet zijn, er voldoende beschuitjes moeten zijn, er geboortekaartjes uitmoeten.. Ik ben een tot twee weken met mijn baby aan me vastgeplakt iedereen gaan negeren (okay behalve mensen die heel dichtbij staan, maar daar kan ik ook gewoon sjaggie tegen doen). Maar eerlijk: ik had geen opstartproblemen, mijn zoontje is een natuurtalent vanaf zijn geboorte.
nou nu je dat zo zegt, ik heb pas na ruim ene week de kaartjes verstuurd (en idd naaste kwamen toch wel, en hielden overal rekening mee)...en ook eerst heeerlijk geplakt met baby tot de bv vlekkeloos verliep en dat gign dus heel snel.. en dingetjes als dipjes, sprongen regeldagen...tja dta zi eik niet als "gedoe " ...dat heb je ook met fv
Ik kan er nooit zo heel goed tegen als gezegt wordt dat FV makkelijker is en dat ze er al niet aan beginnen... Kom op zeg! Heb wat voor je kindje over. Bij mij ging het wel heel makkelijk. Hup aanhappen, ze snapte het gewoon. Ging gewoon zoals het moest, zelfs bij het kolven was het zo klaar, waar andere tidjen bezig waren was het flesje allang vol met 10 minuten, hoe rustig ik ook deed. Ze groeide niet zo heel erg, maar het is gewoon altijd een klein meisje gebleven. Als ze toevallig voeding nodig had toen we visite hadden ging ik naar boven. Verder vond ik het niet fijn bij andere, maar dan ging ik naar boven of zorgde ik ervoor dat ik pas na de voeding wegging. Eigenlijk ging dat prima. Vooral naar boven omdat ik toeschietreflex behoorlijk was. Maarrrrr ik kreeg door de hormonen hele nare dingen in mijn hoofd, was chagerijnig en kreeg bij elke voeding een grotere hekel aan die voeding. Vond het gevoel aan mijn borst niet prettig. Na 4 maanden ben ik afbouwend gestopt. Daarom ga ik nu voor Flesvoeding....
Heb niet alle berichten gelezen, reageer voornamelijk op je beginpost! Dat eerst even gezegd! Dan mijn persoonlijke mening: Ik mijn omgeving zie ik 2 groepen mensen: de ene groep denkt dat het allemaal vanzelf gaat, de andere groep denkt dat het alleen maar veel gedoe is. De ene groep verdiept zich er vrijwel niet in, denk dat je aanlegt en hoppa het gaat allemaal wel Zodra er dan tijdens de voeding dingen 'gebeuren' weten ze niet wat hen overkomt en schrikken ze.... zouden ze zich meer ingelezen hebben, dan zouden ze het vast een stuk makkelijker vinden. De andere groep ziet alleen maar doemscenario's. Zodra er maar iets gebeurt, geven ze het op onder het mom van 'zie je wel, mijn moeder zei ook al dat het pijn zou doen'. Tsja! Persoonlijk denk ik dat er in Nederland teveel geïnformeerd wordt over de positieve kanten in het beginperiode. En niet over de minder leuke dingen die 'even nodig zijn' om op te starten in combinatie met het gemak en de 'leukheid' op latere leeftijd. Daarnaast weten veel moeders ook niet waar ze informatie kunnen vinden. Zelf heb ik ook alles op internet terug moeten vinden en gelukkig was ik in staat om de 'goede' en 'verkeerde' dingen van elkaar te kunnen scheiden. Maar dat lukt niet iedereen! Daarnaast zie ik ook nog steeds op het consultatiebureau en dergelijke instanties dat er gewoonweg verkeerd voorgelicht wordt. Zelfs op een consultatiebureau wat bv-vriendelijk zou moeten zijn... Maar dan heb ik het wel specifiek over situaties waarin alles goed had kunnen gaan. Het is natuurlijk een ander verhaal als er echt medische klachten en dergelijke zijn! Om dan eigenlijk kort samenvattend op je vraag te reageren Tongue : ik denk dat veel mensen het veel gedoe vinden omdat ze vooraf niet goed in kunnen schatten wat er zal gaan gebeuren, daardoor gaandeweg oplossingen moeten zoeken voor hetgeen ze overkomt en ze dus door de hectiek die ze als nieuwe moeders ervaren, het idee hebben dat het allemaal veel gedoe is! Edit: met dingen die tijdens de voeding 'gebeuren', doel ik dan voornamelijk op clusteren, regeldagen, kloofjes, het aantal voedingen, aanlegpijn, etc.
en ze weten vaak niet hoe leuk het is...en dat de eerste weken puur een periode is om op elkaar af te stemmen, maar wanneer alle sloopt ..heta lelmaal vanzelf gaat.... vriendin van mij gaf eerst weken 8 voedignen per dag (normaal dus)....maar zga dit dus nog steeds voor zich over 4 mnd(kon het niet voor zich zien dat er ene gemak in zou komen of midner voedingen wellicht)....en zga haar "sociale" leven in duigen vallen...tja dat soort dingen heb je dan ook
Twee weken maar? Ik heb 5 weken lang alleen die handvol mensen gezien die echt belangrijk zijn voor ons. De rest kwam maar lekker later. Voor de geboortekaartjes en het huishouden zorgde mijn man. Dat bedoel ik met "moeten". Ik moest helemaal niks. Het "moeten" van zoveel dingen is iets wat vele verse moeders zichzelf opleggen. En dan maar klagen dat borstvoeding geven zo zwaar is, tjsa...
Haha als ik eerlijk ben is het echte plakken daarna pas begonnen want toen ging mijn vriend weer werken, maar toen ging ik het huis weer meer uit, sprak ik mee mensen en ging ik ook weer huishouden doen enzo. Vond ik trouwens veel zwaarder dan bv
Ja, vond ik ook hoor! Met borstvoeden hang ik op bed of op bank, lekker kopje thee of glaasje sap erbij, muziekje aan; heel sereen klein uurtje hoor!
Hier begint het denk ik. Het verschil tussen dieren en mensen is dat dieren instictief handelen. Dat dieren in een groep horen en het van elkaar zien geldt tegenwoordig ook steeds minder hoor. Onze huisdieren (katten en honden) wonen toch ook niet in een groep, maar worden vlak na de geboorte geisoleerd van hun soortgenoten en individueel bij mensen geplaatst? Die zien al helemaal niet hoe andere honden en katten leven, laat staan dat ze van hun leren hoe ze bv moeten geven. En toch weet een poes of een teef precies wat ze moet doen bij een bevalling en daarna. Dat is het prachtige van de natuur, en daar zijn wij als mensen veel te ver vanaf gaan staan. - we willen over te veel dingen controle hebben; - we hebben bewustzijn en schuldgevoelens, deze hebben dieren niet. Er zijn echt wel jonge dieren die het niet overleven, en vaak ook door de voeding. Bij te vroeg geboren of zieke dieren, beslist de moeder-dier meestal na de geboorte meteen of ze daar haar energie in gaat steken of niet. Als ze instictief voelt dat het jong het moeilijk gaat krijgen of niet gaat redden, verlaat ze die gewoon. Dat kunnen wij uiteraard niet. En zo kan ik wel even doorgaan..
Wat een goede vraag! Ik ben het helemaal eens met het antwoord van Adi hierboven. Vooral wij westerse mensen denken teveel na en hebben meestal nog zoooveel andere dingen aan het hoofd. Na 10 weken 'moet' je meestal weer gaan werken, kindje naar een opvang/ oppas, kolven (ook zo vreselijk natuurlijk ) enz. Ik vraag me af of moeders in de minder ontwikkelde landen ook problemen hebben met borstvoeding geven. Val me er niet op aan aub, ik bedoel het niet verkeerd maar ik denk dat deze vrouwen wat 'primitiever' zijn en wat dichter bij de natuur staan zeg maar als vrouwen in het overvolle en hectische nederland. Als ze zouden gaan werken wordt het kindje gewoon in een draagdoek meegenomen, een kolfapparaat kennen ze niet enz. Wel vind ik dat het (in mijn geval) makkelijker over wordt gedaan als dat ik het ervaar. Ik heb me er echt in verdiept, info avonden bezocht, goede begeleiding gehad van ziekenhuis en kraamhulp. Er wordt gezegt van; je hebt het altijd bij je, het is hygienisch, altijd op de goede temperatuur enz. maar ik vind het best heftig. Het komt allemaal op mij neer, ik ben soms best onzeker, en zoonlief heeft echt soms van die onverklaarbare huilbuien tijdens het drinken bijv. Dan is het echt weer zoeken naar een reden of een manier waarop hij weer wel goed drinkt.