Ja natuurlijk, is ook lekker makkelijk als je alles van je ouders krijgt. Of is dat in België gebruikelijk?
Wij zijn getrouwd toen we 21 en 23 waren en hebben toen zelf een appartement gekocht op het salaris van mijn man die toen net werkte. Ik studeerde dat jaar af en kon gelijk naar mn opleiding aan het werk. Ruim een jaar later raakte ik zwanger van mn zoontje; contract werd gelukkig gewoon verlengt tijdens mijn zwangerschap en na mn verlof ben ik ipv 4, 3 dagen gaan werken. En nu dus zwanger van nummer 2. We wonen nog steeds in ons appartement met maar 2 slaapkamers; het staat te koop, maar ja de huizenmarkt is niet veel. Gelukkig kunnen we veel sparen nu, omdat we erg goedkoop wonen.
Ik kan het even niet laten hoor.. Maar jeetje wat een reactie. Is toch fijn als haar ouders dat nu kunnen missen(ipv dat ze het krijgen als erfenis -over hopelijk voor haar heel lang-) en zij er nu wat aan heeft? Beter dan later als ze het niet meer "nodig" heeft. En buiten dat kunnen haar ouders nu ook zien wat ze er mee doen, dat is voor hun ook leuker toch?
wij waren 19 en 24 toen onze kleine werd geboren, mijn man had/heeft al jaren een vaste baan waar die een goed salaris heeft.. en ik dus niet de druk heb om te moeten werken.. was met een studie bezig toen ik zwanger was maar heb deze helaas niet kunnen afronden.. dus ik ben gewoon thuis moeder.. we houden maandelijks genoeg geld over om dingen van te kunnen doen.. mijn vader heeft het zeker niet slecht, maar hij hoeft mij echt geen geld toe te schuiven.. je kiest zelf voor een kleintje en dat hoeft hij niet voor mij op te hoesten.. we hebben wel in ons vorige huis een renteloze lening van mijn vader gekregen(verbouwing) maar we stonden erop dat we alles terugbetaalde..
Ben 24 jaar, moeder van een dochtertje Faith (11.09.2010), zwanger van de 2e spruit (maart 2012), getrouwd en samenwonend in Limburg. Mijn man werkt fulltime, ik ben fulltime moeder. Ben van plan om parttime te gaan werken als ons gezinnetje compleet is en/of als de kids zowieso naar school gaan. Ons kinderwens is groot. We zouden het liefst 4 willen, allemaal voor de 30 en 't liefst geen groot leeftijdsverschil en mensen schreeuwden al constant tegen ons dat je kind niet "alleen" liefde nodig heeft. Natuurlijk blijven wij ook kijken naar het financiele plaatje, maar voor NU, met strax 2 kids en ZELFS met een 3e erbij, kunnen wij het goed aan. De huisprijzen in limburg zijn zowieso niet hoog. Wij hebben 2 verdiepingen, 3 slaapkamers, ruime woonkamer, keuken wat opengebroken kan worden (maar het zijn zowieso sloopwoningen, dus we krijgen "oprot-premie" en zitten hier nog maar 1,5 jaar) En ik denk dat het ook zo is hoe je leeft. Met onze eerste spruit hebben wij eigenlijk ALLES kunnen krijgen (van kinderkamer tot kleertjes die ze met 2 á 3 jaar kan aandoen) en heb zelfs ook al jongenskleding voor als we ooit ook een jongen mogen ontvangen. (maar daarmee moet je dan ook maar geluk hebben als je veel kan krijgen) En dat waren dus allemaal gifts van ex-buurtbewoners e.d. Zelf heb ik geen ouders meer, mijn schoonouders die hebben ons en de kleine ook veel gegeven (hoofdzakelijk de kleine) maar ik ben daar wel blij om en heb eigenlijk hun hulp en vooral geld niet nodig. (is wel fijn, ja tuurlijk, maar dan heb je ook naderhand geen zeik en shit) Ik wil kunnen zeggen dat we alles zelf hebben kunnen doen en op hebben gebouwd, wat we tot nu toe ook hebben! <3 En na deze woning, gaan we mischien wel over tot koop
Ergens ben ik het met je eens, erg aardig is de reactie niet maar ik vind de laatste zinnetjes van Evelien1991 ook een beetje vreemd. ´Wij besparen eigenlijk op niets. Melkpoeder kost 18 euro, wij gebruiken pampers, ons zoontje draagt merkkleding. Wij komen perfect rond.´ Alsof een kindje pampers en merkkleding nodig heeft.. en nogal logisch dat je perfect rond kan komen met flink wat geld van andere.. Ontopic; Ik ben net 22, mijn vriend is 26. Hij werkt fulltime en ik 20 uur. We kunnen nu eigenlijk precies rondkomen. Soms zitten we een beetje krap en moeten we een beetje zuinig aan doen maar dat komt ook doordat ik nogal snel iets koop zonder erbij na te denken of we het wel echt nodig hebben.. wat dus vaak niet zo is *shopaholic*
mijn man werkt fulltime en ik heb gewerkt, maar nu besloten om thuis te blijven, wil m´n dochter niet missen. Nu tweede opkomst bij de eerst was ik 23 en mijn man ook, kunnen goed rondkomen. Het is inderdaad wat je zelf uitgeeft