Ja joh, mijn man heeft me echt een hoop moeten vertellen van wat er gebeurde, ik heb dat allemaal niet meer meegekregen. Ik heb me achteraf ook keurig aan allerlei ziekenhuispersoneel voorgesteld, waarvan een aantal blijkbaar gewoon bij de bevalling aanwezig waren (zo'n vacuumverlossing trekt ook in ziekenhuis nog wel wat bekijks )
Ik ben 2 keer thuis bevallen en dat is heel goed bevallen . Ik vond het heel belangrijk om me echt goed op m'n gemak te voelen en dat is dus thuis. In een ziekenhuis zweven heel veel ziektekiemen rond en dat vond ik geen prettig idee. Het ziekenhuis is hier 5 minuten vandaan dus als het had gemoeten waren we er zo geweest. Ik vond thuis bevallen wel erg ontspannend, bij Eva was het vanaf 5 cm wel wat heftig omdat ze verkeerd lag en ik al persdrang kreeg, maar bij Lisa was ik tot 5 cm compleet ontspannen en daarna moest ik me wat meer concentreren, maar tot het eind was het best wel relaxed. Ik vond het in ieder geval heel fijn dat ik niet met weeën naar het ziekenhuis hoefde (al kan het natuurlijk altijd zo lopen dat je alsnog met spoed moet).
Haha, voor het idee van "ik wil geen last hebben van al die mensen rond mijn bed" hoef je ook niet thuis te blijven dus. Lijkt mij heerlijk om niet eens te merken dat ze er zijn, lekker rustig.
Dat blijft lastig en de keuze moet je toch echt zelf maken, maar via deze topic kan je wel misschien over dingen nadenken en tot een defkeuze komen. WIj hebben gekozen voor ZHbevalling, achteraf goed bevallen en gelukkig, wqant ik moest gehecht wordne door gyn (volledig uitgescheurd) en zoonlief moest 3 maal geprikt worden op suikerwaarden). Topbevalling gehad, maar die had in principe ook thuis gekund. Ik had het alleen niet zien zitten om direct na de bevalling met pasgeboren zoon alsnog naa rhet ziekenhuis te gaan voor bovenstaande. Onze keuze vooraf was gebasseerd op vershciollende dingen: - eerste bevalling - medische hulp in de buurt voelde prettig - seizoen (winter, glad en sneeuw) en dan met speod (als dat nodig was) naar zh zagen we niet zitten - afstand, wij wonen in een gehucht en de rit naar zh duurt bijna 30 minuten. Mijn vriendin is thuisbevallen, maar dat is haar weer prima 'bevallen'. succes met je keuzen en met d ebevalling!
In het ziekenhuis en is me goed ''bevallen'' haha. Het voelde toch vertrouwder omdat daar alle apparatuur aanwezig is mocht er iets niet goed gaan. En ik woon niet echt dichtbij het ziekenhuis dus ook dat was een van de redenen. En geen gesmeer in huis! Geen zooi ervan. Ik moest uiteindelijk sowieso in het ziekenhuis bevallen omdat ik ben ingeleid.
ik heb niet getwijfeld ik wilde vanaf het begin in het ziekenhuis. ik hoorde teveel verhalen om mee heen van mensen die tussentijds naar het ziekenhuis moesten. Mijn man wilde liever thuis. Ondanks dat ben ik in het ziekenhuis bevallen en achteraf super blij. ik ben zoveel bloed verloren dat als ik thuis was bevallen ik de consequentie niet wil weten.
Nou, ik ben er wel uit hoor als ik jullie zo lees, het wordt definitely het ziekenhuis. - Dan ben ik er al voor het eventueel een spoedje wordt - Met spoed erheen lijkt me doodeng - Indien er iets misgaat met mij of de kleine is alles aanwezig aan apparatuur en personeel - Geen rommel in huis - Gevoel van veiligheid, al dan niet terecht, zou ik in het ziekenhuis meer hebben dan thuis denk ik - Mocht er iets qua hechten moeten gebeuren, er een stuk placenta blijven hangen of iets met de kleine zijn hoef ik niet, bevallen en al, in een outfit gehesen worden om met kind en al alsnog naar het ziekenhuis te karren Het enige voordeel van thuis bevallen zou voor mij het gevoel van ontspanning zijn, het warme en fijne van mijn eigen territorium waar ik kan doen en laten wat ik wil. Maar goed, om het daar nou voor te doen.... Nee. En zoals EdN al zei; je kan in je laatste fase in de supermarkt bevallen zonder dat het je nog wat kan schelen. Dus dan kan het me liever niks schelen in het ziekenhuis. Ik heb heel erg het gevoel van "better safe than sorry" en ik ben bang dat als ik tegen dat onderbuikgevoel in ga ik misschien tijdens het bevallen in paniek kan raken, het "oh jee wat nou als het zometeen niet goed gaat wat moet ik dan doen" gevoel. Ik ken mezelf, dat is niet bepaald ondenkbaar. Heel erg bedankt voor jullie verhalen, tips, adviezen en meedenken dames, ik ben er helemaal uit voor mezelf! (en wat een heerlijk rustig gevoel geeft dat zeg, pfieuw!)
Zooi heb je niet hoor thuis...dat is al weg voordat je goed en wel een beetje bij bent gekomen. Ik vond het heerlijk thuis bevallen en hoop het nu weer te mogen doen!
En bedenk je wel dat je ook niet vanaf de allereerste wee al meteen naar het ziekenhuis moet he? Meestal ga je met een centimeter of 4 a 5 pas erheen. Bij mij was dat rond half 5. De VK zei toen, ga nog even lekker douchen, rond half 6 naar het zh, dan ben ik er rond half 7. Bleek het ineens enorm snel te gaan. Onder de douche een weeënstorm, toen zijn (bleek achteraf) ook de vliezen gebroken en toen ik net 10 minuten in het zh-bed lag, kreeg ik al persweeën! Ondanks dat het niet je eigen omgeving is, heb ik het toch wel als heel erg intiem en prettig ervaren. Ik twijfelde eerst ook, maar weet nu al dat ik bij een tweede weer naar het zh ga! Het was in ons geval ook zeker prettig omdat ik bleef bloeden en ze me daar goed in de gaten konden houden. Nadat ze twee keer mijn hele bm hebben leeggedrukt, constateerde de gyn dat er toch een stukje placenta was achtergebleven en moest ik alsnog naar de OK.
Ziekenhuis ivm de veiligheid en de pijnstilling!!! Heb er geen momentover getwijfelden geen moment spijt van gehad!
Ik wilde graag thuis bevallen, maar is uiteindelijk een ks in het zh geworden ivm sterrenkijkertje/voorhoofdsligging.. Volgende keer moet ik in het zh bevallen, wat ik persoonlijk wel jammer vind, lijkt me zo fijn om lekker thuis te kunnen blijven.. Een collega van mij wou graag in het zh bevallen en is thuis bevallen, omdat het allemaal zo snel ging dat ze het zh niet meer zou redden.. Zo zie je maar, dat het altijd anders kan lopen dan je gedacht had..
Ik ben beide keren thuisbevallen, en dat is héél goed verlopen. Ik heb ervoor gekozen omdat: 1. ik 3 verschillende zkh'n binnen 10-15 min van m'n huis had 2. ik vertrouwen had in m'n lichaam en in de verloskundige (en er geen indicaties waren dat ik te maken zou krijgen met een risicobevalling) 3. ik een heeeel fijne slaapkamer heb 4. ik liever niet onnodig met weeën in de auto wilde stappen, en ook liever niet een paar uur na de bevalling weer terug in de auto wilde om naar huis te gaan 5. ik de keuze om alsnog naar het zkh te gaan openliet, en vooral liet afhangen van de vraag of ik pijnbestrijding nodig zou hebben of niet Wij zijn nu klaar, maar als ik ooit nog eens zou moeten bevallen, zou ik het weer thuis doen. Ik weet overigens niet of ik het voor een eerste bevalling nog steeds zou aandurven. De kans dat je dan alsnog (met spoed) naar het zkh moet is toch groter dan bij volgende bevallingen, en om met gillende sirenes en persdrang vervoerd te moeten worden, lijkt me verre van ideaal.
Ik was er vanaf het begin al overuit dat ik thuis wilde bevallen. Mijn man was het hier niet zo mee eens. Ik heb een vlekkeloze zwangerschap gehad en bij 7 maanden zwangerschap zag mijn man ook in dat ik lekker thuis kon bevallen als alles goed ging. Ik ben dan ook heerlijk thuis op mijn eigen bed bevallen van een zoon van 4040 gram en 53 cm lang. Het is mij erg goed bevallen en als ik voor een 2e kindje ga proberen dan zou ik het zo weer doen.
Bij de eerste wilde ik perse in het ziekenhuis bevallen, omdat ik van mezelf niet wist hoe ik zou reageren op een bevalling en vond het een safe idee. Nu ik elk moment kan bevallen van nummer twee wil ik heel graag thuis bevallen. Ik zou het een teleurstelling vinden als dit niet zou kunnen deze keer. Ik weet nu hoe ik reageer, en dit is erg rustig en onze dochter was er al binnen 3 uur dus met een beetje geluk gaat dit ook voorspoedig. Ook lijkt het me een fijner idee je weeën lekker thuis op te vangen in je eigen omgeving. Toen ik om 3:00 s'nachts bevallen was voelde ik me prima en wilde ik graag naar huis met onze uk en lekker in mijn eigen omgeving. Uiteindelijk mocht ik pas om 14:00 naar huis en dat vond ik toch wel balen. Daarbij was het een duur grapje om in het ziekenhuis te bevallen zonder medische verklaring, dus nee doe mij maar lekker thuis.
toen ik zwanger was, had ik de instelling van " we zien het wel, ik begin sowieso thuis en ik woon 5 min bij het zh vandaan dus ik ben er zo". Achteraf had ik graag eerder naar het zh gegaan. Ik heb zelf gewoon de weeën onderschat, kon ze totaal niet opvangen en dat weet je natuurlijk niet vantevoren. Op een gegeven moment had ik zoveel pijn dat ik uit ellende naar het zh ben gegaan voor pijnstilling, eenmaal daar had ik 6 cm ontsluiting en kreeg ik geen ruggeprik meer. Uiteindelijk is zoon met spoed eruit gehaald met de vacuüm omdat na elke perswee zijn hartslag niet meer herstelde. Ik zou mij nu, terugkijkend hierop, heel goed laten informeren over pijnbestrijding. Daarbij vraag ik mij nog steeds weleen af hoe het gegaan was als ik wel thuis gebleven was: in het zh heb je een band om je buik die de hartslag van de baby checkt en hierdoor hoorde je dat het niet goed herstelde. Thuis doen de vk ook wel na een wee maar hoewel ik wel verwacht dat ze dat dus kunnen horen.....wat hadden ze kunnen doen? Die vacuüm hebben ze niet thuis, zoon was echt in nood...ik zou om die reden niet meer thuis willen bevallen. Ik had in het zh meteen een heel team met artsen rond mn bed, thuis heb je alleen de vk en als je mazzel hebt een kraamhulp maar als er echt wat is...ik weet het niet.
Bij de eerste had ik gekozen voor een ziekenhuisbevalling en achteraf maar goed ook... super snelle bevalling, tot het einde... kleintje zat klem, bevalling werd medisch en gyn nam het over... (vacuumpomp) Bij de tweede ging de bevalling zo snel dat de verloskundige me niet eens meer naar het ziekenhuis wilde laten gaan.... ik stond echter te janken en te stampvoeten, ik wil naar het ziekenhuis.... gezien mijn vorige ervaring... Op aandringen mocht ik gelijk naar het ziekenhuis, maar kreeg snel instructies voor als ik het niet op zou kunnen houden... (ziekenhuis is kwartier rijden) dus net op tijd in het ziekenhuis (gelukkig op rustig moment en was brug dicht)..... half 9 ziekenhuis, kwart voor 9 geboren... Tja en dan ben je zwanger van nummer 3..... en ben je bang dat het nog sneller gaat..en echt in de auto gaat bevallen. Wat nu??? Heb de angst overwonnen en thuis bevallen... maar dan wel op een bed beneden in de huiskamer.... Ging super vlot... had het ziekenhuis nu echt niet gehaald.. en heb me wel al die tijd op een thuisbevalling kunnen instellen.... achteraf was het echt fijn, onder je eigen douche in je eigen bed..... nu zwanger van nummer 4, waar ik ga bevallen?? geen idee.. denk dat ik deze gewoon ergens "verlies"... Nee ga weer voor thuis.... beneden in de woonkamer.... Het is mij allebei bevallen... en het blijft gokken, je weet nooit hoe dingen gaan lopen.... Zelf ben ik van mening... dat je een eerste beter in het ziekenhuis kan doen... waarom? omdat als het een kunstverlossing wordt, dit vaak bij een eerste bevalling is....
Beide zijn in het ziekenhuis geboren. Wij hebben daar bewust voor gekozen en achteraf is dat maar goed ook. De eerste had in het vruchtwater had gepoept en de navelstreng een aantal keer om zijn nek. De tweede is in aangezichtsligging geboren en daar moest een kinderarts voor geconsulteerd worden.
Klopt, ik ben ook pas met zo'n 5 a 6 cm ontsluiting naar het ziekenhuis vertrokken, en eenmaal daar aangekomen was het voor mij ook binnen een uurtje gepiept (wat minder leuk is dan het klinkt overigens ). Het grootste deel van de tijd ben je - als alles goed gaat natuurlijk - meestal toch wel thuis. Alleen die rit naar het ziekenhuis he, dat is wel vervelend, maar goed, beter dan, dan eventueel met persweeen! Samarinde, fijn dat je een beslissing hebt kunnen nemen waar je achter staat. Je gaat de bevalling denk ik een stuk meer ontspannen in als je dat soort dingen al een beetje hebt besloten. Succes!
Beide bevallingen "verplicht" in het ziekenhuis gehad. De eerste omdat we in Duitsland wonen en ik graag in NL wilde bevallen, de VK gaf daarbij direct aan dat ik dan per sé in het ZH moest bevallen ivm verzekeringen etc. Uiteindelijk maar goed ook want het werd een vacuum met knip. Daarbij wilde mijn partner persé dat ik naar het ZH zou gaan.... hij is wat getraumatiseerd door de bevalling van zn oudste dochter (bij ex) die moest vol in de weëen alsnog naar het ZH, 30 km verderop. Van de tweede ben ik in een Duits ZH bevallen, daar komt thuisbevalling bijna niet voor trouwens. Maar ik ben ivm zwangerschapssuiker ingeleid, dus sowieso ZH. Ook prima gegaan.