Heel veel kracht toegewenst. Ik snap niet dat artsen die keuze aan ouders mogen voorleggen, waarom nemen ze zelf zoiets niet voor hun eigen kracht.
Jammer genoeg weet ik dat, vind gewoon dat artsen wel die bevoegdheid zouden moeten krijgen, ik heb zelf een chromosoomafwijking, met de kans dat ik ooit voor deze keuze zou komen te staan, en ik wil/kan denk ik op dat ogenblik ook niet kiezen.
Ik ben dat dus echt helemaal niet met je eens. Ik heb zelf een kindje gehad met een ernstige afwijking en moet er niet aan denken dat een arts voor ons had beslist. Als ouders moet je daar zelf doorheen, dat is een belangrijk onderdeel van het rouwproces nadat je een kindje verliest door zwangerschapsafbreking. Overigens zeggen artsen altijd heel eerlijk waar het op staat en als ouders kun je dan een beslissing nemen waar je zelf achter staat. En als jij niet zou willen/kunnen kiezen, dan doe je dat toch niet? Niemand die je tot een keuze dwingt (al neem je die dan indirect wel). Maar we gaan nu teveel off topic. Ik vraag me af hoe het inmiddels met TS gaat?
Och, wat een vreselijk nieuws moet dit zijn, dikke knuffel! Om inhoudelijk op je te reageren, ik zou het ook niet kunnen. Er zijn soms opeens weer nieuwe mogelijkheden en technieken, de wetenschap staat voor niets en de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Ik zou de stap zelf (denk ik) niet durven zetten. Een achterneef heeft Syndroom van Down en een heel slecht hart. Dokters toentertijd (50 jaar geleden) zeiden dat hij maar een paar maanden of hooguit 1 of 2 jaar zou overleven. Hij is nu bijna 50 geloof ik, en leeft nog steeds een kwalitatief erg goed leven! Dat was lang geleden, maar over een paar jaar is 2011 ook weer lang geleden. Zo zou ik er over denken, zo zonder dat ik nu echt hoef te beslissen. Voor jullie is het nu realiteit, en ik wil je heel veel sterkte wensen in jullie beslissing. Zorg er voor dat je er 100% achter staat, voordat je beslist!
Meis, allereerst veel sterkte! Mijn eerste reactie na de slechte 20 weken echo was "niet afbreken, we zien wel hoe het loopt"... Achteraf was dat voor ons gevoel een egoistische beslissing, want wie waren wij om willens en wetens een kindje op de wereld te zetten die gaat lijden en het heel moeilijk gaat krijgen. Daarom uiteindelijk, met de hoop haar lijden etc bespaard te hebben, besloten dat Merel met 22 weken geboren zou worden. Ik heb me ook vaak afgevraagd, stel dat...wat als... Maar het feit dat we de beslissing uit liefde voor haar hebben gemaakt, en dat zij er ook niet voor heeft gekozen om een chromosoomafwijking te hebben, houdt ons op de been. Een beslissing voor het welzijn van onze meid gemaakt en niet vanuit onze eigen belangen. Heel moeilijk en pas te zeggen wat je zou doen als je daadwerkelijk voor die beslissing staat. helaas kan niemand je daar in adviseren. ik wil je heel veel sterkte en kracht wensen, wat je besluit ook zal zijn, makkelijk zal het niet worden! Liefs Sprits.
wat een moeilijke beslissing en wil je sterkte wensen in deze moeilijke tijd. met de wetenschap dat je kindje waarschijnlijk zeer kort te leven heeft kun je 2 kanten op. de natuur heeft zowiezo al voor je besloten en hoe hard het ook klinkt, de kans op de dood is heel erg groot. artsen zullen je kindje niet helpen omdat dat zelfs in de tijd van nu voor deze afwijking nog onmogelijk is. je kan dan zeggen we breken de zwangerschap nu af zodat je het kunt afsluiten voor zover dat gaat, je kindje een plekje kunt geven en je kunt beginnen aan de verwerking. je kunt ook zeggen we genieten nog zolang het gaat, genieten van de trapjes in de buik, genieten van de zwangerschap en hoe onwerkelijk ook de periode die gaat komen na de bevalling voorbereiden. de natuur zijn gang laten gaan en de arsen zullen je kindje als nodig is pijnbestrijding kunnen geven als dit nodig is zodat je in alle rust kunt genieten van jullie tijd samen. een onzekere tijd maar vast de mooiste en moeilijkste tijd in je leven. wat je ook besluit, bedenk dat dit een keus is uit liefde. de natuur heeft beslist en nu is het aan jullie. laten jullie het aan de natuur over of help je het een beetje. sta 100% achter je beslissing en voel je niet schuldig
Oh wat een verschrikkelijk nieuws! Ik kan hier niks zinnigs over zeggen, ik wil jullie heel veel sterkte wensen in wat jullie besluiten! Veel sterkte en moed toegewenst!
Hoi Ellepel, Wat een vreselijk niews en zo herkenbaar helaas. Wij zaten vorig jaar in hetzelfde schuitje en hebben wij met 16 weken de zwangerschap van onze zoon Timo* afgebroken. Bij ons zagen ze het al met 12 weken op de echo omdat hij heel veel vocht in zijn buikje had. Dat bleek achteraf zijn blaas te zijn want hij kon niet plassen. Dubbel zo slecht dus. Het was een vreselijke en bijna onmenselijke keus maar wij hebben er voor gekozen om hem verder lijden te sparen en ik ben begin september bevallen van ons zoontje. Ik wil je heel veel sterkte wensen deze keus kun je alleen maar zelf en met je man/vriend maken. En wat je kiest is goed. Liefs Marjolein mama van Timo*