wat vinden jullie daarvan? Ik vind het zo een ontzettend mooi gebaar!! ik zou het zo zelf wel voor iemand willen doen zonder erbij na te denken. ik heb twee hele makkelijke zwangerschappen en bevallingen achter de rug en vond het zwanger zijn geweldig. wij hebben besloten om het bij 2 kindjes te houden omdat we het financieel gezien niet met een derde erbij zouden redden. ook hebben we de tijd en energie niet voor een derde (klinkt hard en gemeen maar het is wel zo) we zijn dik tevreden met onze twee kindjes en vind het vreselijk dat sommige stellen geen kans hierop hebben. Ik zou dus echt heel graag draagmoeder willen worden. niet nu metteen omdat ik nu druk ben met werk/ studie en we zijn pas verhuisd maar volgend jaar zou ik het maar al te graag willen doen.
Echt diep respect voor vrouwen die dat kunnen!!!! En zeker omdat je er iemand anders zo ontzettend gelukkig mee kan maken!!!
wat mooi van je zeg! ik zou het niet kunnen maar ik vind het wel heel mooi van de vrouwen die het onzelfzuchtig doen voor iemand.
Ik vind het ook een heel erg mooi gebaar, maar zelf zou ik het niet kunnen. Een kennis/vriendin van mij is bezig met adoptie, zelf mag ze door gezondheidsredenen niet zwanger worden. Adoptie ging/gaat ook niet van een leien dakje, vaak genoeg heeft ze gehoopt op een draagmoeder (ze heeft er nooit om gevraagd hoor). Ik heb er wel eens serieus over nagedacht, maar ik denk dat ik het echt niet zou kunnen. Je krijgt toch een band met je kindje in je buik, om het daarna af te moeten staan! Daarbij heb ik beste en zware 2de zwangerschap gehad en 2 hele zware bevallingen door teveel aan bloedverlies.
ik zou het echt met liefde doen. als ik nu niet zo druk was met studie enz had ik me er nu al voor aangemeld.
Ik vind het ontzettend knap dat er vrouwen zijn die het kunnen! Ik heb er zelf ook weleens over nagedacht, maar ik ben ervan overtuigd dat ik het niet kan. Je voelt leven in jou buik en bouwt toch een band op met het kindje. Je doet het voor een ander, maar ik zou het niet kunnen!
Denk niet dat ik het zou kunnen: eerst 9 maanden dat kleintje in je buik en dan weggeven (om dan mss nooit meer te zien?) Ken er eigenlijk niet zoveel van. Is er ook het verschil mogelijk of het met eigen eicellen is of van de vrouw voor wie je het doet? (en of dit mss voor mezelf een verschil zou maken...) Diep respect voor vrouwen die het kunnen en hierdoor andere gezinnen gelukkig maken!
ooh nee ik zou altijd denken.. wat zou die nu aan het doen zijn.. wat dit.. wat dat.. zou het altijd missen. ik denk niet dat ik het zou kunnen
ik heb het een beetje met mijn partner erover gehad dat ik dat graag zou willen doen en hij zei ook van..het is mooi maar ben je niet bang dat je een band met het ongeboren kindje krijgt? het klinkt heel cliche maar nee, ik ben erg blij met mijn twee kindjes en ik voed ze met alle liefde op maar ben ook blij als ze uit de luiers zijn en we niet meer in de nacht een voeding hoeven te maken. als we straks eenmaal uit de luiers zijn dan wil ik dat ook echt niet meer. ik weet waar ik aan begin als ik draagmoeder mag worden, ik weet dat ik het kindje gelijk moet afstaan en er verder geen contact meer mee zal hebben maar het is ook niet mijn kind, ik zal hem/haar ook niet als mijn kind zien om het zo maar even te zeggen. ik zal de ouders van het kind ook nooit vragen om mij foto's ed van de baby te sturen. ik zou ook vol trots aan anderen durven te vertellen dat ik zwanger ben maar dat het niet mijn kindje is. (tuurlijk niet wie de echte ouders zijn)
in denk dat er wel een verschil inzit maar ik zou het niet met mijn eigen eicellen kunnen doen omdat ik het dan wel echt als mijn eigen kindje zou beschouwen en dan wel moeite zou hebben met het afstaan. het moeten echt cellen van de man en de vrouw zelf zijn.
Ik heb het mijn zus aangeboden, omdat die helemaal vol schijnt te zitten met endometriose, maar de artsen schijnen dat dan niet te willen doen. Maar ik moet daarbij zeggen dat ik het niet zou doen met m'n eigen ei-cellen. Moet er niet aan denken om eigenlijk met m'n zwager een kindje te hebben.
hahhahaha sorry moest even lachen om je laaste zin. waarom willen de artsen dat niet doen als ik vragen mag?
Ik zou dit alleen voor iemand kunnen die dichtbij me staat. Mijn schoonzusje mag bv geen kinderen krijgen, dan overleefd ze niet. Ze is nu nog jong maar zou ze dit ooit willen zou ik er zeker over nadenken. Moeilijk is het zeker, het is toch iets wat in je zit en bij je hoort... Daarom zou ik het niet kunnen mocht ik het kindje nooit meer zien, je blijft je altijd afvragen hoe het zou zijn denk ik
Ik heb erover nagedacht om me aan te bieden als draagmoeder voor een lieve vriendin, en voor een nicht, die beide om andere redenen geen kinderen konden krijgen. Toch besloten om er nooit over te beginnen. Ik heb ervaren hoe het is om een kindje te dragen en te baren, en hoe ongelooflijk sterk de band tussen moeder en kind meteen al is. En ik zou het voor mezelf vreselijk vinden om het daarna af te moeten staan; en kan me voorstellen dat het voor de baby zelf ook een nogal traumatische ervaring is om niet bij mama te zijn (want zo zal hij/zij je toch ervaren, het is jouw geur en jouw hartslag die hij/zij kent). Dit had ik alleen gekund voor iemand die mij heel nabij staat, en met wie ik ook later contact zou houden. Sowieso had ik het echt niet gewild met m'n eigen eicel, het zou echt een embryo van iemand anders moeten zijn. Anders zou het voelen alsof ik m'n eigen kind weggeef, dat kan ik niet en dat wil ik niet. M'n vriendin en m'n nicht beschikten helaas ook niet meer over eicellen, dus dat was nog de meest directe reden waarom ik er nooit met hen over ben begonnen. Als anderen het wel doen, prima, al hoop ik wel dat ze er héél goed over hebben nagedacht wat het voor henzelf en voor de baby inhoudt, om zich van elkaar te laten scheiden. Commercieel draagmoederschap (is in NL verboden) vind ik moreel verkeerd. Ik vind het iets wat je uit liefde moet doen, niet om geld.
Ik vind het moeilijk.. Ik vind het nogal wat om als vrouw je gevoel zo uit te moeten schakelen. Daarbij komt er voor mijzelf ook wel een stuk ethiek om de hoek kijken.
ik zou mits mijn leeftijd dat nog toelaat alleen draagmoeder voor mijn dochter willen zijn als zij zelf geen kinderen zou kunnen krijgen later. ik denk dat het in nederland echter heel moeilijk zo niet onmogelijk is. zelfs adoptie van een nederlands kind is al ondoenlijk. en uit een ander land wordt ook steeds moeilijker.
@bri: ik weet dat het commerciële draagmoederschap in nl. verboden is en dat vind ik een prima regel...ik zou het anders als "de handel in kinderen" zien. nee ik hoef er geen cent voor te hebben.
Volgens m'n zus willen ze eerst gaan proberen om de endometriose operatief te verwijderen (ze heeft daarnaast ook darmkanker en daar moet ze chemo voor krijgen) en dan willen ze eerst proberen of ze zelf zwanger kan worden. Ze is nu 31 en ik ben 32, maar als het traject zo lang gaat duren dan denk ik dat ik er te oud voor ga zijn.
Ik zou het zelf niet kunnen maar vind het een prachtig iets,ben me wel aan het inlezen om eiceldonor te worden.