ah meid sterkte hoor..... maar jij denkt dat hij echt niet wilt..uit je verhaal maak ik op dat hij heel erg twijfelt nog...is beter dan dat hij nu al zou zeggen "nee ik wil het niet" toch? Je moeder bedoelt het goed natuurlijk....dat zouden wij zelf ook tegen omze kinderen zeggen natuurlijk, dat je goed moet nadenken. Al zou ik nooit willen dat ze abortus deden... IK wens je sterkte voor de tijd dat je nog gaat afwachten en ik hoop dat hij voor jullie kiest!
Zijn twijfel is slopend....ook al snap ik hem ook wel weer en is het ook niet niks. Maar aan de andere kant denk ik dat hij zijn beslissing al genomen heeft want het eerste wat ie afgelopen weekend zei is dat hij het niet zag zitten,het niet kan en er niet aan toe is. Dus ik denk dat ik daar maar vanuit moet gaan. Vind het zo zwaar en heb er moeite mee om van de zwangerschap te genieten,twijfel ook of ik dit wel alleen kan. Maar ik hou ook al van dit kindje,het is ook weer zo bijzonder.
ja moeilijk hoor maar het is idd je kindje....je houdt er al van he.. Maar je kunt het best alleen hoor!
@vlindertje: Ik vind het knap hoe je toon van het begin naar nu veranderd is. Natuurlijk is het veel beter om het samen te doen, maar zoals iemand hier al eerder zei: beter zonder vader dan met een vader waarop je niet kan bouwen. Helaas kan jij zijn gevoel niet aan zetten wat betreft jezelf. Jullie hebben nog een aantal maanden. Daarin zal hij denk ik wel bijtrekken, en kunnen jullie hopelijk het kindje samen opvoeden. Heb je vriendinnen in de buurt waarmee je kan praten? Heel veel sterkte, en natuurlijk van harte gefeliciteerd met dit enorme wonder in je buik!
Hallo allemaal, Ik wilde hier weer even een update geven. De babypapa en ik hebben nog steeds contact samen,het weekend zou hij langs komen maar wegens zijn werk kon hij niet komen. Hij heeft netjes afgezegt wat ik toch al wel fijn vond. Ik weet ook dat hij echt overuren maakt vanwege zijn werk dus ja daar heb ik dan wel begrip voor. Heb vandaag een echo weer gehad....en ooooh,echt al zo gegroeid dan een paar weken geleden. Het kindje was al druk aan het bewegen,2 armpjes gezien en 2 beentjes gezien. Ik werd er helemaal blij van en na een heel goed gesprek met de gyneacoloog heb ik nu voor 100% gekozen het kindje te houden. De gyneacoloog zei ook: je hebt pcos,nooit een natuurlijke menstruatie,de kans om zo op de natuurlijke manier zwanger te worden was eigenlijk niet mogelijk en het is wel gebeurd. Zelfs dat je net aan de pil was begonnen,meid...je kan het. Echt zo lief! Ook al moet ik alles alleen doen,ik hou van dit kindje. Zie er wel tegenop hoor,wil na de echo over 3 weken het iedereen gaan vertellen....tsja zal moeilijk worden. Ik hoop dat de babypapa me zal gaan steunen ook daarin maar ik verwacht niks. Hij heeft ook nog niks van zich laten horen wat betreft de echo van vandaag. Ik hoop dat ie het toch zal doen,zo niet dan zal ik daar best even verdrietig van zijn maar ja.....dan weet ik mischien voldoende.
Hey, Mooi he zo`n echo! En wat een lieve gyn heb jij zeg....hij/zij heeft gelijk hoor! Ik hoop voor je dat papa zich meer gaat bemoeien met jullie hoor....maar ga er maar vanuit van niet...dan wordt je niet zo teleurgesteld iedere keer.. Ja dat vertellen zal even moeilijk worden...maar meestal reageren de mensen heel anders dan jij had verwacht meid...
Fijn dat je gyn zo reageert... ze heeft ook helemaal gelijk. Dit kindje heeft het inmiddeld wel verdiend om in het gras te kunnen spelen.
Wat een lieve gyneacoloog en hij heeft gelijk , dit is eigenlijk toch te mooi om waar te zijn ........En je kunt dit ook alleen , als hij zo doet dan heb je ook helemaal niks aan hem .....Het vertellen zal niet meevallen , maar jullie drietjes staan straks samen heel erg sterk ............ dikke knufffffffffffffffffff
Hallo allemaal, Ik zal hier eerst een update plaatsen. In min vorige bericht vertelde ik van de echo en dat de papa niks van zich had laten horen. De volgende dag kreeg ik toch een sms van hem,hij vroeg of hij langs kon komen die avond. Dus hij kwam langs...gelijk al bij binnenkomst was hij anders,vrolijk en ontspannen. Hij vertelde dat hij goed had nagedacht en met een vriend erover had gepraat en dat hij voor het kindje wilde gaan. Ik wist niet wat ik hoorde,want dit had ik zeker niet meer verwacht! Hij straalde,was trots en heeft het de volgende dag aan zijn ouders verteld. Die reactie was minder...zijn ouders willen een dna test. Mocht het blijken dat het kindje idd van hun zoon in willen ze er 100% voor gaan. Nou ik schrok hier nogal van! Ik wilde graag met zijn ouders in gesprek om te vragen hoe ze dit voor zich zien,dus ik belde de volgende dag naar zijn ouders toe. Ik kreeg zijn moeder aan de telefoon,nou ik heb nog nooit zo'n koelbloedige vrouw gesproken,ze wilde dat ik alsnog abortus zou doen,want dit kindje had toch geen kans in deze maatschappij. Daarnaast was ik geen goeie vrouw voor haar zoon en hij geen goeie man voor mij. Alles over dna testen had ze al uitgezocht en ze was zelfs op zoek gegaan wie mijn huisarts is. Ze was heel zakelijk en toonde geen enkele emotie,ik wist gelijk aan deze vrouw wil ik mijn energie niet aan verspillen. Ik belde de papa op en die wilde me juist voor zijn moeder beschermen,hij had nog een gesprek gehad met zijn vader alleen en die staat gelukkig wel achter hem. Die avond is hij ook weer bij me langs gekomen,hij is lief voor me en toont ook echt intresse en dat is fijn natuurlijk. Ik hoop dat het zo blijft,ik heb moeite om hem te vertrouwen omdat hij met onze relatie ook zo heen en weer ging. Hoe het tussen ons komt heb ik geen idee van....ik denk dat we dat moeten afwachten? Kijken hoe het met de tijd zich ontwikkeld.
Nou das alvast iets , hopelijk blijft hij interesse tonen en is dit niet van korte duur ....dat zou niet eerlijk zijn ..
Even zeggen....ik ben vandaag precies 12 weken zwanger! Toch weer een mijlpaal Verder gaat het hier nog steeds redelijk goed,al vliegt het me af en toe wel aan. Maar ik geniet van mijn groeiende buikje,en ik ben dankbaar dat ik ook op de natuurlijke manier zwanger kan worden. Ik heb na de geboorte van mijn zoontje besloten niet weer de medische molen in te gaan,emotioneel is dat ontzettend zwaar. Ik besef nu zoveel meer wat voor wonder een zwangerschap is!
Ik heb raakvlakken maar dan een hele tijd geleden. Heel veel sterkte gewenst! heb niet alle reacties gelezen. Wat ik gedaan heb hoeft voor jou niet te werken, maar trek je eigen plan. Laat het contact met de vader voor wat het is en ga verder op de manier zoals jij het wil. Heeft hij ooit behoefte aan contact of wat dan ook dan komt hij maar, maar op de manier die JIJ wil, wat jij verstandig vind voor jou en je kindje(s). Jij bent de baas, jij bent de moeder en ach die slappe mannen met nu; "kan ik niet" en "gevoelens zijn er dan wel en dan niet meer" enz. passen zich dan maar ook aan. Sterkte!!!
Succes vlindertje. Ik vind het fijn dat de babypapa is bijgedraaid en we hopen maar dat het zo blijft. Wat betreft zijn moeder: In het beste geval was dit gewoon de shock, dat ze zo reageerde. En hopelijk draait ook zij bij, zodra ze beseft dat er geen weg terug is, en dat dit gewoon de keuze is van haar zoon. Misschien dat dan ook door gaat dringen dat ze oma wordt en dat ze echt wel een andere houding aan moet nemen, wil ze haar kleinkind ook op een leuke manier gaan zien straks. Succes in elk geval, en gefeliciteerd met de mijlpaal!
Ik sluit me hier bij aan. Als ik je verhaal lees over de papa, denk ik.. dat zit wel goed en ik denk inderdaad ook dat de as-oma gewoon in shock is en haar kind wil beschermen, alleen dat komt er een beetje op een rottige manier uit. De situatie is misschien niet ideaal, maar het is toch geweldig dat je op een natuurlijke manier zwanger bent geworden, echt een mooi wonder. Gefelciteerd met je zwangerschap en geniet!
jeetje wat een heftig verhaal ! alsnog gefeliciteerd met je zwangerschap meid ! hoe is het nu met de vader van je ongeboren kindje?
Tsja....het gaat. Met het kindje gaat alles goed! Maandag heb ik weer een echo gehad en alles zag er goed uit dus dat is natuurlijk het belangrijkste! Dan over de papa....ik dacht dat het beter ging maar na Maandag weet ik het zo goed niet meer. Vorige week Maandag is de papa bij me langs geweest,praten over de baby maar ook gewoon gezellig zitten en ontspannen. Na een paar uurtjes ging hij naar huis. Bij het weg gaan geeft hij me altijd een knuffel en zo ook vorige week. Maar dit was een echte knuffel,en die bleef ook maar duren. Hij begon me ook over mijn rug te strelen en dat vond ik ook fijn. Voordat ik het wist stonden we te zoenen,en voelde het goed! Ik voelde me echt samen met hem en we zijn met elkaar naar bed geweest. Hij zei ook tegen mij: Ik heb het gevoel dat we weer dichter naar elkaar toe groeien. Dat vond ik super om te horen natuurlijk! Hij is toen naar huis gegaan en kreeg ik later nog een sms van hem: slaap lekker jullie 2! Dus ik was in de wolken en kreeg weer meer vertrouwen in ons. Vervolgens hoor ik dan een aantal dagen niks van hem en begin dan zelf te sms'en. Geen reatie...dan krijg ik van anderen te horen verhalen over wat hij zou gezegt hebben over mij. Dus ik stuur daar een boze sms over en krijg daar wel reactie op. Maar duidelijk dat hij die sms van mij niet leuk vind. Dan het weekend hoor ik ook niks van hem en ook niet over de echo van afgelopen maandag. Dus ik stuur hem maandagochtend een sms dat ie ook nog mee gaat naar de echo? Daar reageerd hij op dat hij mee gaat en half 2 bij het ziekenhuis zal zijn. Ik had verwacht dat we samen zouden gaan,we wonen vlakbij elkaar en dit wilde ik ook graag samen met hem doen. Maar hij dus niet,half 2 ontmoeten we elkaar in het ziekenhuis. We nemen plaats om te wachten en zo word ik door de assistente geroepen voor de bloeddruk meting enz. Ik zeg nog tegen de papa,wacht hier maar ik ben zo terug. Terwijl ik weg loop hoor ik hem tegen een ander stel zeggen: Als ik hier nou voor mee moest had ik net zo goed niet kunnen gaan. 2 min loop ik terug en zie ik hem niet meer zitten,zegt dat stel dat hij is weg gegaan. Ik hem bellen,bleek dat ie buiten was gaan zitten. Toch terug gelopen en ging hij weer zitten. Zijn gedrag was echt niet leuk,ik schaamde me kapot. Gelukkig werden we snel geroepen en was het tijd voor de echo! Hier keek hij wel aandachtig naar en merkte ook dat ie het mooi vond om te zien. Nou nog een praatje en ik moest nog even bloedprikken. Dus we lopen naar de afdeling toe voor het bloedprikken en dan vraagt ie aan me of hij ook bij me moet bljven te wachten,ik wilde snel een nummertje trekken want er kwamen meer mensen en dan kan je daar wel even zitten. Dus ik trek snel een nummertje kijk om en hij is weer weg. Ik werd woest en stuurde hem een sms...dat ik dit gedrag niet normaal vind en het zo voor mij niet hoeft. Dus ik even wachten,bloedprikken en ben dan klaar. Terwijl ik het ziekenhuis uit loop hoor ik de papa mijn naam roepen,hij zat op een bankje te wachten. Ik ga bij hem zitten en dan begint ie ineens over dat we geen stel zijn en ik niet zoveel van hem moet verwachten. Dus ik zeg dat hij mij vorige week het gevoel gaf dat er toch wel iets tussen ons was omdat hij ook had gezegt dat we weer naar elkaar toe groeien. Ik ben toen kwaad weg gelopen en naar huis gereden. Ik kwam in tranen bij mijn schoonzus aan,ik was helemaal overstuur. Mijn schoonzus verteld hoe de situatie zat en die belde naar de papa toe. Wat ze allemaal gezegt heeft weet ik niet precies maar ze was kwaad hoe hij met me omgaat. Die avond krijg ik een sms van de papa of hij langs mag komen. Dus hij is afgelopen maandagavond weer langs geweest. Hij vond zelf ook dat het zo niet had gemoeten en dat hij echt wel van de echo genoten heeft en het bijzonder vond. En ook zei die dat het beter is als we vrienden zijn,hij wil dat we geen ruzie krijgen en vind ons teveel verschillen van elkaar. Als ik dan vraag waarop hij dat basseerd kan hij me dat niet vertellen. Ik ben daar niet klaar voor zegt ie....en wat ie zei over dat hij het gevoel had dat we dichter naar elkaar toe groeien dat hij dat als vriendschappelijk bedoelde. Waarop ik weer zeg dus je gaat als vrienden met elkaar naar bed. Heb je me dan voor de sex gebruikt? Dat heeft ie niet gedaan zegt hij maar dat gevoel heb ik nu wel! Ik moest huilen....en hij kwam op een gegeven moment naast me zitten en sloeg zijn arm om me heen. Na een tijdje word ik wat rustiger en merk dan ook weer hoe fijn ik het vind als we zo bij elkaar zitten. EN we blijven ook zo zitten,het gesprek word op een ander onderwerp gezegt,merk dat hij weer ontspannen word en 2 uur later ofzo gaat hij naar huis. En dan geeft ie ook aan,deze week heb ik het extra druk met werken dus ik denk niet dat ik deze week nog een keer zal komen. Ik voel me wel rot,heeft hij me nou echt gebruikt? Weet niet wat ik ermee moet...kan er weinig mee denk ik.
jeetje meis... gelukkig is alles goed met de baby.. wat de vader betreft van het kindje.. mijn god.. mag ik vragen of je zelf wel werkt en het financieel gezien wel aankan? dat is te hopen... dit lijkt me wel erg hoor... ik zou zelf maar wat afstand van hem nemen, en laten zien dat jij het best zonder hem kan ! laat hem nu maar eens naar jou toe komen, hij is wel gek, een zwangere vrouw laten zitten en zo raar doen ! kom op sterkte meid! laat je niet al te gek maken door zo'n vent, geniet van je frummeltje en hele grote wonder in je buikje meid!
Het is zo moeilijk omdat ik wel gevoelens voor hem heb. Maar ik zal sowiso geen contact meer met hem zoeken,laat hem nu maar naar mij toe komen en zo niet dan weet ik voldoende! Een vriendin zegt ook wel dat ik teveel met hem bezig ben,en hem het gevoel kan geven dat ik hem onder druk zet. Mischien wil ik alles wel te snel,en heeft hij meer tijd nodig.
nou groot gelijk ! kijk eerst maar eens wat hij doet.. maar dat neemt niet weg dat het super moeilijk is indd !
Meis! Je beginnend verhaal is zo erg, en ik las het verder en ik hoop dat er een sprankel geluk voor je komt want je verdient het echt en ik hoop dat hij terug komt bij je.