Hallo meiden, Ik heb dit forum gelezen en ben erg blij dat ik zo meer te weten ben gekomen over deze problemen. Zelf heb ik 2 gezonde jongens van 8 en 3 jaar, omdat mijn man en ik heel graag een derde kindje wilden en ik in de afgelopen twee jaar drie miskramen heb gehad zijn we er sinds vorige week achter dat ik de translocatie 45: 13/14 heb. Ook mijn man heeft een chromosoomafwijking, hij mist een gedeelte van chromosoom 1. Op zichzelf is dat van mijn man niet schadelijk voor het ongeboren kind, maar wat de combi met mijn translocatie doet moeten ze nog bekijken. Ik dacht dat mijn miskramen gewoon dikke pech waren en dat het de volgende keer wel goed zal komen, toen ik dit nieuws kreeg was het echt een enorme tegenvaller. Ik had het niet verwacht omdat mijn eerste twee zwangerschappen natuurlijk wel goed zijn gegaan. Wij krijgen nog bericht voor bezoek aan de klinisch geneticus, dus dat is even afwachten nu. Verder zijn we nu aan het bedenken hoeveel miskramen we in het ergste geval nog willen meemaken, want ik vindt het wel steeds zwaarder worden.
@ Rizzie, dat is toch geluk in ongeluk dat jullie 2 gezonde kinderen hebben gekregen en pas daarna achter de translocatie zijn gekomen. Is de chromosoomafwijking van je man ook een translocatie of mist hij zelf een gedeelte van chromosoom 1 ? Drie miskramen zijn inderdaad heftig in 2 jaar de tijd. De onzekerheid is ook zo slopend... Hoe oud ben je als ik vagen mag?
Beginneling, dat is goed nieuws! Dat wordt echt spannend morgen! Ik heb ook eindelijk bericht gehad van Groningen, 25 oktober hebben we de afspraak staan. Rizzie, het is ook zwaar om steeds een miskraam mee te moeten maken. Kan er jammer genoeg over meepraten. Ik heb er meerdere achter de rug en het wordt echt steeds zwaarder. Daarom gaan mijn man en ik nu aan ivf met pgd beginnen. Wel super dat je al 2 kinderen hebt, dat geeft denk ik wel goede moed, zou je het eerst nog op de natuurlijke manier willen proberen.
Ik ben 29. ja ik ben ook erg blij dat ik eerst twee gezonde kinderen heb gekregen voordat dit naar voren kwam. Ik ben daar ook erg dankbaar voor en helemaal als ik dit forum lees, jeetje wat een verhalen zeg!! Mijn man mist zelf een gedeelte van chromosoom 1, het enige wat de gyn daarover zei was dat ze er verder niet veel van wist, maar dat de geneticus had aangegeven dat hij de combi van zijn en mijn 'afwijking' nog wilde onderzoeken. hij had gezegd dat het niet vaak voorkomt dat een stel beide iets heeft. we willen het nog wel op de natuurlijke manier gaan proberen, maar ook de andere opties verkennen. we willen er toch alles aan doen, want de wens voor een derde is wel ontzettend groot.
Alle 4 zijn ze aangedaan... Geen terugplaatsing. We zijn zoooo verdrietig. Wat nu? Hebben al mn eicellen de afwijking?
@Beginneling, wat een tegenvaller. Ben er helemaal stil van. Ik hoop dat jullie nu steun aan elkaar hebben, laat de emoties maar komen, het is ook vreselijk balen. Sterkte.
Beginneling, wat naar! Dat is inderdaad pech, terwijl het zo goed leek te gaan... Sterkte voor jullie beide!
@Beginneling, Ik ben nieuw hier, maar ik heb je verhaal op dit forum gelezen, ik vindt het heel erg voor jullie!! veel sterkte toegewenst!!
Ik wou jullie nog even laten weten dat onze dochter Mila Imare op 5 oktober geboren is, 10 weken te vroeg. Momenteel ligt ze op de intensive care en verblijven wij in het Ronald McDonald huis tegenover het WKZ. Haar toestand is nu gelukkig verbeterd dan voor het weekend maar het is nog steeds erg spannend, we leven tussen hoop en wanhoop momenteel. We houden een blog bij: mila.groeimee.nl
@Beginneling, oh meid vind het zo erg voor jullie, krijgen jullie nog een evaluatie over deze poging? @Nnika, proficiat met de geboorte van jullie dochter, ze is op mijn verjaardag geboren , hopelijk is jullie meisje heel snel stabiel en kunnen jullie van haar gaan genieten zonder jullie zorgen te moeten maken.
Nnika, een dikke proficiat met jullie prachtige dochter! Wat een vechtertje is ze zeg. Ik ga zeker jullie blog meevolgen. Ik heb net een kaarsje voor jullie aangestoken en leef mee.
Annika, allereerst van harte gefeliciteerd met jullie mooie dochtertje Mila! Wat moeten jullie geschrokken zijn dat alles zo vroeg op gang is gekomen. Heel veel sterkte de komende tijd, dat Mila maar goed aan mag sterken en een grote meid mag worden. Ook ik zal jullie blog volgen. Hoe gaat het nu met jou?
Nnika: Gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter! Ik ga jullie blog volgen. Het moet wel even flink schrikken zijn geweest dat ze zich zo vroeg heeft aangekondigd... Sterkte de komende tijd!
Hier weer een beetje terug op aarde. Gisteren was echt een verdrietige dag, langzaamaan kunnen we het een plekje geven. Zoveel moeite gedaan en we hebben eigenlijk niet eens een kans gehad om zwanger te worden van deze poging. Ben heel bang voor wat komen gaat, gaan we voor een 2e poging? Wat zijn onze kansen? Wat zijn onze kansen überhaupt? Ook als we het op de 'normale' manier weer gaan proberen? 4 jaar onderweg, niet zwanger kunnen worden, 2x wel zwanger geweest en eindigde in een miskraam, PGD poging alle embryo's hebben de afwijking... wat moeten we daar van denken. Vraag me sterk af of er ook gradaties zijn in een translocatie? Mijn moeder heeft zonder moeite 2 kids op de wereld gezet met voorafgaand 1 miskraam. (m'n moeder heeft dezelfde translocatie als ik) Al deze vragen gaan we ook stellen in het ziekenhuis, hoop vandaag een afspraak te kunnen maken. Dank jullie wel voor jullie medeleven!! Heel lief!
@Nnika, gefeliceteerd met de geboorte van jullie dochter. Ik zal jullie blog volgen. @Beginneling, slopend de onzekerheid. Maar neem je moeder als voorbeeld, zij heeft ook 2 gezonde kinderen gekregen. Wat de artsen ook tegen jullie zullen zeggen, uiteindelijk is een lichaam zo complex dat ook hun niet veel over kunnen vertellen. De Uroloog was ook heel erg negatief in ons geval, die had het er zelf over dat de kans op een gezond kind nihil is (Partner heeft translocatie 13/14). Toch hebben we ondanks miskraam een gezonde zoon gekregen. Dus focus je niet teveel op wat de artsen gaan zeggen, blijf verder vechten om jullie droom uit te laten komen.
@ Nina, dank je wel voor je woorden. Het geeft ook wel weer hoop als ik jouw verhaal lees... gewoon spontaan een gezonde zoon! En dat terwijl jouw partner dezelfde translocatie als ik heeft. De natuur is gewoon heel erg onvoorspelbaar en ook niet te beïnvloeden. Ik heb veel van dat soort wonder verhalen gelezen, alleen denk ik dan; waarom overkomt ons dat niet? We gaan zeker door met vechten, een gezond kindje komt er hoe dan ook!
Beginneling, die onzekerheid moet echt verschrikkelijk voor jullie zijn. Of er echt gradaties in translocaties zijn heb ik ook geen idee van. Ik weet alleen dat genetica in Leuven ons ook weinig kans gaf op een gezond kindje, en kijk, onze dochter heeft weliswaar ook de translocatie, maar ze is er toch maar!