Wij wonen in een nieuwbouw wijk met veel kindjes. Heel erg leuk natuurlijk! Maar ook heel veel water in de wijk. Mijn zoontje is drie (wordt in feb. vier) en het alleen buiten spelen vond ik altijd erg spannend (ivm water en auto's), maar ik hou hem echt bijna niet tegen. Vandaag heeft hij voor het eerst echt 'alleen' buiten gespeeld met de buurtkindjes. Heel erg stoer natuurlijk en ik heb van een goede afstand het aangekeken of het goed ging . Nou mijn zoontje bleef netjes op de stoep en het ging helemaal prima. Totdat er een buurjongetje naar buiten kwam van 3 jaar. Ik kende het jongetje nog niet zo goed maar OW MY . Het taalgebruik, hij zag mijn zoon en sloeg hem gelijk op zijn hoofd. :x en deed er alles aan dat mijn zoon weer wegging. Even later stond zijn moeder er bij en ik zag gewoon aan haar dat ze het 'normaal' vond. En het rare was... alle andere buurkindjes gingen daar helemaal in mee. Terwijl ze eerder heel lief met elkaar aan het spelen waren. Hoe ga ik daar mee om? Hoe stel ik grenzen zonder dat mijn zoontje er gelijk uit ligt omdat zijn moeder zo aan het 'zeuren' is, begrijpen jullie wat ik bedoel? Gezien de reactie van zijn moeder verwacht ik daar ook geen wonder van. Kortom... help
Aaarrgghhh....TerrorToddlers.... verschrikkelijk!! En die ouders zijn vaak al net zo. Grote bek en overal schijt aan. Ik kan je niet helpen want gelukkig heeft mijn zoon nog nooit zo'n "aanvaring" gehad. Sterkte, ik snap dat je je bezorgd voelt om jouw ventje.
leuke mensen zeg! Als mijn kinderen zoiets doen krijgen ze op hun kop (op een manier die bij hun leeftijd past), maar er zijn inderdaad ook ouders die alles maar best vinden wat hun kind doen. Hier in de buurt gelukkig alleen, maar leuke kinderen, maar ze heeft er inderdaad ook zo eentje op de gym. Erger me er suf aan. Wat zei je zoontje er zelf van?
Ja inderdaad het zijn 'dat soort' mensen Maar goed, mijn zoontje zei heel rustig: "Ik wil dat niet, ik vind dit niet leuk". Met een kleine snik in zijn stem (moederhart breekt). Ik moest echt op mijn onderlip bijten om niet gelijk er iets aan te doen. Maar ik wil wel dat hij leuk kan blijven spelen in zijn eigen buurt. Volgens mij zijn alle andere kinderen ook een beetje angstig. Op zich zijn de andere moeders oke, dus ik zou kunnen vragen wat hun ervaringen zijn. Maar ook daar zit een probleem. In de straat is een hechte vriendinnegroep waar deze moeder ook bij hoort. Ik zelf niet (en dat vind ik prima HAHAHA) maar dat lijkt me dus geen handige zet. Pff... laat normaal niet het kaas van brood eten hoor. Maar wil het gewoon niet verpesten voor mijn mannetje.
Als ik zoiets zie dan grijp ik zelf in. Mensen, groot en klein, hebben met hun handen van mijn kinderen af te blijven. Uiteraard wel vriendelijk, doch duidelijk. M komt wel eens tijdens het spelen met een vriendje aanhuilen: "vriendje heeft me geduwd" oid. Meestal zeg ik dan tegen M dat ze zelf moet zeggen dat dat niet mag / dat dat pijn doet. Vriendjes zeggen dan eigenlijk altijd sorry en dan is het weer goed. Dit doe ik niet bij gewelddadige duwerij, maar bij even wegduwen bij speelgoed oid. Dus ingrijpen bij bewust gemeen doen, anders zoveel mogelijk zelf laten oplossen.
Ik denk niet dat je je zoon door niets te doen helpt of beschermd. Ik denk dat je hem dan juist leert dat dit soort gedrag blijkbaar acceptabel is. Een kind van drie is echt nog niet weerbaar hiertegen, als hij puber is dan is het een ander verhaal.
Ja dat ben ik helemaal met je eens. Mijn eerste reactie was dan ook direct actie! Alleen .. ik weet hoe het is als je als kind niet mee komt met de groep. En als ik mijn kind iets niet gun, dan is het wel precies.. uit de groep vallen. Daarom sta ik zo in dubio. Dadelijk wordt mijn zoon niet geaccepteerd omdat ik die ' rot' moeder ben die als enigste iets zegt.
Hahaha, leuke benaming Kan je niet met haar praten? Ik zou echt op haar afgestapt zijn hoor maakt niet uit wat voor type. Van mijn kind blijven ze af! :x
vervelende situatie. Mocht je het nog eens zien gebeuren, dan zou ik eerst tegen zoon zeggen dat hij zelf moet zeggen op zo een moment dat hij het niet leuk vind. Maar mss is dat voor je zoontje een beetje eng, ook omdat hij de kindjes nog niet zo goed kent. Dus laat het hem proberen en als dat niet lukt (als je er niet bij bent zal hij vast naar je toekomen) dan zou ik zelf ingrijpen. Gewoon naar dat jochie toelopen en rustig zeggen dat er niet geslagen/geschopt ed wordt. En je kan altijd op een normale manier tegen die moeder zeggen dat je het niet prettig vind als jou zoontje een klap krijgt. sterkte ermee, lastige situatie.
@zaterdag ja dat is precies wat ik ook ga doen. Thanx! Mijn zoontje stond vanmorgen op met: "mag ik weer buiten spelen". Hij vond het blijkbaar dus wel leuk. Hij begon nog over het jongetje en we hebben duidelijke afspraken gemaakt. Eerst zelf aangeven, lukt dat niet dan kom ik gelijk in actie! Moet goed komen. Trouwens een soort gelijke situatie had ik van de zomer ook op het strand (de enige mooie dag van het jaar) ook een kleine man die de boel naar zijn hand ging zetten. Trapte alle kinderen van de speeltoestellen, geen moeder deed iets (van het jongetje niet, maar ook van de andere kinderen niet). Totdat hij bij mijn zoontje begon. Ik heb er toen op rustige toon iets van gezegd. Nou die moeder!! Echt ze viel me bijna aan. Ik kwam aan haar ' engeltje'. Nou heb ik daar dikke p**p aan hoor. De situatie is hier alleen anders omdat ik nog langer met deze mensen door moet zal ik maar zeggen. Maar wat zijn ouders soms onredelijk! Als mijn zoon zich niet netjes gedraagt corrigeer ik dat. ONGELOOFLIJK.
Wij hebben hier ook een paar van die "gezellige" kindjes in de buurt, Stijn komt vaakt huilend naar binnen omdat ze hem van zijn fiets hebben geduwd, vieze woorden hebben gezegt of hij weer eens niet het speeltuintje op mag! Ik zeg altijd tegen Stijn dat hij terug moet gaan en moet zeggen dat die gene dat niet meer mag doen en dat hij dat niet leuk vind. Gisteren was voor mij de druppel (na 3 weken Stijn terug gestuurd te hebben) Er was een kindje die hem had geslagen met zijn elleboog dus toen ben ik er naar toe gegaan en heb netjes gezegt dat ik dat niet leuk vind en dat hij niet meer mag slaan,duwen enz en als hij dat nog wel een keertje doet ik even met zijn papa en mama ga praten omdat ik wil dat alle kindjes lief en gezellig met elkaar spelen.. Hopelijk helpt het Stijn mag nu sinds 3 weken alleen buiten spelen en die kids zijn vanaf het begin al bezig, om gek van te worden!
als een kind zoiets bij mijn dochters zou doen en die moeder grijpt zelf niet in dat doe ik het wel hoor en zal die moeder er zeker op aan spreken en vragen of zij dat normaal vind! maakt mij niks uit wat de buurt of andere kinderen daarvan vinden. je hoort je kind ook te leren van zich af te bijten als zoiets gebeurd en als je kindje dat nog niet zelf kan moet je zelf dat andere kind aanspreken. daarna de moeder.
wat een etters zeg! hoe oud is jouw zoon dan? en die kinderen? hoop dat ze hem dan eens met rust laten nu! wat rot zeg... en anders inderdaad naar die ouders toe.... en als die kinderen al veel ouder zijn zou ik ze zelf nogeens aanspreken.
Niet het buurjongetje is 'evil', en geen 'terror toddler', maar zijn ouders zijn heel verkeerd bezig. Iedere peuter probeert wel eens wat uit, maar als hij nooit te horen krijgt dat hij andere kinderen niet mag slaan of wegpesten, zal hij denken dat dit oké is. Ik zou zeggen: ga er zelf eens bij staan als de kinderen buiten spelen. En als een van de kinderen (maakt niet uit welke) iets doet wat niet kan (slaan, buitensluiten, uitschelden) dan corrigeer je hem of haar. Iemand zal het hem moeten leren, wat wel en niet kan, wat wel en niet leuk is. Natuurlijk is dat anders tussen grotere kinderen, die moeten voor zichzelf op leren komen. Maar kom op zeg, we hebben het hier over een jongetje van 3. Die moet gewoon gecorrigeerd worden door een volwassene en als zijn moeder dat niet wil doen, dan iemand anders.
Hij word in januari 5 en die kindjes zijn van zijn leeftijd en sommige een jaar ouder.. Er zitten een paar zelfs bij hem in de klas.. Het ergste is nog dat die ouders net zo erg zijn, je wil niet weten wat 1 moeder tegen mijn buurmeisje gezegt heeft..
veertje, ik had niet anders gedacht, dan dat die ouders net zo zijn. waar zou zo'n jong kind dat anders moeten leren, om zich zo te gedragen (misdragen)? mislukte opvoeders zijn het. hopelijk komt er gauw ondersteuning, voordat die jongens helemaal 't spoor kwijt raken...