Ik ben door mijn ouders afgestaan. In een pleeggezin gewoont en op 13 jarige leeftijd heb ik mijn moeder zelf uitgekozen. Dit is voor mij echt mijn moeder. En ik ben voor haar echt haar kind. Nu heb ik een draak van een schoonzus (hier zal ik verder niet over uitwijden) maar die heeft mij nooit alzijnde zus van haar man geaccepteerd. Nu ging ik tussen de middag even bij mijn moeder langs om te vertellen hoe het in het ziekenhuis was en haar kinderen waren er ook. Mijn moeder past op. Dus mijn moeder stond nog buiten met de buuf te praten gebeurde er dit. Ik: Zal ik de deur alvast open doen tegen p P: waarom heb jij een sleutel Ik omdat mijn moeder hier woont P: Nee hoor dat is jou moeder niet Ik : Ja hoor dat is mijn moeder wel P; Nee hoor jij bent hier niet geboren. Ik: maar het is echt mijn moeder P: Nee hoor jou moeder is dood Toen ben ik maar gestopt. Maar wat moet ik hier nu mee. Het doet zo'n zeer om elke keer op mijn plaats gezet te worden. Ik ben er echt klaar mee. En verdrietig van Iemand een idee of ervaring groetjes kim
En zij is een volwassene? Wat een gemene en kinderachtige opmerking zeg. Kan je man en/of je moeder niet eens met haar gaan praten?
Dat is wel heel erg gemeen, me mond valt ervan open echt waar... Verder kan ik je geen tips geven maar ik vind dit echt niet normaal.
Dat je broer dat gedrag van zijn vrouw accepteert :x. Wat een triest persoon is die schoonzus van jou!!! Maar inderdaad, je broer of moeder moeten maar eens tegen haar gaan zeggen dat zij niet bepaalt wie er bij de familie hoort!
Even voor de duidelijkheid dit was haar zoon van 7 jaar oud. Ik vind gewoon dat je dit soort dingen niet met je kinderen hoort te bespreken dat komt eventueel later wel (eigenlijk zou ik niet weten waarom maar sommige mensen vinden dit blijkbaar belangrijk) Kinderen begrijpen dit toch niet??? Of denk ik dan heel erg raar. groetjes kim
Ze moest zich schamen,echt waar. Heb je hierover gepraat met je man en/of moeder idd?Wat zeggen zij daarvan? Zou mooi zijn als een van hen /of beide haar hier ook eens op aanspraken,haar mag best eens flink de waarheid worden verteld..helpt dit niet..negeren. Besteed je energie aan dingen die het waard zijn.Natuurlijk is dit heel erg gemeen en kwetsend.
Ik had haar volgens mij al eens flink op haar nummer gezet (of misschien al wel een stomp verkocht ). Ik zou het eens met je moeder bespreken. Ik mag aannemen dat je moeder hier niet van gecharmeerd zal zijn en haar er eens op aan zal spreken. Maar ik zou iig niet meer zo over me heen laten lopen en haar eens even flink de wind van voren geven als ze het nog eens waagt om zulke dingen tegen je te zeggen. Is ze helemaal van de pot gerukt ofzo?!
wat zegd je broer ervan dan? ik zou heb bellen om te vragen waar dat het op slaat dat zijn zoon het zo voor jou voeten gooid
jeetje zeg wat een ###wijf. Ik zou gewoon eens flink terug happen. Is dat een volwassen vrouw Ik kan me voorstellen dat je dicht klapt. Kun je niet eens met je broer praten. Zeggen dat je het echt vervelend vind. Of anders dat je moeder eens met haar praat. Maar wat een draak van een vrouw en dat vind ik nog netjes uitgedrukt. Veel succes ermee. Vraag me af of zo iemand wat toe voegt aan je leven maar het is altijd lastig met familie. Veel sterkte
jeetje wat is dat erg zeg vreselijk zo iets doe je toch niet ook echt heel gemeen ik zou het ook overlaten aan je moeder of aan man/vader succes en sterkte er mee
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Verder sluit ik me aan bij de eerdere reacties.. Dit moet wel gestopt worden hoor. Het is jou moeder en jou broer, en zij is de gene die aangetrouwd is! Over "er bij" horen gesproken. Dat haar kinderen dat zo zeggen... jee het lijkt wel of er heel erg benadrukt word dat het zo is, en ik zou dat zelf helemaal niet eens zo vertellen aan mijn kinderen. Dat is iets waar ze (misschien) later over kunnen praten, als ze het enigszins ook zouden kunnen begrijpen... Ik vind het erg vervelend voor je.. Maar ik zou er wel over praten met in ieder geval je moeder maar ook zeker jou broer. Want het lijkt mij dat hij er ook wel wat van mee krijgt als zij zo "open" is naar de kinderen??? Succes!
Dit dacht ik ook. Lastige situatie. Denk dat ik al uit me slof geschoten zou zijn.(weet eigenlijk wel zeker). Het word tijd dat je broer/moeder haar eens flink de waarheid vertellen. Daarbij dat ze haar kinderen verteld hoe en het wat over jou. Daar zijn ze nog veel te jong voor om hun hoofd over te breken en dat ze dan ook nog zeggen. Sterkte er mee. En als je broer moeder niks doen het eens toch met hun over hebben dit is gewoon ziekelijk jaloers en ze kwetst jou er on nodig mee. En die is volwassen( zit zeker een stekje of wat meer los in haar boven kamer)
Dus als ik het goed begrijp, is je moeder in wezen je pleegmoeder, omdat je eigen ouders niet meer leven. En zij had al (een) kind(eren) toen jij daar kwam wonen. Jouw (pleeg)broer heeft later een vriendin gekregen, en zij samen weer een zoon. Wat heeft die schoonzus nou met jou te maken? Of heeft jouw broer ook problemen met jou? Dit komt van haar kant toch niet zomaar uit de lucht vallen?
Heel erg bedankt alvast voor de reacties dat doet me weer even goed maar het is zo vervelend en het doet zo zeer elke keer weer. Heb al minimaal contact met haar eigenlijk alleen met verjaardagen omdat het mijn vriendin niet is. Maar dit gaat mij echt te ver. Mijn moeder vind dit ook erg maar weet ook even niet wat ze er mee moet. Ze is zelf ook geadopteerd dus weet hoe zeer dat doet. Ik moet zo werken maar lees de reacties later nog maar dan weten jullie vast waarom ik even niet reageer. Alvast bedankt
Ik zou dit aan je moeder vertellen en je moeder moet haar maar ff op dr plaats zetten. Je ben voor haar haar echte kind ook al ben je niet uit haar lijf gekomen. Ze houd van je als haar eigen kind.
ik zou een gezinsgesprek willen. (moeder broer en jijzelf) Je moeder weet zelf hoeveel pijn het kan doen en kan dit dus overbrengen aan je broer. Laat tijdens dit gesprek duidelijk zien dat het je pijn doet en dat je je broer mist alszijnde JOUW broer. Succes!