Smiddags krijgt hij geen fles meer. Alleen sochtends en savonds nog, en alleen savonds gaat hij nadien naar bed
dit vind ik wel een goed idee, maar is helaas alleen uitvoerbaar als ik niet aan het werk ben. Anders zitten mijn oppaskindjes een hele tijd alleen, en dat kan ik niet doen. Maar ga zeker even kijken of dit mogelijk is, want vind het echt een goed idee. Dankjewel
Prima.... Ik geloof dat ik mijn kind beter ken dan jij, maar goed, ik kan niet inschatten wanneer ze ziek is of wanneer ze avond na avond een dolle boel ervan loopt te maken als ze beneden is en boven een potje gaat krijsen...mij best, het is onzin dat ik dat kan zien...
Nou ja, er zal ook geen pasklaar antwoord te geven zijn. Ik ken je kindje niet en ik ken je situatie niet. Ik versta onder laten huilen ook het elke 5 minuten even gaan kijken, dat ik daar geen voorstander van ben, mag ik toch gewoon zeggen. Verder moet iedereen het zelf weten. Ik probeer alleen een ander geluid te laten horen. Ik heb 2 behoorlijk pittige kindjes, maar het kan ook gewoon op een andere manier. Het enige wat ik nog wil meegeven is het advies om wat meer naar je kindje te kijken. Met 11 maanden krijgen ze door dat mama 'weg kan gaan', dat kan behoorlijk angstig zijn bijvoorbeeld. Het heeft mij heel erg geholpen bij de gevoelens die je noemt om te kijken waarom een kindje zich zo gedraagt en daarbij uitgaande van de behoeftes van een kind. Voor een kindje zelf is het ook vervelend als het niet slaapt, daarom gaf ik je ook de tip van de draagdoek. Kinderen willen graag bij hun ouders zijn, hun aanwezigheid voelen. Dat is geen verwend gedrag, maar aangeboren gedrag. Iedereen moet zelf weten hoe ze met haar kindje omgaat, ik schrok alleen erg van die berichten over het laten huilen (al dan niet met 5 minuten tussenpozes gaan kijken) en wilde je laten weten dat het niet nodig is. Als jouw voorkeur toch die kant uitgaat en jij je kindje wil "leren" dat de wereld niet om hem draait (wat toch wel een beetje zo is voor zo'n jong kindje) dan is dat jou goed recht.
Dit vind ik wel een beetje hard. Ik heb nog niet gezegd wat ik goed vind of niet, ik heb aangegeven dat ik er alles aan ga proberen. Juist dat maakt mij een moeder die voor mijn kind leeft volgens mij. Andere mensen respecteren ook jou mening, maar ga niet vertellen dat de andere meiden hun kind niet op de 1e plaats zetten. Dat doet we allemaal, maar op een andere manier.
@TS ik weet niet of je een fijn CB hebt, maar die zou je ook kunnen bellen voor advies. Zij zouden eventueel mee kunnen kijken en je direct handvaten kunnen aanbieden. Misschien dat het dan iets makkelijker is omdat hier natuurlijk een boel ervaringen en meningen meespelen.
Inderdaad, helemaal mee eens. Iedereen doet hier zijn(haar) best om zo goed mogelijk voor zijn/haar kindje te zorgen en nu lijkt het net alsof ik dat niet doe... Terwijl ik alles doe voor mijn kind, een hoop ervoor heb opgegeven/moeten doorstaan, maar dat betekent nog steeds niet dat mijn kindje de hele dag maar mag/krijgt wat hij/zij wil (losstaand van liefde/knuffels of een schone luier) Ze moet ook leren dat niet altijd alles maar op stel en sprong kan. En nee als ze 6 weken oud is leer ik haar dat niet natuurlijk. Maar als ze 1 jaar zijn kunnen ze dat al best gaan leren. En liefde en aandacht krijgt ze hier ook genoeg, en ze mag ook de hele dag bij me zitten als ze wil. Maar savonds als ze moe is, dan is het toch echt gewoon tijd om te slapen... tenzij ze ziek is, dat is een heel ander verhaal.
Pfoe...klinkt pittig! Bente probeert ook vaak om met gillen uit de box of uit bed te komen. Ik geef er niet aan toe. In de box probeer ik vaak haar aandacht af te leiden door haar een ander speelgoedje aan te bieden, of gekke geluidjes naar haar te maken of liedjes te zingen. Meestal geeft ze het na een paar minuten op en gaat ze gewoon spelen. In bed hetzelfde wat iemand anders ook al zei. Ma 5 minuten gaan kijken, niks zeggen, weer neerleggen, muziekje aan, speen erin en weer weglopen. Werkt bij ons perfect.
Je hebt gelijkt. Het staat er ook iets anders dan ik het bedoelde hoor. Mijn excuses. Ik bedoelde te zeggen dat ik het normaal vind dat een kindje je je leven bepaalt. Maar als jij dat niet zo vind en daar anders over denkt, dat dat ook goed is. Ieder zijn ding. Enne, mij zul je nooit horen zeggen dat er een moeder is die zijn kindje niet op de 1e plaats zet en dat is ook niet wat ik bedoel met "leren" dat de wereld niet om hem draait. Bij (uitzondering daargelaten uiteraard) alle moeders ga ik ervanuit dat ze hun kindje op de eerste plaats zetten. Ik vind het alleen zo jammer en zo sneu dat hier zo negatief over zulke kleine kindjes wordt geschreven. "ze willen hun zin krijgen", "ze doen het erom". Dat begroot mij gewoon en grijpt me aan. Ze zijn nog zo klein en hulpeloos.
Wow... Ik ben nog maar halverwege dit topic met lezen, maar mén oh mén wat een heftige reacties! Op een BABY van nog geen jaar!!! Dat manneke snapt het allemaal nog echt niet hoor! En heeft zeker niet al dingen "geleerd" omdat de mama niet consequent zou zijn geweest. Echt niet hoor. Het eerste wat in me opkomt is: ga je kindje knuffelen! Pak hem vaker bij je. Laat de liefde door hem heen stromen. Wieg hem, kus hem en zeg lieve dingen. Ik denk dat doordat jij er doorheen zit jullie in een cirkel zijn beland. Deze moet doorbroken worden!!!! Wees niet alleen boos, gefrustreerd en wanhopig. Geef hem liefde! En laat hem overdag juist slapen op tijden wanneer hij dat wil! Als hij tekenen van moeheid vertoont, leg je hem op bed. Niet eerder, niet later. En uren laten huilen zonder er heen te gaan is nooit een oplossing. Misschien zit hij in een sprongetje of heeft hij verlatingsangst. Dan moet je er juist zijn voor hem. Laten zien dat je niet weggaat. Natuurlijk is dat pittig 's avonds als hij moet slapen, maar blijf nooit langer dan een paar minuutjes achter elkaar weg. En laat horen dat je nog in de buurt bent.. Mijn meisje is bijna 11 maanden en begrijpt "nee" echt nog niet hoor! Gooit ook graag haar bord om, hoort er gewoon bij. En ze hebben nog een hele korte concentratiespanne. Ze kunnen vaak niet zolang aan tafel zitten als jullie zelf. En "in slaap vallen op een onhandige tijdstip"??? Dit snap ik echt niet hoor... Hij is een BABY! Dit heb jij echt niet veroorzaakt hoor! Je kunt bij een baby nog niet streng zijn. Dus ook niet makkelijk. Je bent geen slechte moeder, maar doorbreken kan naar mijn idee alleen met meer KNUFFELEN! Meer LIEFDE tonen.
helemaal mee eens! het is ff doorbijten maar werkt dus wel. een kindje moet duidelijke boodschappen krijgen. als je iets niet tolereert dan is het ook meteen NEE en niet eerst NEE en daarna toch ja. ik bekritiseer je echt niet want opvoeden is verdomd moeilijk en kindjes weten ons feilloos op de zwakke plekken te raken! ons ventje is ook heftig maar echt wel te handelen maar er zijn af en toe momenten dat iets hem niet zint. ik zeg dan op normale toon dat hij niet zo hoeft te gillen, loop weg (wel voor hem zichtbaar anders werkt de verlatingsangst ) en mocht hij doorgaan herhaal ik dit. herhaling en consequent zijn zijn erg belangrijk dan weet een kindje waar het aan toe is.dat geeft ook weer veiligheid. je kan het nu echt wel terugdraaien maar je moet ff flink doorzetten om er later (over een paar weken kan goed!) profijt van te hebben. probeer op de momenten dat je het echt niet trekt toch iemand te regelen. tijd voor jezelf en rust zijn ERG belangrijk! (uit eigen ervaring) sterkte meid!
ik heb vandaag ook het cb gebeld en zal volgende week teruggebeld worden door mijn wijkverpleegkundige. Hopelijk zal die niet weer zeggen dat ik hem maar moet laten huilen ( zij bedoelde wel gewoon tot hij in slaap valt ) Ik denk dat J. echt wel weet dat hij iets klaar kan spelen met zijn buien. Ondanks dat hij nog maar 11 maanden is, dat denk ik echt.
@mamavanjs: Hier kreeg ik met 6 (!) weken hed advies van het CB om mijn zoontje maar te laten huilen, babyfoon uit, bij de buurvrouw op visite te gaan en na 40 minuten eens te gaan kijken, dan zou hij vast wel slapen. Ik denk dat iedere moeder, hoe erg we ook verschillen van mening, het er wel over eens is dat dit natuurlijk een uitermate slecht advies. Dus verwacht niet teveel van het CB.. Heb ik uiteraard dan ook niet naar geluisterd.
enne, natuurlijk hebben we het niet over dingen als spullen omgooien want ook dat doet ons ventje de hele dag door en dat is spelen! natuurlijk moet je daar niet zo op reageren...maar je kan echt wel met 11 maanden merken (wij wel tenminste en nu zeker met 14 maanden) of het drift is of echt verdriet en pijn en behoefte aan liefde. dan geef je je kindje natuurlijk knuffels en pak je 'm op!!!kindjes vanaf 15 maanden kunnen heel goed grenzen begrijpen en aanleren. dat is ook door opvoedkundigen en psychologen bewezen. maar beginnen met voorzichtig en gezond verstand je kindje alvast bepaalde grenzen aan te leren kan echt geen kwaad hoor! kijk goed naar je kindje wat voor huilen het is...onze kleine mag niet aan de tv komen bijv. en daarmee zijn we op 11 maanden begonnen spelenderwijs,met grapjes en steeds wat ;strenger; dus serieus. je hoeft nooit te schreeuwen tegen je kind natuurlijk...en wanneer je voelt dat hij je nodig heeft en wil knuffelen, doen!
Zo, wat ben ik blij jouw reacties te lezen. Ik heb inmiddels tranen in mijn ogen van de overige reacties. Ik snap niet hoe je zo hard kan zijn/praten over je kleine baby'tje.... Hoe gefrustreerd je ook kan zijn.... Waarom ben je dan in godsnaam aan kinderen begonnen? Het eerste levensjaar draait ECHT alleen om je kindje!!! Accepteren is het enige wat je kunt en als je dat niet kunt: god, begin alsjeblieft niet aan een 2e.... Sorry, misschien hard van mij uit (goh, zwangerschapshormonen??), maar dit is wat ik voel.... Ik word er in- en inverdrietig van. Het liefst sta ik nu direct op mijn meisje te knuffelen (maar ze slaapt, dus zal het niet doen...).
Jij zegt wat ik nog niet durfde, omdat ik nog de hoop had door te dringen op een andere manier, maar ik ben het met je ens.
ja een kindje weet dat heel goed...maar wij hebben onze kleine ook nooit laten huilen. niet eens 5 min...dat kon ik niet, mijn man ook niet en met de BV was het veel makkelijker om hem op onze kamer te hebben. tja het is ff lastig met je man maar nu slaapt hij prima op z'n eigen kamertje! de overgang ging eigenlijk heel goed!hij is een onrustige slaper, en heeft volgens mij ook nare dromen, met tandjes is het moeilijker en dan laat ik hem echt niet huilen. juist nu hij voelt en weet dat mocht hij huilen er ALTIJD meteen iemand naar hem toekomt, voelt hij zich veilig genoeg om te slapen... ik heb het meer over gedrag overdag...