Tips gevraagd; ik heb een onhandelbaar kind!

ook goed!!!!ik zal nu zelf koffie zetten meid...anders val ik om. vanaf 5:15 uur vandaag op...(PO)

 

Eens, het ligt niet puur aan het kind. Maar ook niet puur aan de ouders. Het ligt m.i. aan beide.
Er is ook niet één gouden standaard voor de opvoeding die voor ieder kind en iedere ouder werkt en altijd het gewenste resultaat geeft .

Ik vind dat je wel makkelijk bent in een aantal stellingen die je maakt.
Gewoon kort uitleg geven, accepteren heel veel peuters echt niet. De meesten zeggen niet 'oh ja' en dan is het klaar.
En dat ligt echt niet alleen aan de opvoeding.

Je geeft aan dat je zoon ws hoogsensitief is. Dan verschilt hij dus wel degelijk van andere peuterpubers (lijkt me?)
Niet wegrennen, niet krijsen (en wat nog meer niet?). Dat zijn al 2 onhandige eigenschappen die mijn dochter toch echt wel bezit
Al zullen aan hoogsensitiviteit ook vast wel weer andere onhandige kanten zitten.

 

Wij behandelen hem iig als een normale peuterpuber.
Ook al was hij niet hoogsensitief geweest, hadden we nog vrij vrij en met zachte hand opgevoed, dat is wat we beiden voor ogen hadden. En het gaat buitengewoon goed.

Dat hij dat van die rozijntjes accepteerde, was 1) omdat hij die een klein half uur daarvoor al gehad had en 2) omdat ik het eten opschepte, hij kon dus zien dat het echt vlak voor het eten was.
Normaal gesproken leggen wij de dingen dus heel uitgebreid en rustig uit, ik zet gerust mijn gas ervoor uit.

Wegrennen doet hij wel in huis trouwens, vooral bij luier verschonen, dan ben ik hem opeens kwijt en kan hem dan nergens vinden. Zit hij achter het douchegordijn of onder ons dekbed of zie ik daar nu opeens twee voetjes onder het gordijn op zijn slaapkamer uitkomen?

 

Dat van die rozijntjes was uiteraard een grapje, maar ik vind dat je het nu wel heel anders stelt. De situatie is er niet altijd naar dat het zo overduidelijk is. En dan nog zijn er genoeg peuters die niet na een overduidelijk en logisch betoog 'oh ja' antwoorden . Als ze er al naar luisteren!

Wegrennen in huis is van een heel andere orde dan buiten wegrennen of in de winkel. Al doet mijn dochter het gelukkig tegenwoordig ook een stuk minder. Was bij haar op zijn ergst tussen 1,5 en 2 ongeveer. Maar ik kan je zeggen dat t een héél erg lastig (en vooral gevaarlijk) probleem is. In een split second staan ze hard lachend buiten de winkel op straat.

Maar ik snap jouw kijk ook wel denk ik, want mijn dochter is nu ook makkelijker dan ooit. Ondanks dat ze haar op de psz een echte peuterpuber noemen en ze gewoon een pittig meisje is met een stevige eigen wil.
We kunnen steeds beter met elkaar communiceren, en ik heb in de loop van de tijd wel geleerd hoe ik het beste met haar om kan gaan, ook door zelf losser te worden. Ik ben geen geboren moeder

Maar ik heb dus ook die periode gehad dat ze constant wegrende, ik haar met geen mogelijkheid in de (winkel)wagen kon krijgen/houden anders was het gillen, krijsen, trappen. Ze trok alle schappen leeg etc. Afleiden ging toen ook nog niet zo goed als nu.
Zij is makkelijker geworden en ik ook en dat versterkt elkaar natuurlijk, maar het is echt van beide kanten.

Ik heb respect voor uber-geduldige ouders hoor, maar ook begrip voor ouders die dat niet altijd kunnen opbrengen!

 

volhouden volhouden volhouden en doen wat je zegt is de gouden regel.
als je tegen haar zegt..als je dat nog een keer doet krijg je straf dan moet je dat ook doen. niet nog eens een keer of 3 zeggen.
kindjes zijn zo slim! en onthouden zo goed.
op deze leeftijd gaan ze hun grenzen verkennen en het is aan jou om die grenzen duidelijk aan te geven.

regels die je thuis hanteert, hanteer je ook op straat. als je haar thuis op de grond laat liggen als ze een bui heeft dan doe je dat ook als je in de supermarkt ben. maak die fout niet om je buiten anders te gedragen dan thuis!!! dat is echt een enorme valkuil.

speelgoed kapot maken of boekjes scheuren is gewoon onacceptabel. dat moet je ook echt niet pikken. pak het kapotte speelgoed af, laat het haar zien, leg uit dat het kapot is en er niet meer mee gespeeld kan worden en dat het de prullenbak ingaat maar dat ze ook geen nieuwe krijgt. zielig? ja..maar jammer dan.
mijn zoontje was ook best van het kapot maken van speelgoed maar na een paar keer dat gedaan te hebben was ie er gauw klaar mee want hij kreeg echt niks nieuws.

 

Nou, ik ga toch echt niet mijn gas uitzetten om mijn driftige peuter uit te leggen dat ie geen snoepjes vóór het eten krijgt.
Nee is gewoon nee, dat heeft ie maar te accepteren.
En wil ie daarom gaan drammen, doet ie dat maar mooi in de kamer ofzo, staat ie mij in ieder geval niet in de weg.

 

Mijn zus heeft een hoogsensitief zoontje en daar is toch echt een andere aanpak voor nodig dan voor haar niet hs dochter.. Hij accepteert een uitleg idd, maar dochterlief echt niet. Korte uitleg, lange uitleg, NEE, in de hoek, negeren.. niets helpt. Was dus wel een tegenvaller want haar zoontje was zo makkelijk en toen kreeg ze een niet hs meisje.. En wat voor 1. In den beginne hanteerde ze dezelfde aanpak maar zij heeft echt een strengere hand nodig.
Ik heb veel interessante dingen gelezen waar ik toch echt aan ga denken bij mijn eigen kinderen. Vooral dat 'nee' hun eigen wil alleen maar sterker maakt. Kijken of het helpt als ik het met andere woorden verbied.

 

ik zou opvoedingshulp inschakelen, je hebt geen makkelijk kindje en hoe ouder ze wordt hoe erger, beter nu ingrijpen

 

Ja duuuh, natuuurlijk is wegrennen in huis van een andere orde! Het was ook gekscherend bedoeld. Mijn kind stond laatst in een oogwenk ook buiten bij mijn fiets.
En nee, ik heb geen makkelijk kind, maar ook geen moeilijk kind. Ik heb een heerlijk kind van 2,5 dat zich gedraagt zoals bij zijn leeftijd hoort.

 

Suzanne; ik vind dat je hartstikke goed bezig bent!