Even een wat vrolijker bericht. Mijn dochtertje gaat naar het Kinderdagverblijf. Ze gaat 2 ochtenden in de week. Nu is het leuke dat ze een 'vriendje' heeft. Wat er nu gebeurde was zo schattig. Ik zet haar af, en zoals gewoonlijk begint ze dan te jammeren. Haar vriendje ziet haar, hoort haar, laat prompt al zijn speelgoed uit zijn handen vallen en snelt op haar af. 'niet huile'! SMAK!!!! En ze lopen zo hand in hand weg... ze draait zich om en zwaait nog even snel om vervolgens verder te spelen. Wat gaat dat toch heeeeerlijk makkelijk op die leeftijd, vriendschapjes opbouwen, je liefde uiten, spelen met elkaar zonder vooroordelen... Waar gaat toch iedere keer mis in de wereld, konden we maar klein blijven
Heerlijk verhaal! Fantastisch hoe kindjes met elkaar om gaan... Heb de afgelopen tijd (is een zeer zware tijd waar we in zitten door het zeer plotselinge overlijden van mijn lieve pappa) ook vaak gewenst dat we konden denken als kinderen... Zoals onze meiden ermee omgaan.... bijna jaloersmakend... Je hebt een glimlach op mn gezicht getoverd met je blije verhaal! Thanx!
Wow, en dat bezorgt mij weer een glimlach!! Wat een enorme klap voor jullie zeg. Ik wens je heel veel sterkte! Heb nog zat van die verhaaltjes hoor
Ach, wat een heerlijk verhaal!!! Mooi en puur he? Liefde die kindjes uiten? Vind dat zo geweldig altijd!!!
ja leuk hé. helaas wisselen ze ook net zo makkelijk weer van vriendje als van schoenen. dat is soms wel jammer.
Hier ook een soortgelijk iets, hebben manlief en ik ook veel van geleerd. Mijn schoonvader is helaas overleden voordat Lucas is geboren. Er staat een foto van hem in de kast boven de tv. Laatst ging hij een tekening maken, dus ik vraag: voor wie maak je die tekening? Zegt ie: voor opa! Dus ik zeg: welke opa? 'Opa albert (mijn schoonvader dus)'. Echt zo lief! Die tekening heeft dus een paar weken bij de foto gehangen en ik bewaar m Voor hem is het heel logisch. Hij heeft 1 opa in real-life en 1 opa in de kast ....
Och, inderdaad... zo herkenbaar. Mijn moeder is vorig jaar, ondanks dat ze ziek was, toch nog plotseling overleden. Mijn broertje heeft een dochtertje (is vandaag 3 geworden!). Hij en zijn vriendin en dochtertje waren laatst bij m'n vader, mijn vriend en ik gingen bij hun op bezoek omdat we net hadden ontdekt dat we, als alles goed gaat, een kindje verwachten. Mijn broertje had taart gehaald om het alvast te vieren. Nu heeft mijn vader een grote foto van mijn moeder in een mooie lijst in huis staan. Mijn kleine nichtje pakt de foto van mijn moeder en gaat aan mij uitleggen dat dat haar "kleine oma" is, "die is heel erg ziek", "maar ze is nu een sterretje". En toen zette ze de foto tegenover zich op de salontafel en ging ze een "taartje eten met kleine oma". Nou... dan zit je elkaar mooi suf aan te kijken hoor met de tranen in de ogen. We vonden het zo mooi en hebben haar ook mooi haar gang laten gaan. Heel ontroerend hoe kinderen dat doen.
Wauw! Mooi is dat he? Onze kleine meid zei toen ze mijn pappa zag (ze was ook nog es een echt opameisje...) "hij saapt!" met een echte glimlach... diezelfde glimlach de ze altijd kreeg als ze hem zag (dan liep ze mn mams straal voorbij en rende regelrecht in mn vaders armen...) Ze had hem dus gezien in de kist en was erbij toen de kist in de grond zakte... in de auto terug werd ze ineens heeel erg verdrietig... Toen ik haar vroeg wat er was zei ze: "Opaas weg" (opaas=opa is)... Toen ik haar vertelde dat hij nu bij de Here God in de hemel woont zuchte ze heel diep, zei ja en vroeg toen: "soepjuh?" Zo makkelijk als die knop omging... ontroerend maar ook tegelijk opgelucht dat ze het zo makkelijk opnam!(toen we bijna weer bij mn mams thuis waren vroeg ze ook nog: "Waas omaas huis nou?" toen beseften we ons dus dat die knop echt om was... opa was weg dus nu ist oma's huis) Met onze oudste is dat iets lastiger... is een echte binnenvetter... Okay.. dat was ff offtpoic... nu maar weer ontopic! Kom maar op met de ontroerende mooie kinderlijke nuchterheid en vriendelijkheid!!! Ik hou ervan!
Wat een leuke en lieve verhaaltjes allemaal!! Toveren echt allemaal een smile op mn gezicht! idd zo lief hoe kinderen met dat soort dingen omgaan. zo makkelijk zou het voor iedereen moeten zijn Hier ook zon verhaaltje maar dan over mezelf Dat ik heel klein was (jaar of 3 net aan) had ik een hamster.. en zoals hamsters op een gegeven moment doen, ging ie dood.. dus mn ouders een nieuwe gekocht. zo simpel ging dat.. Toen een tijdje later mn opa overleed was ik die dag bij iemand te spelen geweest en toen ik die avond bij mn moeder op schoot zat moest ze huilen.. ik geloof dat ik toen iets zei van "jouw papa is dood he?" of "opa is dood he?" (het was me uitgelegd ) waarom mn moeder dus huilend ja zei.. "Maar dan koop je toch gewoon een nieuwe? " Voor mij was de oplossing heeeeeel simpel! hihi.. gelukkig heb ik daarmee mn moeder wel aan het lachen gekregen toen