ik heb wel is een goede vergeijking gehoort van iemand en dacht o ja dan zou ik ook jaloers zijn. stel je partner zegt tegen jou, he schat ik vind je zo lief, leuk en geweldig dat ik er nog een van je ga nemen. kom je thuis en zit er ineens een andere vrouw op de bank en moet je je man ineens samen delen. zo iets is hoe een kindje zich voelt. eerst had ze mama helemaal voor zichzelf en nu ineens moet ze je delen terwijl ze het best allemaal prima vond zo al die aandacht van papa en mama. het is net het karakter van je kindje en denk ook de leeftijd die meespeelt over de acceptatie hiervan. mijn dochter heeft het eigenlijk meteen goedgevonden en herken gelukkig dat jaloerse gedrag niet maar mijn zoontje is ondanks dat hij de 2e is wel vrij jaloers. hoor vanuit hem ook vaak "is mijn mama"etc en duwt ook de oudste weg als hij alle aandacht wilt. Mijn dochter begint nu wel er tegen in te gaan en nu ze ouder worden heb ik wel het idee dat ze onderling proberen de meeste aandacht te krijgen en soms vechten ze letterlijk om mijn schoot. probeer het een beetje te verdelen maar goed een baby heeft nu eenmaal meer hulp nodig etc en ik hoop dat je dochter snel bijdraait. mijn dochter had een babypop die we net zo verzorgde als mijn zoontje. ik de baby in bad en zij haar baby in haar poppenbadje, ik een luier aan doen bij mijn zoontje en zij ook bij haar babypop. zelfs als ik borstvoeding gaf keek ze me aan met een vraagteken, trok der shitje op en legde de pop aan der borst . dat zij als grote zus mama mocht spelen en dingen al kon net als mama vond ze geweldig. als we gingen wandelen moest ook haar baby mee in de wagentje
Ook hiermee moet je een klein beetje oppassen. Tot voor kort was ze je kleine meisje, nu moet ze ineens groot zijn en als voorbeeld dienen voor haar kleine broertje. Dat kan ook averechts werken, omdat haar broertje wel lekker klein mag zijn en niet zijn bordje leeg hoeft te eten of zijn rommel op te ruimen (bij wijze van spreken en gezien uit het oogpunt van je dochter). Probeer ook een balans te vinden. Natuurlijk heeft ze haar aandacht nodig, maar ook structuur en regels. Je hoeft haar niet cònstant op handen te dragen, ze mag best leren dat de tijd nu langzaamaan gedeeld gaat worden met een broertje. Als je de borst gaat geven, kun je haar voor die tijd een knutselwerkje, tekenspulletjes of iets anders wat ze leuk vind geven en met haar afspreken dat het nu even *** z'n tijd is. Als je haar de hèle dag overal bij probeert te betrekken, kan ze dat ook als gewoon gaan zien. Met als gevolg dat ze nòg meer aandacht gaat eisen als je eens met iets anders bezig bent. Je mag best van haar verlangen dat ze ook eventjes alleen speelt... Bedenkt ook dat jij nog middenin je kraamtijd zit. Je bent net zwanger geweest, een bevalling meegemaakt, borstvoeding, gebroken nachten. Hierdoor wordt je al prikkelbaar als je maar 1 kindje hebt, laat staan met een peuter erbij.... Wss is jou korte(re) lontje ook gewoon een gevolg van vermoeidheid. Jou peuter voelt dit feilloos aan en wordt nog "lastiger". En zo kun je in zo'n fijne neerwaardse spiraal terecht komen Doet je dochter nog een tukje 's middags? Als dat zo is, probeer de tukjes van je zoon en dochter op elkaar af te stemmen en ga dan zelf ook even liggen, daar kun je vaak al zo van opknappen...Doet je dochter geen tukje, probeer dan eens of iemand (je man, familielid) je dochter 2 uurtjes mee kan nemen als de baby slaapt en slaap dan zelf ook even bij. Echt hoor, daar kun je zo van opknappen.... En het komt echt goed. Jullie moeten alleen allemaal nog even jullie plekje vinden in deze nieuwe situatie. En ze noemen die eerste jaren met kleine kinderen niet voor niets de "tropenjaren". Het zijn af en toe gewoon zware tijden, vooral als je zelf bekaf bent....
je moet indd erg oppassen met van jij bent al zooo groot, en dat kan jij zooo goed als je het een keer vergeet te zeggen, kan een kind heel erg een minderwaardig gevoel krijgen.... probeer als je kleine man net zn voeding op heeft een uurtje alleen met haar naar buiten te gaan als je man thuis blijft voor de kleine... kinderboerderij of speeltuin..
Je hoort het toch wel eens hoor dat kinderen heel erg moeten wennen. Ik ben zelf vroeger ruim een half jaar helemaal van slag geweest toen mijn broertje kwam. (En bovendien ben ik nog steeds heel snel van slag bij veranderingen). Tijd inlassen met je dochter lijkt me erg goed. zonder de baby erbij. @ Loetje; goede reactie. Niks meer aan toe te voegen
kun je misschien 1x per week een mama/dochterdagje houden. dat bijv de jongste 1 middag bij papa blijft en jij alleen wat met de oudste gaat doen. heerlijk dat een op een aandacht en zo weet ze ook da ze niet vergeten wordt. mijn dochter had om de week een mama dag en om de week een papadag helemaal voor zich alleen. even lekker naar de speeltuin of kinderboederij. nu hebben ze dit bijde :0 en gaat er een met mama wat leuks doen en de andere met papa. dit naast de gezinsactiviteiten. gewoon lekker een op een
Volgens mij staat hier alles al in wat nodig is. Zulk gedrag en zeker als jongste net 2 weken is komt veel voor. Goed is het om echt apart met oudste iets te gaan doen al is het maar heel even. En dan bij thuiskomst de andere ouder samen vertellen wat je hebt gedaan. Een half uurtje tussen de voedingen in. Bv even naar de winkel of samen rondje fietsen, bij ons is een kinderboerderij en hertenkamp in het dorp. Brood mee naar de eendjes. Het gaat ze echt even om het samen zijn. Wat je doet maakt niet eens zo veel uit. Negatieve aandacht niet op reageren en dan wordt het vanzelf steeds minder.
Ik herken het ook heel erg, alhoewel mijn dochter nog een stukje jonger is dan de jouwe. Ze is altijd superzoet, maar toen Tobin was geboren en ik weer voor het eerst alleen met hun beide was, werd ze soms echt strontvervelend. Zat ik Tobin te voeden, ging zij heel irritant nep-hysterisch zitten te doen. Nou, ik kon haar wel wat aandoen zeg. Ze haalde het bloed onder mijn nagels vandaan. Ik heb wat keren jankend met mijn man of mijn moeder aan de telefoon gehangen hoor . Inmiddels is Tobin 3 maanden en is Ayla helemaal aan hem gewend. Ze kan weer gewoon even lief zelf spelen als ik met Tobin bezig ben. Hem in badje doen, doe ik op de dagen dat Ayla naar de g.o. is en de dagen dat mijn man of moeder hier is. Nu Tobin gewoon keurig om de 4 uur komt voor een voeding ga ik in het weekend regelmatig even met mijn dochter samen de stad in en als het weer het toelaat een ijsje halen. Echt even tijd voor ons saampjes. Wat ik maar wil zeggen: het komt goed! Iedereen moet nu nog wennen aan de nieuwe situatie en je dochter nog het meest. Ik moest mezelf ook echt dwingen niet teveel te willen doen (denk aan: het huis helemaal op orde, Tobin in bad ook op de dagen dat Ayla thuis is etc. etc.).
Onze dochter en zoon schelen bijna 2 jaar en onze dochter had enorm veel moeite met zijn komst. Was heel jaloers... slaan, bijten! Dat duurde ook best lang, maar nu gaat het zo goed. Het zijn echt maatjes. Tuurlijk vechten ze weleens, maar ze vinden elkaar ook heeeeeeel erg lief!! En je kunt ook echt qualitytime met de oudste gaan maken door even samen weg te gaan. Al is het maar op de fiets naar de supermarkt om wat lekkers te halen. Succes!!
Wat een adviezen! Heel erg bedankt! Ik ga proberen wat meer tijd tussen voedingen door met mn dochter te besteden buiten. Het zal wel even een drempel zijn voor me om de kleine man alleen thuis te laten maar als het helpt met het gedrag van mn dochter kan ik het op zn minst proberen lijkt me.
Je bent nog in je kraamweek, dus logisch dat je het even moeilijk zal vinden, maar ja je hebt 2 kids die allebei even belangrijk zijn Mijn oudste gaf aan naar mij dat ze het niet leuk vond dat de jongste meer aandacht kreeg. Gelukkig was zij oud genoeg om uit te leggen dat de jongste niet meer aandacht kreeg, maar dat ze nog bv kreeg en zelf geen luier om kon doen. (zit 8 jaar verschil tussen) maar dat zien kinderen niet zo, in ogen van kids is aandacht , aandacht zij zien nog niet in dat het verzorging is. Dus ging als de jongste sliep iets alleen met oudste doen varierend tot kleuren puzzelen ff eendjes voeren en dat was voor haar de bevestiging dat zij nog net zo belangrijk was als voor de jongste was geboren.
profesionele hulp is in dit stadium nog niet nodig hoor. geef jullie allemaal nog wat tijd. wat is nu 2 weken helemaal. ik denk dat mensen te weinig beseffen hoeveel er veranderd als je van 1 naar 2 kinderen gaat. en dit soort dingen is 1 van de dingen waar je tegenaan loopt. de wereld van eht peutertje ligt compleet overhoop, de aandacht moet gedeeld worden. de veilige thuissituatie zoals ze die kenden staat volledig op losse schroeven. er moet gewoon een nieuw evenwicht gevonden worden en dat heeft tijd nodig. en het wordt nooit meer zoals het was,( leg je daar ook bij neer) dat kan niet want je bent nu moeder van 2 kinderen. er komt een nieuwe manier voor in de plaats.maar een nieuwe manier is niet per definitie een slechtere manier. het is wat jullie ervan maken als gezin.de kunst is om in die nieuwe manier voor elk van jullie een goed positie te vinden waarin iedereen zich prettig op zijn gemak en gelukkig voelt en dat de rust dan weer terug keert. daarna zal ze vanzelf weer wat gaan spelen. een kanttekening is voor jezelf en je partner ook om in de gaten te houden of je wellicht niet in een PND schiet. daar kun je niks aandoen dat gebeurd gewoon, maar daarbij heb je wel profecionele begeleiding nodig. en nog gefeliciteerd!
Wat vervelend dat je je zo voelt. Hier 2 kids en het gevoel gelukkig nooit meegemaakt dat ik de 1 eigenlijk liever niet had. Ik zeg gelukkig omdat ik me kan indenken dat het voor jou ook heel erg is. Hoe dan ook, je kleintje is pas 2 weken, jullie dochter is pas 3 jaar, die moet ineens mama delen, jullie meisje is gewoon vreselijk jaloers. Je geeft ook al aan dat je alleen maar met de baby bezig bent, en door de BV niks meer kan doen zonder de baby erbij. Toch heeft jullie dochter je juist nodig. Mama tijd.!! Het kan nl best zijn dat ze nog weken zo blijft, ze moet toch wennen aan de nieuwe situatie. Misschien kun je tijdens het geven van BV haar een verhaaltje voorlezen ( dat deed mijn vriendin iig altijd toen haar dochter jaloers was) misschien kun je een flesje afkolven en door je man laten geven zodat je wel echt met haar alleen iets kan gaan doen! Dat heeft ze toch nodig zo te lezen. Je kunt misschien ook als je man thuis is, de baby bij hem laten en even met haar naar de speeltuin ofzo gaan Hoe vervelend het ook voor jou is dat jullie dochter nu zo vervelend is, bedenk wel dat je het gedeeltelijk kunt voorkomen. Door juist tijd met haar vrij te maken, door idd haar naar bed te brengen , haar te laten helpen, voorlezen terwijl je voed en door haar uit te leggen dat mama de baby niet liever vind, maar dat de baby nog heel klein is en dus gewoon meer aandacht nodig heeft. Heel veel sterkte en succes met de situatie!!
Heel herkenbaar!!! Ik heb 3 kinderen in 3 jaar tijd gekregen en de oudste moest zich dus al aanpassen toen ze net 14 maanden was. Wat er wordt gezegd werkt echt hoor, als de kleine slaapt moet je echt even lekker knuffeltijd met de oudste inplannen ook al ben je zelf nog zo moe en wil je het liefst even niets doen. En inderdaad de kleinste ook gewoon even laten huilen als je net even bezig bent met de oudste. Haar laten helpen met alles ( als ze dat wil) en vraag haar gewoon wat ze graag wil... dat kan ze waarschijnlijk heel goed zeggen. Maar het gaat voorbij hoor! ik hou van alledrie mijn kindjes evenveel maar het blijft wel zo dat je per fase en of per dag meer naar het ene kind trekt. Je bent een mens en soms kun je beter tegen het ene karakter en soms beter tegen het andere karakter. Je zit nu in de tropenjaren en het wordt steeds makkelijker, merk ik nu al. Succes ermee en niets om je voor te schamen, juist heel goed dat je het eerlijk zegt. er zijn mensen die zeggen dat ze nooit hun kind zat zijn maar die geloof ik persoonlijk niet.