Hier ook zelden straf of negeren. Heb niet het idee dat ze daar iets van leert. Als ze iets doet wat niet mag, leg ik haar uit dat het niet mag en wat de gevolgen zijn. En vertel haar wat ze wel mag. Bijv: *naam*, je mag niet iets van het aanrecht pakken,dat is gevaarlijk (til op, laat mes zien, is scherp, au etc). Je mag wel vragen "mama, mag ik kijken"? Na 2-3x komt ze nu de keuken in: mama, mag ik kijken? Tuurlijk gaat het nog weleens mis maar ze is nog maar net 2, als ze wat spannends op dat aanrecht ziet zou ze zomaar vergeten wat ik haar verteld heb. Als ze iets expres doet wat niet mag, vertel ik haar ook gewoon dat ik dat echt niet leuk vind, maakt ook indruk. Als ze iets moet doen vraag ik het. Meestal 2 keer, daarna zeg ik dat ze moet. Gaat ze dan nog niet dan waarschuw ik haar dat ik kom "helpen". Dan pak ik haar handje en pak hetgeen dat bv opgeruimd moet worden. Dat vind ze zo vervelend dat ze meestal bij de waarschuwing al gaat. (keuze geven; mama helpen of kan het zelf->grote meid) Ze kan wel een drama maken van sommige dingen, ik reageer daar verschillend op. Bijv. ik doe haar na en we liggen in een deuk. Of ik zeg heel verbaasd dat ik het heeel vreemd vind wat ze doet. Als het echt verdriet is benoem ik het en zeg dat ik het begrijp, maar dat iets echt niet kan. Als ze het echt bont maakt en het is echt nep zeg ik haar gewoon dat ze nu moet stoppen, maar dat is als ik zelf ongeduldig ben. Vragen om snoep doet ze eigenlijk nooit, want dat krijgt ze niet. Fruit mag ze altijd eigenlijk wel.
nou ja, ik schreef toch nadrukkelijk als alle eerste dat je moet weg laten wat niet werkt, in dit geval 'gang straf', omdat het niet werkt(bij dit kindje dus). ik vind trouwens een kindje dat wel zo staan bij n hoekje en in gang niet echt een 'temprmentvol' kind. sommige kindjes zijn gewoon veel te pittig en gaan niet zomaar in de gang staan...of gewoon zo slim genoeg om ff stil te staan zodat straf klaar is om daarna weer door te kunnen gaan met 'lekker hel maken'. maar goed, ik zei eerst wat niet werkt moet je weg laten.
Heb je het over mijn engeltje van 2,5? Ze is precies zoals die van jou. Wou al vanaf 1 jaar niet meer gevoerd worden, kan feilloos in sociaal heel vervelende situaties (supermarkt, parkeerplaats, wachtkamer van de dokter) een dikke rel schoppen. We hebben niet zoveel problemen meer met haar door een combinatie van de dingen die hierboven genoemd werden. - Heel erg consequent zijn. Papa en mama zijn de baas en bepalen wanneer een straf agelopen is - Degene die de straf uitdeelt heft hem ook op. Dus niet 'mama gemeen, papa lief.' - Als ze een scene schopt negeer ik haar. Ik heb haar wel eens op de grond laten liggen in de supermarkt terwijl ik verder ging met boodschappen doen. Ze houdt vanzelf wel op. - Klinkt raar, maar doe Cesar Millan. 'I am the pack leader'. Straal uit dat jij de autoriteit bent en dat je niet onder de indruk bent van de woede uitbarstingen. Als ik zeg dat iets gaat gebeuren, gebeurt het ook, en dat weet ze. -Als er al een conflict is, is onderhandelen vaak niet de beste manier om er met een dwarse peuter uit te komen. Doe dat wanneer ze rustig is en aanspreekbaar. - Laat je kind zoveel mogelijk zelf doen. Dit is de leeftijd waarop ze dat willen, en ze klinkt me heel zelfstandig in de oren. Het duurt allemaal veel langer, maar ze leert er veel van. Ik bied alleen hulp aan en als ze 'zelluf wil doen' mag ze dat. Ze vraagt tegenwoordig om hulp als het niet lukt.
Oh ja, en wat adi en zg en veel anderen ook al zeiden, en ik in het laatste deel van mijn post: betrek je kind bij wat je doet, laat haar helpen, laat haar dingen zelf doen. Het kost allemaal meer tijd, maar ze zijn zo trots als een aap als ze mogen helpen. Als ik sta te koken staat L. erbij, ze weet dat het fornuis warm en 'au' is, en dan mag ze bv wat kruiden in de pan doen. Nou, als papa dan thuis komt staat madam trots te verkondigen dat ze gekookt heeft Als ze het idee heeft dat ze meedoet, en meetelt, en vaardigheden kan oefenen en daar voor beloond en geprezen wordt, is het leven een stuk makkelijker, is me opgevallen.
ik denk niet dat bij alleen jouw manier veel geduld van de ouder nodig is. wat dan ook je doet qua opvoeding moet je het altijd met veel geduld toepassen. het lijkt me ook zo moeilijk om te doen zoals sommige 'strenge' moeders hier het doen, die echt de baas willen zijn over het kind. zeker bij een pittig kind is het niet makkelijk om het vol te houden door 'nee, de gang in, ik bepaal alles etc soort opvoeding' daar moet je juist veel geduld voor hebben. het is net wat voor een persoon je bent. je moet gewoon voorkomen dat het steeds een strijd is. ik heb nog heldere herinneringen van mijn verleden, rond deze leeftijd, ze hebben mij n keer ook in de gang gezet omdat ik mijn boord niet leeg wilde eten. het probleem was dat ik daarna niet meer binnen wilde komen nadat mijn straf klaar was. ik heb van de schoenen daar een bedje voor mezelf gemaakt en ging niet meer binnen, 'kom dit, kom dat' ik zei alleen maar dan nee. en dreigde met weg te lopen wanneer ze kwamen om me op te halen.zo naar de voordeur rennen en proberen te openen. toen kwam het hele gezin in de gang zitten en gezellig spelen en praten,een tijdje daarna gingen we samen naar binnen. volgens mijn moeder heb ik het 6 uur lang volgehouden. kijk, dat is de reden waarom ik tegen gang straf ben. omdat het bij mij nooit werkte en bij mijn kind zal het ook niet werken.maar het is ook heel erg persoonlijk.
@suzanne: ik waarschuw ook papa als hij binnenkomt en AS zit voor straf op de trap. want bij binnenkomst MOET Je langs de trap. Dus eerste wat ik dan roep: "papa, AS zit voor straf op de trap want ... " Waarna hij dus doorloopt naar de keuken. Daarna roep ik dr meestal naar de keuken.. soms moet ze sorry zeggen (afhankelijk van wat ze deed) en daarna kan ze papa uitgebreid gedag gaan zeggen. Voel me altijd enorm gemeen als ik dat doe.. maar inderdaad is anders de hele opvoedmissie mislukt. Het verschil met KDV is wel verklaarbaar natuurlijk.. daar beschouwt de hele groep de leidster ook echt als leidster en als De Baas. Dus dan haalt ze het niet in dr hoofd om niet te luisteren. Buiten dat ze dan op dr kop krijgt van "een onbekende" (ouders zijn altijd veiliger om bij te rellen) is het groepsgedrag dat ze gewoon luistert. Mensen blijven kuddedieren wat dat betreft. Hier ook zo'n ontzettend zelfstandig meisje.. meestal als ze "en publique" gaat lopen rellen perk ik dus haar zelfstandigheid in. Dat vind ze heel erg. Zo nam ik altijd de buggy mee boodschappen doen en zei dan voordat we de winkel in gingen wat ze niet mocht (weglopen, verstoppen of lopen jengelen) en wat ik vond dat ze wel moest doen (bij mij blijven vooral). En dat als ze dat niet deed ik haar in de buggy zou zetten... Over het algemeen ging dat best goed.. (en als extraatje had ik nog het dreigement dat ze niet alleen moest zitten maar ook in het tuigje zou moeten als ze dan in de buggy vrolijk verder relde) Punt is alleen dat ze wel nog even door moet hebben dat JIJ daar heel vasthoudend in gaat zijn. En dat als ze dan door gaat met gillen.. dat dus geen effect heeft. Hooguit een nadelig effect.. Nu ze eenmaal door heeft dat jij dr gewoon afleid met iets waar ze wel zin in heeft.. zal het even wat moeite kosten om de cirkel te doorbreken denk ik. Gewoon zodat ze iets kan doen waar ze wel zin in heeft.. ipv datgene wat jij wil. Overigens leid ik ook weleens af hoor.. maar op een zeker moment is het mooi geweest en dan waarschuw ik dat ze de eerste volgende keer dat ik wat moet zeggen meteen in de buggy gaat. 9 van de 10 keer was het dan over @zogelukkig: vaak werkt dat bij ons oko prima.. maar wij hebben ook gewoon een heel rustig dametje.. alleen wel een sterk eigen willetje en soms krijgt ze echt wel straf Niet zo heel vaak gelukkig en meestal als ze bewust de grenzen op zoekt. Of zoals laatste tijd veel.. dat ze onwijs begint te gillen als ze haar zin niet krijgt. Nu speelt dat pas sinds ze naar school gaat dus het is ongetwijfeld omdat ze moe is van school. Maarja.. neemt niet weg dat wij alles moeten laten gebeuren.
Bedankt voor al jullie reacties! Goed om te lezen hoe jullie met bepaalde situaties omgaan. Daar heb ik wat aan. Ik heb alles gelezen en ik wil nog op een paar dingen reageren. Ik weet niet meer precies wie wat heeft geschreven, dus ik typ maar gewoon even wat ik kwijt wil. Het is niet zo dat ik haar altijd negeer als ze kwaad is. Gister was de allereerste keer dat ik even niet meer wist wat ik er mee aan moest en dus maar achter de computer ben gaan zitten. Ik blijf toch van mening dat sommige kinderen echt duidelijkheid nodig hebben en dat straf daar soms gewoon bijhoort. Als ze echt niet meer voor rede vatbaar is, zoals gister met een onwijze driftbui en niets wat ik deed of zei hielp, heb ik besloten om haar te negeren en dat werkte dus uiteindelijk. Ik betrek haar overal bij, ik praat de hele dag tegen haar (en zij praat al heel erg goed terug, je kan hele gesprekken met haar voeren). Ik zeg nooit alleen het woord nee als ze iets niet mag, maar leg ook uit waarom niet. Ik prijs haar als ze het goed doet enz. Ik vind van mezelf dat ik het best aardig doe. Ik luister naar haar, maak grapjes met haar, doe leuke dingen, heb op mijn vrije dagen en natuurlijk in het weekend bijna altijd alle tijd voor haar, maar ergens gaat er toch iets mis en dat is ongetwijfeld dat ze aan het uitproberen is en nu hoppa over me heen walst. Aan jullie verhalen heb ik veel. Het is moeilijk uit te leggen hoe onze dochter in elkaar zit, maar het is me er eentje. Ik vergelijk haar weleens met een balon die je opblaast en zonder dat je er er een knoop in legt loslaat. Het ding schiet alle kanten op. Zij ook. No way dat ik haar los laat lopen in de supermarkt. Ze moet echt in de kar, want anders ben ik haar gewoon kwijt! We doen regelmatig boodschappen met haar (en nooit hebben we haast, anders gaan we snel even alleen), maar zij moet echt in de kar. We proberen het regelmatig. Ik duw de kar, papa houdt Lotti bezig en wij hebben ook geprobeerd om samen met haar bijvoorbeeld naar de melk op zoek te gaan, maar dat werkt niet. Ze komt vanalles tegen en dat beland op de grond. Even op zaterdag met haar het dorp in, werkt ook niet zonder buggy. Ze rent alle winkels in en kijkt niet meer op of om. Vreselijk! Misschien dat het wel aan ons ligt, maar we verzinnen dagelijks dingen om te doen zodat ze haar energie kwijt kan. Vandaar ook dat ik ons had opgegeven voor peutergym nu zo met de herfst/winter voor de deur. We laten haar altijd lekker hollen in het bos of bij ons in de buurt. Het is gewoon echt een pittige tante die ons op dit moment aan het uittesten is en ik probeer er nu dus achter te komen hoe ik daar het beste op kan reageren. Verder kunnen we heel goed met elkaar overweg en kan ze ook heel erg lief zijn, alleen luisteren is voor haar nu even heel moeilijk blijkbaar...
Vanuit mijn opleiding gedragsspecialist, maar ook als mama van een zeer pittige tante van ruim 1,5 wil ik je toch het advies geven om haar steeds terug te zetten op de gang. Het lijkt een spel, maar is het zeker niet als je haar dat laat merken. Hou vol, kan zeker lang duren. Maar laat haar goed merken wie de baas is ook al loopt ze je lachend na. Echt hou vol. Ik weet het is heel moeilijk, maar je hebt er echt straks profijt van. succes.
Dank je wel! Ik ga heel hard mijn best doen. Mijn man kwam net even langs met dochter op mijn werk. (Ik ben maandags en dinsdags vrij en mijn man op woensdag). Ze zag snoepjes op de balie staan en ze zegt dus op normale toon: "mag ik een snoepje?" Ik ga met haar op ooghoogte en kijk haar aan en zeg: "je mag geen snoepje want die zijn nog te hard voor jou en ik heb helaas geen andere snoepjes" (ik zei dit op een lieve mamatoon uiteraard). Ze begint keihard te gillen "ik wil een snoepje!!" Dus ik weer op ooghoogte en zeg heel geduldig "dat kan niet lieverd, want ze zijn te hard, maar mama komt zo naar huis en dan eten we pannenkoeken (hadden we al zo afgesproken). Het hielp niet, dus mijn man pakt haar op en zegt, "nou dan gaan we nu maar" en toen begon ze dus om mij te huilen. Ik nam haar over en toen was ze wel weer stil, maar ze zijn wel meteen weer weggegaan. Dit zijn situaties die steeds voorkomen. Ze ziet wat, ze wil wat en moet het hebben.
wat herkenbaar of het noa wel niet is !! wij zijn een traject in gestapt omdat we er niet meer uitkwamen ze had driftbuien van dik 2 uur en ze kan dus ook niet zelf rustig worden lees mijn onderschrift bij noa is er uit gekomen dat ze een hsk-kindje is dit hoeft niet te betekenen dat jou kindje dit ook heeft maar wat hier helpt structuur en consequent zijn
Het is inderdaad de leeftijd, en het belangrijkste wat je nu kunt doen is toch ecfht duidelijke grenzen stellen, op de manier die bij jullie past. Als zij iets ziet is het echt aan jou of zij het MOET hebben of niet. Direct of indirect ben jij degene die dat bepaalt. Of je laat het (uiteindelijk) toe of niet. In de supermarkt kun je bijv oefenen met het klein karretje. Ik laat mijn dochter de kar duwen, maar als we door een smalle pad lopen of zo stuur ik mee met die vlag die eraan vast zit. Dat kun jij bijv constant doen. Je geeft haar het gevoel dat ze enorm zelfstandig en 'groot' is (ik kan me niet voorstellen dat ze zich niet enorm trots zal voelen), maar je houdt de kar vast zodat ze niet overal tegenaan kan botsen. En je spreekt bij de ingang met haar af hoe ze zich moet gedragen en wat er anders gebeurt. (dus dan gaat ze op de arm, of meteen naar buiten oid). En als ze zich niet aan de afspraken houdt, dan ook gewoon doen wat je gezegd hebt. Dit zou ik dan af en toe gaan oefenen, als je genoeg tijd hebt, maar 1 of 2 dingen moet halen in de winkel. Van andere kant kan ik me voorstellen dat je dochter zo reageert in de winkel/ winkelcentrum. Misschien zie ik het zwart wit, maar als ze ALTIJD in de kar of buggy zit, is het voor haar enorm speciaal en overweldigend als ze ineens even 'los' wordt gelaten. Misschien wil ze dan alles tegelijk of zo. Leer haar langzaam om aan de hand te lopen, ook in het winkelcentrum. Het kost heel veel tijd en geduld, maar in deze fase leg je de basis aan voor de komende maanden.
Mijn zoontje is hoogstwaarschijnlijk hoog-sensitief. Dat ben ik zelf ook en daardoor herkende ik dat al snel toen hij baby was. Echter wordt die diagnose niet officieel gesteld op baby- of peuterleeftijd. Gedrag als krijsen, wegrennen etc. zijn echter geen kenmerken van een hsk. Juist niet. Een hoogsensitief kind kan juist helemaal niet tegen harde geluiden, grote veranderingen en verrassingen en vreemde situaties. Het kijkt dus wel 3x uit voordat het zomaar door een vreemde supermarkt gaat rennen. Juist een hsk moet je met zachte hand opvoeden. Gangstraffen is uberhaupt niet geschikt voor een peuter, maar helemaal niet voor een hsk. Dat kan een zeer diepe impact hebben. Degenen die denken met een hoogsensitief kind te maken hebben en niet weten hoe ze daar mee om moeten gaan, zou ik willen adviseren naar huisarts/kinderarts/therapeut te gaan. Maar ga alsjeblieft niet denken dat dit soort kinderen gebaat is bij gangstraffen of de zogenoemde "time-out" strafstoeltjes omdat ze af moeten koelen of iets dergelijks.
of www.ookzogevoelig.nl wij hebben gister de diagnose gehad van hsk en idd straffen werkt niet reageren ze alleen maar heftiger maar dat zal je zelf wel weten
lucertis kind en jeugdpsychiatrie ik loop daar met noa omdat het echt niet meer ging(we hadden ook een relatiestoornis samen , lang verhaal) ze heeft daar allemaal testen gehad kinderarts en kinderpsychiater en kinderpscholoog ik ga dus ook elke dinsdag met haar naar babylon een onderdeel daarvan en leer dus met hun hoe ik met noa om kan gaan
sorry maar vind dit echt een belachelijke oplossing. ze moeten juist leren dat dit gedrag niet de bedoeling is en op deze manier houden ze er echt niet mee op! misschien jouw zoon, maar dat lijkt me dan een uitzondering. als ik mijn zoontje dan zou gaan troosten is dat voor hem aanleiding om het juist veel vaker te doen. bovendien troost ik hem alleen als hij verdrietig is of pijn heeft. niet omdat hij zijn zin niet krijgt
je eerste reactie vind ik te lang voor haar leeftijd.maak kortere zinnen zoals:je krijgt geen snoep nu. of gewoon 'deze snoep is niet goed.'
eigenlijk ook je uitleg en je tweede reactie zijn veel te lang.zinnen met 'want', zeggen zoiets van dat jij een reden moet hebben om haar haar zin niet te mogen geven. korte zinnen en vastberaden praten. 'want' kun je gebruiken wanneer ze vraagt:waarom dan niet?ik zou ook IPV 'want' zinnen 'omdat' zinnen maken. die maken je sterker. omdat deze snoep te hard is krijg jij nu geen snoep. dus ipv ze, het, die etc gewoon de ding noemen=snoep.