je hebt wel gelijk denk ik.. als ik het "in mijn geval" bekijk, ik heb mijn oudste dus best lang gevoed waardoor ik dacht dat het nu wel vanzelf en zonder pijn zou gaan. Dat viel dus zwaar tegen, de pijn was nog heftiger, kraamhulp en vk maakten zich echt zorgen waarom ik die pijn na meerdere dagen nog zo erg had terwijl ze geen oorzaak konden vinden. Daar komt schuldgevoel opzetten: ik wil mijn tweede zoontje ook die bv-tijd gunnen! ik MOET erdoor heen ook al jank ik het uit van de pijn. de kraamhulp vond het ook knap dat ik tijdens het aanzuigen (waar ik elke keer zo tegenop zag) mijn kindje niet van mij afduwde wat vaak gebeurde. Als ik geen schuldgevoel zou hebben of niet zou hebben nagedacht, had ik gewoon "mijn jong" niet meer gevoed. maar goed ik denk dat wij met al die jaren toch verder van een dier af zijn komen te staan dat we dat eigenlijk niet kunnen vergelijken. en trouwens; wij hadden een poes die moest bevallen, haar eerste werd doodgeboren en de rest kwam niet. ze is uiteindelijk met een keizersnede bevallen van de andere 3 katjes. Als ze ergens in de natuur zou zijn geweest waren ze allemaal incl. de moederpoes overleden..
Nou, ik heb de eerste 3 weken af en toe zitten huilen: "Ik wist niet dat het zoooo moeilijk was" zei ik tegen mijn man. Maar door de cursus die ik had gevolgd (waarvan ook dingen niet klopte! Zoals dat het geen pijn doet behalve het aanzuigen), wist ik dat het tenminste 6 weken een kans moest geven om te oefenen. En nu is het geweldig! Soms nog lastig, maar niets waar we niet doorkomen
ja maar die vriendin had dus geen vertrowuen in die 6 wkn....die dacht dat dat nooit mee rgoed kwam...vind ik dan best jammer.. maar moet zeggen, dat zij het liever opgaf omdat ze ehct dahct dat de fles zoveel makkelijekr was....maarja gevolg...krmapjes enz...door wissling van voeidng en dat soort problemen...
Kristel, ik worstel tot op de dag van vandaag nog steeds met deze vraag. Bv is natuurlijk, maar we moeten er wel cursussen voor volgen om het een beetje te snappen. En als er dan iets niet goed gaat, lijkt de halve wereld de juiste info niet te hebben.... zo vreemd. Vervolgens heeft de natuur het echt geweldig geregeld door het veel pijn te laten doen.... (er zijn uitzonderingen maar uit de verhalen die ik hoor en lees hebben er 95% behoorlijk veel opstartpijn). Dan vraag ik me af hoe het goed kan zijn voor de binding, als het de eerste 6 weken tot 3 maanden "tobben" "doorbijten" etc is? De binding met mijn oudste is behoorlijk beïnvloed, door een aantal narigheden waaronder een poging tot BV. Ik merk heel goed het verschil in de binding met mijn jongste, waarbij alles vlekkeloos gegaan is en ik nagenoeg geen poging tot bv gedaan heb. Ik begrijp heel goed dat dit bij mij zo is, en het bij anderen wellicht anders gaat, maar ik ben hierdoor wel erg teleurgesteld en een beetje verbitterd t.o.v. BV. Dit komt denk ik het meest doordat ik principieel erg pro-bv ben, maar het zelf niet heb kunnen waarmaken om bv te geven. Frustrerend. Waarom wordt het ons zo moeiljk gemaakt? Je merkt; ik denk, ik worstel.... ik zit er nog steeds mee. Waarom verafschuwde ik het zo, als het natuurlijk voor me moet zijn?
Ik heb me helemaal niet ingelezen. Ik wou gewoon borstvoeding geven en ging ervan uit dat dat ging lukken. Ik had wel wat foldertjes meegekregen van de verloskundige. En ik had gelezen dat als je melk hebt, het in 98% van de gevallen lukt. Mooi, dacht ik. Hier dus ook geen kolf, flessen en kunstvoeding aangeschaft. Mar 't kind wou de eerste week niet aan de borst en ik moest kolven en fingerfeeden en ik had last van hyperlactatie en het syndroom van Raynaud waardoor voeden (vooral aanhappen en loslaten) ongelooflijk veel pijn deed! 6 weken troubels? Maak er maar 5 maanden van. Maar... ik vond voeden altijd heel fijn. Hoe leg ik dat nu uit? Ik had een zware zwangerschap en vanaf 5 maanden zat ik binnen en kon niks meer vanwege de vreselijke pijn door BI/symfysiolyse. Toch vond ik het heerlijk die baby in mijn buik. Iets kan dan wel zeer doen, maar ook heel fijn zijn. Sommigen zullen dat snappen, sommigen niet. Ik ben iig heel blij met het feit dat ik nog steeds voed. 's Ochtends is het heerlijk wakker worden met die grote kleine man in zijn slaapzak nog halfslaperig aan de borst. Daarna met z'n drieen lekker knuffelen en dollen in bed. Ja, zullen sommigen dan zeggen: dat kan je ook doen als je kunstvoeding geeft. Maar is dat zo? Haal je je kind dan niet uit bed en ga je naar beneden ontbijt maken? Ik vind het heel intiem. Zolang mijn zoontje het ook nog fijn vindt, zal hij borstvoeding blijven krijgen. @Delight: wat jammer dat je graag wou, maar het niet ging. En wat vreselijk dat je met zulke schuldgevoelens zit en denkt dat je binding met je eerste kind minder is dan met je tweede vanwege de niet goed lopende borstvoeding! Je moet jezelf niet zo kwellen hoor! Je hebt een keuze moeten maken die het beste was in die situatie. Dan is dat toch goed zo? Probeer daar vrede mee te krijgen!
Ik heb niet alles gelezen. Ik denk dat als we wat meer op ons eigen gevoel en ideeen vertrouwen we ook helemaal geen cursus oid nodig hebben. De samenleving legt ons van alles op en daar tillen we zwaar aan. Je kind moet snel doorslapen, mag niet teveel aan je "hangen" en zeker niet teveel voedingen krijgen, je huishouden moet altijd netjes op orde zijn, weer snel aan het werk enz enz.. Ik vind dat veel vrouwen veel te hard voor zichzelf zijn als ze net zijn bevallen. Het is te belachelijk voor woorden dat ik me bijna moet verantwoorden waarom ik dl bv geef en blijf geven en ze bij ons op de kamer slaapt en ik op dieet ben voor haar KMA. Mensen vinden het allemaal zo raar. Terwijl ze daar nou eens mee moeten ophouden. Dan zal het allemaal veel beter gaan. Dat ingewikkelde gedoe altijd, ik snap dat niet. Mijn het feit dat ik "nog steeds" ?) bv geef is vooral te danken aan het feit dat het me niks interesseert wat mensen er van vinden. En ik ook niet luister naar zogenaamde goed bedoelde adviezen van mensen die er geen verstand van hebben. Het is hier ook niet allemaal vanzelf gegaan, daar ben ik voor naar een goede lk geweest, naar haar durfde ik wel te luisteren. Maar dat was pas op het moment toen iets niet goed ging. Van te voren kan je je daar toch niet op voorbereiden, want de kans is groot dat je je voorbereid op het ene "probeem" en er vervolgens iets heel anders aan de hand is.
Ook interessant: waarom geeft in Scandinavische landen waar vrouwen een jaar verlof hebben, 98% van de vrouwen borstvoeding?
Is toch ook logisch? Hier gaan vrouwen weer snel aan het werk. In Noorwegen en Zweden voedt tussen de 80 tot 100% hun kind nog na 6 maanden, in Finland tussen de 60 en 80% en in Nederland tussen de 40 en 60%. Hongarije en Oostenrijk ook heel hoge langvoed-percentages.
Ik denk dat onzekerheid (in je lichaam, tegenover buitenstaanders, in de omgang met je kind) een grote rol speelt. Ook dat de kennis over borstvoeding niet langer van moeder op dochter oveer wordt gegeven speelt denk ik een grote rol. Ik was erg gemotiveerd om borstvoeding te gaan geven vanwege allergie en asthma in de familie en heb dus boeken gelezen en cursussen gevolgd. Maar ahchteraf heb ik het aller aller meeste geleerd van m'n eigen moeder die tegen precies dezelfde 'opstartproblemen' aan was gelopen. Ik zet opstartproblemen expres tussen haakjes omdat ik het dus helemaal niet als opstartproblemen heb ervaren. Hier dus wel het gevoel dat het allemaal heel natuurlijk is gegaan.
Ja, maar in NL beginnen heel veel vrouwen niet eens aan BV. Je kan toch 3 mnd geven totdat je weer gaat werken, als die redering alles zou verklaren. Natuurlijk heb je wel een factor te pakken, maar ik denk dat er meer is.
Maar sommigen vinden 3 maanden kennelijk de moeite niet. Ik weet het niet, ken de startcijfers niet precies. Misschien maken ze in Scandinavie minder reclame voor kunstvoeding? Dunner bevolkt gebied, dus kv minder makkelijk voorhanden?
Ik vond het voor iets natuurlijks, het ook niet van nature goedgaan. Wat een ellende bij de eerste, kloven, borstontsteking, ze kotste alles contstant uit, ik werd er helemaal gek van! Van tevoren had ik bij de VBN een cursusje gevolgd, dat scheelde wel hoor en na het ziekenhuis (waar ze er echt niets van wisten en totaal niet holpen, ondanks hun borstvoedingscertificaat) had ik gelukkig een goede kraamhulp, anders was ik waarschijnlijk heel snel gestopt. Met die gedachte had ik bij de tweede me gewoon voorgenomen niet nog een keer door die toestand te moeten gaan, ik zou het proberen, maar anders gewoon kv gaan gebruiken. Nou, bij nummer scheelde het dat ik wel wist waarop te letten en hoe het moest voelen, maar die dronk gelijk voorbeeldig, dus zo makkelijk kan het ook gaan.
Ik weet het ook niet, maar ik vind 3 maanden de moeite wel. Dan kun je daarna altijd nog beslissen: stoppen of doorgaan en kolven op je werk. Die 2 factoren kunnen zeker van invloed zijn. En hoe gewoner BV is, hoe meer iedereen het gaat doen. Ik ken in mijn omgeving maar 2 vrouwen (buurvrouw en kennis) die bewust GEEN BV hebben gegeven en direct voor KV hebben gekozen. Alle andere vrouwen die ik ken, die nu jonge kinderen hebben, hebben minimaal 5 maanden BV gegeven. Dus de sociale omgeving waar je in zit (landelijk of gewoon het soort kennissenkring) speelt denk ik zeker een rol!
Oh ja, 1 persoon is na 7 weken gedwongen gestopt, maar haar kind was prematuur en ze wist zelf onvoldoende om met kolven goed haar productie op gang te krijgen. Ook hebben ze haar in het ziekenhuis onvoldoende voorgelicht, realiseer ik me nu.
Hallo allemaal, Wat ben ik blij met dit onderwerp! Ik geef nu bijna vijf maanden borstvoeding en moet me voor mijn gevoel steeds verantwoorden dat ik mijn zoontje borstvoeding geef. Terwijl het naar mijn idee het meest natuurlijke is wat er is. Mijn zoon slaapt nog niet door en dat wordt allemaal geweten aan de borstvoeding; dat is volgens mij niet helemaal terecht, en bovendien heb ik zelf geen enkel probleem heb met het feit dat ik er 's nachts 20 minuten uit moet! Ook kreeg ik laatst de vraag van mijn schoonmoeder die oppaste of hij niet te weinig kreeg: op grond van de per 100 ml in flesjes verpakte gekolfde melk die ik afleverde. Ik vries altijd kleine beetjes in omdat ik anders meer moet weggooien, en als het te weinig lijkt dan geef je hem toch gewoon wat meer per keer! Veel mensen hebben strakke schema's in hun hoofd van hoeveel hun kindje moet binnenkrijgen, en ik denk dat daar een belangrijke oorzaak ligt van het idee dat bv vooral veel gedoe geeft. Je moet wel vertrouwen durven hebben dat je kindje genoeg krijgt als de bv eenmaal loopt. En precies dat vertrouwen ontbreekt vaak, rondom voeding, maar ook rond een hoop andere dingen waarover je onzeker kunt zijn als kersverse moeder zoals slaapgedrag, ontwikkeling van de motoriek etc. Nog zo'n fijne opmerking van de schoonfamilie: laatst werd de suggestie gewekt dat ik een willoos slachtoffer ben van de bv maffia omdat ik 'nog steeds' bv geef! Het moeilijke vind ik is dat je je niet kunt verdedigen, omdat je met inhoudelijke argumenten mensen in hun vooroordelen alleen maar bevestigt. Verder heb ik gewoon geen zin in zulke discussies; van flesvoeding groeien kinderen ook en als je geen bv wilt geven dan moet je dat zelf weten. Ik wil niet in de rol van een bv-missionaris worden geduwd, maar lastig vind ik het wel om steeds mijn mond te houden. Veel mensen kennen verder de geschiedenis van flesvoeding niet, en dat is volgens mij wel belangrijk om te begrijpen hoe het kan dat bv als een gedoe wordt ervaren. Tot de jaren twintig van de vorige eeuw overleden kindjes van wie de moeder geen borstvoeding kon geven omdat flesvoeding deze toen nog niet kon vervangen. Pas daarna is er door Nestle flesvoeding ontwikkeld, die in eerste instantie ook precies voor die hele kleine groep moeders was bedoeld: de moeders dus die om medische redenen geen bv konden geven. Omdat het toch wel een behoorlijke investering had gevergd van Nestle is het campagne gaan voeren met slogans die de kwaliteit en het gemak van flesvoeding benadrukten. Tot de jaren negentig hebben fabrikanten mogen beweren dat fv beter is dan bv, met alle gevolgen vandien: vooral in ontwikkelingslanden, waar door een slechte kwaliteit drinkwater en onhygienische omstandigheden daardoor nog meer babietjes doodgingen. [Vandaar dat de WHO in alle gevallen, maar vooral aan vrouwen in ontwikkelingslanden, aanraadt tot het tweede jaar borstvoeding te blijven geven] Nu is er een code die zulke reclame verbiedt; dit als gevolg van de acties van wat nu zo vaak de bv- maffia wordt genoemd. Ik zeg niet dat die niet bestaat, maar de 'fv maffia' bestaat ook! En om mijn verhaal weer rond te maken, lees de vele ervaringen van borstvoedende moeders en de negatieve reacties die zij hier (soms) op krijgen er maar op na...
Ik heb binnenkort een familiedag van mijn schoonfamilie. En ik heb me voorgenomen: als iemand vraagt waarom ik nog BV geef, dan zeg ik: "Omdat wij daarvoor gekozen hebben en omdat we er nog steeds tevreden over zijn". Ik ga me niet laten verleiden tot een discussie. Het is onze keuze, mijn kind en ik zijn tevreden, mijn man is tevreden. End of story. Interessant trouwens dat verhaal van Nestlé. Ik dacht al zoiets.... het moet wel uitkunnen, hè, al dat ondezoek naar en de verbetering van flesvoeding. Het zusje van mijn opa is trouwens inderdaad overleden aan een verkeerde koemelkverdunning die haar toen gegeven is , dus ja, fijn dat er flesvoeding is in zulke gevallen!
Dank voor je bericht. En ik vind het bovenste stuk in de quote zo leuk om te lezen. Als wij alle 4 thuis zijn, doe ik de luiers en mijn man haalt twee flessen op. Vervolgens liggen we met zijn allen in ons bed! Super wakker worden! Daarna lekker kroelen en stoeien en dan pas naar beneden. Verder: ik verbaas me ontzettend als ik lees dat mensen zich haast moeten verantwoorden omdat ze BV geven! Ook al ben ik een "flessenmama", ik vind het prachtig om te zien als een kindje bv krijgt en ik blijf bv zien als de nr 1 voeding.
Heb het even nagezocht en zo zit het niet helemaal, het zit zo: In Noorwegen krijgt 99% van de baby's na de geboorte borstvoeding. Na drie maanden is dat 92% na zes maanden 80% 65% krijgt tot negen maanden de borst, 40% van de moeders geven hun kind na een jaar nog borstvoeding Bij de leeftijd van 16 maanden geeft 17% van alle moeders hun kind nog de borst. (bron: bv.com, cijfers uit 2005) Borstvoedingcijfers 2010 De resultaten zijn bekend geworden van de meest recente peiling melkvoeding van zuigelingen, uitgevoerd door TNO, Kwaliteit van Leven in Leiden. De borstvoedingpercentages zijn in 2010 niet gestegen. Op basis van 1448 ingevulde vragenlijsten (de respons was 40% van de uitgezette lijsten) kunnen we concluderen dat het startpercentage in vergelijking met de peiling van 2007 gedaald is van 81 naar 75%. Ook de afname in de eerste maand is nog steeds aanzienlijk. Van de 109 kinderen van vijf maanden oud kregen 23 (21%) borstvoeding en 75 (69%) kunstmatige zuigelingenvoeding; met zes maanden kregen nog maar 30 (18%) van de 167 kinderen moedermelk als enige melkvoeding. De spreiding bij deze laatste twee groepen is volgens TNO: 21% plus of min 8, 18% plus of min 6 borstvoeding(n) % gemengd (n) % kunstvoeding (n) % Geboorte 1076 75 0 0 368 25 1 mnd 134 46 24 8 131 45 2 mnd 97 41 19 8 121 51 3 mnd 71 29 15 6 156 64 4 mnd 51 25 24 12 134 64 5 mnd 23 21 11 10 75 69 6 mnd 30 18 15 9 22 73 Type melkvoeding naar leeftijd van het kind in volledige maanden tijdens de peiling in 2010; resultaten zijn gewogen voor opleidingsniveau van de moeder (bron: zorgvoorborstvoeding)