Hallo allemaal, Hopelijk hebben jullie voor mij wat tips, want ik weet het echt niet meer. Mijn dochter van 2 jaar en 4 maanden is op het moment onhandelbaar. Ik ben 2 en ik zeg nee is echt door haar uitgevonden en verbeterd. Als het niet gaat zoals zij het in haar hoofd heeft, dan is het krijsen, huilen, schreeuwen, spugen/tuffen en weet ik het wat nog meer. Ze luistert gewoon totaal niet! En dit gaat nagenoeg de hele dag zo door. Als wij "nee" zeggen, gaat ze tuffen. Ze weet dat dat echt niet mag en in dat geval moet ze de gang op. Inmiddels helpt dat ook niet meer. Ze doet gewoon de deur open en blijft krijsen, net zolang tot je toegeeft of je iets verzind waar ze het wel mee eens is. Ik zit nu achter de computer met een krijsend kind naast me, omdat ik maar overgegaan ben op negeren. In het kort wat er zojuist gebeurde. Ze was Kitty aan het kijken en ze wilde een snoepje. Ik zei "nee", je mag een kiwi. Toen ging ze helemaal uit haar stekker. Ik 2 keer gewaarschuwd en bij de derde keer zat ze op de gang. Ze heeft er schijt aan en loopt gewoon weer de kamer in. Ik heb haar rustig uitgelegd dat de tv niet meer aankomt vandaag en dat ze mag gaan kleuren. Ik pak haar potloden en een kleurboek en blijkbaar had ze andere potloden in haar hoofd, want weer barst de bom. Weer op de gang, maar het helpt niet!! Nu ben ik haar dus aan het negeren en ze wordt nu rustiger maar loopt intussen wel te piepen. Alle tips over rustig blijven en prijzen als ze iets goed doet, niet zeggen dat je haar niet lief vindt, maar het niet lief vindt wat ze doet enz. doen we allemaal, maar het werkt niet! We zaten ook op peutergym, maar daar ben ik ook weer mee gestopt omdat het gewoon niet ging. Wie weet wat ik hier mee aan moet? Ik weet het gewoon niet meer. Ik kan niets met haar doen, zonder dat de pleuris uitbreekt. Als ik haar schoenen aan wil doen, omdat we ergens heen gaan en zij wil niet, dan krijg ik haar schoenen bijna niet eens aan haar voeten. Ik word hier zo wanhopig van..... Alvast bedankt voor het lezen en hopelijk heeft iemand nog een goeie tip.
Klinkt alsof ze jou de baas is, als ze haar straf mag ontlopen. Want als ze op de gang moet en ze loopt daar weg, geef jij toe. Ik weet het is makkelijker gezegd dan gedaan, maar pas de supernannytechniek toe:zet haar steeds weer terug op de gang. Eerst leg je nog uit waarom ze daar staat en moet blijven tot jij haar ophaalt, vervolgens zeg je ´op de gang´ als ze weer wegloopt en daarna is het voor mijn part 100 x terugzetten zonder iets te zeggen. Het is de bedoeling dat JIJ het laatste woord hebt. Als jij toegeeft de 99e x, heeft zij´gewonnne´ en neemt ze je niet meer serieus. Nogmaals, makkelijk gezegd, maar het werkt wel zo. Veel succes!
Ik denk dat je teveel toegeeft. Hier hebben we af en toe van die periodes dat ze ons enorm uit loopt te testen. Als je haar op de gang zet, zorg dan dat ze daar blijft. Je geeft aan dat ze pas stopt als ze ervanaf mag of als je wat leuks verzint. JIJ moet aangeven wanneer ze van de gang mag, niet zij. Dus, constant terugzetten tot je er helemaal gek van wordt. Ze moet weten dat jij de baas bent. Ik geef altijd 1 waarschuwing en dan is het de gang op, dat weet ze nu en dus is die waarschuwing vaak genoeg. Spugen, slaan, schoppen of gooien is meteen naar de gang. Volhouden is echt heel belangrijk, als ze weet dat je toegeeft, zal ze haar gezeur en gekrijs vol blijven houden. Sterkte
Ben met met de voorgangers eens. Terugbrengen naar de gang, niet accepteren dat ze eruit terugkomt uit eigen beweging, pas als jij zegt dat het mag Hoezo iets bedenken waar ze mee eens is, wie is nou de baas? JIj toch zeker en dat moet je haar laten weten. Dan maar krijzen, jij hebt een langere adem, althans dat moet je hebben, anders is ze je de baas idd.
Idd volhouden hoor, dan maar 100x terugzetten. Wat ik zelf vaak doe is niks meer vragen, want dan is het "nee". Maar gewoon zeggen: ik wil dat je ... even opruimt. Dan wordt hier nog nee gezegd, maar ja het was geen vraag, gewoon een opdracht. Is er verder wat verandert? Vraag je meer van haar ( in de zin van zelfstandigheid)? Misschien dat je dan even een stapje terug moet doen, door minder van je meisje te verwachten. (begrijp je het, ben even niet zo goed om dit uit te leggen)
Hey meiden, Bedankt voor jullie reacties! Ik zal het gaan proberen; dus haar op de gang zetten en uitleggen waarom, de eerste keer dat ze gewoon weer de kamer binnenloopt haar weer terugbrengen en nog een keer uitleggen waarom en vervolgens haar zonder wat te zeggen steeds weer terug zetten op haar stoeltje in de gang. Pffff... dat wordt wat, want zij heeft ook een heel lange adem. Ik was er vanmiddag mee bezig en toen kwam mijn man thuis en liep het weer heel anders (was ze lief tegen papa, papa wist niet wat er aan de hand was en mijn hele opvoedmissie was weer mislukt ). Het is me er een die kleine meid... @Lexie74, Kimke 77 Debster 2009: Jullie hebben gelijk. Wie is er nou de baas? Nou meestal is zij dus de baas als ik er over nadenk. Dit speelt nu sinds een week of 4 en bijvoorbeeld op zaterdag is het heel erg. Ik denk doordat ze op vrijdag naar het KDV is geweest. Daar is ze een engeltje (als ik de leidsters moet geloven. Ik vraag me echt serieus weleens af of ze het niet perongelijk over een ander kind hebben). Het lijkt wel of ze de vrijdag voor de zaterdag bewaard en dan is het hek van de dam. De hele dag door is het ellende. En omdat ik het ook een beetje gezellig wil houden verzin ik dus iets om haar af te leiden van hetgeen waar ze kwaad over is. Het helpt even, maar in feite heb ik er niets aan. Ik ga er mee aan de slag! @Paarse80: Volgens mij is er niets veranderd. Ze is nogal een zelfstandig type. Ze wil zelf haar kleding uitzoeken, schoenen aan doen, jas aan doen en dat soort dingen. Zelf tandenpoetsen, noem maar op. Ze eet vanaf dat ze 1 1/2 is helemaal zelf. Als wij haar eten willen geven, dan krijgen we er echt geen hap in. Ze wil alles zelf eten; van brood tot en met soep. Voordeel is dat ze inmiddels nagenoeg zonder te knoeien kan eten en drinken. Ik vraag me alleen af hoe ik moet reageren in bijvoorbeeld de supermarkt of op de peutergym. Zij is echt zo'n kind dat op de grond gaat liggen schreeuwen en rollen. En ik voel er weinig voor om net zoals die moeder uit de reclame mee te gaan liggen rollen en gillen. Vorige week nog was ze met mijn moeder naar de dierentuin. Ze wilde niet meer uit het treintje en toen was het weer mis. Schreeuwend lag ze op de grond. Mijn moeder voelde zich behoorlijk opgelaten. Iedereen stond ernaar te kijken. Hoe gaan we daar dan weer mee om?
wat niet werkt moet je weglaten.op de gang zetten werkt hier dus niet. niet meer doen. laat haar krijzen en af en toe op haar nivo zakken, kijken in haar ogen en vragen of ze klaar is met krijzen. als ze snoep wilt en je wilt het niet geven dan zeggen dat ze geen snoep zal krijgen(niet meer 'nee' zeggen tegen haar). ze mag dan van alles doen, je kunt af en toe vragen of ze daarmee klaar is, en herhalen dat ze geen snoep krijgt. zodat ze weet waarom ze huilt. als ze met dingen gooit, corrigeren. dingen op ruimen maar niet boos worden. negeren. eerste paar keren kan het lang duren maar op een gegeven moment weet ze dat dit niet de manier is om iets te krijgen. alleen als ze weer stil is en rustig, kun je haar prijzen(troosten) door knuffel, lieve woorden. let op dat ze zichzelf geen kwaad doet. dat is hoe ik deed met driftbuien, we hebben er geen last meer van.
in supermarkt etc een knuffel helpt soms. wanneer ze dat doet moet je doen alsof ze erg zielig is. elke keer als ze boos is moet je haar het gevoel geven dat je haar best zielig vindt.
Klinkt ook wel logisch, alleen heb ik dat vanmiddag ook geprobeerd, haar negeren, uit laten razen en af en toe vragen of ze klaar was, maar ook dat heeft ze heel lang volgehouden. Ze stond krijsend de pasbezorgde folders uit elkaar te scheuren. Toevallig belde mijn zusje op dat moment en die zei dat ik haar anders onder een koude douche moest zetten. Daar moest ik even over nadenken en tegen de tijd dat ik had bedacht dat dat wel een goed idee kon zijn werd ze wat rustiger. Eerst was ze nog met haar boekjes aan het smijten en toen vond ze een die ze wel wilde lezen en heeft ze een tijdje op de grond zitten lezen...
het wordt steeds minder en op een gegeven moment heb je een kindje dat normaal reageert. net als laten huilen om te laten slapen, en steeds later gaan kijken bij in bed stoppen...weet je dat?(dat was weer lang geleden zeg). maar je moet haar niet negeren wanneer ze zich keurig gedraagt.veel aandacht geven ook als ze niet er om vraagt.
Over haar heen lopen en dit gedrag totaal negeren. Als ze hier niet gevoelig voor is, dan een buggy mee en haar daar in zetten en met een krijsend kind door de supermarkt ( en net doen of er niks aan de hand is).
oh kijk, het gaat nu al beter!!!goed hoor! bedenkers van gang straf (heel erg jaren 70 is dat)dachten toen aan 5 jarige kindjes. het is ook een heel systeem met kaartjes en stickers etc. het verbaast me enorm dat men hier dat toepast bij hele jongen kinderen, dreumessen en zo. niet doen...
Dat lijkt idd een eeuwigheid geleden en dat heeft ook gewerkt. Het schijnt een fase te zijn, maar wat mij betreft kan die fase niet snel genoeg gaan. Ik prijs haar als ze goed geluisterd heeft. Sinds het weekend klimt ze uit haar bed. Eerst deed ze dat alleen als ze geen slaapzak aan had, maar nu dus ook met zak en al. Gistermiddag heb ik haar 2 keer terug in bed moeten leggen en toen ik haar vanmiddag naar bed bracht zei ik dat ze niet uit haar bed mocht klimmen omdat dat niet de bedoeling is en mama dat niet leuk vindt. Ze is niet een keer haar bed uitgekomen en toen heb ik gezegd dat ik heel trots op haar ben en dat ze echt al een grote meid is. Ze vond dat heel leuk want ze zei, Lotti niet uit bed geklommen, want dat is niet leuk.
Inderdaad! Ik lees mijn eigen stukje net terug en het duurde even, maar uiteindelijk kalmeerde ze wel...
Zo reageer ik nu steeds. Je ziet dan weleens mensen kijken en mompelen. Ik heb weleens tegen een mevrouw gezegd die heel geïrriteerd keek: "Als u weet hoe u haar stil moet krijgen, be my quest". Ze keek snel de andere kant uit.
Oh wat herkenbaar.....onze jongens zijn even oud. Ze klimmen op het moment ook uit bed met slaapzak achterste voren aan. Ook die driftbuien, met dingen gooien enzo.... Ik hoop idd ook dat het een fase is. En ik laat ze allebei uitschreeuwen. Hier ook op zaterdag erg vervelend doordat ze vrijdags naar peuter zijn geweest.
Pfff, dubbel drama voor jou dus. Respect. Mijn zusje heeft ook een tweeling (jongens) van 2 1/2, maar die zijn lang niet zo erg met z'n tweetjes als Lotti in haar eentje. Lotti heeft haar slaapzakken ook achterstevoren aan, omdat ze ze doorleuk gewoon openritst en uittrekt.
slaapt ze nog in ledikant?het is misschien nu de tijd om een nieuwe (peuter bed) te kopen. mijn jongen doet dat nog niet, maar ik ben van plan binnenkort toch een open bed te halen omdat hij nu heel erg met zindelijkheid bezig is. pff ze worden groot he, de tijd gaat hard.
doe gewoon alsof je haar heel erg zielig vindt, alsof ze gevallen is en daarom zo huilt. ze zou niet weten wat ze mee maakt! arm kind heb je pijn waar? etc. mijn jongen vond dat zo vervelend dat ie het niet meer deed. misschien werkt het daar ook zo goed?
Ben ik niet met je eens, hier werkt het bij de oudste al 2 jaar (hij is 4 jaar!). Zo kan hij lekker (vooral veilig!) uitrazen, en ik kan ook even tot 10 tellen als hij op de gang zit.