Alimentatie en schulden

Dat is meer een gevoelskwestie. Feitelijk is de alimentatie bedoeld om te voorzien in de onderhoud van het kind. Maar de moeder krijgt de verantwoording over het geld en dan kan het overkomen alsof ze het voor zichzelf gebruikt. Wat misschien ook wel zo is in sommige gevallen, dat weet je niet. Dat voelt zuur en oneerlijk, zeker als je het maar net kunt missen.

 

Dit vind ik zo erg!

Over 3 jaar is hij 18 en is hij zelfstandig.

Ze hebben niks op papier gezet, maar ja ik weet niet of mondeling overeenkomst geldig is?

 

yup!!

Wij hebben zelfs ain gehad.. of we achterstallig konden betalen!!!

ouders horen gewoon co-ouderschap te hebben, hebben net zoveel recht op hun vader als hun moeder!!

en dan einde alimentatie!! einde gezeik!! en eerlijk die kinderbijslag delen!!!

heb nog nooit een cent gevraagd aan hem!! en ben erg blij hiermee!! en ook trots!!!
succes

 

Wel alimentatie eisen maar je vriend mag zn kind niet zien? Echt van de zotte gewoon. Ik zou geen cent betalen, laat ze eerst maar een regeling treffen ofzo.

 

Belachelijk dat ze nu pas komt voor alimentatie.
Volgens mij is ze stink jaloers dat jullie samen een kind hebben gekregen tenminste dat gevoel krijg ik na je verhaal.
Zijn zoon is 15 en heeft nu ook rechten,vanaf 12 jaar mogen ze immers ook hun keuze bekend maken.
Je vriend heeft groot gelijk,hij mag zijn kind ook wel eens zien.
Ik ben zeer benieuwd hoe dit gaat aflopen succes meid!

 

Het gaat sowieso naar draagkracht,
als hij die schulden zwart-op-wit heeft staan(schuldenlijst bij je schuldhulpverlener)kan hij weinig opbrengen lijkt me.
De Rechter kan ook een nihil-stelling uitspreken,dan hoeft ie niets te betalen.

 

Again...ik wil hiermee dus alleen maar zeggen dat elke situatie zijn eigen verhaal heeft.
Wij horen hier de ene helft van het verhaal, maar ik weet dat als de moeder (de ex dus) hier haar verhaal neerzet, de helft van de dames hier over de vriend van TS valt omdat hij 15 jaar geen alimentatie heeft betaald.
Het is een kwestie van perspectief.
Zomaar roepen dat heel veel vaders ook rechten hebben en niet alleen plichten vind ik makkelijk. Jij kent de situaties niet tot in de details en ik ken de situaties niet tot in de details.
Daarom geef ik een voorbeeld van een vader die door buitenstaanders gezien wordt als het slachtoffer omdat hij roept dat hij alleen plichten heeft en geen rechten, terwijl de feiten iets heel anders laten zien.
Het is een specifiek voorbeeld waarover ik mijn mening heb.

Dat TS baalt van de hele situatie en dat het voelt alsof zij geen controle heeft over haar eigen leven, begrijp ik.
Maar...
De wet heeft nu eenmaal rechten en plichten opgesteld. Hier kun je het mee eens zijn of niet, maar het verandert niets aan het moeten voldoen aan die plichten en het verandert ook niets aan het recht dat mensen hebben.

En je kunt blijven zeggen dat ik niet goed lees, maar ik probeer hier een situatie van twee kanten te bekijken (heb het over de vraag van TS).
Niets is zwart-wit, er is altijd een grijs gebied.....

 

Weet je wat ik eigenlijk krom vind, en ik merk dat velen het daar niet mee eens zijn, jullie hebben het nu al behoorlijk krap (bewondering daarvoor) en zijn ex en haar partner hebben het een stuk beter, waarom moeten jullie dan bijdragen? Hetzelfde met de verhalen over de vaders die voor de kinderen zorgen en de moeders die dan niets bij hoeven te dragen, terwijl ze het veel beter hebben. Dat zijn dingen die ik niet vind kloppen.

Natuurlijk heeft iedere ouder de plicht om voor zijn kinderen te zorgen (en het recht om ze regelmatig te zien), maar volgens deze regels en meningen zou het dus zelfs zo zijn dat een vader allimentatie zou moeten betalen voor zijn kind, terwijl moeder (bij wijze van) een inkomen van enkele tonnen of meer heeft, zelfs als hij een minimum inkomen heeft. Dat kan toch allemaal niet kloppen? Of vind alleen ik dat krom? En inderdaad, ik vind het dus ook niet reeel als de andere ouder (en dan al helemaal de nieuwe partner) gedwongen wordt om meer te gaan werken voor de allimentatie (dit trouwens ook omgekeerd, iemand die al jaren in overleg thuisblijfmoeder of partimewerkende is kan je ook niet dwingen om meer te gaan werken).

In mijn ogen is allimentatie bedoeld om ervoor te zorgen dat kinderen een normaal leven kunnen leiden. Een aanvulling op het inkomen van de ouder die voor de kinderen zorgt en dan inderdaad naar draagkracht. Dat dit geld gebruikt wordt voor andere dingen, de huur, dagjes uit, vakanties of kleding voor de moeder maakt eigenlijk niet veel uit (tenzij het inderdaad echt te gek is, vakanties van duizenden euro's of alleen maar merkkleding voor mams (of paps)) omdat ook die dingen erbij horen. Of het nu de allimentatie is die ze voor haar kleding gebruikt of haar eigen salaris is een pot nat, het moet gewoon gebeuren. Huur, energie, rekeningen, eten enzovoort is hetzelfde. Allimentatie is naar mijn mening geen extratje maar een bijdrage in het levensonderhoud van het kind waar dus alles onder valt.

Het wordt inderdaad moeilijk als beide ouders in een vervelende situatie zitten, beiden een minimum of laag inkomen of schulden bijvoorbeeld. Dan moet er inderdaad (door een rechter) bekeken worden wat reeel is, ik denk dat de meesten van ons dat niet objectief kunnen bekijken. Als een van de twee ouders het wat inkomen betreft goed heeft, dan vind ik niet dat de andere ouder ervoor moet zorgen dat de ander het nog beter krijgen, tenzij die persoon in een nog betere situatie zit.

Als ik sommige verhalen lees dan gaan mijn haren echt recht overeind staan. Hoe kan het dat de moeder in een miljoenenhuis woont (jouw verhaal Babs 81) en dan nog het recht heeft op allimentatie? Contact, aandacht, dingen doen met beide ouders is voor kinderen veeeeeeel belangrijker dan al het materiele eromheen.

Het feit dat de moeder dus wel allimentatie eist (na vijftien jaar!), maar niet toestaat dat vader een goed contact heeft met zijn kind is gewoon heel raar/vreemd/idioot of hoe je het ook wilt noemen. Ook vind ik niet dat een kind in een nieuwe relatie eronder hoeft te lijden. De voorbeelden die genoemd worden van geen nieuwe winterjas, terwijl de ex-partner het een stuk beter heeft en op de allimentatie staat, is gewoon sneu voor het nieuwe kindje.

Ik hoop dat alles goed uitpakt voor jullie en dat er eerlijk naar gekeken word. Succes.

 

@ Wilma 1978: Weet je, ik ben het met veel dingen die je schrijft eens, want sommige dingen lijken zo krom te zijn...
Alleen blijf ik er toch bij dat de situatie van de hoofdverzorger niets zou moeten zeggen over de plichten die degene heeft die geen hoofdverzorger is.
Als dat wel zo zou zijn dan zit er namelijk aan de plicht altijd een: ja maar...
Want als de financiele situatie van de hoofdverzorger verbetert (door goede job van nieuwe partner of iets dergelijks) betekent dat dan automatisch dat de niet hoofdverzorgende geen plichten meer heeft naar zijn of haar kind (of andersom)?
Dat zou toch los van elkaar moeten staan?
De wet heeft dit op deze manier geregeld om ten alle tijden de ouder op zijn of haar verplichtingen te wijzen en daarmee het kind te beschermen.

Ik bedenk mij dan ook maar dat er twee mensen zijn geweest die samen een kind hebben gemaakt en zij blijven daar dan ook beiden verantwoordelijk voor, hoe dan ook.

Echtscheidingen, alimentatie en al dit soort dingen zijn zo ontzettend complex en de wetgeving moet overzichtelijk (en misschien soms zelfs rechtlijnig) zijn om in alle situaties het beste resultaat te bereiken.
Dat dit af en toe heel krom lijkt...tja.
Maar het hebben van een kind brengt nu eenmaal een levenslange verantwoordelijkheid met zich mee, waaraan ook zou worden voldaan als de twee mensen wel bij elkaar zouden (kunnen, willen)zijn gebleven (het kind heeft immers niet gekozen voor een scheiding).

Moeders die hun kinderen weghouden bij de vader, vaders die geen kinderalimentatie willen betalen (of andersom)...in mijn ogen zijn dit voorbeelden van mensen die hun gevoelens (wrok, haat, wraak, verdriet) ten op zichte van de ex-partner niet kunnen scheiden van het idee dat het kind in deze geen partij is.
Het kind zou de belangrijkste drijfveer moeten zijn om verplichtingen na te komen en recht te vervullen, maar jammer genoeg is dat in vele gevallen heel erg moeilijk.
Want hoe moeilijk is het om niet naar het gedrag, leven, situatie van de ex-partner te kijken en niet te reageren op hetgeen de ex-partner wel of niet doet?
Heel moeilijk dus...

Als je altijd handelt vanuit de overtuiging dat je het kind geeft waar het recht op heeft en buiten overweging laat of je ex dit wel of niet verdient, ben je in mijn ogen een goede ouder.
Een vader kan nog zo nalatig zijn, maar dat betekent niet dat het kind geen recht heeft op omgang met zijn of haar vader en een moeder kan nog zo goed in de slappe was zitten, dat doet niets af aan het feit dat je als vader nu eenmaal financiele verplichtingen hebt naar je kind.
(Natuurlijk geldt dit ook andersom en heb ik het niet over de excessen mbt kindermishandeling, verslavingen etc.)

Maargoed, ik zal wel weer een vreemde mening hebben (of niet goed lezen)


Kleine aanvulling: mbt tot de situatie die ik eerder beschreef. Het geval dat ik van heel dicht meemaak staat ook bol van beschuldigingen over en weer (door de ex-partners) maar de moeder, in dit geval, zal tegen haar kinderen nooit negatief praten over de vader (en geloof me, hij heeft echt hele nare dingen gedaan), ook zal zij de kinderen en de vader ten alle tijden alle ruimte geven tot contact.
Dat vader niet betaalt, negatief praat over de moeder tegen de kinderen, de kinderen alleen ziet wanneer het hem uitkomt maakt het niet gemakkelijk, maar de moeder blijft uitgaan van het recht van het kind.
Dit alles vanuit het idee: De kinderen hebben niet gekozen voor het conflict en 'wie goed doet, goed ontmoet'.

 

AMEN!!

En nu ben ik hier weg uit dit topic

 

Als je getrouwd bent heb je wel een onderhoudsplicht en dus financiële verantwoordelijkheid

 

Ik leer een hoop bij! Toen waren we nog niet getrouwd, inmiddels wel.

Maar betekent dat dat ik nu (mede) financieel verantwoordelijk ben voor de dochter van mijn man? Dat vind ik een heel gekke gedachte. Als het zo is dan is dan zo, maar het voelt raar.

 

dan is dat het geweest denk ik... maar dan woont zij zeker ook niet bij jullie? Voor mij is het niet meer dan normaal maar ik kreeg een relatie met mijn huidige man toen mijn stiefzoontje net 2 was en een jaar later zijn we getrouwd. Nu is hij net 5 en hoort hij er helemaal bij... hij woont hier ook de helft en in vakanties soms zelfs fulltime dus dan is het ook anders denk ik Hier nog een stukje gekopieerd van een site

De plichten van de stiefouder

Als je getrouwd of geregistreerd partner bent van de juridische vader, dan ben je als stiefmoeder verplicht om gedurende de tijd dat je samenwoont bij te dragen in het onderhoud van de tot jullie gezin behorende kinderen tot 21 jaar. Dan gaat het om kosten van levensonderhoud en studie. Je bent niet verplicht mee te betalen aan alimentatiekosten. Maar het is wel zo dat het inkomen van de stiefmoeder (mits je getrouwd of geregistreerd partner bent) kan meewegen bij het bepalen van de draagkracht van je alimentatie betalende partner.

Voor de stiefmoeder die slechts informeel samenwoont bestaat in beginsel geen verplichting om mee te betalen aan de opvoeding en het levensonderhoud van de stiefkinderen. Je hebt dan dus geen 'onderhoudsplicht'.

Na de relatie
Na beëindiging van de relatie met de juridische ouder bestaat er voor de stiefouder in beginsel geen verplichting tot het betalen van kinderalimentatie.

Let op: Aan deze informatie kunnen geen rechten worden ontleend en de Stichting Stiefmoeders Nederland is op geen enkele wijze aansprakelijk voor het gebruik van deze informatie. Wil je een juridisch advies op maat, neem dan altijd contact op met een advocaat.

Bronnen: Rechtswinkel Tilburg (Stichting Juridische E.H.B.O.) op basis van Kluwer Tekst en Commentaar Burgerlijk Wetboek en Het Hedendaagse Personen en familierecht, Prof. P. Vlaardingerbroek.

 

Zoooo mee eensch!

Als je er voor KIEST (als vrouw of als man) om een kind te krijgen (en naar mijn mening kies je er in Nederland nagenoeg altijd voor, als je een kind laat komen), dan kies je ook voor de gevolgen die het heeft. Zowel moreel als wettelijk heb je gewoon de plicht om voor je kind te zorgen. Op welke manier dan ook. Zou lekker makkelijk zijn als je ex-partner na de scheiding in een betere (financiele) situatie terecht komt en je van al je plichten ontheven wordt. Het gaat om het welzijn van je kind en wat heeft dat ermee te maken of de ene ouder op 20m2 woont en de ander in een vila? Die plicht houd je gewoon je hele leven (iig tot je kind volwassen is).

@TO: Ik snap overigens best dat het zuur is, als je al zo weinig hebt de ex ook nog eens komt leuren voor het geld. Maar je moet het anders zien. De vader is er tot nu toe altijd goed vanaf gekomen. Zijn schuld was anders nog hoger geweest. Als hij al die jaren had betaald wat zijn plicht was. En een Xbox kopen, dat zijn cadeautjes. Dat vind ik niet als vervanging voor de alimentatie, want het is geen eerste levensbehoefte. Dat had hij anders misschien ook gedaan.

En over dat hij zijn kind niet mag zien. Het is een n**istreek van die ex om haar zoon weg te houden bij zijn vader (voor zover je dat nog kan bij een 15-jarige), maar de vader kan ook zelf stappen ondernemen.

Een plicht heb je, je recht kun je halen.

P.S. Sorry als ik een beetje hard overkom, maar af en toe wordt ik zo moe van dat gejank over als men op zijn plicht wordt gewezen. Ja ik baal er ook van dat ik zoveel belasting moet betalen en dat andere daar van op vakantie gaan (of whatever). Maar ik woon wel in een land waar goed voor de burgers wordt gezorgd en het is een kwestie van geven en nemen.

 

Ik lees prima hoor, dankje.
Ten eerste "al dat gejank" bedoel ik meer in het algemeen. Dat is gewoon een beetje een tendens aan het worden (niet alleen op het forum, maar ook gewoon in Nederland). En dan die reacties: "Belachelijk dat hij moet betalen terwijl zij gewoon op vakantie gaat". Ja uhh, het is wel zijn kind.

Ten tweede, zijn ex vraagt nu gewoon waar hun kind op heeft. En je vriend zal ook niet meer hoeven te betalen dan waar hun kind recht op heeft. Dat is nu eenmaal zo in de wet vastgesteld en dat is ook maar goed ook.
Ja dat zijn ex allemaal bedreigingen gaat uiten en boze exschoonvaders op jullie gaat afsturen, lees ik nu voor het eerst. En dat slaat ook nergens op. Maar dat staat los van het betalen van alimentatie.
En waarom zou jij moeten stoppen met je studie? Omdat zij het zegt? Ze kan wel meer zeggen toch?
Ik wil je helemaal niet afkatten hoor, maar wat heb je eraan als iedereen met je meepraat en zegt hoe belachelijk het allemaal is. Dit zijn nu eenmaal de gevolgen als je een nieuw gezin begint.
En hopelijk is het niet nodig, maar laat dit een les zijn voor jou, mij en ieder ander dat je alles goed op papier laat zetten als je uit elkaar gaat.

Volgens mij heb je hier goede tips gekregen en kun je nu stappen ondernemen zodat alles op een zo eerlijk mogelijke manier wordt afgehandeld. Dan kan jullie nooit iets verweten worden.

Succes ermee!

 

THat's the spirit!

En je moet maar denken, zij is gewoon hartstikke jaloers omdat jullie net een kindje hebben gekregen. Daar kan geen vakantie tegenop hoor!

 

Dat klopt inderdaad! Toen ik nog thuis woonde betaalde mijn vader en stiefmoeder een x bedrag aan haar voor het levensonderhoud.
Op mijn 18e ben ik gaan samen wonen met mijn partner, maar ik studeerde nog steeds, dus ging het bedrag dat mijn vader en stiefmoeder eerder over maakte naar mijn moeder, nu rechtsstreeks naar mij en ik gebruikte dit weer voor mijn levensonderhoud. Toen ik mijn diploma op zak had, hebben ze nog 3 maanden door betaald, zodat ik een buffertje had en toen is het stop gezet.