Is jullie relatie veranderd na de geboorte van je kindje? en dan positief of negatief? zie je elkaar nu anders nu je papa en mama bent, of nog net zo als toen je 'gewoon' samen was? en heb je eerder en vaker ruzie of geen verschil? heel wat vragen omdat ik gemerkt heb dat wij opeens erg veel irritaties en ruzies hebben. dit is sinds de geboorte van onze prinses. en ik probeer een vinger erop te leggen waar t nu aan ligt. komt het omdat ik van 40-50uur per week naar 7 ben gegaan? komt het omdat het allemaal erg vermoeiend is en we allebei moe zijn? komt het omdat mn man na 4jaar weer een beetje contact heeft met zn ouders en ik hem langzaam weer zie veranderen in het onzekere jongetje dat hij daar was? komt het omdat er nu een kindje 'tussen ons in staat'? of misschien van alles een beetje.
hier ook sinds de geboorte van de 2de veel irritaties en ruzies hebben zelfs paar x op het punt gestaan om uit elkaar te gaan maar komen er gelukkig tot nu toe wel uit
weet jij dan waar t van komt? hier heb ik ook de logeerkamer al klaargemaakt, want heb gewoon geen zin meer om naast m te liggen, en daar baal ik van, we hebben 9jaar een super relatie gehad en veel meegemaakt maar overal sterker uitgekomen.
Hier na de eerste veeeeeel ruzie Waarschijnlijk omdat we gewoon allebei moe waren en echt moesten wennen aan het feit dat je gewoon niet meer zo van het ene op het andere moment in de auto stapt en wat leuks gaat doen. Toen onze dochter een maand of 6 was ging het weer een stuk beter, ik denk dat we zo'n 3 maanden een beetje botsten omdat we allebei onze plek weer moesten vinden. We hebben het er nu al over dat we daar goed op gaan letten bij de 2e, maar we weten ook allebei dat je het toch niet helemaal kan tegen houden, puur door vermoeidheid en omdat je ook dan weer een nieuw ritme en je nieuwe plek moet vinden in het gezin. Maar ik vind het al wel spannend...
Hier ook na de eerste veel ruzie gehad. Kwam bij ons door verschillende omstandigheden oa verhuisd naar een vreemd land , geen werk veel onzekerheid met vervlijfsvergunning, een kindje etc. Het was zeker niet gemakkelijke het eerste jaar A anderhalf maar ik moet zeggen na de 2de is dit helemaal anders gegaan. We waren beiden rustiger en hebben nu amper nog ruzie. Ja zo af en toe maar goed dat hoort erbij hoor! Vooral blijven praten met elkaar.
Hier na de geboorte van onze dochter ook erg veel irritaties en ontzettend veel ruzie! Ik denk dat het kwam omdat je leven ineens drastisch veranderd. Je moet een heel nieuw ritme aanwennen en elkaar ook wel een beetje opnieuw leren kennen omdat je nu toch anders in het leven staat. Toen we uiteindelijk beiden gewent waren aan het nieuwe ritme, ging het al een stuk beter! Uiteindelijk zijn we er alleen maar sterker uitgekomen..
Hier is onze relatie juist verbeterd, voor de geboorte van ons kindje hadden we vaak irritaties en kleine ruzietjes. Het zwanger worden heeft bijna 4 jaar geduurd met veel miskramen, dit reageerde we op elkaar af! Nu onze kleine er is geen enkele ruzie meer gehad, weleens irritaties natuurlijk maar doordat de kleine er is ben ik veel vrolijker en relaxter lijkt het wel en kunnen we veel meer hebben.
Hier na de 2e vooral veel irritaties maar dat is echt een kwestie van in een nieuw ritme komen. Na een aantal maanden gaat het weer beter. Bij ons kwam het meer door het wennen aan een nieuwe situatie, de drukte en weinig tijd voor elkaar hebben.
hoe het hier komt, is doordat we allebei koppig zijn, en als de ene wat zegt gaat de ander er tegen in en ik ben iemand, ik laat het kaas niet van me brood eten en hier ook al hoor dat ik vaak bij de oudste op de kamer ga liggen (heeft de grootste kamer) want heb ook idd zoiets van heb geen zin om naast j te liggen en idd wat er eerder word gezegd doordat je nu kinderen hebt veranderd je leven wel, en die vermoeidheid idd
Hier wel iets meer ruzie. Maar het eerste jaar vind ik gewoon wat zwaarder. Ook kwam ik er achter dat de anticonceptie een rol speelde. Kan niet zo goed tegen die hormonen. Sinds ik daar van af ben, gaat het een stuk beter. Maar komt goed. Het is even doorbijten, probeer hier samen over te praten.
Onze relatie is ook flink verbeterd!! ( niet dat we n slechte hadden, maar wel meer ruzie ) We zijn precies op elkaar ingespeeld en helpen elkaar waar we kunnen. Mijn vriend doet de kleine uit zichzelf in bad en legt ze te bedje.. Neemt ze mee naar de eendjes en het hertenkamp, zodat ik thuis ff alles op kan ruimen. Heb het zoo getroffen met m!!
Hier was het tijdens de zwangerschap niet fijn, kwam meer omdat hij zich niet in kon leven op het feit dat ik veel moe was en weinig energie had op sommige momenten. Nu is het stukken beter, hij helpt me ook meer in het huishouden of hij doet Jay dat ik verder kan met waar ik mee bezig was *huishouden haha* Veeeeeeeeeeel minder ruzies.
Ik herken het ruzie-maken niet, maar het is wel zo dat je leven veranderd is: van man & vrouw, ben je nu ook papa & mama en de prioriteit die eerst naar jullie twee ging is nu veranderd richting jullie kindje. Ik heb gemerkt dat mijn man iemand is die meer aan verandering moet wennen dan ik zelf. Voor mij was het niet meer dan logisch dat ik bepaalde activiteiten afzegde om thuis te kunnen zijn en voor mij voelde dat ook niet alsof ik iets moest 'laten'. Mijn man daarintegen wilde nog steeds dingen doen op de manier vóórdat hij vader werd, en wilde ook meer dingen nog samen ondernemen, met z'n tweetjes, bedoel ik dan. Hij heeft gewoon wat langer moeten wennen. Ik denk dat je het even tijd moet geven. Jij hebt 9 maand een kindje gedragen, en jouw rol was dus al veel eerder bekend. Zowel praktisch als emotionee. Hij 'werd opeens' vader....misschien moet je hem wat ruimte geven! Komt wel weer goed, denk ik.
hier komt kwa verzorging alles op mij neer hij onderneemt bijna niks met de kids doet ze niet in bad,geeft ze geen eten en dat irriteert mij ook enorm terwijl hij met de kids van zijn broer wel veel doet
ik moet wel zeggen dat als hij er is, dan is ie echt een super-papa. hij verschoont, geeft flesjes, brengt naar bed, stelt gerust, doet in bad, en speelt. dus daar geen klagen. maar ja, dat is áls hij er is, hij heeft een hobby die veel tijd rooft, dat wist ik van te voren, komt om 5uur thuis, dan eten we, daarna spelen/flesje geven en om 6u is ie weer weg, tot 9uur ongeveer, soms half 9. dit is zo op maandag, woensdag en vrijdag (vrijdag lossen we elkaar af, hij komt om 8u thuis, ik duik mn bed in ivm werk) en op zaterdag is ie even tot 11u thuis (slaap ik, snachts gewerkt) en gaat dan weg als ik wakker ben, tot ongeveer 5uur. vaak komt er op dinsdag nog even wat tussen en is ie nog even een goed uurtje weg. en dat vond ik altijd prima, we waren allebei veel weg en ook veel sámen weg, maar nu heb ik heel vaak t gevoel dat ik 'opgesloten' zit in huis en hij zn leven doorleeft zoals vroeger. het is wel te overleggen dat ik bv ook een avond iets kan doen voor mezelf, maar dat is weer een avond dat we elkaar niet zien. we gaan om half 10/10uur naar bed, hij moet er om 5.20 weer uit en ik ben s nachts nogal eens bezig met ons meisje. dus dat is wat mij ergert, en dan vaak op zondag nog vrienden/familie uitnodigen of wij daarheen. ik heb t idee dat we uit elkaar groeien, want de tijd die we samen hebben wordt natuurlijk ook nog gedeelt door ons prinsesje. misschien vanavond toch maar eens een gesprekje aanknopen, heb zojuist geregeld dat ik vannacht niet hoef te werken. dan maar werken aan mn relatie, want ik wil t anders!
Wij hebben niet veel ruzie, maar we leven meer langs elkaar heen dan met elkaar. Wat anderen ook al zeiden: de aandacht gaat opeens naar je kind(eren) ipv naar elkaar en dat merken wij heel erg. We zouden ook eigenlijk vaker samen een avondje weg moeten gaan, maar we hebben de laatste tijd al zoveel moeten laten oppassen omdat we huizen gingen kijken, hypotheek regelen, vloer en badkamer kopen. We hebben bijvoorbeeld nog steeds bijna geen seksleven, heb er gewoon echt geen energie voor. Nu is er bij ons nog wel meer aan de hand: mijn man kan al maanden bijna niks door een blessure, we hebben er 2 jaar over gedaan om ons huis te verkopen, toen moesten we een nieuw huis kopen, over 3 maanden gaan we klussen en verhuizen, ik moet een nieuwe baan zoeken en mijn proefschrift afmaken... Jeetje, klinkt wel heel erg zo, gelukkig is het allemaal tijdelijk en breken er straks weer zonnige tijden aan. Ik weet dat het voor ons belangrijk is om regelmatig iets samen te gaan doen. Dan ben je weer even man en vrouw ipv papa en mama.
Gelukkig geen ruzie's of irritaties. Dit was voor de geboorte van onze zoontjes gelukkig ook nooit het geval. Blijven praten vind ik/wij wel belangrijk. Er veranderd natuurlijk veel na de geboorte. En daar moet je samen even je ritme invinden
Hier ook heeeel veel ruzie gehad hoor.. Hier ook een paar keer op het punt gestaan om te vertrekken. Maargoed, we hadden besloten er aan te werken en het gaar nu ook echt veel beter.. Hij geeft meer aandacht aan mij en vaker een knuffel en een zoen, we praten met elkaar, luisteren naar elkaar... De grootste verandering is ons seksleven. Seks hebben we bijna niet meer, geen idee waar dat aan ligt. Voorheen kwam het er nooit van doordat het gewoon zo stroef ging tussen ons, nu dat niet meer zo is... Ik zou het niet weten. Laat naar bed gaan, vroeg en vermoeid op moeten staan, geen idee. Maargoed het is (gek genoeg) niet iets wat we als een "heel groot probleem" zien. Ik denk hoe dan ook dat het heel normaal is dat je relatie veranderd, alles is namelijk ook anders! Mijn vriendschap-relaties zijn trouwens ook veranderd... Ik ben nog even goed bevriend met mijn 2 beste vriendinnen hoor, maar het is toch.. "anders". Ik word in december 22, dus ik ben een hele jonge moeder. Mijn vriendinnen zijn 21 en 22 en hebben geen kinderen. Als we een keer willen stappen ben ik altijd degene die rond 23:00/23:30 naar huis toe gaat omdat ik weer vroeg op moet, of (meestal) die helemaal niet mee gaat omdat we het geld ook eigenlijk gewoon niet kunnen missen. (dan denk ik weer: ja maar 10 euro aan drankjes is ook weer een pak luiers) Ze snappen dat wel, maar ik merk wel dat ze het moeilijk/jammer vinden. Ze zeggen dan altijd van "Ah joh Pascal (m'n man) kan dan morgenochtend er toch gewoon uit, kun jij lekker blijven liggen!! Ga gewoon lekker mee, ben je even voor 1 avond geen mama maar gewoon lekker Iris!!" Maargoed wat ze dan niet snappen is dat je ALTIJD mama bent en dat ik niet meer KAN uitslapen. Ookal slaapt Charlize tegenwoordig uit tot een uur of 9, ik word automatisch rond 7 uur/8 uur wakker, hoe laat ik ook naar bed ga. Zo moest het ook ff kwijt.. sorry.
Wij maakten vóór de geboorte van zoonlief al vaak ruzie, en daar is niks in veranderd We zijn gewoon twee heethoofden, maar houden wel extreem veel van elkaar. Maar ik denk dat iedere relatie wel min of meer verandert (in positieve of negatieve zin) als je kinderen krijgt. Het is ook niet niks, zo'n klein mensje ineens in je leven...