Vandaag hebben we te horen gekregen dat onze buurjongen van 14 jaar gaat sterven. Morgen komt hij naar huis (hij lag een aantal weken in het ziekenhuis) en dan is het een kwestie van wachten op het moment dat het zover is....... Het is de grote vriend van ons zoontje van 4 jaar. Een aantal keer per week gaat mijn zoontje even langs bij de buurvrouw en de buurjongen speelt met hem, eet ijsjes met hem enzovoort, ze hebben echt een band met elkaar. Hoe gaan we hiermee om? Onze zoon weet dat de buurjongen erg ziek is, vandaag hebben we hem verteld dat hij niet meer beter kan worden en dus doodgaat. Nu heeft de buurjongen een intensieve ziekenhuisperiode achter de rug en lag in quarantaine, we konden dus niet op bezoek. Hij is echter heel erg veranderd. Hij is kaal geworden en erg opgezwollen, onherkenbaar dus eigenlijk. Is het verstandig dat mijn zoontje hem zo ziet....? Als ik met mijn zoontje naar de buurjongen ga... hoe bereid ik hem hier op voor...? Ik weet even niet zo goed wat we moeten doen. Wie heeft tips voor ons? Alvast bedankt.
Jeee, ik zou je geen wijze raad durven geven, maar wil jullie wel graag heel veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd....
o wat vreselijk zeg. Als eerste heel veel sterkte gewenst. Ik weet echt niet wat ik zou doen, ik denk overleggen met CB of bijvoorbeeld de HA om te vragen hoe je hier het beste mee om kan gaan
ik zou het wel doen kinderen zijn erg flexibel en kunnen dit wel handelen. ik zou hem wel voorbereiden op zijn veranderde uiterlijk en wellicht afwezigheid in zijn gedrag. (ik weet niet hoever hij al is en of hij nog goed bij kennis is enzo) ik heb het zelf meegemaakt met mijn 2 kinderen toen 6 en 4 bij mijn eigen moeder. ik heb indertijd advies gevraagd aan de schooldirecteur en die vertelde iets in dezelfde strekking. dat kinderen verbazend flexibel zijn en dit meestal goed kunnen handelen. ze verwerken het ook veel sneller als volwassenen.hij had gelijk. en ik heb geen spijt van mijn keuze van toen.bereid je voor op een heftige reactie of juist geen reactie maar een stille ingetogen jongen als je weer terug thuis komt. maar vrij snel na zijn dood zal je zoon de draad weer oppakken. ik vind het belangrijk voor je zoontje dat hij deze periode met de buurjongen kan afsluiten door zelf afscheid te nemen en hem nog een keer te zien.anders zou de buurjongen straks plots "weg" zijn en blijft hij achter met veel vragen. laat hem een leuke tekening of iets maken morgenochtenden praat met hem over zijn veranderde uiterlijk/gedrag en dingen die hij zou moeten weten, dat het nog steeds dezelfde lieve buurjongen van eerder is, maar dat het ziek zijn hem zo veranderd heeft. vermijd woorden als dat de buurjongen straks voor altijd gaat "slapen" of "een beetje ziek" dat kan angst inboezemen om zelf te gaan slapen.noem het gewoon zoals het is, soms worden mensen erg ziek en soms kan een dokter dat niet meer maken en dan ga je dood en wordt je een sterretje. je zoon kan dan praten met de ster die jullie straks samen kunnen opzoeken in de lucht. ik wil jullie veel sterkte wensen voor de komende tijd.
Bedankt voor jullie medeleven meiden! Het is zo ontzettend verdrietig... we kunnen het gewoon niet bevatten allemaal.... Wat zeg je in hemelsnaam tegen mensen die hun kind gaan verliezen..... pfffff..... ik heb er geen woorden voor... Blup, bedankt voor je tips. We zijn inderdaad duidelijk geweest over de dood. Dat leek ons ook het beste. Vooral het zinnetje 'dat het nog steeds dezelfde lieve buurjongen is als eerst' vind ik echt een gouden tip! Daar ga ik het zeker over hebben met mijn zoontje. Ik moet ook nog met mijn buren overleggen natuurlijk, ik weet niet wat zij willen. Misschien willen ze geen bezoek, ik heb er nog geen idee van.
dat is wel de eerste stap uiteraard. ik dacht dat jullie dit al besproken hadden. maar ik ben er vrij zeker van dat ze het erg op prijs zullen stellen.mijn moeder vond niks erger dan dat mensen voorbij ons huis liepen en moeilijk keken of zelfs de andere kant op keken omdat ze zich geen houding wisten te geven. ze wilde zo graag dat mensen gewoon zouden zwaaien en haar gedag zeiden. ( ze lag voor het raam om nog wat afleiding te hebben) haar ogen smeekte de mensen bijna naar binnen. ik heb ze ook weleens letterlijk naar binnen gehaald omdat ik het zo sneu vond.eerder kwamen ze ook geregeld een bakje koffie halen en ze begreep het niet dat er nooit iemand meer wilde komen. mijn tip naar jou is dan ook, zeg gewoon dat je het moeilijk vind en niet goed weet wat te zeggen. maar dat je met ze meeleeft.dat is meer dan voldoende. dat betekend al veel voor ze. dat mensen je niet vermijden omdat ze het te moeilijk vinden.
jeetje wat heftig! 14 jaar is hij nog maar. Maar het lijkt me ook heel moeilijk voor jullie zoontje hij raakt zijn grote vriend kwijt. Heel veel sterkte.
ik zoj je zoontje idd wel voorbereiden op dat hij er nu anders uitziet, zodat hij er niet van schrikt als hij zn vriend ziet. Wat een heftige situatie zeg, sterkte hoor
Mijn enige tip is eigenlijk, wees open naar je zoontje, en probeer het niet te veel te leiden, kinderen zijn flexibel, en eerlijk. Wij als volwassenen zijn vaak bezig met wat hoort en niet hoort, wat je wel kunt zeggen en niet kunt zeggen. Misschien kun je hem een foto van de buurjongen laten zien, zoals hij er nu uit ziet? zodat hij wat voor bereidt is? heel veel sterkte, voor jullie ook, want het is toch ook jullie buurjongen.
Ik denk dat het verstandig is om een deskundige te consulteren. Er zijn mensen die specifiek ervaring hebben met rouwbegeleiding van (kleine) kinderen. Ik wilde vooral zeggen: wat een verschrikkelijk vooruitzicht. Ik wens alle betrokkenen heel veel sterkte!
Wat erg voor je buren en voor jullie dat je je buurjongen gaat verliezen. Ik zou gewoon open en eerlijk zijn naar je zoon toe. Dat de buurjongen heel erg ziek is en dat hij dus dood gaat. Dat hij medicijnen heeft gehad waardoor zijn uiterlijk wat veranderd is maar dat het nog steeds ....... is. Overleg met je buren hoe zij tegenover een bezoek staan, misschien is het voor ze nog wel mogelijk om samen wat ijs te eten. Misschien heb je nog foto's van hun tweeën samen en mag je van je buren en de buurjongen ook bij dit bezoek foto's maken. Daar zou je dan een foto boek van kunnen maken voor je zoon zodat hij na het overlijden het kan bekijken en op die manier is het misschien makkelijker bespreekbaar voor hem om erover te blijven praten.
Jeetje meid, wat een drama verhaal! Ik ben het eens met alle meiden hier, wees eerlijk, maar vertel wel alleen wat hij kan bevatten met zijn 4 jaar! (denk niet dat je zoontje kan bevatten dat medicatie iemand kan veranderen, maar wel dat hij heel ziek is en er anders uit ziet). En misschien wil het buurjongetje hem heel graag zien, en misschien ook niet. Vraag het de ouders, of de jongen zelf als dat nog kan. En vertellen over de dood, vertel zo veel als nu nodig is: buurjongen is ziek, soms worden mensen niet meer beter. Probeer het luchtig te houden, want anders durft je eigen zoontje misschien niet meer te vertellen dat ie ziek is. En verder nog niets. Na het overlijden komen vanzelf wel vragen als hij vragen heeft. Wellicht hebben jullie wel eens te maken gehad met een dood huisdier? Ik denk dat als je te veel gaat vertellen een 4jarige hier echt niets mee kan. Mijn moeder was leerkracht en na haar overlijden zaten veel kindjes bij de uitvaart. Dit ging eigenlijk vanzelf. Als ze wat willen vragen, doen kindjes dat wel. Heel veel sterkte!
Jeetje wat heftig zeg. Ik zou je zoontje wel voor bereiden en nog langsgaan. Ook voor de buurjongen, want die zal dat misschien ook leuk vinden. Vertel je zoontje bijv. dat hij er nu heel anders uit ziet door de medicijnen en praat er samen over als je langs geweest bent. Veel sterkte toegewenst.
Bedankt allemaal! Vandaag ben ik met mijn twee zoontjes bij mijn buurjongen geweest. Het gebeurde eigenlijk gewoon en toen dacht ik 'go with te flow'... Mijn zoontje was even aan het buiten spelen en toen hoorde hij de buurman, die was even buiten met de hond. Mijn zoontje riep toen: Hé buurman, ik heb een tekening gemaakt voor ......, mag ik die even brengen? De buurman zei dat het mocht en daar ging hij, mijn kleine vriend... met zijn tekening onder zijn arm. Ik erachteraan met ons jongste zoontje (ook met tekening) en het was eigenlijk heel fijn dat het zo onverwacht gebeurde. Mijn oudste zoon heeft de tekening gegeven en even met de buurjongen gepraat, dat kon gelukkig nog. Toen de buurjongen weer wegzakte, heeft mijn zoon nog heerlijk met de buurman en buurvrouw gekroeld. Daarna zijn we weer naar huis gegaan. Het was precies goed zo! Thuis zei mijn zoontje dat hij ........ niet eng vond, wel dat hij vond dat hij een beetje geel was (klopt..). Ook had hij nog aan de buurvrouw gevraagd waar dat plastic mondkapje voor was. Hij zit er wel vol van. Vraagt dingen als: Mag ik erbij zijn als ..... dood gaat? Zie ik ...... dan nooit meer? Ik probeer overal maar een eerlijk antwoord op te geven. Waarschijnlijk zal het nog maar een enkele dag duren voor hij overlijdt, ik hoop nog even een keer langs te gaan met mijn zoontje.
Wat trouwens ook nog gebeurde: Opa en oma kwamen hier nog even op bezoek en mijn zoontje heeft uitgebreid verslag gedaan van zijn bezoek aan de buurjongen. Hij vertelde inderdaad tegen opa en oma dat ..... er wel een beetje anders uitzag, maar nog steeds dezelfde lieve ..... is (bedankt blup!). Ik vond het ontroerend om te merken dat zo'n klein mensje als het ware opa en oma probeerde gerust te stellen en te troosten.... lief!
Wat fijn dat je langs ben geweest. Wat een schat is je zoon dat hij er zo lief over praat. En wat erg zo jong en dan al niet meer beter worden.