Misschien kan je huisarts je een indicatie geven voor gezinshulp? Wij hadden die vroeger ook in huis omdat mijn moeder erg ziek was. Was een leuke tijd voor ons als kinderen. De gezinshulp was er van 8-17 uur en deed het huishouden en de zorg voor ons. Sterkte, ik kan me wel voorstellen hoe je klem kan zitten als je zo ziek bent. Hoe je verscheurd word door je gevoel...de ene kant blijdschap van je zwangerschap, maar ook verdriet omdat je eraan onderdoor gaat. En daarmee ook de al aanwezige kinderen denkt te benadelen. Ik wens je veel kracht en sterkte en hoop dat je hulp krijgt meid!
Helemaal mee eens. Hormoonen spelen hier ook een grote rol en soms kunnen dingen zo verkeerd vallen dan. Toch hoop ik dat TS de hulp krijgt dat ze nodig hebt natuurlijk. Dat staat los van wat ik van haar bericht vind.
Dat weet ik eigenlijk wel zeker, daarom vind ik het niet eens zo schokkend wat ze schrijft (ik ben zelf tegen abortus). TS is ongepland zwanger geraakt en wilde absoluut geen abortus, ook niet terwijl haar man er in eerste instantie helemaal niet blij mee was. Het is meer een uitspraak die ze uit wanhoop doet.
Ik kom net uit het ziekenhuis, was uitgedroogd en had een blaasontsteking maar gooide de ab eruit. Ik ben door de spiraal heen zwanger geraakt dus heb er niet zelf voor gekozen om zwanger te worden. Ik ben/was ook depressief, heb daar ook medicijnen voor. Ik heb ook primparan tegen de misselijkheid maar helpt niks, word er juist misselijk van. En door de combi van medicijnen mag ik geen auto rijden wat echt graag doe. Ik zit nu vast aan huis. Ik wil m'n kindje helemaal niet kwijt, echt niet. Ik ben juist bang om denkleine kwijt te raken door het stolsel naast m'n placenta. Maar ik wil gewoon voorkomen dat ik weer in het ziekenhuis lig. Ik ben gewoon zo op.. Ik heb zelfs moeite met dit berichtje tikken. En net belde ik m'n vriend op om m'n verhaal kwijt te kunnen en m'n arm begon te trillen omdat het te zwaar was.
zo komt het ook over, ik ben ook tegen abortus en toch stoot me dit niet tegen het hoofd omdat ze wel uit liefde over haar kinderen praat en zich zo graag goed wil voelen om ervoor te zorgen.
Oh ja, m'n ouders wonen in Frankrijk, m'n schoonvader werkt en m'n schoonmoeder kampt zelf met gezondheidsproblemen. De enige op wie ik terug kan vallen is m'n vriend.
Heb je iemand in de buurt dan al is het een buurvrouw! Om zo voor je kindjes te zorgen? Of komt je man thuis? Je moet hulp hebben joh! Edit, neimand dus Zit je niet bij een kerk waar je mensen kent?
@Ts och meis toch, vanavond lekker vroeg je bedje in en misschien je kids toch proberen lekker een dagje weg te doen.. hebben hun een gezellig dagje en jij kan ff bijtanken.. Waar woon je ergens misschien kan ik wat voor je doen?
Wat ontzettend rot dat je niemand in je omgeving hebt.. Wat zei je vriend aan de telefoon? Kan hij geen vrij regelen? Geen buren o.i.d. die je kunnen helpen?
Oh wat een puinhoop. Ik kan mij je vorige topic kortgeleden nog herinneren...hadden jullie niet ook ernstige relatieproblemen, zware financiële problemen en een man die eigenlijk geen derde kind wilde? Pffff, ik kan alleen maar als tip geven, zorg eerst dat je zelf beter wordt zowel lichamelijk als psychisch. Als dit betekent dat je de zorg voor je twee kindjes voorlopig moet overdragen aan je man of anderen, het zij zo. Als jij niet eerst beter wordt dan hebben je kinderen sowieso niks aan jou als moeder. Ik heb echt te doen met die kindjes van jullie...
Nou dat word niks.. Want m'n vriend kan voor ons zorgen. Als ik alleenstaand was bijv. Kan het wel. M'n vriend luisterde heel lief en probeerde me wel op te peppen maar hij heeft het nu ook druk.
TS een dikke knuffel, kan me goed in denken hoe je je voelt. Heb je geen vriendinnen in de buurt wonen? Wel balen dat de thuiszorg zo makkelijk denkt over terugvallen op de partner.
Grrrmbl... en dan vindt men het gek dat mantelzorgers (want dat is je vriend nu) overbelast raken... Hij moet toch ook werken? Heb je buren? Andere ouders in de buurt (bijvoorbeeld via kdv of psz)? Echt hoor, zelfs al ken je mensen maar half, als ze weten hoe beroerd je eraan toe bent zullen sommige toch best bereid zijn om een paar uurtjes op je kinderen te passen. Schaam je niet om erom te vragen. Misschien heeft zo'n HG-supportgroep wel goede bruikbare tips voor je. Je hebt er helemaal niets aan als jij de komende maanden zkhin, zkhuit gaat om steeds opnieuw aan een infuus te moeten. Dus zorg voor jezelf (laat voor jou zorgen) en laat de zorg voor je kinderen even over aan je vriend.
Wat een rot situatie! Vervelend dat je je zo kloten voelt! Ik snap je gevoel en gedachten helemaal.. heb ook hg (voor de tweede keer) en zat er op een gegeven moment ook zo doorheen dat ik dacht aan abortus.. (zou het nooit uitvoeren maar het gaat wel door je hoofd) En , net als veel hier op de site is voor mij het zwanger worden ook niet vanzelfsprekend geweest. Maar mag ik of ts daarom niet haar gevoel/gedachten hier plaatsen? Zij voelt het toch zo? dat kan niet fout of goed zijn. Het is een gevoel.. er is een reden dat ze zich zo voelt. Laat haar dan in haar waarde ipv opmerkingen als : ik wou net reageren maar nu ik dat van dat abortus lees niet meer etc. Ik hoop dat je hulp kan krijgen, het voelt nu alsof je niet meer zwanger wilt zijn, maar je moet hier echt ff doorheen.. het word weer beter echt! Je hebt niet alleen thuis hulp nodig met je kids, maar ook iemand waarmee je kunt praten denk ik. Succes en zet hem op.. je kunt je er wel doorheen slaan!! niet opgeven.
ik heb zo met je te doen he,maar ik woon echt te ver weg. ik zou echt huilend de huisarts opbellen,en me niet groot houden mischien toverd hij dan nog wat uit kast...mischien ook nog wat hulp in huis,want dat moet toch kunnen?? is er niet een of ander vrijwilligers organisatie die je kan helpen met iets?? hoe oud zijn je kids? mischien kun je extra naar psz doen of iets