@Sil, het is en blijft inderdaad kut, maar het is goed zo, ik heb deze poging een plekje gegeven en kijk alweer vooruit naar de volgende keer . Wilde ik gister nog niets liever dan een maandje rust, vandaag zat ik op de poli in de mappen met geboortekaartjes te bladeren en werd hier zo enthousiast van dat ik het liefste direct een cryo was gaan ophalen, whahaha.
Lieverd je hebt 8 prachtemmy's over in de vriezer daar zit vast en zeker een hele mooie en knappe emmabeeb bij of 2 of 3 of of of of of
Ik heb dat ook wel dat ik baby's leuk vindt. En na het knuffelen kan het inderdaad best zwaar zijn omdat je eigen gemis dan extra sterk is. Maar ik heb er altijd meer moeite mee als iemand verteld dat ze zwanger zijn dan dat de baby is geboren . Wat ik dan weer niet leuk vindt zijn kinderverjaardagen. Dat je daar als enige kinderloze tussen al die moedertjes zit, waarbij het lijkt alsof ze alleen maar over hun kinderen kunnen praten. Op dat soort momenten voel ik me wel eenzaam.
HO STOP! Ik wil alleen nog niet op de zaken vooruit lopen en ben mijn kop vanwege Duwayne en Delilah enorm in het zand aan het steken. Ik HOOP zwanger te worden van deuze twee, maar als dit nu niet lukt? Dan heb ik toch af en toe echte kleine baby's geknuffeld. De gemoedstoestand van mijn baby-fettish stamt nog uit de tijd dat ik dacht dat het echt NOOIT zou gaan lukken en dat ad-optie de enige mogelijkheid was om ooit mama te worden. Maar ik heb al drie pendels (ja ik heb weer laten pendelen, gewoon voor de lol) (ow nee, eigenlijk wishfull thinking): 1 deze ronde raak, 2 november raak (beginneling, dus die kan er vast niks van ) en 3 een zoon in mei. NOUW! Moet goed komen, toch? en vooral met 4 lucky charms van maartje, en 1 van collega! en maartje heeft ook de rug van boeddha gewreven, dus ook dat kan al niet meer mis gaan. Maartje: Duwayne en Delilah charm hangen aan mijn ketting , vlak bij mijn hartje De ander dichtbij mijn doos (zoals eerder gezegd) en de boeddha staat op de salontafel (goede plek om hem te kunnen wrijven, terwijl ik op de bank lig)
Emma, MOK voor bloedtest...ook al wist je de uitslag...is gewoon K U T, zoals al gezegd...heb er weinig andere woorden voor die wel door de beugel kunnen!!!! Marjah, knap hoor, dat je er zo mee om kan gaan...en snap je uitleg dondersgoed!!! Fijn dat je zo van maartbeeb en de rest kan genieten!!! En...ik nie snap meer...want je hebt geen last van liezen en kwaaltjes al D & D niet bij jou terug zijn geplaatst?! Waarom is zwanger zijn dan nooit voor jou weggelegd?!? ... of ben ik nou zo blond?!? (of heb je dat gevoel?!) Sik, ben je aan de shop?! Natas, balen van dochter zeg!!!! Ik hou ook niet van die troep voor van die kleine mensjes! Hopen dat ze er snel weer vanaf is!!!!! REST PIEMELSMAK!!!!!
Blijkbaar heb ik nu al last van zwangerschaps dementie van de tp van maandag, dus ik ga het nog een keer proberen. We hebben aan het begin van de molen te horen gekregen, dat we ons moesten inschrijven voor adoptie, want het zou toch niet gaan lukken. (lekkere posi arts Toen hebben we de beslissing genomen om het adoptietraject in te gaan. Intussen 5 IVF gedaan en ineens kwam er een donor op ons pad. Maar... in mijn binnenste kriebelt het gewoon nog steeds heel erg... Dat donkere gat "ik wordt (en blijf) toch niet zwanger" Maar nu ECD-emmies ins bauch, dus toch een lichte opleving van hoop.
Emma ik snap dat helemaal.. ik had er ook altijd zo'n hekel aan die kliekjes vormende massa die MOEDER als naam hadden.... enigste zinnige woord wat er uit kwam was hoi en houdoe de rest was hun kind kon dit en dat en dat dan allemaal tegen elkaar op, en daar zit je dan als kinderloze meis die nergens geen verstand van heeft want "als je geen kinderen van jezelf hebt weet je ook niet hoe het is " *zucht* heerlijk kortzichtig. Het is gewoon net alsof dat je vanaf het moment dat je geworpen hebt je veranderd in een van de Stepford wives en iedereen je ineens kent en je bij een geheime sekte zit die moederschap heet. Ik probeer altijd om een goed gesprek te voeren.... maar nu moet ik eerlijk zeggen dat het vaak over de kinderen gaat omdat dat vaak de gemeenschappelijke binding is met andere vrouwen... ik merk dat zelf nu ik dus aan de "andere" kant sta. leuk is anders in ieder geval voor de kinderloze moeders... Marjah pfoeeeei had ik het toch goed in mn gedachten spannend hoor
Maar dat is denk ik ook de reden waarom ze met elkaar over de kinderen praten, het is een gemeenschappelijke binding tussen moeders, en dat snap ik. Ik vind het gewoon jammer dat je niet echt een serieus gesprek met iemand aan kan gaan omdat ze continu achter hun kind aan moeten rennen of midden in het gesprek ineens roepen 'moet je zien wat grappig, kijk wat Pietje doet'. Maar zodra wij zelf kinderen hebben zal ik het vast begrijpen .
En die kinderen van jullie komen vast heel snel... er zijn nog ooievaars genoeg en anders ga ik ze gewoon weer in de dierntuin toeroepen dar ze jullie kant op moeten komen ;0
Ja, kinderverjaardagen zijn echt hel voor ons (nog) kinderloze mmm-meisjes! Tenminste, meestal vind ik dat. Niet altijd. Ligt aan de mensen die komen, aan de kinderen én vooral aan mijn gemoedstoestand. Ik moet zeggen dat ik wel vaak geliefd ben bij de kindjes. Ik denk juist omdat wij geen kinderen bij ons hebben en we ook nooit echte diepgaande gesprekken met de ouders aangaan. Het is net alsof die kinderen niets liever doen dan ons mee de trampoline optrekken, ons beschieten met waterpistolen of bij ons op schoot kruipen Blijkbaar stralen we uit dat we dat leuk vinden hahaha! Maar soms als die kindjes dan samen spelen en ik hoor al die ouders samen over jantje en pietje en over de mama van miep op school die echt te ver gegaan is... pffffff, dan voel ik me echt een buitenstaander, een echte loser! En dat is wel erg zwaar soms. En ook wat Marjah zegt: juist als je merkt dat de ouders je krampachtig op afstand proberen te houden omdat ze bang zijn dat je het niet leuk vindt als je hun kind "moet" knuffelen of aan "moet" horen dat hun kind ineens kan staan. Ik wil niet buitengesloten worden. Ik wil er juist bij betrokken worden! In ieder geval wel bij mijn vriendinnen en zus. Bij de overbuurvrouw (niet jij, Taliaaa!) hoeft dat niet per se hoor Ik moet wel zeggen dat ik die confrontaties nu wel weer zwaar begin te vinden. Op vakantie ken ik die ouders niet, en trekken we juist toe naar de stelletjes zonder de kids en dat is echt even heerlijk! Maar thuis hebben onze vrienden/kennissen op een enkele na die we niet zo vaak zien, allemaal kids. En dat is toch confronterend. Want ook al word ik er door de meesten wel bij betrokken, je eigen gemis voel je toch extra. En als zij op zondag met hun kids naar de dierentuin gaan zullen ze eerder die vrienden met kindjes van dezelfde leeftijd vragen, dan dat ze ons mee vragen. En dat begrijp ik! En ik heb eigenlijk ook niet de behoefte om op zondag naar de dierentuin of wat dan ook met kinderen te doen, maar het voelt soms wel erg eenzaam. Goh, wat een verhaal...
Wij hebben geen (schoon)broers/(schoon)zussen met kinderen, dus wij zijn "aangewezen" op de kinderen van vrienden. Maar ik vind het ook heel moeilijk om ze "te lenen" om bv naar de dierentuin te gaan. Althans, dat vraag ik niet zomaar. En andersom vragen zij jou niet!
Nee dat vraag ik ook niet zomaar. En andersom wordt dat ook niet gevraagd inderdaad. Mijn nichtje van 7 nemen wij wel regelmatig mee ergens naartoe en zij blijft dan ook wel eens slapen. Altijd gezellig! (en zwaar, zij is een handenbindertje wegens autistische stoornis) Mijn nichtje van 3 hebben we vorige week voor het eerst meegenomen naar het centrum om een cadeautje uit te zoeken. Dat ging goed, dus de volgende keer mag ze ergens anders mee naar toe voor een hele dag. Dat zijn de kindjes van mijn zus en dat durf ik wel te vragen. Mijn zus zelf zou dat ook never nooit niet vragen, heel raar eigenlijk. Ik heb 1 goede vriendin en op haar jongste heb ik een paar keer gepast. 1x een uurtje toen ze 6 weken was *smelt* en een paar keer toen ze een half jaar was (nu inmiddels ruim 7 maanden oud). Zij vraagt het wel zelf. Ze heeft zelf bij de eerste ook een tijdje in de mmm gezeten dus wij praten er veel over en zij betrekt me juist heel erg bij haar kids. Bij andere vrienden staan we veel meer op de achtergrond. Dat komt ook omdat deze ouders zelf hun kindjes niet gemakkelijk uit handen geven. De familie van Sasman heeft nog geen kinderen. Maar dat contact is op zich al niet super. De broer van sasman is wel papa to be, maar op dat kindje wil ik niet oppassen. Ik ben veel te bang dat ik hem/haar niet terug ga geven Ik ben er namelijk bijna zeker van dat het een heel zielig kindje gaat worden en alleen er aan denken doet mijn hart al pijn.
*Bij deze 2,50 voor Klingel, entree betaald!!* Knuffel voor Emma, verdorie zeg! Hoopte zooooooo erg met je mee. *Breekt uit....*
Haai lieverds! Allereerst Emma een dikke megapletknuf voor jou!!! Om de stomme omo en de stomme bloedtestuitslag. Maar je klinkt alweer zo strijdlustig! En daar ben ik zo blij om! Marjah, ik denk dat jij WEL swang gaat raken Dus stop die andere gedachtes maar even heel snel weg. Sas, kinderverjaardagen vind ik ook vreselijk ja! Tegenwoordig zegt iedereen tegen ons dat we ons vooral NIET verplicht moeten voelen om te komen en dat we anders op een ander moment kunnen komen. Dan kom je wel meer aan praten toe, want dan zijn die kids niet helemaal door het dolle met elkaar. Natas, kusje op meisje! Hier net terug uit DD. Na de soja maaltijd zijn we even lekker een terrasje aan de Ko opgegaan. Was super lekker weer dus even D3 opdoen Net op de terugweg een eerste mail met de beta-hcg uitslag gehad. En die is......... 292,3!!!!! Op dag 11 na tp en dag 14 na punctie!
@Sas, herkenbaar hoor . Ik vind het bijv. wel jammer dat mijn zus mij echt nog nooit heeft gevraagd of ik op haar kindjes wil passen, niet eens een uurtje. Ze vraagt echt altijd mijn ouders. Daarnaast vraagt ze ook nooit of ik ergens mee naar toe ga, nee, dan vraagt ze weer alleen mijn ouders. Maar goed, ik heb het haar ook nooit gevraagd of ik eens mag oppassen . Maar zelf denk ik dat ze het niet aandurft om ons te laten oppassen omdat wij nog geen kinderen hebben. En vrienden vragen inderdaad liever vrienden die ook kinderen hebben om naar de dierentuin te gaan. Vind ik ook prima omdat ik daar ook niet echt behoefte aan heb, maar het voelt inderdaad wel een beetje eenzaam. Laatst zei ik nog tegen Emmaman dat ik op het moment echt vrienden mis die GEEN kinderen hebben. Dat je lekker met z'n 4-en spontaan uit eten kan gaan of weet ik veel wat.
@Sikki, ik heb echt totaal geen verstand van hcg-waardes...maar aan jouw reactie te zien is het hoog, haha . Ik ga nog steeds voor 2 sojaboontjes!!! Heerlijk nog ff genoten van het mooie weer op terras, goed so Vind je het nou niet een gek idee dat je niet meer alleen bent, dat er gewoon 1 of 2 kindjes in je buik zitten. *zucht* wat lijkt me dat een bijzonder mooi gevoel.....