Omdat we (ik net zo hard als mijn vriend) het wel willen betalen, omdat we ook wel weten dat er recht op heeft, maar ik toch wil studeren en niet ga werken om haar tevreden te stellen.. Want dat is wat ze nu wilt, dat ik ga werken om te betalen. En wij laten het kind niet lijden hoor, echt niet. Hij krijgt alles wat hij wilt als hij hier is.. maar één probleem.. hij komt hier niet meer omdat zijn moeder het niet wilt. Laatst kreeg mijn vriend een berichtje met dat hij papa miste en zo graag wilde komen. Dus wie laat het kind nou lijden? Ik vind het aanvallend ja, alsof we het express doen en het niet accepteren omdat we zijn zoon willen laten lijden. En zoals je in je onderschrift.. mijn kinderen zijn mijn wereld. Mijn kind is ook mijn wereld en die hoeft er niet onder te lijden dat de ex van zijn papa een tweede vakantie wilt.. dat hij daarom geen winterjasje krijgt.. want er is geen geld.
Er wordt een draagkrachtmeting gedaan en daar komt een bedrag uit, of niet, als blijkt dat er geen draagkracht is. Jij hoeft niet te gaan werken omdat zij nu alimentatie wil. Er wordt gekeken naar de huidige siuatie. Wel kan zij een nieuwe meting aanvragen als jij wel voor inkomen zorgt, omdat zijn draagkracht dan omhoog gaat. Maar dat wat er uit de meting komt zal waarschijnlijk betaald moeten worden. En of zij dit geld besteedt aan vakanties of aan nieuwe schoenen, daar heeft de vader geen zeggenschap over. Klinkt hard, maar zo gaat het. Oh ja, als er toch met advocaten in de weer gegaan wordt, spreek een omgangsregeling af. Daar moet zij zich weer aan houden. Zoon is al wat ouder, dus zou ook door de rechter hierover gehoord kunnen worden.
Ja, dat heb ik gelezen dat ze het nooit wilde hebben. Maar toch, hoe oneerlijk het ook klinkt, het blijft in eerste instantie het basisrecht van het kind. Ik snap dat je ex niet onder controle heeft of kan hebben waar de alimentatie aan wordt besteed. Dat is ook iets waar bij vele echtscheidingen, waar kinderen en alimentatie bij betrokken zijn, veel meningsverschillen over ontstaan. Maar, en daar blijf ik bij, dat jouw vriend nu een ander leven heeft met jou en jullie kind doet niets af aan de verantwoordelijkheid en de plichten die hij heeft voor het kind met zijn ex. De rechtbank gaat waarschijnlijk een draagkracht berekening doen en daaruit zal waarschijnlijk blijken dat er niets valt te halen bij hem. Maar dan nog....bekijk het vanuit het perpectief van het kind en alleen het kind. Moet een kind er onder lijden dat hun ouders een nieuw leven apart beginnen? Dat papa, bijvoorbeeld, een nieuw leven begint waarin hij nieuwe financiele verplichtingen aangaat? En dat hij daardoor niet meer aan zijn oude financiele plichten kan voldoen? Ik vind dat een kromme zaak. Dat zou betekenen dat een man (of vrouw natuurlijk) een kind met iemand kan hebben, kan gaan scheiden dan weer een kind bij een andere vrouw kan maken, het vorige kind financieel kan laten vallen en als hij weer gaat scheiden het hele verhaal zich gaat herhalen. Blijft hij dan alleen verantwoordelijk voor het laatste kind dat hij heeft verwekt? Nee, natuurlijk niet...want tijdens het huwelijk geef je ook niet alleen het laatst geboren kind te eten.
Dat kind is wel van je vriend dus hij heeft twee kinderen qua verantwoording komt eigenlijk op het zelfde neer. zijn kinderen zijn ook zijn wereld niet dan alleen jou kind. Er klinkt afgunst in niet op een rotte manier bedoeld. Dat jij liever gaat studeren dat is toch prima en dat snap ik echt wel. Ze moet zo nodig een tweede vakantie. blablabla. Ik zeg nog maals ik snap je WEL. Dat zijn zoon niet durft te komen is gewoon een slechte zaak van die moeder. Daar geef ik je helemaal gelijk in. Maar daar bij hij is 15 en eigenlijk al oud genoeg om lak te hebben daar aan alleen zal het met emotionele chantage gaan waar door die knul niet komt.
Kijk anders ook even bij het samengesteld gezin deel daar lopen ook veel topics over alimentatie... Wij zitten er nu ook mee dat ex een uitkering krijgt en we moeten nu waarschijnlijk ook alimentatie gaan betalen. Stiefzoon woont hier precies de helft en we betalen en krijgen ook overal de helft van. We kregen vrijdag te horen dat we waarschijnlijk een bedrag aan alimentatie moeten betalen, nou reken maar dat ik flink in de stress schoot! We hebben het toch al niet ruim mn man verdiend maar een paar euro meer dan de uitkering van zijn ex... en we dragen gewoon bij aan zijn verzorging etc. Maar nu een paar dagen erover nagedacht te hebben zijn er nog wel een aantal zaken waar we op zouden kunnen bezuinigen moeten we echt alimentatie betalen. Maar het is wel logisch dat je man moet bijdragen aan de verzorging van zijn zoon. Helemaal als hij ook niet deels bij jullie woont. Het wordt naar draagkracht gedaan en ook al gaat het naar mijn idee niet helemaal eerlijk, ze zullen je echt niet vragen wat te betalen dat je niet hebt. En je kiest er ook zelf voor om een kindje te krijgen (neem ik aan) terwijl je geen/weinig geld hebt dat hebben wij ook gedaan en je kunt dan verwachten dat het niet heel makkelijk wordt financieel gezien. Ik denk dat je de 10 jaar dat jullie geen alimentatie hoefden te betalen als cadeautje moeten zien. Maar als de ex echt zoveel verdient en haar partner ook dan hoef je denk ik geen alimentatie te betalen. Gewoon bij een advocaat of mediator een draagkrachtmeting laten doen dan weet je het zeker. Je moet misschien en eigen bijdrage betalen maar dat is niet extreem veel, en als je dat niet kunt betalen dan moet de ex dat maar doen want zij wil de alimentatie. Succes met alles! (ps er zijn ook heel veel sites waar je een proef bereking kunt maken pin je er niet op vast maar zo heb je een beetje een beeld van wat je zou kunnen betalen)
Waar lees jij dan dat zijn oudste zoon er onder lijdt?? Ik lees dat nergens hoor! Ze hebben NOOIT betaald en die ex wil dat er nu ineens betaald wordt..hoe kan die jongen van 15 daar dan onder lijden?? Huidige vriend van TS heeft nooit plichten gehad (financieel) want er stond niks op papier...Hij heeft dus nooit ergens aan hoeven voldoen. Kan me er echt kwaad om maken als mensen niet goed lezen. Zo moeilijk is dat toch niet?
Nou snap TS wel hoor! Ook al heb je er geen zeggenschap over waar het geld naar toe gaat (vakantie of schoenen/jas/whatever) kan me voorstellen dat het niet leuk is dat je weet dat de ex vriendin daarvan op vakantie wil! Terwijl TS en vriend de eindjes bij elkaar knopen... En dat als TS gaat werken 'haar geld' naar die ex gaat, om het zo maar te zeggen. En een kind 15 wil niet meteen zeggen dat hij zomaar even stiekem bij zn vader langs gaat...wie weet wat dat kind al die jaren te horen heeft gekregen van zijn moeder!
Het is niet leuk, en soms heel oneerlijk, ik kan er een boek over schrijven, maar ja, mijn man heeft nu eenmaal nog een kind en is daar ook financieel verantwoordelijk voor. Punt uit. Mochten wij ooit uit elkaar gaan weet ik wel dat hij zijn verantwoordelijkheid qua financiën in elk geval zal nemen. Toevoeging: voor de rest ook wel, uiteraard.
Je hoeft je niet kwaad te maken op mij. Het kind lijdt er namelijk WEL onder want het heeft al jaren geen alimentatie gehad van zijn vader. Ik bedoel daarmee dat hij al jaren niet heeft gehad waar hij recht op had. En dat er niets op papier stond, doet niets af aan de plichten van de vader. Het is het basis recht van het KIND. Niet van de moeder, maar van het kind. Denk jij dat de zoon het helemaal geweldig vindt dat zijn vader al 15 jaar niets heeft betaald? Denk je dat hij denkt: "Ja, mijn vader heeft er alles aan gedaan om mij goed verzorgd achter te laten bij mijn moeder". Dit soort dingen hebben namelijk wel een diep psychologisch effect op kinderen ook al lijkt er niets aan de hand te zijn. Dat de zoon al de jaren niets tekort is gekomen, doet er niet toe. Het gaat hier om het recht van het kind en de plicht van de vader. Ik lees heel goed wat hier wordt geschreven, maar ik vind het wel heel frappant dat er zo makkelijk over de rechten van het kind en de plichten van de vader wordt gedaan. Ik vind dat de vader er de afgelopen 15 jaar heel goed van af is gekomen en dat hij nu niet moet gaan klagen als hij op zijn plichten wordt gewezen. Ik vind het allemaal ook niet netjes van de ex, maar in wezen staat zij wel in haar recht. Ik snap dat jij dit vindt en denkt, maar als je een relatie begint met iemand die al een kind heeft, betekent dit wel dat daar ook financiele gevolgen aanzitten. Was jouw vriend de hoofverzorger geweest dan hadden jullie toch twee kinderen in huis gehad die verzorgd hadden moeten worden? Nu het kind niet bij jullie woont, vervalt daarmee de plicht van je vriend niet. Ik snap helemaal dat je je irriteert omdat je niet in de hand hebt wat de ex doet met de alimentatie. Maar dit soort dingen kunnen nu eenmaal het gevolg zijn van kinderen krijgen. En daar staan veel vaders en moeders niet bij stil...Dat het je verdere leven en dat van je eventuele nieuwe partner beinvloedt.
Hoe lees jij?????????????? Dat is mijn vraag? Ik zeg nergens dat dat kind stiekem naar zijn vader moet wel dat hij er op deze leeftijd al lak aan kan hebben maar emotioneel onder druk gezet word door zijn moeder.
Is niet geheel waar de vrouw of vriendin moet in staat zijn de helft van de kosten op zich te nemen, of je nu wel of geen inkomens heb zo word het al berekend. Schulden mogen alleen worden meegenomen als die ten tijden van de relatie zijn gemaakt dus de relaite van hem en zijn ex anders mogen ze niet meegenomen worden. heb net de hele mik mak gehad omtrent dat dus weet er veel van
Oké, conclusie is dus.. Het is een moeilijke situatie en het laatste wat ik wil is dat zijn kind er onder lijdt. Maar ik heb nu vooral het gevoel dat ik eronder lijdt. Ik moet alles regelen qua advocaten en rotzooi (vriend kan moeilijk lezen/schrijven) en hij is er best nuchter onder. Ja, zijn ex heeft er recht op. Maar de manier waarop staat mij niet aan.. en ik ga niet nog krommer liggen dan ik al lig terwijl zij het zich allemaal makkelijk kan veroorloven. En dan ben ik maar egoïstisch, maar wij hebben het harder nodig dan zij. Dus ik ga alles op alles zetten om de alimentatie zo minimaal mogelijk te houden. Bedankt voor alle reacties.
Ik ben het er ook wel eens mee hoor ik bedoel zij heeft een dik inkomen en jullie hebben niks of weinig en dan ook nog allimitatie betalen dat is idd niet eerlijk vind ik ook.
Dat is gek, want bij ons werkt het anders. Nu ben ik nog in staat om de helft van onze vaste lasten op me te nemen qua inkomen (zo wordt de draagkracht van mijn man berekend), maar straks ga ik minder werken. De vaste lasten komen daarom op papier meer voor rekening van mijn man, waardoor zijn draagkracht naar beneden gaat. Ook zullen onze kosten voor de kinderopvang flink omhoog gaan. Allemaal zaken waar in de meting naar gekeken wordt. Ik mág dus minder gaan weken. Als wij willen kunnen wij de alimentatie laten herbrekenen. Of we dat doen is een tweede, die advocaatkosten zijn niet mis.
Kijk even op LBIO: Inning Alimentatie en Ouderbijdragen, hier is veel info te vinden. De rechter zal uiteindelijk de hoogte van het bedrag bepalen uiteraard, als hij/zij de indruk krijgt dat jullie niet willen "meewerken" zal de rechter de zaak nóg kritischer bekijken. Ik dacht overigens dat de minimale bijdrage per maand rond de Eur 140,- ligt. De ontstaansreden van jullie schulden zal de rechter ook meenemen in zijn besluit. Als jullie bvb schulden hebben omdat jullie op de pof hebben geleefd dan zal jullie dat veel zwaarder worden aangerekend dan wanneer de schulden uit overmacht zijn ontstaan. De rechter zal puur in het belang van het kind kijken (terecht natuurlijk) en naar de noodzaak en relevantie van de vaste lasten. Feit blijft dat jouw vriend TWEE kinderen heeft voor wie hij allebei in gelijke mate verantwoordelijk is. Alles eromheen doet niet ter zake. Sterkte!
Als je bonuszoon al 15 jaar is mag hij zelf bepalen waar hij wil wonen dat is wettelijk vanaf 12 jaar weet je dat?? zijn moeder mag hem niet eens meer tegenhouden