Ja waar moet ik beginnen. Ik ben geen leuke moeder meer, eigenlijk bijna nooit geweest en eerlijk gezegd zie ik het niet meer zitten zo te leven. Ik ben sinds 3 weken achter gekomen dat ik borderline heb en posttraumatische stress syndroom (laten we dan mijn depressie en angsten achterwege houden). Ik ben meer een schreeuw moeder dan een pratende moeder geworden en het wordt alsmaar erger. Ik irriteer me dood aan iedereen om me heen, wie het ook mag zijn. Kan niet meer tegen drukte anders draai ik helemaal door. Ik heb ook een heeeel kort lontje (je kan het geen lontje meer noemen, wnt om elke klein ding barst ik los). Ik voel me zoo niet goed in me vel en zo ongelukkig om hoe ik ben en hoe ik geworden ben. Ik loop al een tijdje bij een psycholoog en die heeft me eindelijk verwezen naar een instantie die gespecialiseerd is in syndromen en angsten, alleen het duurt zo lang (ze werken met wacht lijsten) en door het wachten denk ik alleen maar aan 1 ding (dat hoef ik hier niet te typen, jullie kunnen het raden) maar dan denk ik weer aan mijn kinderen en die in mijn buik is. Wie herkend zich in mijn verhaal en kan me tips geven, ik zie door de bomen het bos niet meer en mijn kinderen zijn hier het dupe van. Ik wil ook een keer niet gestrest zijn of 1 dag door brengen zonder geschreeuw en eindelijk eens een keer normaal kunnen doen.
meid, vastbijten en volhouden.. de zon gaat schijnen maar het kost een hoop moeite, tijd, geduld en heel veel hard werk. Zolang het denken aan je kinderen je nog goed weerhoud van die enge laatste stap is er nog hoop! houd je daaraan vast! accepteer ook dat je het heel moeilijk hebt en dat niet alles puur aan jouw persoonlijk maar juist ook aan je psychische problemen ligt en probeer er zo goed mogelijk mee te dealen (en zeg ook tegen jezelf at je zo goed mogelijk handeld naar jouw kunnen op dit moment) Kijk of er in je naaste omgeving iemand is die je vertrouwd en die je kan helpen met je kinderen om een beetje str3ess bij je weg te nemen Sterkte Succes Geluk
Alle hulp in schakelen die je kan vinden. Voor je zelf en kinderen. Iemand van thuis begeleiding. Aanvraag opvang kinderen bijvoorbeeld kdv. En daarnaast vraag naar de cursus vers dat is speicaal voor mensen met bordeline. Je kunt er niks aan doen dat je hebt hebt wel kan je er iets aan doen. Om het te veranderen. En accepteren dat je het hebt dat je het onder ogen ziet en dat je je er iets aan wilt veranderen. Verwacht geen wonderen in een paar weken daar gaat een hele tijd aan voor af.. Kijk bij www.moelijkemenen.nl en/of bordeline.nl - de beste bron van informatie over borderline ziekte psychisch.
kan je je anders niet tijdelijk laten op nemen, ggz heeft toch crisis opvang? toen mijn vader zelfmoord wilde plegen werd het hem aan geboden via de politie, die begonnen erover waarom laat je je niet even een tijdje op nemen, even rust en hulp dichtbij even tijd om alles op een rijtje te zetten. ik kan alleen maar zeggen (en ik spreek uit eigen ervaring) er is meer om voor te leven, tuurlijk ben je dan in 1 klap van al je verdriet en angsten af, maar je laat veel verdriet achter (en je 2 kleintjes) sterkte ik hoop dat je hulp krijgt en vind(ook voor je man/vriend)
kdv voor kinderen vind ik geen optie, dat is gewoon wegrennen van de realiteit. Ik wil een nieuw manier van leven ipv overleven incl met mijn kinderen erbij en man, ookal duurt het jaren, probleem is dat het erger wordt ipv beter ookal heb ik therapie.
wat zegt de huisarts?? en via het ziekenhuis. ik neem aan dat je medicatie slikt. en via borderline vereniging?
opnemen zit er niet in, dan heb ik geen oppas en man werkt fulltime (ik heb trouwens meer dan 2 kids). Het lijkt voor mij op dat moment wanneer ik aan zelfmoord denk, dat ik eindelijk aan mezelf denk en voor mezelf kies ja een beetje krom maar zo denk ik dan op dat moment.
ik slik nog niks en sta op de wachtlijst. Mijn psycholoog is erachter gekomen zeg maar. huisarts? die zegt alleen maar dat ze medelijden met mij heeft.
Meis dat dacht ik ook altijd. Maar juist als ze even naar het kdv zijn kan jij aan je zelf werken. Je kant toch niet tegen stress je bent onaardig tegen je kinderen schiet te veel uit je slof. Nou dan is het toch echt belangrijk dat je naar meer opties kijkt dan het weg wuiven. Al duurt het jaren zegt je. Wil jij je jaren zo voelen wil je dat je kinderen aan doen nee lijkt me. Je hebt meer om voor te leven. Alleen moet je er wel echt voor open staan om te veranderen. Je moet het t,n slotten zelf doen. Iemand schreef opnamen ggz nou ja het kan je ook een stukje rust geven om eens goed over als na te denken. Voor dat je een kindje er bij krijgt. Daarna heb je een tijd geen tijd om daar aan te werken. Kortom maak keuze.s
als je zo denkt loop je juist voor je zelf weg. Als een opnamen niet anders kan moet je het gewoon doen. Je hoeft je niet te schamen. ps ook ik spreek uit ervaring helaas.
jeetje meid wat is dit verdomde moeilijk wat nu wachtlijsten die snap ik niet ze zien toch wel dat het niet met je gaat vooral als je meer dat 2 kinderen hebt laat ze er spoed achter zetten dat kunnen ze ook hoor bellen blijven bellen en je moet ook zo snel mogelijk aan medicatie je hebt echt je rust nodig zodat je weer even bij je eigen kan komen en kan zijn ik ben borderline moeder maar ik heb ook echt hard moeten vechten om te staan waar ik nu sta ik ben ggz vrij en heb alle trajecten gevolgt slik 11 jaar al geen medicatie maar dat is iets als je geen kids hebt dan kn je echt dubbel zo hard vechten het is wel verstandig om dadelijk ook in zon traject te komen zo leer je ook jezelf kennen en je grenzen te stellen onwijs veel succes lieve meid en als je van je af wil kletsen trek je maar aan de bel wie weet lucht het op succes en vanuit hier een hele dikke knuffel